Γεια σας, ονομάζομαι Ελένη Τζήκα

Γεννήθηκα το 1951 στην Κάτω Μηλιά Πιερίας. Οι γονείς μου ήταν αγρότες (χωρίς χωράφια). Για τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής και την οικονομική δυσπραγία της οικογένειάς μου, αποτελούσε «ακατανόητο» τόλμημα να στείλουν το κορίτσι τους στην Κατερίνη και να βγάλει το Γυμνάσιο και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη για σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή, απ΄ όπου και αποφοίτησα.

Από μικρή έγραφα στίχους που δημοσιεύτηκαν σε νεανικά περιοδικά της εποχής και το πρώτο μου βραβείο ήταν ένας τενεκές κίτρινο τυρί και ένα μεγάλο κουτί γάλα σκόνη από τον Ερυθρό Σταυρό (Τ΄ αδέρφια μου με κορόιδευαν κι εγώ δεν τους άφησα να φάνε ούτε τυρί ούτε γάλα). Αργότερα έγραφα άρθρα σε τοπικές εφημερίδες κυρίως σχετικά με τη λαογραφία του τόπου μου. Σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και το Μακεδονικό Συγκρότημα τραγούδησα δημοτικά τραγούδια της περιοχής μου. Μου προτάθηκε να σπουδάσω μουσική και θέατρο, αλλά η τόλμη της οικογένειας μου είχε εξαντληθεί στο να με κάνουν «επιστήμων» !

Το μεράκι και τους καημούς μου τα΄ ακουμπούσα σε λευκές κόλλες, αλλά δεν είχα το θάρρος να τα βγάλω στο φως. Έτσι δύο ολοκληρωμένα έργα κιτρινίζουν σε κάποιο ντουλάπι. Ένας γλυκύτατος πανεπιστημιακός δάσκαλος είναι ο ηθικός αυτουργός του τρίτου, δηλαδή του πρώτου μου βιβλίου (Σσσ…μας ακούει ο κόσμος).

Από το 1976 ζω στην Κατερίνη και εργάζομαι ως καθηγήτρια, με εξαίρεση μια πενταετία που αποσπάστηκα και δίδαξα σε σχολείο στη Γερμανία.