Η νέα καραμέλα στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι είναι η προμήθεια από τα σχολεία των διαδραστικών πινάκων αφής και μη, τη στιγμή βέβαια που βασικά ζητήματα υποδομής και λειτουργίας των σχολικών μονάδων μένουν άλυτα, λόγω της συνεχούς, διακομματικής σχεδόν, υποχρηματοδότησης.
Ό,τι είχαμε γράψει για την εισαγωγή των
netbooks στο Γυμνάσιο ισχύουν στο ακέραιο και για τους διαδραστικούς. Επιχειρείται για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια μια αποσπασματική, ανοργάνωτη, με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, εισαγωγή μιας τεχνολογικής καινοτομίας σε ένα συγκείμενο πλαίσιο το οποίο εμποδίζει οποιαδήποτε ανανέωση της διδακτικής πράξης. Δηλαδή σου προσφέρουν χάντρες και καθρεπτάκια αντιμετωπίζοντάς σε ως συνεπή ιθαγενή της ελληνικής εκπαίδευσης, την ώρα που το ζητούμενο δεν είναι το τεχνολογικό μέσο αλλά το συνολικό πλαίσο μέσα στο οποίο τοποθετούμε την εκπαιδευτική δαδικασία, δεν είναι ο πίνακας αλλά τα παιδικά χέρια που θα τον αξιοποιήσουν, σε μια πραγματικότητα ψυχοφθόρα και τέλος αντιπαιδαγωγική. Για να μη μιλήσουμε για το οικονομικό σκέλος αυτής της εισαγωγής, αγορά πινάκων, αγορά λογισμικών, υποστήριξη λειτουργίας, δηλαδή την ανάγκη να πληρωθεί σε ολιγάριθμες εισαγωγικές εταιρείες ένα σεβαστό ποσό, αν αναλογιστούμε τις σημερινές δύσκολες (;) οικονομικά ημέρες που διάγουμε.
Όταν η απαξίωση των εκπαιδευτικών συνοδεύεται με την απαξίωση της σχολικής κοινότητας, όταν οι εγκύκλιοι και οι νομοθετικές ρυθμίσεις έρχονται ασθμαίνουσες να αντιμετωπίσουν γραφειοκρατικά λειτουργικά και παιδαγωγικά ζητήματα, όταν τα τριαντάρια τμήματα αυξάνονται σε χώρους άθλιους για μια οργανωμένη κοινωνία, όταν η πρόσθετη διδακτική στήριξη των αδυνάμων εγκαταλείπεται προς το συμφέρον φυσικά των φροντιστηρίων και άλλων ιδιωτικών μορφών στήριξης, όταν οι ήδη ισχνοί προϋπολογισμοί των σχολικών επιτροπών περικόπτονται, τότε η συζήτηση για τους διαδραστικούς πίνακες θεωρείται κατά τη γνώμη μου μια ανώφελη πομφόλυγα.
Επειδή όμως αρκετοί συνάδελφοι της Β΄Γυμνασίου θα εμπλακούν θέλοντας και μη στην ιστορία, είναι ανάγκη να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες αξιοποίησής τους στην τάξη με netbook και χωρίς. Είναι ανάγκη να απομυθοποιήσουμε το νέο «μαραφέτι» τοποθετώντας το στις σωστές του διαστάσεις, ώστε να μη χαθούμε σε εργαλειακής μορφής προσεγγίσεις αφήνοντας στην άκρη την ουσία της διδακτικής μας δουλειάς στην τάξη μας και το σχολείο μας.