Posts Tagged ‘Εκπαίδευση’

Τα Wikis στην εκπαίδευση

Δευτέρα, Νοεμβρίου 1st, 2010
Τα Wiki (προφέρεται βίκι ή ουίκι) είναι ένας τύπος ιστοτόπου που επιτρέπει σε όλους να δημιουργήσουν και να επεξεργαστούν τις σελίδες του. Σε ένα wiki, διάφορα άτομα μπορούν να γράφουν μαζί (όχι ταυτοχρόνα όμως όπως αυτό γίνεται με εργαλεία collaborating writing). Έτσι, διευκολύνεται η συνεργασία πολλών ατόμων για τη συγγραφή ενός έργου ή τη διερεύνηση ενός προβλήματος ή τη συζήτηση ενός σημαντικού θέματος. Αν ένα άτομο κάνει κάποιο λάθος, το επόμενο μπορεί να το διορθώσει. Μπορεί επίσης να προσθέσει κάτι νέο στην σελίδα, πράγμα που επιτρέπει την συνεχή βελτίωση και ενημέρωση. Το διασημότερο wiki είναι η wikipedia με τις εθικές της υλοποιήσεις π.χ τη βικιπαίδεια στην Ελλάδα.
Ο σκοπός και οι κανόνες είναι διαφορετικοί σε διάφορα wiki, όπως και οι αντίστοιχοι ανάλογα κανόνες συμπεριφοράς.
Ποια είναι τα οφέλη από την αξιοποίηση των wiki στη σχολική πραγματικότητα;
  1. Μας δίνει τη δυνατότητα να συνεργαστούν οι μαθητές της τάξης μας ή και διαφορετικών τάξεων κατασκευάζοντας περισσότερο δημιουργικά τη δική τους γνωστική ύλη
  2. Η γνώση αντιμετωπίζεται με κριτικό τρόπο μέσα από μια συνεχή διαιδκασία ελέγχου, κριτικής, διόρθωσης και συμπλήρωσης των θεμάτων που συζητούνται.
  3. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνονται επίσης στόχοι στο επίπεδο ανάπτυξης των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των παιδιών ( ή και των εκπαιδευτικών ενός ή περισσότερων σχολείων), αλλά και η δημιουργία μιας κουλτούρας συνεργασίας και αλληλεγγύης στον εκπαιδευτικό χώρο.
Πιθανές εκπαιδευτικές εφαρμογές
  1.  Με τα wiki μια ομάδα εκπαιδευτικών μπορεί να κατασκευάσει ένα δικτυακό τόπο στον οποίο να δίνεται η δυνατότητα συζήτησης σε συγκεκριμένα γνωστικά πεδία, π.χ. Ιστορία Γ΄Λυκείου, στον οποίο επίσης να συγκεντρώνεται υλικό ( για παράδειγμα σενάρια ή σχέδια μαθήματος, σημειώσεις, βίντεο κ.α)  για την καλύτερη διδασκαλία του μαθηματος.
  2. Οι μαθητές μιας τάξης μπορούν συνεργατικά να επεξεργαστούν μια μεγάλη θεματική ενότητα με κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, συμπεράσματα στα οποία οδηγήθηκαν. Για παράδειγμα στην Έκθεση Έκφραση της Β΄Λυκείου θα μπορούσε να προσεγγισθεί με τον τρόπο αυτό η ενότητα της είδησης δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά να συνεπεξεργαστούν ειδήσεις της τρέχουσας επικαιρότητας, με συνδέσμους, φωτογραφίες ή βίντεο, να τις οργανώσουν με διαφορετικό τρόπο και να συγγραψουν τις δικές τους ειδήσεις είτε από τη γειτονιά τους είτε από το σχολείο.
  3. Έχουμε επίσης τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε wiki μετά από μια σχολική ή εξωσχολική δραστηριότητα, καλώντας όλους όσοι συμμετείχαν να συμβάλλουν σε μια προσπάθεια αποτύπωσης των όσων έγιναν.
Κοινός παρονομαστής: Τα παιδιά μετατρέπονται από παθητικοί καταναλωτές γνώσης σε συνδημιουργούς της δικής τους γνώσης, στην ουσία κατασκευάζουν συνεργατικά τη δική τους αφήγηση αντιμετωπίζοντας κριτικά και ερευνητικά τις αφηγήσεις των άλλων.
Ακολουθεί: Ένα κατατοπιστικό βίντεο για τα wiki.

Σχετικοί σύνδεσμοι:
Ιστότοποι για δημιουργία wiki

Αλλάζοντας το εκπαιδευτικό παράδειγμα

Δευτέρα, Νοεμβρίου 1st, 2010

Τέσσερα χρόνια μετά , ο Ρόμπινσον επανέρχεται με μια ακόμα ομιλία για να υποστηρίξει την προώθηση δραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση, τη δημιουργία νέου παραδείγματος  σύμφωνο με τις ανάγκες των παιδιών και της εποχής μας.

Υποστηρίζει με καυστικό και συγχρόνως διασκεδαστικό τρόπο ότι από κέντρα τυποποιημένης μάθησης στηριζόμενα στο βιομηχανικό μοντέλο, πρέπει να μετατραπούν σε εκπαιδευτικά συστήματα όπου η ευαισθησία στο εύρος και στο βάθος των δημιουργικών αποθεμάτων κάθε παιδιού, η εξατομικευμένη διδασκαλία και η ενθάρρυνση να ακολουθήσουν τις έμφυτες κλίσεις τους, θα κυριαρχούν. Έκλεισε την ομιλία του με ένα ποίημα του Γέιτς

«Αν είχα τ’ ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
την υφασμένη από χρυσό κι απ’ ασημένιο φως
Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».

 συμπληρώνοντας…

Και κάθε μέρα, με κάθε τρόπο, τα παιδιά μας, απλώνουν τα όνειρά τους κάτω από τα πόδια μας. Εμείς πρέπει να πατήσουμε όσο πιο ελαφριά γίνεται».

Η ομιλία του με ελληνική μετάφραση.

Και προσέξτε μια εκπληκτική παρουσίαση των απόψεών του με σχέδιο.

Η δημιουργικότητα στην εκπαίδευση

Δευτέρα, Νοεμβρίου 1st, 2010
Ο Κεν Ρόμπινσον είναι ένας Βρετανός συγγραφέας, ομιλητής και σύμβουλος για θέματα εκπαίδευσης, ο οποίος μάλλον κάθε φορά που παρουσιάζει ως ομιλητής τις απόψεις του για την εκπαίδευση δημιουργεί αν μη τι άλλο αίσθηση. Το μαρτυρούν τα γεγονότα: Η πρώτη ομιλία του, το 2006, με θέμα » Τα σχολεία σκοτώνουν τη δημιουργικότητα» προβλήθηκε εκατό εκατομμύρια φορές στο διαδίκτυο, ενώ μεταφράστηκε σε 46 γλώσσες.

«Εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους να απομακρύνονται από τη δημιουργικότητα»

υποστηρίζει ο Ρόμπινσον και αναδεικνύοντας τη σημασία του λάθους στην εκπαιδευτική και όχι μόνο διαδικασία παραθέτει την άκολουθη άποψη:

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, δεν θα σκεφτείς ποτέ κάτι πρωτότυπο.
Και μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση, τα περισσότερα παιδιά έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Φοβούνται να κάνουν λάθος. Διοικούμε τις εταιρίες μας με αυτό τον τρόπο. Στιγματίζουμε τα λάθη. Και διευθύνουμε σήμερα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα όπου τα λάθη είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους κάνοντάς τους να ξεχνούν τις δημιουργικές του ικανότητες.

Δε νομίζω πως μπορεί να διαφωνήσει κανείς,στοχαζόμενος τις δικές του εμπειρίες στο σχολείο είτε ως μαθητής ή καθηγητής είτε και ως γονιός.

Αριστεία προτύπων και ύβρις.

Κυριακή, Οκτωβρίου 31st, 2010
«Τα πρότυπα είναι εδώ, δεν είναι εκεί, τα πρότυπα των εκπαιδευτικών είναι στην τάξη» όχι στους συναδέλφους μας που διαμαρτύρονταν εκείνη τη στιγμή πίσω από την Υπουργό μας, για το αυτονόητο σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα, την πληρωμή της εργασίας τους. Λόγια της υπουργού Παιδείας που απεκάλυψαν πολλά…
Το συμβάν, ίσως το είδατε στους δέκτες σας, έγινε κατά τη διάρκεια εκδήλωσης βράβευσης του Υπουργείου σε καινοτόμους εκπαιδευτικούς που έκαναν «τις ιδέες τους πράξη». Αισθάνθηκα πολύ άσχημα, γιατί είχαμε και εμείς ως σχολείο πιστέψει πως άξιζε να ενημερώσουμε το Υπουργείο, αλλά και όσους ενδιαφέρονταν για τις δικές μας ιδέες που τα τελευταία χρόνια κάναμε μαζί με τους μαθητές μας πράξη στην περιοχή μας, την Πολίχνη. Παρά τις ενστάσεις που υπήρχαν για έναν θεσμό που φαινόταν να αποθεώνει την ατομική προσπάθεια σε βάρος της συλλογικής, τον ανταγωνισμό σε βάρος της συνεργασίας, αλλά και έδειχνε να εμπλουτίζεται με ένα ιδεολογικό περίβλημα που μας πήγαινε πολύ μακριά από την αθώα και εποικοδομητική βράβευση άξιων συναδέλφων, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε.
Φυσικά και δεν επιλέχθηκε η δική μας πρόταση, που περιελάμβανε μια ομάδα συνεργαζομένων εκπαιδευτικών με παιδιά που παρεμβαίνουν στην τοπική κοινωνία με τις ιδέες, τις πράξεις και τη συμμετοχή τους. Που προέβαλαν σε διεθνή forum το όραμα ενός άλλου σχολείου, μιας άλλης ποιότητας ζωής. Όταν είδα τις σκηνές στην τηλεόραση και άκουσα έκπληκτος την Υπουργό μας να μιλά για πρότυπα, μηδενίζοντας τους ανθρώπους που αγωνίζονταν για την επιβίωσή τους ντράπηκα για τη συμμετοχή μας, ντράπηκα που έδωσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους τη δυνατότητα να απαξιώσουν όχι μόνο τό έργο του σχολείου μας αλλά πολύ περισσότερο να προβάλλουν τα ιδεολογήματά τους για ένα σχολείο και έναν εκπαιδευτικό μακριά απο την κοινωνία και τα πραγματικά πολιτικά με την αριστοτελική έννοια του όρου προβλήματα που αφοσιώνεται σε επιφανειακά, επιδερμικά project νέων τεχνολογιών, δημιουργίας για παράδειγμα ηλεκτρονικής σκακιέρας.
Την ίδια στιγμή που το εκπαιδευτικό τοπίο παγωμένο επί δεκαετίες από την ελλιπή χρηματοδότηση, τις συνεχείς «μεταρρυθμιστικές αλλαγές», τη συντηρητική επέλαση της νεοφασίζουσας τάσης ισοπέδωσης των πάντων στα κελεύσματα της παντοδύναμης αγοράς, παραγάγει συνεχώς εικόνες container για παιδικές ψυχές και οράματα, το Υπουργείο μας με μια Υπουργό τόσο μακριά από την πραγματικότητα όσο και οι προκάτοχοί της έχει το θράσος να μιλά για πρότυπα διαιρώντας τους εκπαιδευτικούς σε καλούς και κακούς. Σε υποταγμένους που στοιχίζονται για να απολαύσουν ένα συγκαταβατικό κτύπημα στον ώμο, ένα κάλπικο μπράβο, μια επέλαση σε βαρυφορτωμένα μπουφέ εδεσμάτων και ιδεολογημάτων από τη μια και σε συναδέλφους που ακόμη έχουν τη δύναμη να φωνάζουν και να διεκδικούν εν ονόματι όλων εκείνων που αδυνατούν ή φοβούνται να το κάνουν.
Τα πρότυπα κ. Διαμαντοπούλου, Υπουργέ Παιδείας και Δια βίου Αμάθειας δεν είναι αυτά που προωθείτε. Πράγματι είναι οι μαχόμενοι συνάδελφοι της τάξης που σε κάθε εσχατιά της χώρα μας προσφέρουν όλα όσα ποτέ εσείς και οι όμοιοί σας δε προσφέρατε ποτέ. Γιατί δεν έχετε. Την αγάπη και τον ανιδιοτελή αγώνα για μια καλύτερη παιδεία, ένα καλύτερο μέλλον.
Με αυτούς τους ανθρώπους πορευόμαστε και θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε, αγωνιζόμενοι για τα παιδιά και το μέλλον τους. Σας χαρίζουμε τα «πρότυπά» σας και σας επιστρέφουμε τις ύβρεις σας απέναντι σε συναδέλφους που αντίθετα με σας δίνουν από το υστέρημά τους καθημερινά χωρίς οπλοφορούντες σωματοφύλακες, χωρίς πολυτελή αυτοκίνητα, χωρίς τη λάμψη ανούσιων, στημένων τελετών βράβευσης της κομπορρημοσύνης σας.

( μια παρουσίαση των δημοσιογραφικών καταγραφών της εκδήλωσης)

ΤΠΕ και εκπαίδευση

Κυριακή, Οκτωβρίου 31st, 2010

Τι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας έχοντας ως αφετηρία τους μαθητές μας, τις ανάγκες τους, τον κόσμο στον οποίο ζουν και πρόκειται να ζήσουν;

Διαδίκτυο και σχολείο

Κυριακή, Οκτωβρίου 31st, 2010

Διαβάζοντας το σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ θεωρώ πως υπάρχει μια παρανόηση ως προς το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει το ιντερνετ στο σχολείο και γενικότερα στη σχολική ζωή των μαθητών μας. Ασφαλώς και δεν μπορεί να αντικαταστήσει το δάσκαλο και δεν κατανοώ τα ανάλογα ερωτήματα, ασφαλώς και δεν μπορεί από μόνο του να καταστήσει τους χρήστες του κριτικούς αναγνώστες της πραγματικότητας. Όπως και κάθε μέσο επαφίεται στον τρόπο χρήσης του, στον τρόπο αξιοποίησής του από το σχολείο, τους μαθητές, τους γονείς τους. Με τον ίδιο τρόπο θα απαντούσαμε για τα σχολικά βιβλία, τα «λυσάρια», την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όλα μπορούν να ωφελήσουν και όλα μπορούν να βλάψουν.
Επομένως η ουσία κρύβεται πίσω από τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και τους στόχους του.Αν πραγματικά επιθυμούμε ένα δημιουργικό σχολέιο το οποίο να προσφέρει ουσιαστική παιδεία, δημιουργώντας και κτίζοντας, αποδομώντας και συνθέτοντας, καθιστώντας ικανούς τους αποφοίτους του να στέκονται με σιγουριά στα πόδια τους διεκδικώντας και συνδιαμορφώνοντας έναν καλύτερο κόσμο, τότε εντάσσουμε τις Νέες τεχνολογίες οργανικά σε ένα καινούργιο, σύγχρονο, ελκυστικό, αντίστοιχο με τις απαιτήσεις των καιρών σχολείο.
Δεν έχει νόημα να μιλούμε για τα ωφέλη και τις ζημίες από τη χρήση του διαδικτύου, όταν εκπαιδευτικοί και μαθητές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν καθημερινά τις ελλείψεις σε αυτονόητες για όλες τις εξελιγμένες χώρες εκπαιδευτικές υποδομές.
Όταν τα σχολεία μας, τα περισσότερα από την δεκαετία του ’60 κατασκευαστικά ή αισθητικά και λειτουργικά, φέρνουν περισσότερο σε φυλακές παρά σε εκπαιδευτικούς χώρους, χωρίς αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, χωρίς γυμναστήρια, χωρίς προαύλειο χώρο, χωρίς πραγματικές βιβλιοθήκες, χωρίς στο τέλος τέλος πραγματική σχολική ζωή,τότε ειλικρινά η συζήτηση για το διαδίκτυο μου φαίνεται όχι μόνο ανούσια, αλλά πολύ περισσότερο αποπροσανατολιστική.