Στην Λυσσαρέα, όπως σε όλα σχεδόν τα χωριά της Γορτυνίας η Παράδοση παίζει μεγάλο ρόλο τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους.

Η φιλοξενία είναι έμφυτη στους Γορτύνιους. Είναι αδιανόητο,  περνώντας από μια αυλή να προσπεράσεις χωρίς να χαιρετίσεις.
Και πάντα ο νοικοκύρης του σπιτιού σε "υποχρεώνει" κα δεχτείς "ένα κέρασμα"
πριν συνεχίσεις το δρόμο σου.

Οι νοικοκυρές πάντα έχουν πρόχειρο ένα κανάτι κρασί και λίγη "τσιγαρίδα".
Σε χρόνο μηδέν το τραπέζι ετοιμάζεται και η παρέα κάθεται "να τιμήσει τον οικοδεσπότη".
Μετά από δυο ποτηράκια αρχίζει το τραγούδι.

Πολλοί Λυσσαρεώτες γνωρίζουν και "αποστηθίζουν" Παραδοσιακά Δημοτικά Τραγούδια
(πολλά από αυτά δεν έχουν ακόμη καταγραφεί)   

Η εύθυμη παρέα και το παραδοσιακό γνήσιο Γορτυνιακό γλέντι, συνοδεύεται πάντα με γεύμα
που μόνο οι άνθρωποι του βουνού γνωρίζουν να απολαμβάνουν.

Πάντοτε μου έκαναν εντύπωση τα φαγητά που οι Λυσσαρεώτισσες παρασκευάζουν.
Γι  αυτό από μαθήτρια του Δημοτικού ακόμη,
άρχισα να σημειώνω σε τετράδιο συνταγές
και ο,τιδήποτε μου φαίνονταν ασυνήθιστο και ωραίο.
Μου έκανε εντύπωση η σχολαστικότητα με την οποία η γιαγιά μου και  πολλές γειτόνισσες έφτιαχναν τις χυλοπίτες, τον τραχανά,  την τσιγαρίδα και μαγείρειαν τα παραδοσιακά εδέσματα.