Κάθε παιδί κρατά μια πλαδαρή πέτρα (κουινάς) και στέκεται πίσω από μια γραμμή, πού είναι χαραγμένη στο χώμα. Απέναντι από τη γραμμή και σε απόσταση 11 βημάτων είναι στημένα τα σκατέλια, 8-10 πέτρες η μια πάνω στην άλλη.

Ένα παιδί από αυτά που παίζουν στήνει τα σκατέλια και στέκεται πίσω από αυτή. Κάθε παιδί προσπαθεί να ρίξει τα σκατέλια πετώντας την πέτρα του. Αν δεν τα ρίξει η πέτρα του μένει στο σημείο που έπεσε. Όταν κάποιο παιδί καταφέρει να τα ρίξει, τότε το παιδί που έχει αναλάβει να στήνει τα σκατέλια, προσπαθεί να ξαναστήσει τις πέτρες όσο πιο γρήγορα γίνεται, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά που έχουν ρίξει μέχρι εκείνη τη στιγμή την πέτρα τους γύρω από τα σκατέλια τρέχουν να την πάρουν πίσω. Το παιδί που στήνει, μόλις καταφέρει να στήσει τα σκατέλια κυνηγά τα παιδιά που πήγαν να πάρουν την πέτρα τους, για να μαϊνάρει (ακουμπήσει) κάποιο από αυτά και να στήνει εκείνο με τη σειρά του τα σκατέλια στον επόμενο γύρο.

Το κάθε παιδί που προσπαθεί να πλησιάσει και να πάρει την πέτρα του δεν επιτρέπεται να την πιάσει με το χέρι, αλλά είναι υποχρεωμένο να την πάει πίσω από τη γραμμή κλωτσόντας την ή σε μια άλλη παραλλαγή τοποθετώντας την πάνω στη μύτη του παπουτσιού και προχωρώντας προς τη γραμμή προσέχοντας να μην του πέσει.

Σπύρος Ν., Σκιάθος

Δες και:

[Τα στρακάκια ] (από τη Θάσο) - [ Το Τζαμί ] (από το Διδυμότειχο)

[ Το τζαμί ] (από τα Χανιά) - [ Τα σκατούλικα ] (από την Κύπρο)

[ Ο λέκος ] (από τη Χίο) - [ Το τζαμί ](από την Αλμωπία)