Αντιύλη

Ήταν 1928 όταν έκανε την εμφάνισή του στο γραφείο του Paul Dirac, μέσα στις εξισώσεις εκείνος τότε ετών 26. Έμοιαζε με ηλεκτρόνιο, είχε ίση μάζα με αλλά δεν ήταν ηλεκτρόνιο, είχε θετικό φορτίο απολύτως ίσο με εκείνο του ηλεκτρονίου αλλά ΘΕΤΙΚΟ, ήταν ένα σωματίδιο τέρας. Η «εμφάνισή του» ήταν μια συνέπεια της απόπειρας που έκανε τότε ο Dirac να συνδυάσει τις δύο σημαντικότερες αλλά και ανταγωνιζόμενες θεωρίες –την Κβαντομηχανική και τη Θεωρία της Σχετικότητας - προκειμένου να περιγράψει τη συμπεριφορά του ηλεκτρονίου . Το σωματιδιακό αυτό τέρας το ονόμασε αντιηλεκτρόνιο αλλά το ερώτημα ήταν βέβαια «το τέρας που έβγαινε μέσα από τις εξισώσεις κυκλοφορούσε στα δρομάκια του Σύμπαντος ή ήταν ένα πλάσμα της ανθρώπινης θεωρητικής σκέψης ;»

Τέσσερα μόλις χρόνια αργότερα, το έτος δηλαδή 1932 ο Αμερικανός Carl Anderson επιβεβαίωσε πειραματικά ότι τέτοιο σωμάτιο υπήρχε. Το βάφτισαν τελικά positron ποζιτρόνιο ( θετικόνιο ) και είχε την ιδιότητα κάθε συνάντησή του με ηλεκτρόνιο να συνεπάγεται θάνατο και των δύο και εμφάνιση φωτονίου ακτινοβολίας .

Με τη ανακάλυψη αυτή αποδείχτηκε η εντυπωσιακή ικανότητα των θεωρητικών φυσικών στο «να προβλέπουν».

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν η ερευνητική εμπειρία έδειξε ότι όλα τα γνωστά σωμάτια είχαν και το αντίθετό τους αντισωμάτιο. Στα χρόνια της δεκαετίας του 50 γεννήθηκε η ιδέα ότι στο ξεκίνημα της Δημιουργίας πρέπει να ήταν ίσες οι πιθανότητες να δημιουργηθούν σωμάτια Ύλης και τα αντίστοιχα «τέρατα» Αντιύλης και να συμβαίνει με τη συνάντησή τους εξαύλωση και των δύο αλλά και η αντίστροφη «διαδρομή», δηλαδή γεννήσεις σωματιδίων ύλης και ισάριθμων τεράτων αντιύλης, και να κυριαρχεί μια μορφή συμμετρίας. Φαίνεται όμως ότι σε κάποια στιγμή, για κάποιον άγνωστο μέχρι σήμερα λόγο η Συμμετρία αυτή παραβιάστηκε υπέρ των σωματιδίων της Ύλης και το Σύμπαν συνέχισε να πορεύεται σε «δρομολόγιο Ύλης»

Σωματίδια Αντιύλης ( ποζιτρόνια, αντιπρωτόνια ) δημιουργούνται σήμερα μέσα στους μεγάλους επιταχυντές.

Στη δεκαετία του 1990 στον μεγάλο για τότε επιταχυντή του CERN έγιναν αναρίθμητες συναντήσεις ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων με συνέπεια – με την εξαύλωσή τους - να εμφανίζονται τρομακτικές ποσότητες ενέργειας σε έναν ελάχιστο όγκο κατά πολύ μεγαλύτερες από αυτές που επικρατούν στους θερμότερους αστέρες .

Ο επιταχυντής αυτός λεγόταν LEP, με τα Ε και Ρ να είναι αρχικά των λέξεων Electron και Positron