Ο ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ      

http://users.sch.gr/kontaxis

 

Τα μαθήματα


Αγορά Εργασίας 

 

Παιδαγωγικά Θέματα

 

Ευκαιρίες

Νέα από τα σχολεία

Εκδηλώσεις

Εργαστήρια

Τεχνικός Πολιτισμός

Χρήσιμες Συνδέσεις

  Ken Robinson: Αλλαγή των εκπαιδευτικών προτύπων

 Ο Ken Robinson, γνωστός από παλαιότερες παρεμβάσεις  του σχετικά με την εκπαίδευση, όπως αυτή με τίτλο  «Το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα», επανέρχεται με ομιλία του σχετική με την Αλλαγή των εκπαιδευτικών προτύπων, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε με υπότιτλους στη διεύθυνση: http://youtu.be/MukR5xt3s6w

Ο Κεν Ρόμπινσον προσεγγίζει ένα θέμα που απασχολεί τους εκπαιδευτικούς και τους πολίτες, δηλαδή αν υπάρχει ανάγκη αλλαγής του προτύπου εκπαίδευσης και σε ποια χαρακτηριστικά του. Η συγκεκριμένη ομιλία, με κριτική πάντοτε ματιά, μπορεί να βοηθήσει πλευρές της καθημερινής μας δουλειάς στο σχολείο, παρά τις επιμέρους διαφωνίες που αναμφίβολα έχουμε για το σύνολο των προτάσεών του.

Κατ’ αρχάς θέτει το ερώτημα, πως μπορούμε να σχεδιάζουμε με τόση σιγουριά και με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο εκπαίδευσης των σημερινών μαθητών όταν δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του επόμενου μήνα;

Επισημαίνει ότι η σημερινή γενιά δεν έχει τις ίδιες προσδοκίες όπως παλαιότερα από την εκπαίδευση,  όσον αφορά την εξασφάλιση επαγγελματικής αποκατάστασης.  Παρόλα αυτά,  το ανταγωνιστικό περιβάλλον πρόσβασης στην απόκτηση πανεπιστημιακών γνώσεων καταφέρνει να περιθωριοποιεί τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα των μαθητών και μάλιστα σε μια ηλικία που δεν θα έπρεπε.

Υπενθυμίζει ότι το σημερινό σχολείο, το συνέλαβαν, το σχεδίασαν και το οικοδόμησαν για μια διαφορετική εποχή και μέσα στις ανάγκες της βιομηχανικής επανάστασης. Τι αλλάζει όμως σήμερα όπου επικρατεί η ψηφιακή επανάσταση, ο καταιγισμός των πληροφοριών και της εικόνας;

Κατά τη γνώμη του, οι συνθήκες του διαφωτισμού και της βιομηχανικής επανάστασης οδήγησαν σε μια μονοδιάστατη προσέγγιση της γνώσης με βάση τις αρχές του παραγωγικού συλλογισμού και της κλασσικής παιδείας. Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης ήταν η κατάταξη των ανθρώπων σε ακαδημαϊκούς και μη ακαδημαϊκούς, κάτι που έμμεσα παρέπεμπε σε έξυπνους και μη έξυπνους ανθρώπους. Η πεποίθηση του ομιλητή είναι πως αυτό το μοντέλο έχει προκαλέσει χάος στις ζωές πολλών ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι που ωφελήθηκαν σημαντικά από αυτή την κατάταξη αλλά οι περισσότεροι δεν ωφελήθηκαν. Η παραπάνω διαπίστωση προφανώς δεν πρέπει να μας κάνει να απορρίψουμε τις βασικές αρχές τις εκπαίδευσης, την ανάγκη όλοι οι πολίτες να λαμβάνουν κάποιες  βασικές γνώσεις, την καθολικότητα κάποιων γνώσεων και αξιών κλπ. Ωστόσο, θα πρέπει πράγματι να προβληματιστούμε σχετικά με τις ευκαιρίες που πρέπει να προσφέρει το σχολείο σε μαθητές που αδυνατούν να προσεγγίσουν τη γνώση με τον ακαδημαϊκό παραγωγικό τρόπο που εμείς διδαχθήκαμε στα πανεπιστήμια. Να δοκιμάσουμε επαγωγικούς τρόπους προσέγγισης της γνώσης, που να ξεκινάνε από τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα, τις εμπειρίες των μαθητών και γενικότερα από την πραγματική ζωή.  

Ασχολείται με το φαινόμενο της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις υποστηρίζοντας ότι έχει  τις ρίζες του στον καταιγισμό των πληροφοριών αλλά και σε κοινωνικές διαφορές. Όπως λέει "Τα παιδιά μας ζουν στην πιο έντονα γεμάτη με ερεθίσματα περίοδο της ιστορίας της γης. Πολιορκούνται με πληροφορίες και προκλήσεις από Η/Υ, Iphones, διαφημίσεις, από εκατοντάδες διαφημίσεις και τώρα τα τιμωρούμε επειδή δεν συγκεντρώνονται. Σε τι να συγκεντρωθούν; Στα βαρετά θέματα του σχολείου;" Επιπλέον, επισημαίνει ότι τα φαινόμενα αυξήθηκαν παράλληλα με την αύξηση των τυποποιημένων διαγωνισμάτων. 

Κριτικάρει την αδυναμία του σχολείου να καλλιεργήσει την αισθητική παιδεία, να δημιουργήσει αισθητική εμπειρία και καταλήγει ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να αφυπνίζει και όχι να κοιμίζει τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις των μαθητών. Έτσι, με τον δικό του τρόπο αναδεικνύει την ανάγκη της διαφοροποίησης της διδασκαλίας, με την έννοια της διαφοροποίησης των τρόπων προσέγγισης της γνώσης και όχι τόσο της ίδιας της γνώσης.

Τέλος, υποστηρίζει ότι, σύμφωνα με έρευνες, η εκπαίδευση αντί να διευρύνει τις ικανότητες αποκλίνουσας σκέψης και δημιουργικότητας, οδηγεί τους μαθητές στην αντίθετη κατεύθυνση, λόγω της κυριαρχίας της «μοναδικής λύσης».

Και καταλήγει ότι χρειάζεται να σκεφτούμε διαφορετικά σχετικά με την ανθρώπινη δυνατότητα, την ατομική ή την ομαδική μάθηση.

Παρακολουθήστε την ομιλία με Ελληνικούς υπότιτλους

Σχετικά άρθρα     

Το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα

Κινηματογράφος παιδαγωγικής αναζήτησης

Δείτε περισσότερα Παιδαγωγικά θέματα