Νεφέλες
Ανέβηκε το 423 π.Χ. και απέσπασε το τρίτο (3 συμμετοχές) στα Μεγάλα Διονύσια. Η συγκεκριμένη κωμωδία δεν σώζεται. Ο Αριστοφάνης επεξεργάστηκε ξανά μια διασκευή της το 417 π.Χ. που δεν παραστάθηκε ποτέ, αλλά σώζεται ολόκληρη (1510 στίχοι).
Ο Στρεψιάδης είναι ανήσυχος. Έχει αγωνία για τα χρέη του αλλά και για το γιο του. Τα χρέη τα έκανε εξαιτίας του γιου του που του αρέσουν τα άλογα. Τώρα έχει έρθει σε αδιέξοδο και σπάει το κεφάλι του να βρει τρόπο να ξεχρεώσει. Μήπως ο γιος του πρέπει να αλλάξει τρόπο ζωής; Καλό θα ήταν να γίνει μαθητής του Σωκράτη. Να μαθητεύσει στο εργαστήρι των σοφών. Να μάθει ο Φειδιππίδης, ο γιος του, πως νικά ο άδικος λόγος τον δίκαιο. Του το λέει και αυτός αρνείται και τότε παίρνει τη μεγάλη απόφαση να γίνει ο ίδιος ο Στρεψιάδης μαθητής του Σωκράτη. Μπαίνει στο εργαστήρι. Βιβλία, χάρτες και όργανα βρίσκονται παντού. Όλοι εκεί μέσα φαίνεται πως κάτι ερευνούν. Ο Στρεψιάδης θαυμάζει ένα χάρτη του κόσμου. Εκεί σε μία γωνιά βρίσκεται ο Σωκράτης και παρατηρεί τον Ήλιο.
Ο Στρεψιάδης τον φωνάζει και του ζητά να του μάθει τη ρητορική για να ξεφεύγει από τα χρέη. Οι δύο άντρες βγαίνουν από το κτίριο. Μόνο που πρέπει να πιστέψει στις θεές Νεφέλες. Ο Σωκράτης του υπόσχεται ότι θα γίνει πρώτος ρήτορας και κάνει τη σχετική δέηση στις θεές. Οι Νεφέλες με μορφή γυναικών πλησιάζουν με αστραπές και βροντές.
Ο Στρεψιάδης αναρωτιέται αν οι Νεφέλες είναι θεές τότε ο Δίας τι είναι; Σίγουρα όχι θεός το διαβεβαιώνει ο Σωκράτης.
Ο καημένος ο Στρεψιάδης είναι έτοιμος να πιστέψει σε όποιον θεό, αρκεί να αποκτήσει την ικανότητα να ξεφεύγει από αυτούς που τους χρωστάει.
Είναι καιρός να αρχίσουν τα μαθήματα, μπαίνουν στο σπουδαστήριο και βγαίνουν μετά από ώρα. Ο Σωκράτης το θεωρεί χωριάτη και ανίκανο να μάθει το οτιδήποτε.
Είναι αλήθεια ότι ο Στρεψιάδης δυσκολεύεται και στα εύκολα. Σιγά σιγά όμως με τη βοήθεια του Σωκράτη του κατεβαίνουν ιδέες μα στο τέλος τα κάνει θάλασσα.
Στην απελπισία του ο Στρεψιάδης στρέφεται πάλι στο γιο του. Τελικά τον σπρώχνει να πάει στο Σωκράτη.
Στη σκηνή εμφανίζονται ο Δίκαιος και ο Άδικος λόγος και συναγωνίζονται να κερδίσουν με τα επιχειρήματά τους το Φειδιππίδη. Και οι δύο λόγοι επιχειρηματολογούν. Στο τέλος όμως ο Δϊκαιος λόγος χάνει.
Περνά ο καιρός και ο Φειδιππίδης είναι έτοιμος, έχει πια αέρα και από τις κινήσεις του φαίνεται η άνεση και η ευχέρεια του λόγου του.
Έξω από το σπίτι του Στρεψιάδη έρχεται ένας δανειστής του ο Πασίας. Μα δεν παίρνει τίποτα από τα χρωστούμενα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Αμυνία ο οποίος είχε δανείσει στο γιο του, το Φειδιππίδη. Τίποτα από τα χρωστούμενα δεν επιστρέφεται.
Δεν περνά πολύ ώρα και ο Στρεψιάδης βγαίνει από το σπίτι κυνηγημένος από το γιο του ο οποίος και τον έδειρε και επιχειρηματολογεί για το δίκιο που έχει που έδειρε τον πατέρα του.
Ο Στρεψιάδης μετανιώνει για όλα και ως μόνη λύση βλέπει να βάλει φωτιά στο σπουδαστήριο του Σωκράτη