Γαλάτεια Καζαντζάκη, Αμαρτωλό

Στη Σμύρνη Λέλα, Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό...
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη...

Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με!
Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα...

'Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου
θολές σβησμένες ζωγραφιές
κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!

Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες
και τ' αύριο απ'το σήμερα θε να 'ναι...
Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισές

κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε...

Γλέντια, καβγάδες ως να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού
κι ενέσεις 606.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλη η ζωή μου του χαμού...

Μ' από την κόλασή μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

Θα μπορούσε να αναφερθεί μαζί με τα ποιήματα του Κ. Καρυωτάκη Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές και Ωχρά σπειροχαίτη.

Επίσης μαζί με το ποίημα του Φρανσουά Βιγιόν Μπαλάντα των κυριών του παλιού καιρού