Ο δικέφαλος αετός:

Το σύμβολο του δικεφάλου είναι το παλαιότερο των συμβόλων. Ένας δικέφαλος που συμβόλιζε την θεά-μητέρα ανακαλύφθηκε στην Κταλ Χιουγιούκ και χρονολογείται 5000 π.χ. Στις ανασκαφές του Μποτζάσκοβ βρέθηκαν κυλινδρικές σφραγίδες με τον δικέφαλο. Σε ασσυριακούς κυλίνδρους "εξ' απτής γης" που βρέθηκαν το 3000 π.χ. στο Τέλλο που ήταν η πόλη Lagash κέντρο της νότιας Βαβυλώνας, σε σφηνοειδή γραφή, να αναγράφεται από τον ηγεμόνα της πόλης η εξής ιστορία
<< Τα νερά του τίγρη χαμήλωσαν και ήταν αυτό σημάδι της οργής των θεών>> Κατόπιν περιγράφει όνειρο στο οποίο αποκαλύφθηκε η θέληση των θεών. Παρουσιάστηκε στον βασιλιά θεός που το ανάστημα του έφθανε από την γη στον ουρανό και στο κεφάλι του είχε στέμμα κάποιου θεού και πέταγε το πουλί της τρικυμίας που άνοιγε τα φτερά του πάνω από την πόλη και γύρω από την γη. Το πουλί της τρικυμίας είναι ο δικέφαλος αετός, το τοτέμ της πόλης Lagash των Σουμέριων. Στην πρώτη εικόνα δίπλα βλέπουμε τον δικέφαλο της Αλατζά-Χιουγιούκ παρόμοιος δικέφαλος του 1250 ευρέθη στη Yazilikaya εικονι-
ζόμενος στη μέση μιας πομπής θεοτήτων.
Μια αναζήτηση στον αισθητικό χώρο τι οδήγησε τον άνθρωπο σε αυτήν την "εραλδική" θέση, μπορεί να εξηγηθεί από μια φυσική κλίση για τη συμμετρία παρακινούμενη από θρησκευτικά κριτήρια.
Με την πτώση της αυτοκρατορίας των Χιττιτών τον 7ο αιώνα, ο δικέφαλος φαίνεται να πέφτει στην αφάνεια. Από τους Σουμέριους το σύμβολο περιήλθε στους άνδρες του Ακάντι και από αυτούς στους Χιττίτες μετά το παρέλαβαν οι Αρμένιοι, οι Πέρσες, οι ’ραβες, οι Βυζαντινοί, οι Σελτζούκοι και δια των σταυροφόρων έφθασε στη δύση. Υπήρχε η συνήθεια κατά την αρχαιότητα ο νικητής των μαχών να ιδιοποιείται τα πλούτη και τα σύμβολα τα συλληφθέντων. Έτσι πολλά σύμβολα μεταφέρθηκαν από κατακτητή σε κατακτητή. Όπως φαίνεται το σύμβολο του δικεφάλου διατηρήθηκε την περίοδο των Σασσανιδών 3ο-10ο αιώνα σαν διακοσμητικό σύμβολο σε μεταξωτά υφάσματα (Βλ. Βουγιδικό μεταξωτό δίπλα) Με το εμπόριο και τους σταυροφόρους μεταφέρθηκε στην δύση όπου η τεχνοτροπία του άλλαξε. Ο Καρλομάγνος το 800 μ.χ. που θεώρησε τον εαυτό του συνεχιστή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, λέγεται (αμφισβητείται) ότι ένωσε τον Γερμανικό αετό που στρίβει το κεφάλι του αριστερά με τον Ρωμαϊκό που στρίβει δεξιά και έφτιαξε τον δικέφαλο της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (το αριστερά και δεξιά είναι όπως βλέπουμε εμείς στην πραγματικότητα είναι ανάποδα) Στη συνέχεια τα διάφορα Γερμανικά κράτη χρησιμοποίησαν διάφορετικες παραλλαγές του δικεφάλου.


 

Ο διπλός αετός:

Ο διπλός αετός εμφανίζεται στη Ελληνική μυθολογία με το πέταγμα των δύο αετών του Δία που του έδειξαν ότι οι Δελφοί είναι το κέντρο της γης. Σε διάφορα ευρήματα των Μυκηνών και στην Σπάρτη βρέθηκαν οι δίδυμοι αετοί να στολίζουν χρυσά κοσμήματα και πόρπες από ελεφαντόδοντο. Και οι Πέρσες είχαν χρησιμοποιήσει τον διπλό αετό (βλ. δίπλα) Οι Βυζαντινοί τους έλεγαν δίδυμους βασιλικούς και όχι δικέφαλους (βλ. δίπλα τον κίονα της Αγίας Σοφίας της Τραπεζούντας) Δύο αετοί στραμμένοι σε αντίθετη διεύθυνση κοσμούσαν την λαβή των ξιφών των αρχαίων Γαλάτων.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δικέφαλος αετός

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1400π.χ. Δικέφαλος που αρπάζει δύο λαγούς. Ανάγλυφο της Αλατζά-Χιουγιούκ στην πύλη των σφιγγών.
Διπλός αετός σε κίονα στην Περσέπολη.

 

Χρυσό Μυκηναϊκό πλακίδιο με δυο αετούς.
 

 

 

 

 

 

 

 

Νόμισμα Ηιόνος 5ου-4ου αιώνα π.χ. Εδώ φαίνεται μια παράσταση των διδύμων αετών.
Βουγιδικό μεταξωτό του 10ου αιώνα που έχει αναπαραχθεί από αρχαιότερα της περιόδου των Σασσανιδών. Η ιδέα του δικεφάλου είναι ακόμη παλαιότερη.

Τα συμμετρικά σχέδια είναι χαρακτηριστικό των υφασμάτων της εποχής αυτής στην ανατολή. Φανταστείτε στο σχέδιο αυτό τον αετό με ένα κεφάλι, καταστρέφεται όλη η συμμετρία. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος της γέννησης των δύο κεφαλιών του αετού και της ιδέας του δικέφαλου.

 

 

 

 

     

 

 

 

 

 

 

 

Η μάχη του Λέχφελντ το 955μ.χ. Μεσαιωνικό μικρόγραφο. Ο Όθωνας ο ’ κατατροπώνει τους Ούγγρους. Οι σημαίες φαίνεται ότι χρησιμοποιούνταν στις μάχες εκείνη την εποχή και μάλιστα ο δικέφαλος αετός.
Σημαία που χρησιμοποιούνταν στην περιοχή των Αρμενίων τον 4ο-9ο αιώνα.
 

 

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1140 μ.χ. Στο παρεκκλήσι του Ρογήρου Β΄ στο Παλέρμο της Σικελίας τμήμα της ξύλινης οροφής ζωγραφισμένη από Βορειοαφρικανούς καλλιτέχνες. Ο αετός κρατάει στο χέρι του την σφαίρα και ο δικέφαλος έχει πάρει την μορφή του δικέφαλου της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Tabard. Ζωγραφισμένο ένδυμα της εποχής της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού έθνους.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το 1461 ο γάμος της πριγκίπισσας των Κομνηνών Σοφίας με τον Ιβαν τον 3ο του δίνει το δικαίωμα του συνεχιστή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σφετερίζεται τον δικέφαλο.
Κόσμημα της πριγκίπισσας ’ννας κόρης του αυτοκράτορα Φερδινάνδου Α΄ του 16ου αιώνα.
Από τα ανάκτορα του Μεγάλου Πέτρου στην Αγία Πετρούπολη.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο δικέφαλος από τον θρόνο του Μεγάλου Πέτρου 1682-1725. Φέρει τον ’γιο Γεώργιο, αριστερά του τον δράκοντα και δεξιά τον μονοκέφαλο αετό.
Από το χρονικό της Νυρεμβέργης του Hartman Schedel του 1493. Ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με τους 7 εκλέκτορες στην κορυφή. Εδώ παίρνουμε μία σαφή ιδέα των οικοσήμων της εποχής.
 

 

Η  συλλογή  και  επεξεργασία  του  υλικού  έγιναν  από  τον  Σκαφίδα  Ζαχαρία