Άρθρα από το Περιοδικό 2: 2001 – 2002
|
1. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ |
|
2. Η σκληρή αντιμετώπιση των Αφγανών
γυναικών |
|
3. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ (σχολική χρονιά: 2000-01) |
| 4. ΟΙ ΘΡΥΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ |
| 5. ΕΥΡΩ |
| 6. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ |
| 7. Η πρώτη μου εμπειρία από το θέατρο |
1
Εκείνο το βράδυ δεν είχα όρεξη. Τσίμπησα κάτι ελαφρύ. Ένιωθα μεγάλη κούραση. Πήγα και ξάπλωσα. Ήταν νωρίς, γύρω στις 10:15. Αλλά για ένα παιδί 7 χρονών είναι ότι πρέπει. Έπρεπε την επόμενη μέρα να ξυπνήσω νωρίς. Θα ήταν 15 Ιουνίου 1995. Θα παίρναμε τους βαθμούς. Γι' αυτό μέσα μου ήμουν χαρούμενη που η σχολική χρονιά έφτανε στο τέλος της. Αύριο όλα θα τελείωναν. Είχα τη συνήθεια πριν με πάρει ο ύπνος, να κλείνω τα μάτια μου και να σκέφτομαι διάφορα, ώσπου στο τέλος αποκοιμιόμουν. Έτσι έκανα και τώρα. Σκεφτόμουνα για το καλοκαίρι που θα ξεκίναγε την άλλη μέρα, τις διακοπές, τα παιχνίδια στη θάλασσα κλπ. Η ώρα πέρναγε όμως και ο ύπνος δεν ερχόταν. Ήταν 11:45. Ήμουν σε μια υπερένταση. Δεν έκλεινα μάτι. Θες η αφόρητη ζέστη που έκανε, θες το άγχος μου, θες το προαίσθημα...
Κατά τις 1:30 κατάφερα και ηρέμησα και τελικά κοιμήθηκα. Δεν ξέρω πόση ώρα κοιμήθηκα όμως αυτό που ξέρω είναι ότι ένιωσα το σπίτι να κουνιέται συθέμελα. Πετάχτηκα πάνω, αποφεύγοντας το ράφι με τις κούκλες να πέσει πάνω μου, καθώς ήταν στηριγμένο στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι μου. Μέσα στο σκοτάδι, καθώς το ρεύμα είχε κοπεί, την ίδια ώρα που ο σεισμός εξακολουθούσε να γίνεται, κατέβηκα τις σκάλες. Καθώς προχωρούσα, σοφάδες έπεφταν από τους τοίχους και προσπαθούσα να τους αποφύγω. Βγήκα στην αυλή και οι γονείς μου έβαλαν εμένα και το μωρό στο αμάξι. Έπειτα μπήκε και η γιαγιά. Η μαμά μου έφερε τις σαγιονάρες, γιατί είχα κατέβει ξυπόλητη, με αποτέλεσμα ένα γυαλί από σπασμένο μπουκάλι να έχει μπει στο πόδι μου. Ο παππούς δεν ήρθε μαζί μας αλλά προτίμησε, να μείνει μέχρι να ξημερώσει, στο σπίτι. Καθώς βγαίναμε από το γκαράζ με το αυτοκίνητο, πέρασε κάποιος φωνάζοντας μια φράση, που ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ: «Η πολυκατοικία του Παντελόπουλου έπεσε». Εκείνη την ώρα δεν κατάλαβα τι εννοούσε, γιατί μέσα στον πανικό μου δεν μπορούσα να σκεφτώ. Όμως ώρες αργότερα κατάλαβα...
Με το αμάξι κάναμε
αρκετές βόλτες μέσα στο Αίγιο. Γινόταν πανικός. Παντού άνθρωποι στους δρόμους,
σπίτια κατεστραμμένα. Αυτό που θυμάμαι πολύ καλά είναι η εκκλησία των Εισοδίων.
Είχε πάθει πολλές ζημιές. Μετά από αυτό φύγαμε από το Αίγιο και πήγαμε στο
Λαμπίρι. Εκεί ήταν το εξοχικό μας. Βρήκαμε τους δύο θείους μου και τη μια θεία
μου στην αυλή να κουβεντιάζουν. Εμένα με πήραν μέσα για να ξαπλώσω. Κατάφερα
και κοιμήθηκα 3-4 ώρες. Όταν ξύπνησα ήταν μόνο ο θείος μου εκεί. Όλοι οι άλλοι
είχαν πάει στο Αίγιο. Άνοιξα την τηλεόραση. Όλα τα κανάλια έδειχναν την
πολυκατοικία του Αιγίου διαλυμένη και τις προσπάθειες να βρουν επιζώντες. Τότε
ήρθε στο μυαλό μου η χτεσινοβραδινή φράση: «Η πολυκατοικία του Παντελόπουλου
έπεσε».Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ τι είχε γίνει. Μέχρι πριν λίγο πίστευα ότι
ο σεισμός αυτός ήταν ένας απλός, συνηθισμένος. Όμως τότε κατάλαβα τι καταστροφή
είχε προκαλέσει.
Σε λίγο γύρισαν από το Αίγιο οι δικοί μου. Το σπίτι είχε θεωρηθεί κατεδαφίσιμο. Άλλο χτύπημα και από εκεί. Μέσα στις επόμενες 3 μέρες έγινε η μετακόμιση στο εξοχικό. Το σπίτι μας ήταν το πρώτο που γκρεμίστηκε στο Αίγιο. Όλο αυτό το διάστημα δεν είχα μιλήσει στους γονείς μου. Όμως μια ερώτηση με έκαιγε και έτσι ρώτησα: «Τι κάνει η Ειρήνη;»
Αχ, η Ειρήνη. Η Ειρήνη, ένα κοριτσάκι 6 χρονών, που ζούσε στην πολυκατοικία. Την αγαπούσα, ήταν πολύ φίλη μου.
Οι γονείς μου
κοιτάχτηκαν στην ερώτησή μου. Ο μπαμπάς μου μου είπε ότι θα μιλήσουμε άλλη ώρα
γι' αυτό το θέμα.
Όταν την επόμενη μέρα ξαναρώτησα ο μπαμπάς μου μου είπε ότι την Ειρήνη την είχαν βρει μαζί με το μπαμπά της αγκαλιά και είχαν χτυπήσει και οι δυο άσχημα. Ήταν στο νοσοκομείο. Ησύχασα. Όμως το μεσημέρι που είχαμε ξαπλώσει, άκουσα ένα σιγανό κλάμα. Πλησίασα στην κουζίνα και είδα τον μπαμπά μου να κλαίει και να λέει ότι ο κ. Πάνος είχε βρεθεί νεκρός, καθώς ένα δοκάρι τον είχε χτυπήσει στο κεφάλι. Μπήκα μέσα και ρωτούσα να μάθω την αλήθεια. Έτσι μου την είπαν. Και η Ειρήνη και ο μπαμπάς της είχαν πεθάνει ακαριαία από ένα δοκάρι. Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Είχα βάλει τα κλάματα και η λύπη μου δεν περιγραφόταν. Την Ειρήνη την είχα σαν αδερφή μου, μαζί είχαμε μεγαλώσει. Μάλιστα, λίγες μέρες μετά το σεισμό είχε κουρευτεί και ήταν πολύ περήφανη για το νέο της κούρεμα. Μου έλεγε ότι ήθελε να κρατήσει αυτό το κούρεμα για πάντα...
Το σπίτι μας κατεδαφίστηκε, άρχισε να χτίζεται καινούριο και σιγά-σιγά άρχισαν να χάνονται όλα από το μυαλό μου με πολύ αργό ρυθμό. Μόνο καμιά φορά τα βράδια ξυπνούσα και ξύπναγα τους γονείς μου, λέγοντας τους ότι έγινε σεισμός και πρέπει να φύγουμε. Φυσικά όλα αυτά ήταν στον ύπνο μου, ήταν ένας φόβος που με βασάνιζε αρκετά βράδια και το χειρότερο ήταν ότι το πρωί δεν θυμόμουν τίποτα από όλα όσα έκανα.
Σήμερα, 6 χρόνια μετά το σεισμό όλα έχουν πάρει το δρόμο τους. Παραπάνω από τα μισά σπίτια του Αιγίου γκρεμίστηκαν και έχουν χτιστεί καινούρια. Πριν λίγο καιρό ήταν 15 Ιουνίου 2001. Όταν έρχεται αυτή η μέρα οι μνήμες μου ξυπνούν, νομίζω ότι το βράδυ θα ξυπνήσω από έναν άλλον σεισμό...
Φέτος όμως ήταν διαφορετικά. Εκείνη την ημέρα ήταν η τελευταία μέρα των εξετάσεων και γράφαμε Θρησκευτικά. Φαίνεται λοιπόν ότι κάποιος από τους αγίους των Θρησκευτικών μου με βοήθησε να μη σκεφτώ και φέτος το σεισμό, αυτήν την τραγωδία.
Όλα τώρα είναι όπως πριν. Ή καλύτερα σχεδόν όλα....
2
Ανέκαθεν η ζωή των γυναικών στο Αφγανιστάν έχει καταντήσει μαρτύριο. Με ψυχρή καρδιά οι άνδρες απαγορεύουν στις γυναίκες να αποκαλύπτονται σε άνδρα εκτός του άμεσου οικογενειακού κύκλου, να βγαίνουν έξω ασυνόδευτες από άνδρα συγγενή, να γελούν ή να προβαίνουν σε άλλες άσεμνες ενέργειες δημόσια και να επισκέπτονται άνδρες γιατρούς.
Η αδικία όμως συνεχίζεται και μεταξύ των γυναικών. Οι γυναίκες της μεσαίας τάξης μπορούν να εργάζονται και να κυκλοφορούν φορώντας απλώς μία μαντίλα στα μαλλιά τους. Όμως για τις υπόλοιπες η κατάσταση είναι διαφορετική. Απαγορεύεται να μορφώνονται και συχνά πέφτουν στο έλεος των αμόρφωτων μαχητών της υπαίθρου οι οποίοι τις απαγάγουν και έπειτα τις βιάζουν με απίστευτη αγριότητα. Για να γλιτώσουν όμως από αυτή την κατάσταση ίδρυσαν μια ομάδα, την RAWA, η οποία ήταν ενάντια στην κατάργηση των γυναικείων δικαιωμάτων. Μάλιστα πολλές από αυτές διακινδύνευσαν τη ζωή τους βγάζοντας από επάνω τους το μακρύ ένδυμα. Όμως όσες διακινδύνευσαν χωρίς αποτέλεσμα έχασαν την ζωή τους.
Ένα παράδειγμα είναι ο ολιγόλεπτος θάνατος μιας γενναίας γυναίκας η οποία θανατώθηκε στη μέση του γηπέδου από δύο σφαίρες στο πίσω μέρος του κεφαλιού, ανάμεσα σε ένα τεράστιο πλήθος ανδρών.
Οι γυναίκες έφτασαν στο σημείο να κάνουν διπλό αγώνα. Πρώτα μέσα στην οικογένειά τους ώστε να τους πείσουν ότι πρέπει να εργαστούν για το Αφγανιστάν και έπειτα στην πολιτική ώστε να τους κάνουν να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να κλειδώσουν τη χώρα στο παρελθόν.
Όμως ό,τι κι αν συμβεί στο Αφγανιστάν σκληρή μάχη περιμένει τις γυναίκες!!!
Δημητρακόγιαννη
Βάσω -
Στάικου Βίκυ
3
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ (σχολική χρονιά: 2000-01)
Oι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αιγίου εκτός των καθημερινών μαθημάτων κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2000-01 παρακολούθησαν προγράμματα που έχουν σχέση με την περιβαλλοντική εκπαίδευση, την αγωγή υγείας και τα πολιτιστικά. Αυτά ήταν: «το ποτάμι», «356 ημέρες χωρίς τηλεόραση», «επαγγέλματα που χάνονται» και «πρώτες βοήθειες» στο ιατρείο του σχολείου μας.
1.
Τα
ποτάμια έχουν χίλια πρόσωπα.
Ρυάκια, χείμαρροι, ρέματα, ποτάμια ζουν για λίγο ή για πάντα, ταξιδεύουν στην ίδια διαδρομή, στρίβουν και μας αφήνουν να περιμένουμε μάταια. Ήταν κάποτε έτσι. Δεν είναι πια το ίδιο σήμερα. Ο άνθρωπος και ο αποκαλούμενος «σύγχρονος πολιτισμός» του άρχισε από καιρό να πληγώνει τα ποτάμια. Ισιώνει την κοίτη τους με τσιμέντο, ρίχνει υπόνομους και αποχετεύσεις στα νερά τους, κόβει τη βλάστηση από τις όχθες, ρίχνει μέσα ότι περισσεύει από τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα των χωραφιών, δείχνει με κάθε τρόπο την ασέβεια του.
Γι΄
αυτό λοιπόν η μικρή περιβαλλοντική ομάδα
μας, με υπεύθυνες καθηγήτριες τις: Βάσω Τσόλκα και Φωτεινή Αργυριάδου,
προσπάθησε να ευαισθητοποιηθεί και να αναπτύξει προβληματισμούς σχετικά με τα
προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα, να ευαισθητοποιήσει σε σχέση
με τα περιβαλλοντικά ζητήματα, να εξασκηθεί στην αλλαγή στάσεων και
συμπεριφορών όσον αφορά τη φύση και τα προβλήματα του περιβάλλοντος.
2. 365 μέρες χωρίς τηλεόραση
Με
υπεύθυνες τις καθηγήτριες Παναγιωτακοπούλου Μαρία και Τσουρούτη Ευτυχία
επέλεξαν αυτό το θέμα γιατί πίστευαν ότι σε μια εποχή που η τηλεόραση αποτελεί
τον κατ΄ εξοχήν τρόπο αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου είναι επιτακτική η
ανάγκη ανεύρεσης εναλλακτικών τρόπων διοχέτευσης του ελευθέρου χρόνου και η
ενεργοποίηση του δυναμικού και του ταλέντου των παιδιών είναι υποχρέωση μας. Οι
μαθητές που ασχολήθηκαν, έφτιαξαν ερωτηματολόγιο και παιχνίδια έγιναν
δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, συγγραφείς, έψαξαν να μάθουν και ασχολήθηκαν με το
θέατρο.
3. Κυκλοφοριακή αγωγή-τροχαία ατυχήματα
Αναρωτηθήκατε
ποτέ γιατί συμβαίνουν οδικά ατυχήματα στα
παιδιά;
·
Επειδή οι ελληνικές πόλεις αναπτύχθηκαν χωρίς να προβλέπουν και τις
ανάγκες των παιδιών.
·
Επειδή οι οδηγοί δεν προσέχουν όσο θα έπρεπε τα παιδιά.
·
Επειδή οι ενήλικες δίνουν το κακό παράδειγμα στα παιδιά.
·
Επειδή τα παιδιά δεν ανταποκρίνονται σωστά στις απαιτήσεις της
κυκλοφορίας.
·
Επειδή ζουν και αντιλαμβάνονται τον κόσμο της κυκλοφορίας πολύ διαφορετικά.
Θέματα
σαν αυτά συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια του προγράμματος με σκοπό να αποκτήσουμε
καλύτερη οδική συνείδηση. Στην προσπάθεια αυτή βοήθησαν οι καθηγήτριες: Φωτεινή
Αργυριάδου και Βάσω Τσόλκα, καθώς επίσης και ομάδα μαθητών από τη Α΄ και Β΄
τάξη του σχολείου μας.
4. Επαγγέλματα που χάνονται
Με
υπεύθυνες τις καθηγήτριες: Βαρβαρίγου Αικατερίνη και Παπαγιαννοπούλου Μαρία.
Εκείνο
που χρειάζεται να επισημανθεί είναι ότι στα πλαίσια αυτών των μεγάλων ιστορικών
διαδρόμων, τα επαγγέλματα και οι επιμέρους επαγγελματικές κατηγορίες χάνονται,
μετεξελίσσονται και διαμορφώνονται ανάλογα με
την εξέλιξη της τεχνολογίας και της οικονομίας. Μερικά από αυτά είναι ο
ντελάλης, ο αγωγιάτης, ο αμαξάς, ο σαμαράς, ο ιπποκόμος, ο πεταλωτής, ο
στρωματάς ,ο παπλωματάς, η μανταρίστρα, η υφάντρα, η κεντήστρα κ.α.
5. Πρώτες Βοήθειες
Με
υπεύθυνες τις καθηγήτριες: Βαρβαρίγου Αικατερίνη και Ταρνάρη Φωτεινή η ομάδα
των πρώτων Βοηθειών του σχολείου δουλεύοντας εθελοντικά σε καθημερινή βάση στο
ιατρείο θα αποτελέσει τον πυρήνα για την ευαισθητοποίηση όλων των μαθητών, μέσα
στο σχολείο και έξω από αυτό.
ΦΑΦΟΥΤΗ ΓΙΟΥΛΑ - Γ4
4
Στις 8 Ιανουαρίου 1935 έφεραν στον κόσμο ένα γλυκύτατο παιδάκι πλασματάκι τον Έλβις. Μαζί του γεννήθηκε και μια νέα εποχή. Η εποχή της rock and roll.
Ο Έλβις ήταν γιος μιας όχι και τόσο εύπορης οικογένειας. Οι γονείς του Βέρον και Γκλάντις ήταν απλοί αγρότες, μα πάνω απ΄ όλα ήταν άνθρωποι κοντά στο Θεό.
Έχουν περάσει 21 χρόνια από κείνη τη μέρα τους 16 Αυγούστου 1977 που ο βασιλιάς τους rock έπαψε να ζει κοντά τους. Η αιτία που προκάλεσε το θάνατό του ήταν καρδιακή προσβολή. Η είδηση ότι ο θρύλος τους rock δεν υπάρχει πια προκάλεσε θλίψη τους θαυμαστές του και υστερία. Κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Έλβις που γέμιζε τους καρδιές τους με την ανεπανάληπτη μουσική του και που ξεσήκωνε το πλήθος με τα προκλητικά λικνίσματα των γοφών του, έφυγε για πάντα …!
Καμία άλλη σύγχρονη μουσική ομάδα ή καλλιτέχνης δεν κατάφερε να επηρεάσει τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων και δεν έπαιξε τόσο αποφασιστικό ρόλο στην παγκόσμια έκβαση των μουσικών πραγμάτων. Η αξία και η σημασία που πρόσφεραν υπολογίζεται και μετριέται ακόμα και σήμερα από κοινωνιολόγους και μουσικολόγους.
Έπειτα η φήμη τους πήρε διαστάσεις, έγινε μαγεία, υστερία, μύθος … και η παρουσία τους σφράγισε μουσικά την εποχή μας.
5
ΕΥΡΩ
Κάθε καινοτομία
είναι φυσικό να μην γίνεται αποδεκτή με τον ίδιο
τρόπο από τα μέλη μιας κοινωνίας.
Είναι αναμενόμενο να
προκαλούνται αντιδράσεις και
οξύτητες γιατί το
καινούριο επιφέρει ανάμεικτα
συναισθήματα. Έτσι και
η καθιέρωση του
Ευρώ ως ενιαίου νομίσματος αναμένεται
να γίνει αποδεκτή
με ποικίλες αντιδράσεις
από τους Έλληνες.
Το ενιαίο νόμισμα δεν είναι κάτι που εφαρμόζεται αιφνίδια. Είναι αποτέλεσμα της κοινής προσπάθειας των λαών της Ευρώπης εδώ και 40 χρόνια, όταν ξεκίνησε η πρώτη δειλή απόπειρα για την ενοποίηση της Ευρώπης. Το όραμα αυτό είναι πια πραγματικότητα. Αυτό ,όμως, που είναι αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα κατάφερε να συμμετέχει σε αυτή την ομάδα κρατών. Είναι κατόρθωμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι η χώρα μας έχει μόνο 170 χρόνια ελεύθερου βίου και μάλιστα ενός βίου γεμάτου εθνικές περιπέτειες και τραγωδίες. Εκείνο που οφείλουμε να σκεφτούμε είναι πρώτιστα οι θετικές συνέπειες από την εισαγωγή του νέου νομίσματος στη ζωή του Έλληνα πολίτη.
Πρώτα απ’ όλα με το Ευρώ είναι εφικτή η σταθερότητα του νομίσματος. Ο πολίτης είναι σίγουρος ότι οι οικονομίες του δεν θα χάσουν την αξία τους αλλά θα τη διατηρήσουν. Απομακρύνεται η απειλή του υψηλού πληθωρισμού ο οποίος κατατρώγει τα εισοδήματα των εργαζομένων. Έτσι ο πολίτης θα νιώθει ασφάλεια και σιγουριά. Αντίθετα, η δραχμή ήταν ανίσχυρη μπροστά σε οποιαδήποτε κρίση οικονομική η οποιαδήποτε άλλη. Υπήρχε ο κίνδυνος της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος γεγονός που θα σήμαινε απώλεια για τις καταθέσεις των μικροαποταμιευτών. Αυτά σήμερα απομακρύνονται σχεδόν οριστικά αφού η χώρα μας έχει προσδεθεί στο άρμα των ισχυρών χωρών.
Πέρα από αυτό, διευκολύνονται οι συναλλαγές μεταξύ των πολιτών των κρατών-μελών. Δεν θα χρειάζονται πλέον υπολογισμοί για να βρούμε την τιμή ενός προϊόντος όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό. Θα μπορούμε εύκολα να αγοράσουμε κάτι συγκρίνοντας την τιμή του με αυτή που έχει στην πατρίδα μας. Επίσης, θα εξοικονομούμε χρόνο, αφού δε θα χρειάζεται να περιμένουμε σε ουρά στις τράπεζες για να πάρουμε συνάλλαγμα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες διευκολύνεται η μετάβασή μας στο εξωτερικό για δουλειά ή αναψυχή.
Ο τουρισμός θα είναι επίσης ο μεγάλος κερδισμένος από την καθιέρωση του ενιαίου νομίσματος. Οι πολίτες θα αποφασίζουν εύκολα να πραγματοποιήσουν ταξίδια σε μια χώρα της Ευρώπης γιατί θα τη νιώθουν σα δική τους χώρα. Οι χρονοβόρες διατυπώσεις θα καταργηθούν και φυσικά ο ωφελημένος από αυτή την αλλαγή θα είναι η χώρα μας που έχει τις ομορφιές και την υποδομή να δεχτεί χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.
Δεν πρέπει να αγνοήσουμε και το ότι θα δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα για επενδύσεις στη χώρα μας. Η νομισματική σταθερότητα είναι πρόκληση για να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα κάτι που η ευάλωτη δραχμή απέτρεπε. Από την αύξηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας θα ωφεληθούν όλοι οι πολίτες γιατί θα ανάβει το βιοτικό επίπεδο τους καθώς και το επίπεδο των υπηρεσιών που απολαμβάνουν
Συνάμα είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η χώρα μας θα κατατάσσεται ανάμεσα στις δυνατές και αναπτυγμένες χώρες της γης. Αυτό πρέπει να μας γεμίζει με υπερηφάνεια αν αναλογισθούμε ποιες συνθήκες επικρατούν στις άλλες χώρες της Βαλκανικής χερσονήσου. Εκεί επικρατεί ανεργία, πληθωρισμός, πολιτική αστάθεια, εδώ σταθερότητα και ασφάλεια. Το ευρώ είναι εγγύηση για την ευημερία της χώρας μας, και είναι προκατειλημμένος όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι - όχι λίγοι - που επιμένουν στις αρνητικές συνέπειες από την έλευση του Ευρώ. Πολλές δεν είναι εντελώς αβάσιμες αλλά σίγουρα δεν είναι τόσες πολλές ώστε να αρχίσουμε να παραπονιόμαστε.
Καταρχήν είναι σίγουρο ότι κάποιοι επιτήδειοι θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τη νέα κατάσταση. Θα ανεβάσουν τις τιμές ή θα εξαπατήσουν το καταναλωτικό κοινό για να αισχροκερδήσουν. Οι ηλικιωμένοι είναι αυτοί που ίσως πέσουν θύματα αυτών των ανθρώπων, και αυτό γιατί δύσκολα προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Όμως είναι σίγουρο ότι αυτό είναι θέμα χρόνου να ξεπεραστεί. Η εξοικείωση απαιτεί χρόνο και επιμονή αλλά το κέρδος είναι σίγουρα πολλαπλάσιο.
Υπάρχουν και αυτοί που είναι συναισθηματικά δεμένοι με τη δραχμή και πιστεύουν ότι αν χαθεί η δραχμή ταυτόχρονα θα χαθεί και ένα κομμάτι της ιστορίας του Γένους μας. Είναι βέβαια σίγουρο ότι η δραχμή έχει συνδεθεί με την ιστορία της Ελλάδας. Πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1830 δηλαδή έχει μια ιστορία 170 χρόνων. Το διάστημα αυτό συνέβησαν πολλά στη χώρα μας-επιτυχίες αλλά και αποτυχίες - και είναι συνυφασμένα με τη δραχμή. Όμως θεωρώ ότι αυτές οι ανησυχίες είναι περισσότερο υποκειμενικές και λιγότερο αντικειμενικές.. Είναι ανησυχίες που εκφράζονται από΄ κάποιους που δύσκολα αποδέχονται το καινούριο.
Συνοψίζοντας , μπορούμε να πούμε ότι θα ήταν απαράδεκτο να διατηρούμε το σκεπτικισμό μας απέναντι στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Όταν περάσει το πρώτο στάδιο της εξοικείωσης θα αντιληφθούμε όλοι ότι τα πλεονεκτήματα είναι ασύγκριτα. Βέβαια, το Ευρώ δεν είναι πανάκεια. Δίνει τη δυνατότητα στη χώρα μας να αναπτυχθεί και να ευημερήσει. Χρειάζεται να καταβάλλουμε πολλές προσπάθειες για να αξιοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες που μας παρέχει το νέο νόμισμα. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε ότι θα τις εκμεταλλευτούμε για να γίνουμε συνοδοιπόροι των ισχυρών λαών της Ευρώπης και για να απομακρύνουμε το κίνδυνο περιθωριοποίησης της χώρας μας. Το διεθνές περιβάλλον δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό. Ο ανταγωνισμός έχει οξυνθεί και η αδιαφορία από μέρους μας απέναντι σε αυτή την ευκαιρία θα ισοδυναμούσε με μεγάλο ιστορικό σφάλμα.
Άννα Μπούνου - Γ3
6
Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει σήμερα ο άνθρωπος, είναι η οικολογική επιβάρυνση του πλανήτη που οδηγεί στην καταστροφή του. Χρόνο με το χρόνο, ο άνθρωπος ανέπτυξε μια αξιόλογη τεχνολογία με αποτέλεσμα να καλυτερεύσει κατά πολύ τις συνθήκες ζωής. Η επιστήμη που ανέπτυξε ο άνθρωπος, καταπολέμησε πολλές ασθένειες και έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ζήσουν για πολλά χρόνια. Έτσι ενώ παλιά οι άνθρωποι στα 30 τους ήταν γέροι, ώρα ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων φτάνει και πολλές φορές ξεπερνάει τα 75 χρόνια. Ακόμα, οι μηχανές και τα εργοστάσια που κατασκεύασε, έκαναν τη ζωή του πολύ πιο εύκολη. Όμως όλα αυτά εκτός από τις θετικές είχαν και τις αρνητικές τους συνέπειες.
Η φυσική ισορροπία διαταράχτηκε από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και έτσι τώρα η γη αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους
q Η αύξηση των αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου ~ που προκαλείται από τις καύσεις κάρβουνου και πετρελαίου από τις πυρκαγιές των δασών κ.α. ~ ευθύνεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μετρήσεις δείχνουν πως τα τελευταία είκοσι χρόνια η θερμοκρασία έχει αυξηθεί πολύ και οι επιστήμονες προειδοποιούν πως ο 21ος αιώνας θα είναι ο πιο ζεστός. Η γη φαίνεται σαν να έχει πυρετό. Το κλίμα αλλάζει, το θερμόμετρο ανεβαίνει και μαζί του οι αγωνίες μας για τις συνέπειες ~ πλημμύρες, καύσωνες, ερήμωση λιώσιμο των πολικών πάγων ~ που έρχονται.
q Η βιοποικιλότητα χάνεται. Σπάνια ζώα και φυτά εξαφανίζονται καθημερινά. Ο άπληστος άνθρωπος καταστρέφει ολόκληρα οικοσυστήματα, χτίζει πόλεις σε βιότοπους, ρυπαίνει θάλασσες και ποτάμια, κυνηγά για το κέφι του. Η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου υποβαθμίζουν το περιβάλλον και στερούν τη ζωή σε 26.000 είδη το χρόνο.
q Η αραίωση του φυσικού φίλτρου αυξάνεται. Η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική είναι πλέον 200 φορές μεγαλύτερο από την έκταση της Ελλάδας! Ήδη στη Λατινική Αμερική οι άνθρωποι μένουν «τιμωρία» στα σπίτια τους τις θερμές ώρες της ημέρας. Ο ήλιος ~ εχθρός χτυπά με καψίματα και καρκίνους.
q Εκατομμύρια στρέμματα δάσους χάνονται κάθε χρόνο. Το καλοκαίρι του 2000 σημειώθηκε ρεκόρ πυρκαγιών σε όλο το κόσμο. Τον 200 «αιώνα της καταστροφής» το 80% των δασών αφανίστηκαν.
Όλη αυτή η καταστροφή μπορεί μόνο να εμποδιστεί με ομαδική προσπάθεια. Σαφώς, οι κυβερνήσεις κάθε χώρας πρέπει να λάβουν μέτρα αλλά και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά μπορεί να βοηθήσει όταν
q Χρησιμοποιεί ανακυκλωμένα προϊόντα και μαζεύει για ανακύκλωση αλουμίνιο, γυαλί, χαρτί κ.α.
q Εξοικονομεί ενέργεια, χρησιμοποιώντας ηλιακό θερμοσίφωνα και σβήνοντας τηλεόραση και φώτα βγαίνοντας από το δωμάτιο.
q Δεν αγοράζει προϊόντα από ζώα και φυτά που κινδυνεύουν π.χ. γούνες ή αντικείμενα από ελεφαντόδοντο, κοράλλι, κόκαλο χελώνας, παγωνόφτερα κ.α.
q Χρησιμοποιεί για τις κοντινές διαδρομές ποδήλατο ή τα πόδια του και όσο πιο συχνά μπορεί τα μέσα συγκοινωνίας
q Αγοράζει βιολογικά φρούτα και λαχανικά, χωρίς χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα.
q Δεν αφήνει τη βρύση να τρέχει άσκοπα ~ είναι γνωστή η λειψυδρία που επικρατεί.
q Φυτεύει και φροντίζει όχι μόνο ένα δέντρο.
q Γίνεται εθελοντής σε κάθε πρόσκληση οικολογικών οργανώσεων ~ αναδάσωση, καθαρισμό ακτών, περίθαλψη τραυματισμένων ζώων κ.τ.λ.
Αν ο κάθε άνθρωπος εφαρμόσει αυτούς τους απλούς κανόνες ο πλανήτης μπορεί να σωθεί και πρέπει όλοι να βοηθήσουν στη προσπάθεια επιβίωσης του πλανήτη και όχι να συμπεριφέρονται όπως τώρα, που οι περισσότεροι αδιαφορούν για τη τύχη του. Όλοι πρέπει να βάλουν ένα λιθαράκι σε αυτή τη προσπάθεια γιατί όποιος δεν μολύνει τη γη έχει κάθε δικαίωμα να απαιτεί ένα όμορφο και καθαρό περιβάλλον για να ζήσει.
Η γη είναι το σπίτι μας και αν δε σταματήσουμε να τη μολύνουμε δε θα καταστραφεί μόνο αυτή αλλά και εμείς οι ίδιοι αφού δεν έχουμε πουθενά αλλού να ζήσουμε. Έτσι κι αλλιώς η γη μας πρόσφερε ένα χώρο για να ζήσουμε και δεν είναι δίκαιο εμείς να ανταποδίδουμε κακία. Ας σταματήσουμε, λοιπόν να συμπεριφερόμαστε τόσο άσχημα και ας κάνουμε κάτι προτού να είναι πολύ αργά.
7
Αρκετοί
που δεν ασχολούνται με το θέατρο πιστεύουν ότι είναι κάτι το απλησίαστο, ότι
απαιτεί πολύ χρόνο για τις πρόβες ο οποίος είναι δυσεύρετος, ότι είναι τρομερά
δύσκολο να αποστηθίσεις τα λόγια ενός ρόλου κι ότι οι πρόβες είναι κάτι το
βαρετό. Κατά τη γνώμη τους οι ηθοποιοί τη μέρα της παράστασης έχουν μεγάλη
αγωνία και πολλά νεύρα από το τρακ. Υπάρχουν βέβαια πολλοί τέτοιοι ηθοποιοί,
που η γνώμη αυτών των ανθρώπων τους αντιπροσωπεύει. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι,
τουλάχιστον για τους ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Πριν ανακατευτώ με το θέατρο είχα ακριβώς την ίδια άποψη. Όμως όταν μου έγινε μια πρόταση για κάποιο παιδικό θεατρικό [όχι σχολικό] σκέφτηκα ότι δεν είχα τίποτα να χάσω κι έτσι δέχτηκα.
Αμέσως κατάλαβα πόσο άδικο είχα. Οι πρόβες ήταν πολύ διασκεδαστικές γιατί όλοι γελούσαμε με τα λάθη που κάναμε. Υπήρξαν όμως και δυσάρεστες στιγμές όπου τα λάθη καταντούσαν εκνευριστικά. Ακόμα στις πρόβες κάναμε και πλάκες μεταξύ μας. Τότε είναι που γελούσαμε πολύ. Τα κείμενα δεν ήταν τόσο δύσκολα στο να τα μάθουμε γιατί ο ένας διάλογος έφερνε τον άλλον. Είχαμε ενσωματωθεί με το ρόλο μας έτσι ώστε προσθέταμε ή αφαιρούσαμε κι εμείς λέξεις στο κείμενο, χωρίς όμως να αλλοιώνουμε το νόημά του και τις αστείες ατάκες του. Κάθε φορά που παίζαμε το θεατρικό έργο στις πρόβες, μεταφερόμασταν στο μαγευτικό κόσμο του θεάτρου και νομίζαμε ότι πραγματικά εκείνη τη στιγμή, ζούσαμε αυτά που λέγαμε και κάναμε. Όσο για το χρόνο που μας έπαιρναν οι πρόβες. Άμα θέλει κανείς βρίσκει χρόνο για πολλές δραστηριότητες.
Και φτάνει η μέρα της παράστασης. Έχουμε μαζευτεί όλοι εκεί μία ώρα πριν την παράσταση. Άλλοι έχουν μεγάλη αγωνία, άλλοι όχι τόσο. Εγώ ανήκα στη δεύτερη κατηγορία. Μόλις όμως τελείωσε το λόγο της μία φιλόλογος πριν από εμάς η αγωνία μου κορυφώθηκε. Αυτή τη στιγμή ήταν η σειρά μου να βγω. Όταν βγήκα κι έκανα τα πρώτα μου βήματα στη σκηνή, αντικρίζοντας τον κόσμο να με κοιτά, με έπιασαν όλες μου οι ανάγκες, πείνα, δίψα κτλ. Είπα πρώτα μου λόγια στη σκηνή. Σχεδόν έτρεμε η φωνή μου. Συνεχίζω να μιλώ. Τι ευτυχία. Το τρακ είχε περάσει. Τώρα δεν είχα καθόλου αγωνία, είχα πάρει τον αέρα της σκηνής.
Στην υπόλοιπη παράσταση ξέχασα τον κόσμο και το τρακ το άφησα στα παρασκήνια. Η παράσταση τελείωσε. Δεν ξέρω αν έκανα την καλύτερη ερμηνεία, αλλά αυτό που θα μου μείνει είναι οι ευχάριστες στιγμές που πέρασα με τους φίλους, συνηθοποιούς. Σημασία για μας δεν είχε μόνο η ευχαρίστηση και το χειροκρότημα του κοινού, αλλά το γέλιο της πρόβας και η καλή παρέα.