ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ: 2³   -  ΤΕΥΧΟΣ: 3^Ο

1

ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΑΕΡΟΣΤΑΤΙΣΜΟΣ, ΕΝΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΑΘΛΗΜΑ

            Ο  αθλητικός  αεροστατισμός είναι  ένα  ασυνήθιστο  κι  ενδιαφέρον  άθλημα  που  όμως  δεν  ευδαιμονεί  εδώ  στην  Ελλάδα. Παγκόσμιοι  αγώνες  οργανώνονται  συχνά  και  προσελκύουν  χιλιάδες  οπαδούς  του  αθλήματος. Μάλιστα, σε  μερικές  χώρες  υπάρχουν  εταιρείες  με  αερόστατα  που  αναλαμβάνουν  να  ευχαριστήσουν  τον  εντυπωσιασμένο  κόσμο  κάνοντάς  τους  βόλτες  με  το  αερόστατο. Τα  πιο  πολλά  αερόστατα , σηκώνουν  4  με  8  επιβάτες. Το  παγκόσμιο  ρεκόρ  Γκίνες  έχει  καταρρίψει  ένα  που  είχε  σηκώσει  61  επιβάτες  12  μέτρα  πάνω  από  το  έδαφος!!! 

Αυτό  που  μας  κάνει  εντύπωση  είναι  ότι  οι  άνθρωποι  ασχολούνται  με  αυτό  το  σπορ, όχι  για  την  ανεβασμένη  αδρεναλίνη  που  νιώθει  κανείς  πάνω  σ’ ένα  αερόστατο, αλλά  για  να  ηρεμήσουν !!!  Το  καταλαβαίνει  καλύτερα  κανείς  αυτό  γνωρίζοντας  ότι  όταν  βρίσκεσαι  μέσα  σ’  αυτό  το  τεράστιο  καλάθι, βρίσκεσαι  3000   πόδια  πάνω  από  το  έδαφος!!! 

Ακόμα, εκπληκτική  είναι  η  απλότητα  του  μηχανισμού  του  αερόστατου. Ο  απλός  μηχανισμός  του, από  τότε  που  οι  Γάλλοι  αδερφοί  Montgolfier  δημιούργησαν  το  πρώτο  αερόστατο, το  1783. Τα  αερόστατα  αφού  πηγαίνουν   στην  κατεύθυνση  που  πηγαίνει  κι  ο  άνεμος  κι  όχι  ενάντιά  του, δε  χρειάζεται  να  είναι  αεροδυναμικό  και  γι’  αυτό   μπορεί  να  κινείται  εύκολα.  Έτσι  δεν  κοστίζει  τόσο  ακριβά  όσο  εσύ  φαντάζεσαι.

Ένα  συνηθισμένο  αερόστατο  όπως  αυτό  που  έχουν  οι  περισσότεροι,  κοστίζουν  περίπου  από  10.000   για  μια  ώρα  βόλτα.  Όμως,  αν  προτιμάς  ένα  εξωτικά  σχεδιασμένο  balloou,  όπως  ένα  παραμυθένιο   κάστρο  στον  ουρανό  θα  σου  στοιχίσει  περίπου  37.500.000 εκατομμύρια.  Αυτά  τα  ειδικά  σχεδιασμένα  αερόστατα  προορίζονται  σχεδόν   πάντα  για  διαφήμιση.

Είναι  ένα  εκπληκτικά  ασφαλές  άθλημα  με  μόνο  πρόβλημα  όταν  ετοιμάζονται   να  προσγειωθούν,  πρέπει  να  προσέχουν  μην  χτυπήσουν  σε  δέντρο  ή  πέσουν  σε  σύρματα  της  Δ.Ε.Η.  Η  προσγείωση   τότε   μοιάζει  περισσότερο   με  ελεγχόμενη  σύγκρουση.  Το   έδαφος  πρέπει  να΄ναι  το  κατάλληλο,  δηλαδή  δεν  πρέπει  εκεί  να  υπάρχουν  καλλιέργειες  ή  σύρματα  της  Δ.Ε.Η.  Το  χειρότερο  που  μπορεί  να σου συμβεί   είναι  λίγα  κτυπήματα  ή  τραύματα,  το  πολύ,  ένας   στραμπουλιγμένος  αστράγαλος.

Επίσης,  χρειάζεται   ένας  άνθρωπος  ν’  ακολουθεί  το  αερόστατο  με  το  όχημά  του  στη  γη   όπου  αυτό  κι  αν  πηγαίνει   για  πάν 

ενδεχόμενο.  Η  παράδοση  θέλει  αυτόν  τον  άνθρωπο  να  δίνει  ένα  μπουκάλι  κρασί   σαν  ένδειξη  εκτίμησης  στον  διαιτητή  της  γης  όπου  προσγειώνεται  το  αερόστατο.

Αυτού   του  είδους  τα  σπορ  έχουν  παρεξηγηθεί  πολύ  γιατί  όλοι  νομίζουν  ότι  είναι  πολύ  επικίνδυνα  ενώ  δεν  είναι  έτσι.  Αυτή   η  άποψη  μαζί  με  το  οικονομικό  πρόβλημα  αποτελούν  κατά  κύριο  λόγο   την  αιτία  που  δεν  αναπτύσσεται  στην  Ελλάδα.

Κάνοντας  βόλτες  με  το  αερόστατο  τα  συναισθήματά   μας  ποικίλουν.  Απ’  τη  μια  μεριά  η  απόλυτη  ηρεμία  κι  η  απόλαυση  της  θέας  που  βλέπεις  από  εκεί  ψηλά  σε  συνδυασμό  με  την  ιδιαιτερότητα  και  την  έντονη  συναισθηματική  αναταραχή  που  σου  προκαλεί  αυτή  η  βόλτα,   σε  κάνει  να  νιώθεις  ο  πιο  τυχερός  άνθρωπος  αφού  είχες  την  ευκαιρία  να  πετάξεις  με  αερόστατο.

Δυστυχώς,  στην  Ελλάδα  υπάρχουν   λίγα  αερόστατα  αφού  δεν  είναι  και  τόσο   διαδεδομένο  το  άθλημα.  Έτσι  δεν  έχουμε  τα  μέσα,  ν’  απολαύσουμε  μια  βόλτα.  Ας   ελπίσουμε  όμως  ότι  τα  επόμενα  χρόνια,  το  άθλημα  θα  διαδοθεί   περισσότερο  και  στην  Ελλάδα.  Η  αλήθεια  είναι   ότι  είναι  ακριβό  άθλημα,  αλλά  όχι  τόσο  όσο  θα  μπορούσε   το  κάνει  τόσο  σπάνιο!!!

Αυτά  για  το  αερόστατο  κι  ας  ελπίσουμε  ν’  ανεβούμε  κι  εμείς  σ’  αυτό  το  ιπτάμενο  καλάθι. 

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ  -  Γ3

2

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ

Είναι γνωστό ότι οι παραγωγικές σχέσεις διαμορφώνουν τη δομή της οικονομίας και κατ’ επέκταση τη διάρθρωση της απασχόλησης και των επαγγελμάτων.

Στη βιομηχανική επανάσταση η αγροτική οικονομία έδωσε τη θέση της στη βιομηχανική οικονομία. Αυτή η αλλαγή ήταν μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές που υπήρξε ποτέ στην τεχνολογία και ακόμα περισσότερο στην ίδια την κοινωνία. Είναι σημαντικό να επισημάνω ότι με την πρόοδο της τεχνολογίας καλυτέρευσε κατά πολύ η ζωή του ανθρώπου.

Πάντοτε όταν γινόταν μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του ανθρώπου ακολουθούσαν ορισμένα προβλήματα. Έτσι και τώρα τα προβλήματα είναι φανερά… Επαγγέλματα που μέχρι τότε έδιναν «ψωμί» στις οικογένειες πολλών βιοπαλαιστών ανήκουν πια στο παρελθόν. Βέβαια έχουν απομείνει και μερικά παλαιά επαγγέλματα χάρη στη σημαντική επέμβαση κάποιων επίμονων γερόντων ενάντια στην γρήγορη εξέλιξη της τεχνολογίας όπου αργά ή γρήγορα πρόκειται να σβήσουν.

Επίσης πρέπει να αναφέρω ότι ανάλογα με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της οικονομίας με το πέρασμα των χρόνων τα επαγγέλματα και οι επιμέρους επαγγελματικές κατηγορίες μετεξελίσσονται και διαμορφώνονται.

Ωστόσο επειδή δεν μ’ αρέσει να μακρηγορώ, παραδοσιακά ελεύθερα κυρίως επαγγέλματα που ήκμασαν σε παλαιότερες εποχές είναι τα ακόλουθα:

Ο ντελάλης, ο αγωγιάτης, ο αμαξάς, ο αμαξοποιός, η καροποιός, ο σαμαράς, ο ιπποκόμος, ο πεταλωτής, ο φανοκόρος, ο μπαλωματής, ο παγοπώλης, ο νερουλάς, η νεροκόπος, η υδρονομέας , ο γαλατάς, ο γανωτής, η καλάης, ο τσαγκάρης, ο λούστρος, ο καλαθάς, ο καρεκλάς, ο κανατάς, ο ομπρελάς, ο γυρολόγος, ο σαπουνοποιός, ο στρωματάς, ο παπλωματάς, ο ρητινοσυλλέκτης, ο μαστίχας, ο παξιμάδας, ο μπουλουχτσής, ο πιλοποιός, ο ακονιστής, ο ξυλοκόπος, η μπαλτατζής, η πλέχτρα, η μανταρίστρα, η κεντήστρα, η υφάντρα και άλλα.

Μακάρι να μπορούσα να γράψω δυο λόγια για όλα από τα παραπάνω επαγγέλματα, έτσι, θα αναφερθώ σε ένα από αυτά - όχι γιατί είναι πιο ενδιαφέρον από τα άλλα, αλλά γιατί αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου χόμπι.

Είναι ο πλανόδιος Φωτογράφος! Φυσικά εγώ δεν γυρίζω τους δρόμους να βγάζω φωτογραφίες, απλά περιορίζομαι σε οικογενειακούς και φιλικούς χώρους.

Σαφώς υπάρχουν πολλοί πλανόδιοι φωτογράφοι σε πολλά μέρη, αλλά εγώ λόγω του ότι είναι Αιγιώτης και αρκετά συμπαθητικός άνθρωπος επέλεξα τον κ. Νίκο Τρίψα.

Δουλεύει αυτό το επάγγελμα από το 1950. Από μικρός του άρεσε να φωτογραφίζει τους άλλους, γι’ αυτό κρυφά παρακολουθούσε κάποιον φωτογράφο με σκοπό να μάθει τα μυστικά της δουλειάς.

Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι τα χρόνια μετά τον πόλεμο ήταν βασανιστικά για τον απλό κόσμο. Η μιζέρια και η φτώχεια είχε κυριαρχήσει στη ζωή των ανθρώπων μέχρι το κράτος να ανορθωθεί οικονομικά. Λογικό λοιπόν είναι να υπάρχει ανταγωνισμός και σ’ ένα τόσο «ασήμαντο» για τα σημερινά δεδομένα επάγγελμα.  Ο κ. Νίκος όμως δεν πτοήθηκε καθόλου από την υπάρχουσα κατάσταση και έχοντας ψυχική δύναμη και απεριόριστη θέληση άσκησε και ασκεί αυτό το επάγγελμα της αρεσκείας του χωρίς αγανάκτηση μέχρι σήμερα. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της εξάσκησης του, στεκόταν στο πλευρό του ένας έμπειρος φωτογράφος ο οποίος κατάλαβε αμέσως το ταλέντο του κ. Νίκου και σιγά - σιγά τον έκανε συνεταίρό του. Είναι αξιοσημείωτο να πω ότι εργάστηκε για 28 χρόνια στο κλαμπ Μεντιτερανέ, έμαθε να μιλά αρκετά καλά γαλλικά και ιταλικά, πράγμα που του χρησίμευε στην οργάνωση και παρουσίαση διαφόρων εκδηλώσεων.

Συνόδευε αργότερα τα σχολεία στις εκδρομές, έχει φωτογραφήσει τους τοπικούς άρχοντες, πλούσιους Αιγιώτες και απλούς καθημερινούς ανθρώπους στις χαρές και στις λύπες τους.

Τέλος εκτός από τα θετικά αποτελέσματα που για τα οποία μίλησα παραπάνω υπάρχουν πολλά προβλήματα… Στις μέρες μας εξαιτίας του μεγάλου ανταγωνισμού και του σημαντικού κεφαλαίου που λέγεται «ΑΝΕΡΓΙΑ», ο κόσμος υποφέρει από οικονομικά προβλήματα.

Έτσι λοιπόν οι οικονομικές απολαβές του είναι μέτριες, ανεξάρτητα από αυτό όμως εξασφάλισε μια αξιοπρεπή ζωή για την οικογένειά του.

Κουβεντιάζοντας με αυτόν φαίνεται πως η επαφή του με τον κόσμο τον γεμίζει πάντα χαρά και ικανοποίηση. Ακόμα αν ξανάρχιζε από την αρχή θα ακολουθούσε την ίδια πορεία….

Σύμφωνα με εμένα είναι πολύ σπουδαία η τεχνολογία αλλά τα επαγγέλματα που χάθηκαν και χάνονται είναι ένα κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς που πάντα πρέπει να θυμόμαστε. Αυτή η μικρή αναδρομή στο παρελθόν πιθανόν να προκάλεσε συγκίνηση. Δεν πρέπει να ρίξουμε μαύρη πέτρα πίσω μας αλλά και δε πρέπει να αγνοήσουμε την πρόοδο μας. Έτσι λοιπόν πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα επαγγέλματα που χάνονται ανήκουν απεριόριστα στο παρελθόν, ελάχιστα στο παρόν και καθόλου στο κοντινό και απώτερο μέλλον.

 Αλεξάνδρα Μουρτζούχου  2002-2003  - Τμήμα: Γ3

3

ΤΑ  ΔΕΛΦΙΝΙΑ  

             Τα  δελφίνια  και  οι  φάλαινες  αποτελούν  τα  κήτη  ή  κητώδη. Δεν  υπάρχει  διαχωρισμός   των  κητωδών  σε  δελφίνια  ή  φάλαινες, είτε  τις  φάλαινες  σαν  πελώρια  δελφίνια, χωρίς  να  κάνουμε  λάθος. Η  τάξη  των  κητωδών  χωρίζεται  ωστόσο  σε  δύο  κατηγορίες: τα  μπαλαινοφόρα  κήτη  ή  μυστακοκήτη  (όσα  έχουν  μπαλαίνες  αντί  για  δόντια)   και  τα  οδοντοφόρα  ή  οδοντοκήτη (όλα  τα  υπόλοιπα, είτε  έχουν  δόντια, είτε  όχι. Τα  δελφίνια  λοιπόν, είναι  οδοντοκήτη. Και  όπως  όλα  τα  κήτη  είναι  σαρκοφάγα. Τρέφονται  με  διάφορους  θαλάσσιους  ζωικούς  οργανισμούς: ψάρια, κεφαλόποδα , καρκινοειδή κ.α. Tα  δελφίνια  για  την  καθημερινή  τους  διατροφή  απασχολούνται 1-2  ώρες, έχοντας  έτσι  όλο  σχεδόν  το  υπόλοιπο  εικοσιτετράωρο  στη  διάθεση  τους  για  παιχνίδια, σκανδαλιές  και  κάθε  είδους  κοινωνικές  σχέσεις  μεταξύ  τους. Κοιμούνται  ελάχιστα  και  μάλιστα  όχι  εντελώς: μόνο  το  ένα  ημισφαίριο  του  εγκεφάλου  αδρανοποιείται  και  ξεκουράζεται, ενώ  το  άλλο  διατηρείται  σε  εγρήγορση, ώστε να εξασφαλίζεται η αναπνοή  του  ζώου. Αργότερα, αλλάζουν «βάρδια» τα  ημισφαίρια, οπότε  ο  συνολικός εγκέφαλος κοιμάται με «δόσεις», ώστε  να αποφευχθεί  ο πνιγμός  του  ζώου από  άπνοια, είτε  και  από  τυχόν  θαλασσοταραχή. Τα  δελφίνια  αρκούνται  σε  10-15 λεπτά ύπνο ανά εικοσιτετράωρο και έχουν ξεκουραστεί εντελώς! Αυτά  τα  πλάσματα  έχουν επινοήσει κώδικες επικοινωνίας, που  δεν  έχουν  να  ζηλέψουν  τίποτα  από  τις  ανθρώπινες  γλώσσες. «Μιλούν» με  δεκαπλάσια  περίπου  ταχύτητα  από  ότι  εμείς, ενώ  οι  εντυπωσιακοί  εγκέφαλοί  τους  λαμβάνουν, ταξινομούν, αναλύουν και αφομοιώνουν τα  δεδομένα  το  ίδιο  γρήγορα, χωρίς  κανένα  πρόβλημα. Είναι πλέον γνωστό ότι όταν ένα δελφίνι  «φωνάζει» κάποιο  άλλο, χρησιμοποιεί  ένα  προσωπικό  ηχητικό  σήμα, το  ίδιο  κάθε  φορά  που  απευθύνεται  στο  ίδιο  άτομο, όπως  κι  εμείς! Oλα  τα  κήτη, ανεξαιρέτως, τραγουδούν  πολύ  πιο  συχνά  απ’  ότι  αναπνέουν. Γεννιούνται  τραγουδώντας  και  το  τραγούδι  τα  συνοδεύει  μέχρι  την  τελευταία τους  πνοή. Οι  αρχαίοι  μας  πρόγονοι  ονόμαζαν  τα  δελφίνια  «λαό  της   θάλασσας». Η  διάρκεια  της  εγκυμοσύνης  στα  δελφίνια  είναι  10-14  μήνες, ανάλογα  με  το  είδος. Η  θηλυκή  γεννάει  συνήθως  ένα  νεογνό  και  πολύ  σπάνια  δύο.  Με  το  που  γεννιέται  το  βρέφος, οι  έμπειρες  θηλυκές ομάδας  το  σπρώχνουν  προς  την  επιφάνεια  για  να  πάρει  την  πρώτη  του  ανάσα. Έχουν  εντοπισθεί  επτά  είδη  δελφινιών: Ρινοδέλφινο, Ζωνοδέλφινο, Δελφίνι, Γράμπος, Όρκα, Ψευδόρκα  και  Μαυροδέλφινο. Το  σώμα  του  δελφινιού  έχει  σχήμα  απόλυτα  προσαρμοσμένο  στην  υποβρύχια  κολύμβηση  και  μάλιστα  για  υψηλές  ταχύτητες. Το  σχήμα  του  είναι  αεροδυναμικό (και  όχι  υδροδυναμικό), με  εκπληκτικές  κολυμβητικές  επιδόσεις  για  το  ζώο, με  ελάχιστη αντίσταση  στο  νερό. Η  επιδερμίδα  του  είναι  πολύ  λεπτή  και  κάτω  από  το  σώμα  βρίσκεται  μέσα  σε  μια  «στολή» από  το  λεγόμενο  υποδρόμιο  λίπος, με  εξαίρεση  τα  πτερύγια. Αυτή  η  επένδυση  λειτουργεί  όπως  ακριβώς  και  σε  μας  η  στολή  καταδύσεως μαζί  με  τη  ζώνη  και  τα  βάρη: εξασφαλίζεται  θερμομόνωση  και  ουδέτερη  πλευστότητα. Από  τις  πέντε  γνωστές  αισθήσεις  τα  κήτη δεν  έχουν  την  όσφρηση, ενώ  η  γεύση  έχει  εξειδικευτεί  απλώς  στο  να  ανιχνεύει  το  κήτος  το  χημικό  περιβάλλον  μέσα  αλλά  και  γύρω  από  το  στόμα. Η  όρασή  τους  ποικίλλει  πολύ  από  είδος  σε  είδος. Η  ακοή  είναι  πολύ  πιο  σημαντική  για  τα  κήτη. Παρόλο  που  τα  κήτη  έχουν  χάσει  τα  ευδιάκριτα  εξωτερικά  (που  είναι  τυπικά  στα  περισσότερα  θηλαστικά), έχουν  μικρούς  ακουστικούς  πόρους  (τρυπίτσες)  στο  δέρμα  πίσω  από    τα  μάτια. Τα  δελφίνια  μπορούν  να  λάβουν  ηχητικά  σήματα  και  με  τα  κάτω  σαγόνια. Γενικά  όλο  το  σώμα  τους  είναι  ευαίσθητο  στους  ηχητικούς  κραδασμούς. Τα  δελφίνια  έχουν  μία  έκτη  αίσθηση  που  ονομάζεται  «Γεωμαγνητισμός»  και  δίνει  τη  δυνατότητα  για ανίχνευση  ή          «διάβασμα»  του  μαγνητικού  πεδίου  της  Γης, το  οποίο  χρησιμοποιούν  πιθανόν  σαν αόρατο  χάρτη  κατά  τις  μεταναστεύσεις  τους.                                       

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ – Α3

4

Αγια Σοφία Κωνσταντινουπόλεως

 Ιεροί ναοί της αγίας Σοφίας υπάρχουν σε πολλές περιοχές της Ελλάδος όπως στη Θεσσαλονίκη, το Μιστρά και τη Μονεμβασιά, επίσης υπάρχει στο Κίεβο και στην Κωνσταντινούπολη. Όλοι οι ναοί είναι βυζαντινοί και οι περισσότεροι είναι χτισμένοι πριν ή και κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα μ.Χ.

Ο πιο σημαντικός ναός της αγίας Σοφίας είναι χτισμένος στην Κωνσταντινούπολη, για τον μιλάμε παρακάτω.

Είναι ιστορικός ναός και το σημαντικότερο μνημείο της Ορθοδοξίας, σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αριστούργημα της ελληνικής χριστιανικής τέχνης. Κατά τους λίγο μεταγενέστερους από τον Μέγα Κωνσταντίνο συγγραφείς (Σωκράτης, περίπου το 440) ο Κωνσταντίνος άρχισε την ανέγερση του ναού το 346. θεωρείται πάντως βέβαιο ότι τα εγκαίνια του ναού έγιναν στις 15 Φεβρουαρίου του 360,παρουσία του αρειανού επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ευδόξου.

Μετά την εξορία του πατριάρχη Χρυσοστόμου, ο λαός της Κωνσταντινούπολης πυρπόλησε το ναό, που ανοικοδομήθηκε επί του Θεοδοσίου Β΄, μετά 11 χρόνια, αλλά όταν και ο ναός αυτός πυρπολήθηκε κατά τη στάση του Νίκα(532), ο Ιουστινιανός και η Θεοδώρα ανέθεσαν σε δύο επιφανείς Ίωνες αρχιτέκτονες, τον Ανθέμιο και τον Ισίδωρο, να ξαναχτίσουν το ναό. Την 23η Φεβρουαρίου 532 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος και ο ναός αποπερατώθηκε την 27η Δεκεμβρίου 587(δαπανήθηκαν 300 και πλέον εκατομμύρια χρυσές  δραχμές). Ο ναός είναι ορθογώνιο οικοδόμημα, μήκους 78,16 μ. και πλάτους 71,82 μ. στη νοτιοδυτική κλιτή του πρώτου λόφου της Βασιλίδας. Είναι ρυθμού βασιλικής με τρούλο, που στηρίζεται σε 4 πεσσούς, οι οποίοι απέχουν μεταξύ τους 30 μ., ενώ με δύο κιονοστοιχίες διαιρείται σε τρία κλίτη. Το εσωτερικό είναι απλούστατο. Μεγάλα και ευρέα ημιθόλια υψώνονται από το έδαφος, με άλλα μικρότερα προς τον κορυφαίο σφαιροειδή θόλο, ο οποίος φαίνεται ως να μετεωρίζεται στον αέρα. Εκατό παράθυρα εξασφαλίζουν άπλετο φωτισμό στο ναό. Απ’ αυτά, τα 40 ανοίγουν στη στεφάνη του τρούλου, ενώ τα άλλα στις κόγχες, τα ημιθόλια και τους τοίχους. Το εσωτερικό ήταν διακοσμημένο με θαυμαστά μωσαϊκά, τα οποία είναι στο μεγαλύτερο μέρος αφανή, λόγω των επιχρισμάτων, πλην λίγων μόνο μερών που πρόσφατα αποκαλύφθηκαν.

Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας παραμορφώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι έκαναν πολλές προσθήκες, όταν κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη το 1453. αρχικά έγινε τέμενος, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται ως μουσείο. Η Αγία Σοφία έχει εξέχουσα θέση στην ιστορία του μεσαιωνικού ελληνισμού. Στο ναό δοξάστηκε η Εκκλησία, λαμπρύνθηκε η πολιτεία και εκχριστιανίστηκαν βάρβαροι λαοί.

ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΩΤΑ -  Γ4

5

Η  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΗΣ  ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ

            Ξοδεύοντας  μία  μέρα  σε  εργοστάσιο  που  κατασκευάζουν  σοκολάτες  θα  ήταν  η  πραγματοποίηση  των  ονείρων  τους,  για  πολλούς  θαυμαστές  της  σοκολάτας.  Φαίνεται  όμως  πως  οι  υπάλληλοι  που  δουλεύουν  στο  εργοστάσιο  διαφωνούν, αφού  βρίσκονται  όλη  μέρα  περιτριγυρισμένοι από ελκυστικές  σοκολάτες  χωρίς  να  μπορούν  να  αγγίξουν  ούτε  μία!

Σε  ένα  από  τα  πιο  σημαντικά  εργοστάσια  σοκολάτας  στην  Ευρώπη, τοποθετημένο  στο  Βέλγιο, οι  εβδομάδες  στις  οποίες  απαιτούνται  οι  μεγαλύτερες  παραγωγές  είναι  εκείνες  πριν  το  Πάσχα.  Την  χρονιά  που  μας  πέρασε  το  εργοστάσιο  παρήγαγε  1500  τόνους σοκολάτες   οι  οποίες  προορίζονται  για  136  άλλες  χώρες!  Σε  μια  πραγματικά  φορτωμένη  μέρα, το  εργοστάσιο  παράγει  μέχρι  και  14  τόνους  σοκολάτα !!!  Το  Βέλγιο, είναι  η  χώρα  η  οποία  εξάγει  τις  μεγαλύτερες  ποσότητες   σοκολάτας  στην  Ευρώπη!!! 

Για  την  παρασκευή  της  σοκολάτας  αναμειγνύουμε  κυρίως  κακάο, σάκχαρη [ζάχαρη], αρωματικές  ύλες. Για  να  πετύχει  η  ανάμειξη  περισσότερο, η  θερμοκρασία  του  όλου  μίγματος  διατηρείται  λίγο  μεγαλύτερη  απ’ αυτήν  της  τήξης του  λίπους [35-40 C]  για  να  παραμένει  η  σοκολάτα  ρευστή. 

Για  την  παραλαβή  της  σοκολάτας  τα  σπέρματα  του  κακάου  ψήνονται, θραύονται, απομακρύνονται  τα  περιβλήματα  και  αλέθονται 

οπότε  παραλαμβάνεται  το  βούτυρο  του  κακάου  και  ένας  πολτός  γνωστός  ως  ρευστή  μάζα  κακάου  ή  ρευστή  σοκολάτα. Οι  διάφοροι  τύποι  σοκολάτας  παρασκευάζονται  γενικά  με  ανάμιξη  της  ρευστής  αυτής  μάζας  κακάου  με  καθορισμένη  κάθε  φορά  ποσότητα  βουτύρου  κακάου  και  σοκολάτας.   

Κατά  την  παρασκευή  της  σοκολάτας  διακρίνονται  δύο  στάδια.

§        Την   ανάμιξη,

§        Τη   λέπτυνση.

Η  ανάμιξη  σε  αναμεικτικές  συσκευές  οι  οποίες  αποτελούνται  από  δύο  ή  τρεις  κυλίνδρους  που  κινούνται  γύρω  από  τον  άξονά  τους  πάνω  σε  στρεφόμενο  πυθμένα. Η  πλάκα  του  πυθμένα  και  οι  κύλινδροι  είναι  κατασκευασμένοι  από  γρανίτη. Ο  πυθμένας  θερμαίνεται  από  κάτω  με  ατμό. Η  σάκχαρη, πριν  προστεθεί  στον  αναμείκτη, λειοτρίβεται  όσο  πιο  λεπτά  γίνεται  και  προθερμαίνεται  για  να  μην  πέσει  η  θερμοκρασία  κατά  την  ανάμιξη. Η  ποσότητα  της  σάκχαρης  είναι  περίπου  ίση  με  την  ποσότητα  του  κακάου. Για  την  καλύτερη  ποιότητα  της  σοκολάτας, δε  φτάνει  η  τριβή  της  σάκχαρης  κι  η  ανάμιξή  της  με  το  κακάο  στους  αναμείκτες  αλλά  χρειάζεται  με  άλλες  μηχανικές  κατεργασίες, να  γίνει  στενότερη  ανάμιξη [λέπτυνση]. Η  λέπτυνση  γίνεται  με  ειδικά  μηχανήματα. Αυτά  αποτελούνται  από  μία  δυνατή, σιδερένια  βάση  πάνω  στην  οποία  κινούνται  δύο  ή  περισσότεροι  ίσοι  κύλινδροι [που  σχεδόν  εφάπτονται]  γύρω  από  τους  άξονές  τους, έτσι  ώστε  να  ασκούν  θρυπτική  ενέργεια  στη  μάζα  την  οποία  ρίχνουμε  ανάμεσά  τους. Στο  τέλος  της  λέπτυνσης  προσθέτονται  στη  σοκολάτα  οι  ύλες  που  απαιτούνται  με  το  είδος  της  σοκολάτας. Από τη  μάζα  της  σοκολάτας  που  έχει  υποστεί  λέπτυνση, πρέπει  ν’ αφαιρεθεί  ο  αέρας  για  να  μπορέσει  να  κοπεί. Γι’  αυτό  η  μάζα  πιέζεται  σε  κοχλία  μέσα  σε  δοχείο  σχήματος  κώνου  κι  από  την  κορυφή  του  βγαίνει  σε  μορφή  κυλίνδρου. Μόλις  βγει  από  το  δοχείο  κόβεται  από  μαχαίρια  που  στηρίζονται  στη  μηχανή  και  κατανέμεται  σε  κομμάτια  που  ισούνται  με  το  βάρος  μιας  πλάκας  σοκολάτας. Για  να  πάρει  η  σοκολάτα  το  επιθυμητό  σχήμα  οι  πλάκες  σοκολάτας  τίθονται  σιδερένιους  τύπους  και  μεταφέρονται  πάνω  σε  τραπέζι  που  βρίσκεται  σε  δυνατή  κίνηση. Με  την  κίνηση  αυτή  η  μαλακή  μάζα  της  σοκολάτας  εισχωρεί  σε  όλα  τα  σημεία  του  τύπου  για  τον  καλύτερό  της  σχηματισμό. Τέλος  πριν  περιτυλιχτούν  οι  σοκολάτες  υποβάλλονται  σε  ψύξη  σε  ειδικούς  θαλάμους  με  θερμοκρασία  8-10  C.                

Η  σοκολάτα  όσο  παράξενο  κι  αν  μας  φαίνεται, είναι  αρκετά  ωφέλιμη  αφού  είναι  πλούσια  σε  υδατάνθρακες, επίσης  άριστη  πηγή  διαθέσιμης  ενέργειας.  Περιέχει  ακόμα  μικρά  ποσά  των  αλκαλοειδών  θεοβρωμίνη  και  καφεΐνη, που  έχουν  τονωτικές  ιδιότητες.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ  -  Γ3