ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΑΙΓΙΟΥ.

Μια μοναδική εμπειρία για όσους συμμετείχαν, ήταν το φετινό ταξίδι του Χορευτικού Ομίλου στη Σικελία, τη Μεγάλη Ελλάδα.

Ξεκινήσαμε χαρούμενοι στις 21 Αυγούστου για να συμμετάσχουμε στο festival που διοργάνωναν πόλεις της δυτικής Σικελίας, το οποίο ήταν διαγωνισμός για τις συμμετέχοντες χώρες, όπως πληροφορηθήκαμε αργότερα. Για πολλούς από εμάς αυτό ήταν το πρώτο ταξίδι. Αφού φτάσαμε το βράδυ στην Ηγουμενίτσα επιβιβαστήκαμε στο πλοίο που θα μας μετέφερε στο Μπρίντεζι της Ιταλίας. Από εκεί ταξιδέψαμε για 7 περίπου ώρες, μέχρι την πόλη Meri, όπου φιλοξενηθήκαμε σε ένα καινούργιο σχολείο μένοντας ανά τέσσερα άτομα στα δωμάτια.

Οι Έλληνες χορευτές, σχεδόν όλοι παιδιά του λυκείου και η ερασιτεχνική ορχήστρα κατέπληξαν την κριτική επιτροπή με την ομορφιά και την άνεσή τους στη σκηνή.

Σημαντική ήταν επίσης η συμβολή των ζωγράφων, κ^ας Κωστοπούλου και κ^ου Στρατουδάκη, που μας συνόδευσαν στο ταξίδι και οι οποίοι εντυπωσίασαν με τα έργα τους, τα οποία θα εκτεθούν στη Ρώμη.

Κατά την παραμονή μας εκεί είχαμε τη δυνατότητα να επισκεφθούμε αρχαία θέατρα, όπως αυτό της Ταορμίνας και ναούς χτισμένους από τους Έλληνες που κατοίκησαν τη Σικελία πριν από 3000 περίπου χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι επισκεφθήκαμε το αρχαίο θέατρο των Συρακουσών και τα λατομεία του Διονύσου, εκεί όπου θανατώθηκαν πολλοί Έλληνες και σκλάβοι κατά την αρχαιότητα. Ήταν ιδιαίτερα μεγάλη η έκπληξή μας, όταν εκεί συναντήσαμε Έλληνες και μάλιστα κατοίκους της Πάτρας.

Επισκεφθήκαμε ακόμα το μεγάλο ηφαίστειο της Αίτνας και συγκεκριμένα κάποια έκταση, η οποία ήταν μέχρι πρότινος δάσος και μετατράπηκε λόγω της τέφρας σε συνέχεια του ηφαιστείου, κατά την τελευταία έκρηξή του το Φεβρουάριο του 2003.

Είχαμε ακόμα την ευκαιρία να απολαύσουμε τα ζεστά νερά και τις αμμώδεις παραλίες της δυτικής Σικελίας και να ψωνίσουμε αναμνηστικά και δώρα από μεγάλα ιταλικά καταστήματα.

Τέλος, γευτήκαμε την ιταλική κουζίνα και πραγματοποιήσαμε πάρτι για τέσσερα από τα παιδιά, τα οποία είχαν γενέθλια εκείνες τις ημέρες, ενώ γιορτάσαμε και την επιτυχία εκείνων που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο ή στις σχολές που επιθυμούσαν, αφού τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στα τέλη Αυγούστου.

2.

Ορισμός: ρεύμα που σημάδεψε το ξεκίνημα της μοντέρνας τέχνης και έφερε τη ρήξη με τον ακαδημαϊσμό.

Χρονική περίοδος: 1874-1886.

Τέχνες: ζωγραφική, μουσική (1887).

Χώρα: Γαλλία.

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: ζωγραφική: Monet, Pissaro, Sisley, Degas, Renoir, Morisot, μουσική: Debussy, Ravel, Dukas, Satie, Roussel.

Ορισμός: ρεύμα που βασίζεται στη ζωγραφική τεχνική του ντιβιζιονισμού, της σύνθεσης της εικόνας με την παράθεση κουκκίδων διαφορετικών χρωμάτων.

Χρονική περίοδος: 1886-αρχές 20ού αιώνα.

Χώρες: Γαλλία, Βέλγιο.

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: Seurat, Signac, Cross, Pissaro.

Ορισμός: χαρακτηρισμός όλων των ρευμάτων και των καλλιτεχνών οι οποίοι αντιδρούν ή διαφοροποιούνται από τον ιμπρεσιονισμό στο τέλος του 19ου αιώνα.

Χρονική περίοδος: 1885-1905.

Χώρα: Γαλλία

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: Cιzanne, Van Gogh, Gauguin

Ορισμός: εικαστικό ρεύμα που βασίζεται στη δομική ανάλυση και τη γεωμετρική διάσπαση των πραγμάτων.

Χρονική περίοδος: 1908-1920

Χώρα: Γαλλία

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: Picasso, Braque, Gris, Metzinger, Gleizes, Leger, Louis Marcoussis, Lhote, Mondrian

Ορισμός: εικαστικό και λογοτεχνικό ρεύμα που εισχωρεί στα ανθρώπινα συναισθήματα και τις ψυχικές αγωνίες μέσα από την ένταση και την υπερβολή της καλλιτεχνικής έκφρασης.

Χρονική περίοδος: 1905-1925

Χώρες: Γερμανία, Αυστρία

Τέχνες: λογοτεχνία, ζωγραφική, γλυπτική, κινηματογράφος, μουσική

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: Nolde, Kirchner, Heckel, Schmidt-Rottluff, Jawlensky, Kandinsky, Marc, Macke, Kokoshka, Schiele, λογοτεχνία: Trakl, Benn, Kafka, μουσική: Shonberg, Berg, Webern, κινηματογράφος: Fritz Lang

Ορισμός: επαναστατικό ρεύμα που εκδηλώνεται μέσα από την αντίδραση στους παραδοσιακούς τρόπους έκφρασης και την αμφισβήτηση του καλλιτεχνικού κατεστημένου.

Χρονική περίοδος: 1916-1924

Χώρες: Ελβετία, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ

Τέχνες: ζωγραφική, γλυπτική, λογοτεχνία

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: ζωγραφική: Picabia, Duchamp, Richter, Ernst, γλυπτική: Arp, λογοτεχνία: Tzara

Ορισμός: εικαστικό και λογοτεχνικό ρεύμα το οποίο ερευνά το υποσυνείδητο και εκφράζει ένα φανταστικό, ονειρικό κόσμο, χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα αυθόρμητης, τυχαίας δημιουργίας, όπως ο αυτοματισμός.

Χρονική περίοδος: 1923-τέλος Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Χώρες: Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία

Τέχνες: λογοτεχνία, ζωγραφική, γλυπτική

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: λογοτεχνία: Breton, Ιluard, Aragon, Crevel, Soupault, ζωγραφική: Tanguy, Magritte, Giacometti, Masson, Dali, Mirό , γλυπτική: Giacometti

3.

Ξέρετε ότι:

12-1-1822 Γεννήθηκε ο Βέλγος εφευρέτης (1862). J.J.E.Lenoir, που κατασκεύασε το πρώτο αυτοκίνητο με μηχανή εσωτερικής καύσης

13-1-1896 Άνοιξε στο Παρίσι το πρώτο γραφείο ενοικίασης αυτοκινήτων. Η χαμηλότερη τιμή ήταν τρία φράγκα την ώρα ή τριάντα φράγκα την ημέρα.

14-1-1920 Πέθανε στη Νέα Υόρκη ο John F. Dodge, ένας από τους δύο αδελφούς που κατασκεύασαν τα πρώτα ατσάλινα αυτοκίνητα στις ΗΠΑ.

21-1-1957 Στους γερμανικούς αυτοκινητόδρομους μπαίνει σε λειτουργία ραντάρ για τον έλεγχο της ταχύτητας.

18-2-1916 Άρχισε στην πολιτεία της Νέας Υόρκης η κατασκευή του πρώτου αυτοκινητόδρομου μονής κατεύθυνσης με τέσσερις λωρίδες.

12-2-1908 Αρχίζει το πρώτο ράλι του κόσμου στη Νέα Υόρκη με προορισμό το Παρίσι μέσω Ιαπωνίας.

14-3-1898 Η εταιρεία του Alexander Winton πουλάει το πρώτο της αυτοκίνητο.

15-3-1926 Ιδρύεται στο Goeteborg η σουηδική αυτοκινητοβιομηχανία Volvo.

6-5-1898 Oι πέντε αδελφοί Opel ανακοινώνουν τη μετατροπή του εργοστασίου ποδηλάτων και ραπτομηχανών σε αυτοκινητοβιομηχανία.

23-8-1922 Ψηφίζεται στη Γαλλία ο πρώτος κώδικας οδικής κυκλοφορίας

3-9-1909 Ο Thomas A. Edison ιδρύει εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

26-9-1931 Η γαλλική κυβέρνηση ανακοινώνει τη θεσμοθέτηση του διπλώματος οδήγησης.

25-12-1969 Προβάλλεται στο Λος Άντζελες η παιδική ταινία των στούντιο Disney «Κατσαριδάκι αγάπη μου», όπου πρωταγωνιστεί ένα Volkswagen.

20-11-1989 Κυκλοφόρησε το LP των Soho Goddess, μουσική για χορό.

«Στην Αθήνα κυκλοφορούν 7 αυτοκίνητα και θρηνήσαμε το πρώτο θύμα. Φανταστείτε όταν τα αυτοκίνητα γίνουν 70».

4.

Ο καθηγητής φιλοσοφίας και το βάζο.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
* Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
* Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και άρχισαν να γεμίζουν τα κενά μεταξύ των πετρών.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
* Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
* Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
* Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
* Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
* Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές αυτή τη φορά, γέλασαν και είπαν:
* Ναι, είναι γεμάτο.

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, η οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή σας, όπως οι σπουδές, η δουλειά σας, το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά στη ζωή σας. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες, ούτε για τα βότσαλα.

Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας.

Πάντα θα υπάρχει χώρος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Όμως, να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.

Οι μαθητές έμειναν άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
* Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;

Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
* Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι . . . ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ!!!

57 Aσιάτες
21 Ευρωπαίους
14 Αμερικανούς
8 Αφρικανούς

52 γυναίκες
48 άνδρες

70 μη άσπρους
30 άσπρους

70 μη Χριστιανούς
30 Χριστιανούς

89 ετεροφυλόφιλους
11 ομοφυλόφιλους

6 πρόσωπα θα κατείχαν το 59% του παγκόσμιου πλούτου. Και τα έξι θα προέρχονταν από την Αμερική.

80 θα είχαν μη ικανοποιητικές συνθήκες κατοικίας.

70 θα ήταν αναλφάβητοι.

50 θα ήταν υποσιτισμένοι.

1 θα πέθαινε.

2 θα γεννιόνταν.

1 θα είχε κομπιούτερ.

1 (μόνο ένας) θα είχε πτυχίο Πανεπιστημίου.

Αν κάποιος παρατηρήσει τον κόσμο από αυτή την πλευρά, τότε γίνεται φανερό στον καθένα ότι η ανάγκη για συναδέλφωση, κατανόηση, αποδοχή και μόρφωση είναι πολύ μεγάλη.

Αν σήμερα το πρωί ξυπνήσατε υγιείς και όχι άρρωστοι τότε είστε πιο τυχεροί από 1 εκατομμύριο ανθρώπους οι οποίοι δεν πρόκειται να ζουν την επόμενη εβδομάδα.

Αν δεν ζήσατε ποτέ ένα πόλεμο, ούτε νοιώσατε την μοναξιά της αιχμαλωσίας, την αγωνία του τραυματισμού και την πείνα τότε είστε τυχερότεροι από 500 εκατομμύρια ανθρώπους του κόσμου.

Αν μπορείτε να πηγαίνετε στην εκκλησία χωρίς τον φόβο ότι θα σας απειλήσουν, θα συλλάβουν ή θα σας σκοτώσουν, τότε είστε τυχερότεροι από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους του κόσμου.

Αν έχετε φαγητό μέσα στο ψυγείο σας, αν είστε ντυμένοι, αν έχετε μια στέγη πάνω από το κεφάλι σας και ένα κρεβάτι, τότε είστε πλουσιότεροι από το 75% των κατοίκων αυτού του κόσμου.

Αν έχετε λογαριασμό στην τράπεζα, λίγα λεφτά στο πορτοφόλι και λίγα ψιλά σε ένα κουμπαρά, τότε ανήκετε στο 8% των εύπορων ανθρώπων αυτού του κόσμου.

Αν διαβάζετε αυτή την είδηση είστε διπλά ευλογημένος γιατί:
1. Κάποιος σας έχει σκεφτεί.
2. Δεν ανήκετε στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπων που δεν ξέρουν να διαβάζουν.
3. Έχετε ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Κάποιος είπε κάποτε:
Να δουλεύεις σαν να μην σου χρειάζονταν χρήματα.
Να αγαπάς σαν να μην σε έχουν πληγώσει ποτέ.
Να χορεύεις σαν να μην σε παρακολουθούσε κανείς.
Να τραγουδάς σαν να μην σε άκουγε κανείς.
Να ζεις σαν να ήταν ο παράδεισος πάνω στη γη.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

6.

1801

Ο σερ Χάμφεϊ Ντέιβι δείχνει πως ένα πυρακτωμένο τόξο άνθρακα παράγει φως.

1858-59

Ο αμερικανός ηλεκτρολόγος Φάρμερ παρουσιάζει την πρώτη ηλεκτρική λάμπα με πυράκτωση, αλλά δεν πετυχαίνει να κάνει την εφεύρεσή του αρκετά πρακτική.

1867

Ο γάλλος φυσικός Μπεκελέρ κατασκευάζει μια φθοριούχο Λάμπα και περιγράφει την προετοιμασία των σύγχρονων φθοριούχων λαμπτήρων.

1879

Η λάμπα με πυρακτωμένο τόξο χρησιμοποιείται για τον φωτισμό των δρόμων του Κλίβελαντ

1879

Ο Τόμας Εντισον στην Αμερική και ο σερ Τζόζεφ Σουόνστην Αγγλία τελειοποιούν τον λαμπτήρα πυρακτώσεως. Ο Εντισον κατοχυρώνει την πατέντα της εφεύρεσής του και ο λαμπτήρας του γίνεται ο πρώτος που κυκλοφορεί ευρέως στην αγορά.

1880

Στη διάρκεια όλης της δεκαετίας ο ηλεκτρισμός γίνεται εμπορεύσιμος αρχικά στις λάμπες τόξου άνθρακα και έπειτα στους γλόμπους πυρακτώσεως.

1911

Ο γάλλος φυσικός Κλόντ ανακαλύπτει τη λάμπα νέον.

1913

Η εφεύρεση της λάμπας γκαζιού ανήκει στον αμερικανό χημικό Ιρβινγκ Λάνγκμουρ.

1938

Κυκλοφορούν στην αγορά οι πρώτοι φθοριούχοι λαμπτήρες χαμηλής τάσης.

1962

Δημιουργείται η λάμπα διοδίου εκπομπής φωτός.

1990

Κυκλοφορούν ευρέως στην αγορά οι λάμπες φθορίου. Έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και εξοικονομούν ενέργεια.

1995

Ο Σούχι Νακαμούρα ανακαλύπτει τη λευκή LED.

7.

Με καλές προοπτικές και χωρίς προβλήματα ξεκίνησε η Σχολική χρονιά για το ΤΑΔ - 2^ου Γυμνασίου που από αυτή τη χρονιά μεταφέρθηκε στο κτίριο του 2^ου Γυμνασίου και στόχος του Διευθυντή κ. Ανδρικόπουλου και του Συλλόγου Καθηγητών είναι να αποτελέσει ένα πρότυπο σχολείο που θα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των μαθητών με κλίση στον αθλητισμό και θα τους ανοίγει νέους ορίζοντες. Οι μαθητές του Αθλητικού Γυμνασίου εκτός από τα μαθήματα, που είναι υποχρεωτικά για όλους, προπονούνται καθημερινά από εξειδικευμένους καθηγητές Φυσικής Αγωγής. Απόφοιτοι του ΤΑΔ αυτή τη στιγμή κάνουν καριέρα σε ποδοσφαιρικές ομάδες επαγγελματικών κατηγοριών.

8.

Στη δυτική Λέσβο, εκεί που η λάβα σβήνει στο βαθύ γαλάζιο του Αιγαίου, ο χρόνος και το κύμα φέρνουν σιγά σιγά στο φως κομμάτια μοναδικά, απολιθωμένα τμήματα φυτικών οργανισμών που έζησαν στο μακρινό παρελθόν. Μένουν εκεί αμέτρητα χρόνια, μάρτυρες της ανεπανάληπτης δημιουργίας, μνημεία της Φύσης. Ο Ήφαιστος σε μια στιγμή μεγάλου παροξυσμού τους αφαίρεσε τη ζωή, χαρίζοντάς τους την Αθανασία. Τα χρώματά τους λαμπερά, απίστευτα ζωντανά, ξεχωρίζουν από τα σταχτιά και τα γκρίζα των ηφαιστειακών πετρωμάτων που τα περιβάλλουν. Αμέτρητες οι αποχρώσεις του κόκκινου, του κίτρινου και του καστανού, του πράσινου αλλά και του μαύρου. Ανταύγειες από κροκί άλικο μενεξεδί μέχρι το βαθύ μπλε, σε ασυνήθιστους συνδυασμούς, θαμπώνουν το μάτι του επισκέπτη.

Πως αλήθεια χώρεσαν όλα αυτά τα χρώματα μαζί στην παλέτα της Φύσης! Πρόκειται για ένα κόσμο διαφορετικό, ακίνητο, μα συνάμα τόσο ζωντανό. Γνωρίστε λοιπόν τη μαγεία μιας άλλης, άγνωστης Ατλαντίδος.

Της περιοχής που βυθίσθηκε και χάθηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια κάτω από την πυρωμένη θάλασσα των ηφαιστειακών εκρήξεων του Βόρειου Αιγαίου. Θα μπορούσε να ονομασθεί η Πομπηία των Φυτών. Οι πρώτες πληροφορίες σχετικά με το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου προέρχονται από αρχαίους συγγραφείς, ήταν όμως ασαφείς. Αυτός δε που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τις λέξεις απολιθώ, απολίθωση, απολίθωμα ήταν ο Αριστοτέλης. Ουσιαστικά η συστηματική επιστημονική μελέτη του απολιθωμένου δάσους άρχισε από τον περασμένο αιώνα.

Ο πρώτος που ασχολήθηκε με τα απολιθωμένα δένδρα της Λέσβου ήταν ο Αυστριακός βοτανολόγος Φραγκίσκος Ούγκερ στα 1844, στο βιβλίο του Χλωρίδα της Πρωτογαίας, δεν ήταν όμως βέβαιος για την σχετική ηλικία τους. Το 1852 ο PROKESCHOSTEN αναφέρει την ύπαρξη απολιθωμένων κορ

μών από το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου. Ανάμεσα στα έτη 1952-1959, ο καθηγητής Γιώργος Βορεάδης δημοσιεύει στα Δελτία της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρίας πλήθος άρθρων για τα απολιθωμένα δένδρα της Λέσβου. Το 1953 ο BERGER αναφέρεται στις παλαιοβοτανικές μελέτες του Ελλαδικού χώρου και ιδιαίτερα στους απολιθωμένους κορμούς στο χώρο του Αιγαίου. Το 1956 ο Γερμανός καθηγητής RICHARD CRAUSEL επισκέπτεται την περιοχή μεταξύ Ερεσού και Σιγρίου, ως απεσταλμένος του περιοδικού LIFE. Ο CRAUSEL είναι γνωστός παλαιοβοτανικός με ειδικές γνώσεις στην ανατομία απολιθωμένων δένδρων και συντάσσει μια εμπεριστατωμένη έκθεση στην οποία περιγράφει το απολιθωμένο δάσος και επισημαίνει την σπουδαιότητα και μοναδικότητα αυτού του ανεπανάληπτου μνημείου της φύσης. Το 1965 ο καθηγητής Γιάννης Λάσκαρης εκδίδει βιβλίο με τίτλο Το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου.

Με τον ίδιο τίτλο το 1978 το βιβλίο του Γιώργου Χουτζαίου βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών και το απολιθωμένο δάσος τυγχάνει μεγάλης προβολής. Από το 1979 ως σήμερα, ο Τομέας Ιστορικής Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας διεξάγει συστηματικές παλαιοβοτανικές έρευνες στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος για την ορθολογική ανάδειξη, προστασία και μουσειακή αξιοποίηση του απολιθωμένου δάσους. Όλοι οι επιστήμονες και ερευνητές που το μελέτησαν αναφέρονται με ενθουσιασμό στην μοναδικότητα και την μεγάλη επιστημονική του αξία. Γιατί το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου είναι ένα πολύ σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο αφού αποτελεί ένα ολοκληρωμένο οικοσύστημα δάσους που απολιθώθηκε επί τόπου, καθώς τα δένδρα πέτρωσαν στη θέση τους χωρίς να μεταφερθούν.

Έτσι όταν ο Andre Breton αναζητούσε έναν όρο που θα μπορούσε να περιγράψει με επιτυχία τους πειραματισμούς γραφής, που μαζί με κάποιους φίλους του επιχειρούσε αυτή τη εποχή (αμέσως μετά το τέλος του Α Παγκόσμιου Πολέμου), βρήκε πώς ο "υπερρεαλισμός" ήταν ο καταλληλότερος. Ο Andre Breton (1896-1966) υπηρέτησε στον Α’ Πόλεμο, αρχικά στο πυροβολικό και αργότερα στο υγειονομικό σώμα και όσα έζησε μέσα στη φρίκη του πολέμου άσκησαν μεγάλη επίδραση πάνω του. Ο πόλεμος, σύμφωνα με τον Breton, είναι φρικτός και γι αυτό ευθύνεται ο σωβινισμός των αστών, που τον προκάλεσε. Όμως το ίδιο υπεύθυ-

νος είναι και οποίος συγγραφέας χρησιμοποιήσει το ταλέντο του για να εκφράσει τη δύναμη αυτής της ελίτ της εξουσίας. Ο νέος τρόπος γραφής πρέπει να υπονομεύει τις παλαιές αξίες που οδήγησαν στον πόλεμο. Εξοικειωμένος λοιπόν με τις τεχνικές της φροϋδικής ανάλυσης, ο Breton άρχισε να πειραματίζεται πάνω σε ένα νέο εκφραστικό τρόπο. Η γραφή θα έπρεπε να αφήσει ελεύθερη και αδέσμευτη αυτήν την αυθαίρετη ροή των εικόνων που συχνά σχηματίζεται μέσα μας. Γι’ αυτό η γραφή πρέπει να μείνει ελεύθερη από την όποια μεσολάβηση της λογικής, της ηθικής και της οποίας τρέχουσας αισθητικής. Πρόκειται για την περίφημη θεωρία του ελευθέρου συνειρμού και των "αυτοματικών κειμένων", τα οποία εμφανίζονταν και κατέγραφαν, υποτίθεται, χωρίς καμιά επεξεργασία, χωρίς κανένα σχέδιο και πρόγραμμα κάθε τι που αισθανόταν και βίωνε ο συγγραφέας τη στιγμή που τα έγραφε. Ο κύριος σκοπός του συγγραφέα δεν είναι να παραγάγει "ωραία" κείμενα, αλλά να μεταβάλει την υπάρχουσα αντίληψη για τον κόσμο, το οποίο κληρονομημένο γούστο και κατά συνέπεια να αλλάξει τον ίδιο τον κόσμο, μία ιδέα που δεν απείχε πολύ από τις ανάλογες διακηρύξεις του Μαρξ. Άλλωστε, αρχικά τουλάχιστον, συγκεκριμένα λίγο μετά το 1924, όταν ο Breton εκδίδει το περίφημο Πρώτο Μανιφέστο του Υπερρεαλισμού, πολλοί από τους γάλλους υπερρεαλιστές είχαν ιδιαίτερες σχέσεις με το Κ.Κ. της Γαλλίας.

Έτσι ο υπερρεαλισμός, όπως τουλάχιστον τον όρισε ο Breton και οι φίλοι του στο Παρίσι του μεσοπολέμου, δεν ήταν ένα απλό λογοτεχνικό κίνημα αλλά ένα κίνημα που ξεκινούσε από τη λογοτεχνία αλλά πρώτα και κύρια αφορούσε την ίδια την κοινωνία και την πολιτική. Αναθεωρούσε την αντίληψη της πραγματικότητας, όχι μόνο της λογοτεχνικής, αλλά και της κοινωνικής. Για τούτο και τα μέσα που χρησιμοποίησε ο Breton, ο Pope Andre, όπως τον έλεγαν, δηλ. η αυτοματική γραφή, η καταγραφή ονείρων, οι αφηγήσεις σε κατάσταση ύπνωσης, ποιήματα και πίνακες που δημιουργήθηκαν με τρόπο τυχαίο, σκηνές παράδοξες και ονειρικές, είχαν ένα και μόνο σκοπό: να μεταβάλουν την αντίληψή μας για τον κόσμο και ως εκ τούτου να αλλάξουν τον ίδιο τον

Ο υπερρεαλισμός (και ως ένα βαθμό ο κομμουνισμός, αρχικά τουλάχιστον) είχε μεσσιανικό και επαναστατικό χαρακτήρα και για τούτο ήταν φυσικό ότι συγχρωτίστηκε σχεδόν αμέσως με την πολιτική. Ο υπερρεαλισμός εκφράζει πρώτα από όλα ένα έντονα πολιτικό ευαγγελισμό, οραματίζεται την απελευθέρωση του ανθρώπου από κάθε μορφή δουλείας και καταπίεσης (εθνικής, κοινωνικής, θρησκευτικής, καλλιτεχνικής, ερωτικής) και ευλογεί κάθε μορφή ουτοπίας. Τα δυο ουσιώδη συνθήματα του υπερρεαλισμού ήταν "Να αλλάξουμε τη ζωή" (Rim baud) και "Να αλλάξουμε τον κόσμο" (Marx).

Το πρώτο σημαίνει να διαφοροποιήσουμε τα αισθήματά μας, να οδηγήσουμε το πνεύμα σε νέες κατευθύνσεις, να αποτρέψουμε το άτομο από το να βλέπει τον κόσμο μέσα από το πρίσμα μιας παραδοσιακής λογικής. Αυτές οι ποιητικές απαιτήσεις ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με το αίτημα της κοινωνικής αλλαγής. Γι’ αυτό και οι υπερρεαλιστές πολιτικοί, καθοδηγημένοι από έναν άδολο αναρχισμό συνδέθηκαν αρχικά με τον κομμουνισμό. Το επίσημο όργανο του υπερρεαλιστικού Κινήματος ήταν αρχικά το περιοδικό La Revolution Surrealist (1924-1929). Γρήγορα όμως το Κίνημα φαίνεται να εγκαταλείπει τις σχεδόν μηδενιστικού τύπου διακηρύξεις του και συμμορφώνεται με τα πολιτικά ιδεώδη του μαρξισμού (1929- 1930). Άμεση συνέπεια (εκτός των άλλων) ήταν το περιοδικό να αλλάξει τίτλο: τώρα (1929-1933) λέγεται Le Surrealism au Service de la Revolution πράγμα που δείχνει τη νέα του πορεία. Ωστόσο η αρχική εμπλοκή και συνοδοιπορία του υπερρεαλισμού με το γαλλικό Κ.Κ. γρήγορα έφτασε σε ρήξη, καθώς οι πολιτικοί δεν

έβλεπαν με καλό μάτι την αχαλίνωτη ελευθεριότητα και αναρχισμό των ποιητών. Ο Breton, που αρχικά έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του γαλλικού Κ.Κ. δεν μπόρεσε τελικά να αποδεχθεί την ολοκληρωτικού τύπου πειθαρχία και το αντιδραστικό πνεύμα που χαρακτήριζε τις συναντήσεις του Κόμματος. Έτσι το υπερρεαλιστικό Κίνημα απομακρύνθηκε από το Κόμμα και ανέλαβε (όπως συνήθιζαν να λένε) "αντίδραση από τα αριστερά", μια άποψη που αντιπροσώπευε κυριότατα τον Λέοντα Τρότσκι, τον οποίο ο Breton συνάντησε στο Μεξικό το 1938.

Πολλοί είναι σήμερα εκείνοι που πιστεύουν ότι το υπερρεαλιστικό Κίνημα παρέμεινε ένα ουτοπικό και ανεδαφικό κίνημα, που δεν μπόρεσε να πραγματώσει τις αρχικές εξαγγελίες του. Πολλοί επίσης πιστεύουν ότι αυτός ο "επιθετικός μοντερνισμός", όπως τον αποκαλούν (σε αντίθεση με τον "ήπιο" αγγλοσαξονικό μοντερνισμό), δεν παρήγαγε μεγάλα έργα, τουλάχιστον στον κλάδο της λογοτεχνίας, επειδή στη ζωγραφική το Κίνημα φάνηκε πιο αποδοτικό. Πολλοί αμφισβητούν τη βασική θεωρία του ελευθέρου συνειρμού και της αυτόματης γραφής. Ωστόσο το Κίνημα, τόσο αρχικά στη Γαλλία, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στον άλλο κόσμο, και φυσικά και εδώ στην Ελλάδα, ελευθέρωσε τη δημιουργική φαντασία των δημιουργών που τον ασπάστηκαν και άλλαξε μια για πάντα την ιδέα μας για την ακαδημαϊκή και "έλλογη" μορφή της τέχνης. Φυσικά το θαύμα που οραματίστηκε το Κίνημα δεν ήρθε, ούτε πραγματώθηκαν τα πολιτικο-κοινωνικά του οράματα.

Ο υπερρεαλισμός υπήρξε ένα μέγα απελευθερωτικό Κίνημα, με υψηλά και αγαθά οράματα με κέντρο πάντοτε τον άνθρωπο την τέχνη, τον ερωτά και τη δημιουργία. Και εδώ έγκειται η συμβολή του. Αποτιμώντας ο ιστορικός της λογοτεχνίας Maurice Nadeau την προσφορά του Κινήματος γράφει, " Ο σουρεαλισμός φιλοδοξούσε να σπάσει το φράγμα του υποκειμενισμού. Και εννοούσε να μην αρκεσθεί στα λόγια. Για κείνους που τον ξεκίνησαν, έχοντας περάσει από το Νταντά, δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγινεί τίποτε, όπως γινόταν πρώτα. Ο άνθρωπος δεν ήταν πια το κατασκεύασμα ενός αιώνα θετικισμού, συνειρμισμού και επιστημονισμού, αλλά ένα πλάσμα με επιθυμίες, ένστικτα και όνειρα, έτσι όπως τον φανέρωνε η ψυχανάλυση. Στη Ρωσία χτιζόταν μια κοινωνία πάνω σε νέες βάσεις. Πιο πάνω ακόμη και από τον Ρέπω ή τον Λωτρεαμόν, σαν προφήτες της νέας εποχής, πρόβαλαν ο Μαρξ και ο Φρόιντ. Οι σουρεαλιστές, με τον δικό τους πάντα τρόπο, έγιναν μαρξιστές και φροϋδιστές, κι έριξαν το βάρος στη διπλή επανάσταση που έπρεπε να γίνει: "ν' αλλάξουμε τον κόσμο, "ν' αλλάξουμε τη ζωή". Πίστευαν πως θα τα κατάφερναν με μία καθολική δημιουργική δράση, ξεκινώντας απ' τον άνθρωπο θεωρούμενο σαν ένα ενιαίο όλον, και με μέσο την ποίηση που την ταύτιζαν με την πνευματική δράση. Αυτή η αδιάκοπη δημιουργικότητα έπρεπε να ασκείται μέσα σε μία απόλυτη ελευθερία κινήσεων και αισθήσεων, έξω από κάθε κατακερματισμό κι στεγανοποίηση της ζωής και της τέχνης, και με σκοπό την αποκατάσταση ολόκληρου του ανθρώπου. Γι αυτό και η έμφαση δόθηκε στις σκοτεινές πλευρές του είναι, στη φαντασία, το ένστικτο, την επιθυμία, το όνειρο, στις παράλογες ή απλώς μη σοβαρές μορφές συμπεριφοράς -- για να ξεμπερδεύουμε πια με τον ευνουχισμένο, αλλοτριωμένο, περιχαρακωμένο άνθρωπο, τον υποβιβασμένο στις κατηγορίες του "κάνω" και του "'έχω".

Ο σουρεαλισμός άνοιγε ένα πεδίο ριζικής ανανέωσης τόσο στην προσωπική και ομαδική ζωή του ανθρώπου, όσο και στην ανάπτυξη μορφών σκέψης, ηθικής, τέχνης (ό.π. σελ. 240).