Υπήρξε ένας πολύ καλός σπρίντερ των 100μ. στους Παραολυμπιακούς Αγώνες (κατηγορία: Τ36). Προκρίθηκε στον τελικό των 100μ και 200μ. Δεν κατάφερε να πάρει ένα μετάλλιο αλλά κατέκτησε την 4^η θέση και 5^η θέση. Ο λόγος μας για τον Παναγιώτη Μανέτα που μιλάει στο 2⁵ για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες αλλά και για τους στόχους του στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008.

Μαζί του μας μιλάει και ο προπονητής του, κ. Θεόδωρος Κατσωνόπουλος.

Ξεκίνησα το 1993, αλλά σταμάτησα μετά από ένα χρόνο. Ασχολήθηκα ξανά με το στίβο το 2003 και αν και μεγάλος σε ηλικία (33 ετών) δεν σκέφτομαι το ενδεχόμενο να σταματήσω ακόμα.

Ένας καλός μου φίλος από τη Θεσσαλονίκη με ώθησε στην ενασχόλησή μου με το στίβο και εκεί οφείλεται το γεγονός ότι ανήκω στο Σύλλογο Α.Σ.Τ. ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Ο πρώτος μου αγώνας ήταν πριν ένα χρόνο στη Χαλκίδα. Ήμουν 32 ετών και ήταν ο αγώνας που μου έδωσε το εισιτήριο για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Πρωταθλητισμός ήταν εξ αρχής στο μυαλό μου. Μου αρέσει να μάχομαι στους αγωνιστικούς χώρους και να διακρίνομαι.

Νομίζω πως η συμβολή του ήταν καταλυτική για την επιτυχία μου. Πίστεψε σε μένα από την αρχή και παρότι με ταλαιπώρησε στις προπονήσεις, νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα μας αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο. Με ένα χρόνο δουλειά το να είσαι 4^ος στον κόσμο μοιάζει σαν ψεύτικο και αυτό το οφείλω σε μεγάλο ποσοστό στον προπονητή μου.

Συγκίνηση, υπερηφάνεια, εθνική έπαρση αλλά παράλληλα και άγχος αφού ήμουν άπειρος σε μεγάλες διοργανώσεις.

Πραγματικά όταν φθάνεις τόσο κοντά στο μετάλλιο και το χάνεις στα τελευταία 5 μέτρα πώς να νοιώθεις; Σου μένει μια πικρία, σίγουρα.

Αν και στους Παραολυμπιακούς του 2008 θα είμαι 38 ετών, εγώ θα συνεχίσω να προπονούμαι σκληρά και καταστρώνοντας το πλάνο με τον προπονητή μου, πιστεύω να έχω τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις για να κάνω κάτι καλό.

Τον Αθανάσιο Μπαράκα, 1^ο Παραολυμπιονίκη στο Σίδνευ και 5^ο στην Αθήνα.

Όχι γιατί αυτή τη περίοδο ήμουν σε προετοιμασία στο Λουτράκι και τους παρακολούθησα λίγο στην τηλεόραση.

Φυσικά ο στίβος.

Θαυμάζω τον Α. Νικολαΐδη που βγήκε 2^ος Ολυμπιονίκης στο ταε κβον ντο γιατί παρότι έχασε με νοκ ντάουν από τον Κορεάτη αντίπαλό του και οι Έλληνες φίλαθλοι γιούχαραν τον Κορεάτη. ο Νικολαΐδης ανάτρεψε όλο το κλίμα, τηρώντας τις αρχές της ευγενούς άμιλλας και του «ευ αγωνίζεσθαι».

Τώρα ας μιλήσουμε και με τον προπονητή του Παναγιώτη Μανέτα κ. Θεόδωρο Κατσωνόπουλο.

Είναι ο δεύτερος χρόνος που προπονώ τον Παναγιώτη.

Πιστεύω ότι έκανε υπέρβαση, κάνοντας υπερπροσπάθεια και δυο μεγάλα Πανελλήνια ρεκόρ με 12” 64 και 26” 06 στα 100 και 200 μέτρα αντίστοιχα. Να φανταστείτε ότι με αυτές τις επιδόσεις θα κατακτούσε 2 αργυρά μετάλλια στο Σίδνευ.

Μακροπρόθεσμος και μεγάλος στόχος είναι φυσικά το Πεκίνο. Αλλά μέχρι τότε κύριο μέλημα μου είναι ο αθλητής να έχει την υγεία του, να μην υποφέρει από τραυματισμούς και φυσικά να βελτιώνει όσο μπορεί τις ατομικές του επιδόσεις και να βρίσκεται στους κορυφαίους αθλητές στον κόσμο. Στόχος για το 2005 είναι το Α΄ παγκόσμιο Κύπελλο στο Μάντσεστερ της Αγγλίας (12-13 Μαΐου) και το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Εσπού της Φιλανδίας (15-25 Αυγούστου) ελπίζω σε αυτούς τους αγώνες να κατακτησούμε και το πολυπόθητο μετάλλιο.

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μας δώσατε. Επόμενο ραντεβού στο Πεκίνο!

3.

Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το ΠΩΣ αυτή τελειώνει ...
Μετά από x χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς, πεθαίνεις!
Τι κακό κι αυτό, να πρέπει πρώτα να γεννιέσαι και στο τέλος να πεθαίνεις;
Θα προσπαθήσω να σας αναπτύξω τη λογική μου.
Πρώτα θα έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από τη μέση). Μετά ζεις σε γηροκομείο. Μόλις γίνεις αρκετά νεότερος σε πετάνε κλοτσηδόν από το γηροκομείο και πηγαίνεις στη δουλειά σου, κατευθείαν στην θέση του διευθυντή, με αμάξι και σπίτι από την Εταιρία.
Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια (με τα νέα μέτρα της Κυβέρνησης) μέχρι να γίνεις αρκετά νέος για να πάρεις την σύνταξή και το εφ' άπαξ σου. Έτσι τα λεφτά που θα έχεις δεν θα πάνε χαμένα, αφού θα είσαι στην καλύτερη ηλικία για να τα χαρείς και να τα ξοδέψεις. Το ρίχνεις στα πάρτι, στο άραγμα, στα ταξίδια. …... και όπου αλλού μπορείς, έτσι ώστε να τα χαρείς πραγματικά ...
Με το που αρχίζουν να αδειάζουν οι τσέπες σου, σε καλούνε να πας στο λύκειο. Έπειτα δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παιχνίδι και χαρά. Ούτε ευθύνες ούτε τίποτα να σε απασχολεί. Έπειτα γίνεσαι μωρό όπου τότε όλοι σε φροντίζουν, σου κάνουν όλα τα χατίρια, σε ταΐζουν, σε ντύνουν κλπ.
Κάποια στιγμή λοιπόν έρχεται η ώρα να μπεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους 9 μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα κάνοντας τις βουτιές σου μέχρι να γίνεις …….…
Ξαφνικά τελειώνεις την ύπαρξή σου απολαμβάνοντας έναν έντονο .....….!
Λοιπόν; Δεν νομίζεις κι εσύ ότι είναι καλύτερα να ζούμε ανάποδα;

Ένας  άντρας μέσα σε ένα αερόστατο συνειδητοποιεί ότι έχει χαθεί.  Μειώνει ύψος και  βλέπει έναν άντρα στο έδαφος. Κατεβαίνει κι άλλο και φωνάζει: «Συγγνώμη,  μπορείτε να με βοηθήσετε; Υποσχέθηκα σε ένα φίλο ότι θα τον συναντούσα  εδώ και μια ώρα, αλλά δεν ξέρω πού είμαι».

Ο άντρας  από κάτω του απαντάει: «Είσαι σε ένα αερόστατο ζεστού αέρα σε ύψος περίπου  δεκαπέντε μέτρων. Βρίσκεσαι στις 38 μοίρες ανατολικά γεωγραφικό μήκος  και στις 23 μοίρες βόρεια γεωγραφικό πλάτος».

«Μήπως είσαι κομπιουτεράς»; ρωτάει ο αιωρούμενος.

«Ναι, είμαι» λέει εκείνος στο  έδαφος, «πώς το κατάλαβες»;

«Κοίτα,  ό,τι μου είπες είναι τεχνικά σωστό, αλλά δεν έχω ιδέα τι να κάνω με την  πληροφορία που μου έδωσες, και το γεγονός παραμένει ότι είμαι ακόμα χαμένος. Ειλικρινά, δε με βοήθησες και πολύ ως τώρα».

Ο από κάτω  λέει «Εσύ πρέπει να είσαι manager».

«Πράγματι.  Εσύ πώς το κατάλαβες»;

«Κοίτα,  δεν ξέρεις πού είσαι, ούτε πού πας.

Έχεις ανέλθει στο ύψος σου χάρις  σε μια μεγάλη φούσκα. Έδωσες μια υπόσχεση πού δεν γνωρίζεις πώς να την  κρατήσεις, και περιμένεις από τους από κάτω σου να λύσουν τα προβλήματά σου.

Το θέμα είναι ότι βρίσκεσαι ακριβώς στην ίδια κατάσταση όπου βρισκόσουν πριν με ρωτήσεις, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, τώρα είναι δικό μου σφάλμα».

Διπλωμάτης: Κάποιος που σου λέει να πας στον διάολο, με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε ανυπομονείς να ξεκινήσεις το ταξίδι

Οικονομολόγος: Ένας ειδικός που θα ξέρει αύριο γιατί αυτό που προέβλεψε χτες δεν έγινε σήμερα.

Τραπεζίτης: Αυτός που σου δανείζει την ομπρέλα του όταν έχει λιακάδα και την παίρνει πίσω όταν αρχίζει να βρέχει.

Ψυχολόγος: Κάποιος που κοιτάει κάπου αλλού όταν μία όμορφη γυναίκα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.

Πρόσκοπος: Ένα παιδί το οποίο είναι ντυμένο σαν ηλίθιος και ακολουθεί τις οδηγίες κάποιου ηλίθιου που είναι ντυμένος σαν παιδί.

Δέκατο του δευτερολέπτου: Χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του ανάμματος του πράσινου φαναριού και του κορναρίσματος του πίσω αυτοκινήτου.

Ομαδική δουλειά: Η δυνατότητα να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους

Δίαιτα των μουσικών: Τρώμε το μαέστρο στο φούρνο με πατάτες. (Όσοι είναι μουσικοί θα καταλάβουν).

Κρητική δίαιτα: Τρώμε ....τον πόδα μας! 100% δεν παχαίνει.

Δίαιτα των Πρωτόπλαστων: Τρώμε τα πάντα εκτός από μήλα. (Δυστυχώς, την έσπασαν...)

Πριν κλείσω, να προσθέσω ότι δεν πρέπει να ξεχνάτε ένα βασικό κανόνα: Μην τρώτε ποτέ με άδειο στομάχι.