Η παιδεία το μεγάλο μας πρόβλημα
Ένας ξένος συγγραφέας έχει κάνει την παρατήρηση ότι, αν ο Δάσκαλος δεν πλουτίζει ούτε ανακαινίζει τα επιστημονικά του εφόδια και τις επαγγελματικές του δεξιότητες, είναι γιατί έχει να κάνει πάντοτε με παιδιά, ανώριμους δηλαδή και με περιορισμένη ικανότητα ανθρώπους, που εύκολα δεσπόζει στον κύκλο τους. Επομένως, του λείπει ο "ανταγωνισμός" με ομοίους του, που είναι πάντοτε έτοιμοι και πολλές φορές ικανοί να του αμφισβητήσουν την υπεροχή, όπως συμβαίνει στα άλλα επαγγέλματα. δεν χρειάζεται να "πολεμήσει" σκληρά και προς σκληρούς αντιπάλους, μέσα στην τάξη είναι ο "ένας", ο "παντογνώστης", ο "φωτισμένος". Ποια δύναμη και ποια σοφία μπορούν να αντιπαρατάξουν στο "πνεύμα" του οι μικροί μαθητές;
Αξιοπρόσεχτη η παρατήρηση, δεν αληθεύει όμως στη δική μας εποχή. Γιατί σήμερα και τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά από άλλοτε και ο "αέρας", το "κλίμα" του σχολείου έχει αλλάξει. Παλαιότερα ο μαθητής περίμενε να φωτιστεί αποκλειστικά και μόνο από το Δάσκαλό του. Σήμερα οι πηγές των πληροφοριών έχουν πολλαπλασιαστεί σε βαθμό εκπληκτικό και οι κρουνοί τους( η εφημερίδα, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση) ρέουν μέσα στο σπίτι. Μπορεί λοιπόν ο μαθητής, ανάλογα με τη δύναμη και την όρεξή του, να προμηθεύεται ελεύθερα και απεριόριστα "ειδήσεις" από όλες τις περιοχές της ανθρώπινης περιέργειας: ιστορικές, γεωγραφικές, βιολογικές κ.α.
Έπειτα το σημερινό παιδί έχει λευτερωθεί από τους ενδοιασμούς που έκαναν παλαιότερα το μαθητή να σκύβει παθητικά το κεφάλι και να δέχεται αδιαμαρτύρητα την "αυθεντία " του Δασκάλου. Σήμερα σηκώνεται και διατυπώνει με θάρρος προς κάθε κατεύθυνση τις απορίες του, τις αντιρρήσεις, τις δικές του γνώμες. Καταληκτικά λοιπόν ο δάσκαλος πλέον είναι αυτός που πρέπει να πλησιάσει μια ταραγμένη νεότητα, ορμητική και απαιτητική, και πρέπει να τη βοηθήσει να βρει το δρόμο της
Τ.Π.Ε στα σχολεία
Τα τελευταία χρόνια οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας
(Τ.Π.Ε.) έχουν αναπτυχθεί εντυπωσιακά .Ο σπουδαίος ρόλος καθώς και η δυναμική
της (Τ.Π.Ε.) να μεταμορφώσουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα είναι πλέον
δεδομένα. Παράλληλα, αναδεικνύεται μια γενιά παιδιών που είναι εξοικειωμένα με
τα νέα τεχνολογικά εργαλεία και επιδεικνύουν εξαιρετική άνεση και σιγουριά όταν
χειρίζονται υπολογιστές και λογισμικά ή εξερευνούν το Διαδίκτυο . Η σημασία του
τεχνολογικού αλφαβητισμού των μαθητών έχει διεθνώς υιοθετηθεί σε συνολικό
επίπεδο .
Πρόσφατες έρευνες που έχουν διεξαχθεί όμως, δείχνουν ότι παρά τη χρήση των
νέων τεχνολογιών σε αρκετά σχολεία, αυτή δεν είναι συστηματική και αποτυπώνουν
μια συγκεκριμένη δυσκολία των εκπαιδευτικών στο να ενσωματώσουν τα μέσα
Τ.Π.Ε. στη διαδικασία της μάθησης και της διδασκαλίας (Watson, 1993; Chalkley
and Nicholas, 1997; Lynch, 1999; Zakopoulos, 2001). Ακολούθως, ελάχιστα σχολεία
της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν ενσωματώσει ένα πλήθος από νέες τεχνολογίες
στην εκπαιδευτική διαδικασία που να προωθούν συνεργατικά, διερευνητικά,
αποκαλυπτικά μαθησιακά μοντέλα και στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων.
Συνακόλουθα, υιοθετούν την απλή μετάδοση των γνώσεων, από το να
προσφέρουν στους μαθητές τη δυνατότητα να αναπτύξουν επιδεξιότητες ώστε να
συμμετέχουν ενεργά, ανακαλύπτοντας τη μάθηση, διερευνώντας μέσα από
συνεργασία και επικοινωνία, επιλύοντας προβλήματα και οικοδομώντας τη γνώση.
Ασφαλώς, η διαδικασία της ενσωμάτωσης των Τ.Π.Ε. μέσα στη μάθηση και τη
διδασκαλία δεν είναι απλή και εύκολη, καθώς απαιτεί βαθιά γνώση και εξοικείωση με
τις νέες τεχνολογίες, διαφορετική παιδαγωγική και διδακτική προσέγγιση και
προσαρμογή του ρόλου του δασκάλου στις νέες ανάγκες που δημιουργούνται από τη
χρήση των μέσων Τ.Π.Ε. στην τάξη.
Γιατί μαθαίνουμε μαθηματικά;
Πολλοί μαθητές αντιμετωπίζουν τα Μαθηματικά ως ένα αναγκαίο κακό. Κατανοούν εν μέρει την αναγκαιότητα τους, αλλά αδυνατούν να καταλάβουν την πραγματική τους φύση και ομορφιά. Το πρόβλημα κατά την άποψη πολλών εντοπίζεται στον τρόπο με τoν οποίο συστήνονται τα Μαθηματικά στους μαθητές, από τα πρώτα ακόμη μαθητικά τους χρόνια. Ωστόσο, η σημασία και η αξία των Μαθηματικών στη ζωή μας είναι ζωτική από όποια σκοπιά και αν το κοιτάξει κάποιος.
Αρχικά, η αξία της γνώσης των Μαθηματικών έχει να κάνει με τη βοήθεια που προσφέρουν ως εργαλείο επίλυσης καθημερινών αναγκών. Σε κάθε φάση της κοινωνικής ζωής, τα Μαθηματικά παρέχουν τις κατάλληλες λύσεις για προβλήματα που σχετίζονται με την οικονομία, το εμπόριο, την αρχιτεκτονική, τη μηχανολογία και με άλλες ακόμη πολλές δραστηριότητες και επιστήμες. Τα Μαθηματικά βρίσκονται παντού γύρω μας : στο σχολείο, στην εργασία, στις συναλλαγές, στους υπολογιστές, στα κτίρια και στους δρόμους των πόλεων, στα σχήματα, στις μετακινήσεις και στον ελεύθερο χρόνο.
Επιπλέον, τα Μαθηματικά βοηθούν τον άνθρωπο να αναπτύξει έναν πιο εκλογικευμένο τρόπο σκέψης. Η ενασχόληση με θεωρήματα, αποδείξεις, η επίλυση μαθηματικών προβλημάτων βοηθούν το άτομο να πλησιάσει και να αποκτήσει έναν μαθηματικό τρόπο αντιμετώπισης καταστάσεων. Η λογική είναι αυτή που κυριαρχεί και καθοδηγεί το μυαλό και το βοηθά στη λήψη ορθών αποφάσεων. Μέσα από την ενασχόληση με την τέχνη των μαθηματικών, καθένας από εμάς, κατορθώνει να εκπαιδεύσει το νου και να προετοιμαστεί να δεχθεί μια σειρά αληθειών και αποδεδειγμένων γνώσεων, οι οποίες βοηθούν ουσιαστικά στην κατανόηση της φύσης της αλήθειας. Είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες ακόμη η μέθοδος της μαθηματικής επαγωγής καθώς και μια σειρά θεωρημάτων τα οποία με γνώμονα την αντικειμενικότητα και τη λογική, μας οδηγούν σε μια σειρά παρατηρήσεων και αποδείξεων. Επηρεασμένοι, λοιπόν, από μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων, παραδειγματιζόμαστε για την αντιμετώπιση καταστάσεων στη ζωή μας, αναπλάθουμε και καλλιεργούμε την προσωπικότητα μας, τον χαρακτήρα μας ακόμη και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να ζήσουμε.
Εξίσου σημαντικό είναι το ότι αποτελούν το συνδετικό ιστό για πολλές επιστημονικές παρατηρήσεις οι οποίες δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να ενωθούν και να αποτελέσουν ένα σύνολο χωρίς τη χρήση των μαθηματικών. Όπως όλοι μας εξάλλου γνωρίζουμε, τα μαθηματικά αποτελούν το υπόστρωμα όλων των φυσικών επιστημών. Αυτό εύκολα μπορεί κανείς να το συνειδητοποιήσει αν αναλογιστεί πως θα ήταν η φυσική, η χημεία, ο προγραμματισμός, η ιατρική ακόμη και η ψυχολογία χωρίς αυτά. Όλες αυτές οι επιστήμες θα ήταν νεκρές χωρίς τη βοήθεια των μαθηματικών.
Τέλος τα μαθηματικά αποτελούν μια ενότητα γνώσεων, απαραίτητων για κάθε επιστήμονα, μελετητή, κοινωνιολόγο, φιλόσοφο, καλλιτέχνη και δημιουργό. Η φύση των μαθηματικών έχει μια ομορφιά που μπορεί να παραλληλιστεί με την ύψιστη τελειότητα και την αδιαμφισβήτητη επιβλητικότητα ενός έργου τέχνης, ενός αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, μιας ποιητικής σύλληψης. Και αυτό καθώς η ενασχόληση με αυτήν την υπέρτατη τέχνη, προϋποθέτει και βοηθά την όξυνση των αισθήσεων, της λογικής, της κριτικής σκέψης, της φαντασίας.
Το μουσείο της Ακρόπολης
Το Δεκέμβριο του 2001 ο νυν πρόεδρος του ΟΑΝΜΑ, καθηγητής Δημήτριος Παντερμαλής υπ έγραψε τη σύμβαση για την αρχιτεκτονική, δομική και ηλεκτρομηχανική μελέτη του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης δίπλα στα ονόματα των κυρίων BernardTschumi και Μιχάλη Φωτιάδη, τους αρχιτέκτονες που πήραν το πρώτο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό για το νέο μουσείο.
Το Μουσείο της Ακρόπολης μπορεί να έχει μεγάλη συμβολική σημασία, αλλά πρόκειται για ένα τεράστιο κατασκευαστικό έργο. Μοντέρνο, λιτό, διακριτικό.
Σύμφωνα με τα σχέδια του Γαλλοελβετού αρχιτέκτονα θα αναπτύσσεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα.
Η βάση του θα «κοιτάζει» στην αρχαιολογική ανασκαφή και θα φιλοξενεί χώρους από την Αρχαϊκή μέχρι τη Ρωμαϊκή περίοδο και τέλος, η κορυφή του είναι ο τεράστιος χώρος στον οποίο θα τοποθετηθούν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
Το γυάλινο περίβλημα της μεγάλης παραλληλόγραμμης αίθουσας της κορυφής είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να παρέχει το ιδανικό φως στα γλυπτά, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι όλη η κατασκευή θα βρίσκεται σε άμεση επαφή με την ίδια την Ακρόπολη.
Πολλοί επισκέπτες που θα επισκέπτονται το caf? και το εστιατόριο του ημιώροφου θα έχουν μια μοναδική θέα προς τον Ιερό Βράχο.
Σύμφωνα με τον κ. Tschumi οι συνθήκες, που δίνουν σάρκα και οστά στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, κλιμακώνονται γύρω από την έννοια του φωτός.Πιθανότατα σε μεγαλύτερη κλίμακα από ότι σε άλλους τύπους μουσείων, αφού η ιδιαιτερότητα του το κάνει ξεχωριστό μουσείο φυσικού φωτός, που εστιάζεται στα γλυπτά που εκτίθενται στο εσωτερικό του.
Μοναδικά γλυπτά που έχουν σχεδιαστεί για να αντέξουν το αιώνιο φως, αντίθετα με πίνακες ζωγραφικής ή άλλα αντικείμενα τέχνης.
Οι επισκέπτες θα φτάνουν από το πεζοδρόμιο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και θα εισέρχονται στο χώρο του μουσείου ακολουθώντας μια κεκλιμένη οδό, που πανοραμικά θα βλέπει τα ερείπια της Αθήνας του 3ου και 7ου μ.Χ. αιώνα.
Ανάλογα, λοιπόν, με τις τελευταίες στατιστικές (1998-2000) η Ακρόπολη δέχεται περίπου 1.600.000 επισκέπτες ετησίως, ενώ το νούμερο των καθημερινών επισκέψεων ξεπερνάει τις 10.000 τις μέρες αιχμής.Ένα νούμερο που αναμένεται να διπλασιαστεί με την ολοκλήρωση του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η κατασκευή του οποίου έχει ήδη αρχίσει.
Τα παραπάνω νούμερα των επισκεπτών, βέβαια, ήταν περισσότερο προβληματικά παρά ελκυστικά για το μικρό μουσείο που όλοι έχουμε επισκεφτεί πάνω στην Ακρόπολη. Ίσως για αυτό το ο «μικρός» αυτός χώρος να ήταν πάντα ένα καλό εμπόδιο για να μη φτάσουν ποτέ τα γλυπτά από την Αγγλία στην Ελλάδα.
Σήμερα παρόλο που ολόκληρος ο πλανήτης έχει πάρει τη θέση του, η Βρετανική Αυτοκρατορία επιμένει να βρίσκει δικαιολογίες για την επιστροφή των Μαρμάρων.
Ωστόσο, η ίδια γη, που γέννησε το αρχαίο πνεύμα, είναι τώρα έτοιμη να δεχθεί το μεγάλο αυτό έργο. Ένα έργο που θα ρίξει κάθε εμπόδιο και θα αντισταθεί σε
κάθε δικαιολογία.Γιατί όπως είπε και ο πρόεδρος του ΟΑΝΜΑ, κ. Παντερμαλής:
«Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα θέσει ένα νέο αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό ορόσημο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.Θα αναδείξει ένα περιβάλλον που είναι σε πλήρη αρμονία με την ομορφιά και την κλασική απλότητα των εκθεμάτων του, ενώ θα διασφαλίζει μια μουσειακή και αρχιτεκτονική εμπειρία, σημαντική τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον.» Μουσείο Ακρόπολης (2)