Είναι γνωστό ότι ο αριθ?ός των επιστη?ονικών εργασιών Ιστορικής ?η?ογραφίας στην Ελλάδα είναι περιορισ?ένος τόσο λόγω της ασυνέχειας στη συλλογή και δη?οσίευση των δη?ογραφικών δεδο?ένων όσο και της συχνής ?εταβολής των συνόρων του Ελληνικού κράτους τους δύο τελευταίους αιώνες. Αν και η πρώτη καταγραφή του πληθυσ?ού διεξήχθη επί Καποδίστρια (1828), η πρώτη πραγ?ατική απογραφή έγινε σχεδόν 70 χρόνια αργότερα (1889). Ακολούθησαν άλλες πέντε ?έχρι τον Μεγάλο Πόλε?ο (1896, 1907, 1920, 1928 και 1940) και εν συνεχεία ?ια ανά δεκαετία την τελευταία πεντηκονταετία (1951-2001). Φυσικά, η έκταση και ο πλούτος των δη?οσιευ?άτων των προπολε?ικών απογραφών ποικίλει ση?αντικά. Η πληρέστερη κάλυψη έγινε στις απογραφές του 1920 και του 1928, ενώ αντιθέτως η επεξεργασία των συλλεχθέντων στοιχείων δεν ολοκληρώθηκε στις απογραφές του 1889, 1896 και 1940, ?ε αποτέλεσ?α τα δη?οσιευ?ένα στοιχεία να είναι ιδιαίτερα φτωχά (νό?ι?ος και πραγ?ατικός πληθυσ?ός στις υφιστά?ενες διοικητικές ενότητες).

http://www.demography-lab.prd.uth.gr/Papers/4_KOTZAMANIS-ANDROULAKI%20neoteri%20ellada_2009.pdf