Στην Ιεράπολη, μια πόλη της Αιγύπτου, που ήταν κτισμένη στη αριστερή όχθη του Νείλου και βρίσκεται σε απόσταση 100 χμ. από τον πρώτο καταρράκτη του, βρέθηκε ένα ρόπαλο που είχε σκαλισμένες πολλές επιγραφές.

Οι αρχαιολόγοι που το μελέτησαν κατέληξαν ότι ανήκε στον Νάρμερ, βασιλιά που ένωσε την Άνω και Κάτω Αίγυπτο το 2.900π.χ. Στο συμπέρασμα κατέληξαν από τα ιερογλυφικά που ήταν χαραγμένα πάνω στο ρόπαλο, βρήκαν γραμμένα φωνητικά το όνομα Νάρμερ. Τα ιερογλυφικά δεν αποτελούνταν από γράμματα αλλά από ιδεογράμματα (εικόνες και σχήματα). Το όνομα του βασιλιά που λεγόταν Ν΄Ρ-ΜΡ στα αιγυπτιακά γράφτηκε με την παράθεση του ιερογλυφικού ψάρι(που προφερόταν Ν΄Ρ) και του κοπαδιού (που προφερόταν ΜΡ).Όταν προφερόταν αυτή την διαδοχή των δυο εικόνων σχηματιζόταν το όνομα του βασιλιά

Υπήρχαν ακόμα γραμμένες αριθμητικές απεικονίσεις που αντιστοιχούν στον αριθμό των ζώων και των αιχμαλώτων που υποτίθεται ότι έφερε μαζί του ο βασιλιάς έπειτα από τις νικηφόρες εκστρατείες του. Το εύρημα αυτό αποτελεί μια από τις αρχαιότερες αρχαιολογικές μαρτυρίες της ιερογλυφικής γραφής και αρίθμησης.

Η αιγυπτιακή αρίθμηση που στηρίζεται στο γνωστό μας δεκαδικό σύστημα διέθετε ένα ειδικό ιερογλυφικό για να υποδεικνύει την μονάδα και κάθε μία από τις έξι επόμενες δυνάμεις του 10 (10,100,1000,100000,1000000). Το ψηφίο της μονάδας ήταν μια μικρή κάθετη γραμμή, της δεκάδας έμοιαζε με πέταλο ανάποδα γυρισμένο, της χιλιάδας με ένα λουλούδι λοτού με το κοτσάνι του, η δεκάδα χιλιάδων με το σχέδιο ενός ανασηκωμένου κυρτού δακτύλου. Η εκατοντάδα χιλιάδων με ένα βάτραχο γυρίνο με ουρά πολύ γερμένη, το εκατομμύριο μ΄ ένα ΄άνδρα γονατισμένο που σηκώνει τα χέρια στον ουρανό.

Για να απεικονίσουν έναν αριθμό οι Αιγύπτιοι επαναλαμβάνουν το ψηφίο της δεκαδικής τάξης όσες φορές έπρεπε. π.χ το 2000 παριστάνετο με δυο λουλούδια ενωμένα συνήθως με ένα κοτσάνι. Έτσι διαβάστηκαν οι αριθμοί στο ρόπαλο που βρέθηκε. Ο βασιλιάς έφερε στην χώρα του 400000 ταύρους, 1422000 κατσίκες και 120000 αιχμαλώτους.

The Narmer palette is one of the oldest surviving artifacts from Egyptian history identified by name (c. 3000 B.C.). It is located in the Egyptian Museum, Cario. It's height is 25" (63.5 cm). Below you will find facts about the images on the palette.

Narmer otherwise known as Menes Narmer, wearing the White Crown, has taken a fallen enemy by the hair and is about to slay him with a mace. Sourcessay that Narmer's gesture must not be taken as representing a real fight, but as ritual because the enemy is helpless from the start. Also notice the bull's tail hanging down from his belt.

Horus in Hawk form Horus, the local god of Upper Egypt, leads captive 6,000 prisoners of the land of Ua.

Sandal Bearer (court official) Narmer is followed by his sandal bearer. The bearer has Narmer's sandals in his right hand, a sign that Narmer is on holy ground.

Fallen Foe A foe about to be hit with the mace of Narmer. See Narmer's entry above for a more descriptive entry.

Defeated Enemies Two defeated enemies.

Hieroglyhs on the Palette These are my main interest in the palette. They are some of the earliest dated Egyptian Hieroglphs. Notice the five locations of glyphs on the slate. 1.Narmer's name on the top middle of the palette. 2.The Sandal Bearer's glyphs. 3.The Fallen Foe's glyphs. 4.The glyph for fortified town of citadel by the defeated enemy. 5.The other glyph by the defeated enemy.

Egyptology Sources

Με το πέρασμα από την παραδοσιακή ποίηση, η οποία έχει μέτρο και ομοιοκαταληξία, στην σύγχρονη ποίηση, η οποία χαρακτηρίζεται από το ελεύθερο στοίχο, δημιουργείται και το πρόβλημα της ποιητικής δομής. Πράγματι ενώ η παραδοσιακή ποίηση έχει εκ των προτέρων τους περιορισμούς μέτρο και ομοιοκαταληξία, έχει αυτόματα και κάποια δομή, αντίθετα η σύγχρονη δεν έχει αυτή την δομή και υποχρεώνεται να την αναζητήσει.

Ο Ελύτης έδωσε τη δικιά του λύση στο πρόβλημα της ποιητικής δομής στη σύγχρονη ποίηση και αυτή η λύση ήταν ακριβώς η δημιουργία μαθηματικής δομής η οποία εισάγεται με αριθμούς και συμμετρίες. Σκοπός του είναι να αποκτήσει με τη μαθηματική δομή μια βάση κι ένα σχέδιο με την βοήθεια των οποίων θα χτίσει το ποιητικό οικοδόμημα.

Η αταξία, η σαφής ασάφεια, η συναίρεση των αντιθέτων, είναι ακριβώς η επιτυχία και η χαρακτηριστική ιδιότητα του έργου του Ελύτη.

Η δομή, που εισάγει δεν είναι κάθε φορά η ίδια. αλλά προσαρμόζεται στις ανάγκες του έργου. Είναι δομή αυθαίρετη αλλά συγχρόνως περιοριστική και παίζει το ρόλο του κανόνα. Στα παλιά χρόνια φαίνεται ότι όσα σήμερα είναι χωρισμένα, ήταν ενωμένα στο νου του ανθρώπου.Η ποίηση πήγαινε μαζί με την επιστήμη και την φιλοσοφία. Σήμερα έχουμε δυο κατευθύνσεις θετικές και από την άλλη πλευρά θεωρητικές ή ανθρωπιστικές και οι άνθρωποι είναι ειδικοί στο ένα ή στο άλλο. Αυτό το πρόβλημα Ποίησης και Μαθηματικών συνειδητοποιεί ο Ελύτης και είχε εργαστεί προς την σωστή κατεύθυνση.

Στα πρώτα ποιήματα εμφανίζεται κυρίως ο αριθμός 7 και τα πολλαπλάσια του. Βλέπουμε τα "Επτά Νυχτερινά Επτάστιχα", "Παράθυρα προς την Πέμπτη Εποχή"," Διόνυσος-Ωρίων", αλλά και "Εφτά μέρες για την Αιωνιότητα" αποτελούνται από 7 στροφές αριθμημένες με ελληνικούς ή λατινικούς αριθμούς. Στο "Εξη και μια Τύψεις για τον ουρανό" παίζει ανάμεσα στο 6 και το 7.Το 6 εμφανίζεται στο "Η τρελή ροδιά" που έχει 6 στροφές και 6 στίχους. Ακόμη "Άσμα  Ηρωικό και Πένθιμο για το Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας" έχει 14 ποιήματα.

Το Άξιον Εστί έχει περιπλοκότερη δομή. Ολόκληρο το ποίημα έχει 3 μέρη. Το Μέρος 1 "Η Γένεσης¨ διαιρείται σε 7 κομμάτια. Το Μέρος 2 έχει 36 ποιήματα 3 διαφορετικών κατηγοριών (Ψαλμούς, άσματα, αναγνώσματα) με την εξής δομή ΨΨ-αΑα-ΨΨ-αΑα-ΨΨ (Ψ=Ψαλμοί ,α=άσμα ,Α=Ανάγνωσμα) με αρίθμηση κεφαλαία ελληνικά για Ψαλμούς, μικρά ελληνικά για άσματα , αραβικοί αριθμοί για τα Αναγνώσματα. Άρα κάθε ενότητα έχει 6Ψ,4α,2Α και συνολικά οι 3 ενότητες 6.3=18Ψ και 4.3=12α και 2.3=6Α.Έχουμε λοιπόν αριθμητική πρόοδο 2,4,6 και μια 6,12,18 σε όλο το Μέρος 2.

Το Μέρος 3 "Το Δοξαστικό" διαιρείται σε 3 ενότητες, όπου η 1 και η 3 έχουν δομή 6Τ-1τ-6Τ-1τ-5Τ-7Δ (Τ=Τετράστιχο ,τ=τρίστιχο, Δ=Δίστιχο) και η μεσαία 6Τ-1τ-6Τ-1τ-6Τ-1τ-5Τ-7Δ.

Το "Μονόγραμμα" αποτελεί περίπλοκη σύνθεση με βάση το 7. 7 ποιήματα αριθμημένα με λατινικούς αριθμούς και καθένα με 7 ή πολλαπλάσιους του 7 στίχους(κυρίως περιττά πολλαπλάσια).

I-II-III-IV-V-VI-VII

7-21-35-49-35-21-7

Παρατηρούμε ότι η σύνθεση αρχικά είναι αύξουσα με μεσαίο το 7.7=49 στίχους και φθίνει μετά με το ίδιο τρόπο.

Εκτός από την εξωτερική δομή έχει το ποίημα και εσωτερική.

	I		II		III		IV		V		VI		VII
	3		3		1		11		7		6		2
	1		4		7		1		4		4		3
	3		7		5		7		3		1		2
			4		9		11		7		4
			3		5		7		3		6
					7		1		4
					1		11		7

	στροφές		3		5		7		7		7		5		3
	στίχοι		7		21		35		49		35		21		7

Η εσωτερική συμμετρία είναι φανερή. Στο Ι κέντρο είναι το 1 και υπάρχουν 2 στροφές από 3 στίχους η κάθε μία. Στο ΙΙ το κέντρο είναι το 7 και τα λοιπά. Αλλά υπάρχει συμμετρία και ως προς τις στροφές. Το μεσαίο ποίημα έχει 7 στροφές ενώ εκατέρωθεν υπάρχουν ποιήματα των 7,5,3 στροφών. Έτσι έχουμε συμμετρία ως προς τις στροφές και τους στίχους. Βλέπουμε ότι οι ίδιοι αριθμοί 3,5,7 που εμφανίζονται στις στροφές εμφανίζονται σαν πολλαπλάσια του 7 στους στίχους. Εμφανίζεται μια τοποθέτηση του 7 με μορφή ρόμβου

							7
					7		7		7
			7		7		7		7		7
	7		7		7		7		7		7		7
			7		7		7		7		7
					7		7		7
							7

Στο Μαρία Νεφέλη εμφανίζεται ο αριθμός 7 αλλά και άλλοι αριθμοί όπως ο 4 και τα πολλαπλασιά του 8,12,16.

Εκτός από τα ποιήματά του ο Ελύτης προβληματίζεται και για τα ίδια τα Μαθηματικά.

Στο κείμενό του "Η Μέθοδος του  Άρα" λεει:

<Ι>Τον καιρό που δεν καταλάβαινα τα Μαθηματικά μου λέγανε ότι δεν είχα παρά να μετατοπιστώ κατά ένα βήμα, σαν συλλογιστικός μηχανισμός για να διατρέξω την απέραντη και συνάμα μηδαμινή απόσταση που ένιωθα να με χωρίζει από αυτόν το χώρο....

Σε όλο του το έργο υπάρχουν αναφορές στα Μαθηματικά. Στο Άξιον Εστί βρίσκουμε: <Ι>Αρετή με τις τέσσερις ορθές γωνίες αρμαθός  και αριθμός των άκρων του σταυρού της τετρακτύος. που αποτελούν αναφορές στον Πυθαγόρα.

Μιλάει για "μια μαθηματική καθαρότητα", "τις μυστικές σχέσεις των εννοιών","αόρατη Γεωμετρία", "αφανή Γεωμετρία" όπως και για "αναγωγή στη γεωμετρική αλήθεια" και πολλά άλλα.