ΜΝΗΜΟΝΙΟ

                      Η ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» του κινήματος της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ προέβη στην έκδοση του Μνημονίου της Δανειακής Σύμβασης και του Ν. 3845/2010 για να ενημερωθεί ο αναγνώστης σχετικά με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα μας έναντι των δανειστών της (Δ.Ν.Τ., Ε.Κ.Τ., και Ε.Ε.). Στην έκδοση περιλαμβάνονται επίσης ένας σύντομος πρόλογος του Μανώλη  Μηλιαράκη προέδρου της Χ.Δ, και μια εκτενής εισαγωγή με τίτλο «Συνεννόηση μεταξύ τίνων και για τι;» του Κωνσταντίνου Μπλάθρα διευθυντή της «Χριστιανικής» καθώς και δύο έγκυρες επιστημονικές αναλύσεις. Η μία είναι του καθηγητή πανεπιστημίου Γιώργου Κασιμάτη, συνταγματολόγου με τίτλο «Οι παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων». Η δεύτερη είναι του επίσης καθηγητή Κώστα Βεργόπουλου οικονομολόγου με τίτλο «Η κατεδάφιση της κοινωνίας». Υπάρχουν επίσης και τα κείμενα των νόμων 3845/6.5.2010 (τ. Α΄, ΦΕΚ 65) και του νόμου Ν.3847/11.5.2010 (τ. Α΄, ΦΕΚ67). Πριν από τα κείμενα παρουσιάζονται οι θέσεις της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ για την οικονομική κρίση στη χώρα μας.

Στον πρόλογο ο Μανώλης Μηλιαράκης μεταξύ των άλλων σημειώνει ότι η έκδοση του Μνημονίου θεωρείται ως συνέχεια της πορείας και πρακτικής του αειμνήστου Νικόλαου Ψαρουδάκη, ο οποίος είχε ως σημαία του το «μάθετε την Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς».

Στην εισαγωγή ο Κ. Μπλάθρας, αιτιολογεί γιατί η «Χριστιανική» μίλησε για κατάλυση της δημοκρατικής νομιμότητας και Νέα Κατοχή για την χώρα μας, πραγματοποιώντας μια γρήγορη ανάγνωση τόσο της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης», όσο και του «Μνημονίου Συνεννόησης». Ο Κ. Μπλάθρας τονίζει ότι καθώς προβλέπεται σε περίπτωση αδυναμίας του κράτους να πληρώσει τα χρέη του, οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να κατάσχουν ακόμη και ακατάσχετη ελληνική δημόσια περιουσία. Για παράδειγμα να δοθεί μισθωτικό δικαίωμα στους πιστωτές μας για την εκμετάλλευση των αρχαιολογικών μας χώρων: «Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας». Αναρωτιέται επίσης ο συντάκτης της εισαγωγής αν υπήρχε άλλη οδός εκτός από το Μνημόνιο. Πρώτα από όλα αναφέρεται η δυνατότητα δανεισμού από τις αγορές με χαμηλό επιτόκιο χωρίς επομένως την κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε., κάτι που δεν έπραξε η κυβέρνηση. Τέλος επικρίνεται η κυβέρνηση για την πολιτική επιλογή της προσήλωσης της οικονομίας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα του «τόκου και του τζόγου» και όχι σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και συνοχής.

Στο άρθρο του Γεωργίου Κασιμάτη γίνεται λεπτομερής αναφορά των παραβιάσεων θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων εξ΄ αιτίας των Συμφωνιών Δανεισμού: α) Παρακάμφθηκε η Βουλή αφού με το νόμο Ν.3847/11-5-2010 καταργείται η κύρωση των συμφωνιών από τη Βουλή και ισχύουν από την υπογραφή τους. β) Προσβολή των αρχών σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας και του Κράτους Δικαίου, αφού το Κράτος παραιτείται «αμετάκλητα και άνευ όρων» από κάθε ασυλία που απολαύνει το ίδιο και τα περιουσιακά του στοιχεία. γ) Οι δανειστές δικαιούνται χωρίς τη συναίνεση της Ελλάδας να μεταβιβάσουν τα δικαιώματα τους σε τρίτες χώρες. δ) Υποχρεωτική γνωμοδότηση από Νομικούς Συμβούλους του Κράτους για τη νομιμότητα της Σύμβασης, που παραβιάζει την αρχή της επιστημονικής ελευθερίας του γνωμοδοτούντος. ε) Παραβίαση των εγγυήσεων της ιδιοκτησίας ς) Παραβιάσεις των εγγυήσεων κοινωνικών δικαιωμάτων και κοινωνικής δικαιοσύνης. Και ο καθηγητής Κασιμάτης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «οι Συμφωνίες Δανεισμού της Χώρας μας αποτελούν ένα πολύ σοβαρό-το σοβαρότερο νομίζω-ανησυχητικό πολιτικό γεγονός της ΕΕ από την ίδρυσή της, γιατί θίγει  στα θεμέλιά της την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. [ ] Οι παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών, θεμελιωδών δικαιωμάτων και γενικά εγγυήσεων του υπερκείμενου διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου από τις Συμφωνίες Δανεισμού [ ] αποτελούν συγχρόνως και παραβιάσεις  του Ελληνικού Συντάγματος. Συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι ότι η Βουλή των Ελλήνων δεν μπορεί να κυρώσει τις εν λόγω Συμφωνίες».

Ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος υποστηρίζει ότι το Μνημόνιο αποτελεί την απονομιμοποίηση του συνολικού πολιτικού συστήματος από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Αντί της αναδιανεμητικής πολιτικής  υπέρ των ασθενεστέρων προτιμάται η περικοπή εισοδημάτων η οποία δεν οδηγεί σε εξυγίανση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών ταμείων. Η Ελλάδα με το χαμηλότερο εργασιακό κόστος ανά μονάδα προϊόντος και το χαμηλότερο μερίδιο εργασίας στο ΑΕΠ , πρωτοστατεί στη περιστολή του εργασιακού κόστους. Οι κυβερνώντες επιτίθενται σε αυτούς που πλουτίζουν σε βάρος του δημοσίου, αλλά ξεχνούν πως πλούτισαν από τη λειτουργία του ιδιωτικού οικονομικού μοντέλου που αυτοί δημιούργησαν. Από τη μια φορολογούνται οι κοινωνικά αδύναμοι και από την άλλη επιδοτείται με τεράστια κρατικά κεφάλαια το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο σημερινός πρωθυπουργός ψηφίστηκε όχι για να πληρώσει το λογαριασμό των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο εφαρμόζοντας διαφορετική πολιτική κάτι που παραμένει ζητούμενο. Ο Κ. Βεργόπουλος κλείνει το άρθρο του με τα παρακάτω λόγια: «Η Ελλάδα υιοθέτησε αμαχητί την άφρονα υφεσιακή συνταγή της περικοπής δαπανών. [ ] . “Η Ελλάδα πρέπει να ματώσει”διαβεβαιώνουν εμβριθώς Γερμανοί εμπειρογνώμονες. Εντάξει, το αίμα να ρεύσει, αλλά αυτό, εκτός από τα τρωκτικά, σε τι άραγε θα ωφελήσει είτε την ίδια είτε τους εταίρους της;».

Στην ανάλυση της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ για την κρίση τονίζεται η ευθύνη της άρχουσας τάξης και των πολιτικών εκφραστών της (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), γιατί όχι μόνο δεν διέβλεψαν την κρίση, αλλά διόγκωσαν τις σπατάλες του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα καθώς και τη διαφθορά.

Μιχαήλ Μανωλόπουλος