1945-1975: η κυριαρχία του φορντικού καπιταλισμού

Η μεταπολεμική οικονομική ανάπτυξη οδήγησε σε μια εποχή αισιοδοξίας, ευημερίας, ισότητας και πλήρους απασχόλησης, τη λεγόμενη «χρυσή εποχή» του μεταπολεμικού καπιταλισμού (Esping- Andersen, 2004a, σ. 14), ή αλλιώς τη «χρυσή εποχή της σοσιαλδημοκρατίας», που μέσω της συνεργασίας κεφαλαίου, εργασίας και κράτους επιτυγχάνεται ο «εξανθρωπισμός» του καπιταλισμού και η άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και της περιθωριοποίησης μέσω της αναδιανομής του πλεονάσματος της οικονομικής ανάπτυξης (Μουζέλης, 2005).

Βέβαια, Η ευφορία της χρυσής εποχής του μεταπολεμικού ή ορθολογικού καπιταλισμού δε χαρακτήριζε όλους τους στοχαστές και δέχθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, την κριτική της μαρξιστικής παράδοσης. Οι Baran και Sweezy (1989), στο έργο τους Μονοπωλιακός Καπιταλισμός: Ανατομία του Ιμπεριαλισμού, θεωρούν πως η ευμάρεια των μεταπολεμικών χρόνων όχι μόνο δε συνιστούσε το φυσικό αποτέλεσμα της ομαλής λειτουργίας του συστήματος, αλλά  αντίθετα ήταν ένα προσωρινό «προϊόν» συγκυριακών παραγόντων αλλά και μακροπρόθεσμων δομικών αλλαγών στον τρόπο με τον οποίο δούλευε ο, αμερικανικός κυρίως, καπιταλισμός (Foster, 2005). Αναγνωρίζοντας τη σημασία της νέας χρηματοοικονομικής υπερδομής και των πολιτικών προώθησης της κατανάλωσης, επισημαίνουν παράλληλα τον ιδιαίτερο ρόλο των κρατικών δαπανών για τη διασφάλιση της απασχόλησης, ειδικά δε όσων συνδέονταν με την ανάπτυξη του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος. Σε ανάλογη διαπίστωση για τις δυνάμεις που συνέβαλαν στη στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας προβαίνει και ο Rifkin (1996). Διαβάστε περισσότερα “1945-1975: η κυριαρχία του φορντικού καπιταλισμού”

Λόγος αποχαιρετισμού προς τους μαθητές της ΣΤ τάξης

Αγαπητοί μου μαθητές,

Συνηθίζεται σε στιγμές σαν κι αυτές, που ολοκληρώνετε έναν κύκλο εκπαίδευσης και ξεκινάτε έναν άλλο, να σας αποχαιρετούμε εμείς οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές σας και να σας κατευοδώνουμε στην πορεία σας προς το γυμνάσιο.

Βρίσκομαι λοιπόν σε αυτήν τη θέση, ως δάσκαλος και ως γονιός, να αποχαιρετώ τα 52 μου παιδιά και το 1 παιδί μου. Γιατί ξέρετε κάτι; Κανείς άλλος δεν θα αναφερθεί σε εσάς ως «τα παιδιά του» εκτός από τους γονείς σας και τους δασκάλους σας.

Διαβάστε περισσότερα “Λόγος αποχαιρετισμού προς τους μαθητές της ΣΤ τάξης”

Λόγος πανηγυρικός επετείου 25ης Μαρτίου

Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου. Ευγένιος Ντελακρουά, 1826

Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, με την κυκλική περιοδικότητα που χαρακτηρίζει το θρησκευτικό και κοσμικό εορτολόγιο, συναντιόμαστε σε οικείους δημόσιους χώρους, σαν και αυτόν, για να συνεορτάσουμε μια εθνική επέτειο: την 25 Μαρτίου 1821. Αυτή η επετειακή αναφορά οριοθετείται στους κόλπους μιας συγκροτημένης εθνικής αφηγηματικής πλοκής. Είτε λαμβάνει τη μορφή του τελετουργικού εορτασμού θριάμβων και περιστατικών, όπως το Μεσολόγγι, η Αλαμάνα ή τα Δερβενάκια, που σφραγίζουν τη συλλογική αυτογνωσία μέσα στον αέναα ανακτούμενο χρόνο, είτε αποτίει φόρο τιμής σε ηρωικές προγονικές μορφές σαν του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Μακρυγιάννη, μια τέτοια φετιχοποιημένη ημερομηνία συνιστά ένα μνημονικό τέχνασμα που εντάσσεται στο πλαίσιο του διαρκούς και συνειδητού αγώνα ανάμεσα στη συλλογική μνήμη και στη συλλογική λήθη. Διαβάστε περισσότερα “Λόγος πανηγυρικός επετείου 25ης Μαρτίου”