Θέλετε να σας πω τι αντιπροσωπεύει η λέξη Μπήτλς; Για την γενιά μου που τους έζησε στα μέσα της 10ετίας του 60 οι Μπήτλς ήταν τέσσερα νέα παιδιά που μας χάρισαν τον ωραιότερο ήχο που ακούσαμε ποτέ - και ποιος ξέρει ίσους μας τον ξαναχαρίσουν. Έγραψαν άπειρα τραγούδια που άφησαν εποχή και θα συνεχίζουν να είναι ορόσημα στο μουσικό στιλ που αυτοί καθιέρωσαν. Τώρα όμως ο Τζών και ο Ρίνγκο έγιναν 38 ετών, ο Πώλ σχεδόν 36 και ο Βενιαμίν Τζώρτζ έφθασε και αυτός τα 35. Τι σημασία όμως έχουν αυτά. Δεν έχεις παρά να κλείσεις τα μάτια σου και ν’ αφήσεις το μυαλό σου να πάει πίσω στο 1962. Ας μπορούσαμε να φέρουμε πίσω εκείνη την εποχή. Η ποπ μουσική εκείνων των ημερών στην Αγγλία ήταν αποκλειστικότης του Κλίφ Ρίτσαρντ, με πίσω του τους Σπρίνγκφιλντς Μάϊκ Σέρν, Κέννυ Μπώλ και Εντεν Καίην με μεγάλη διαφορά μήκους. Τότε άρχισε να διαγράφει τροχιά ένα μικρό αστεράκι που το αποτελούσαν τέσσερα νέα παιδιά με το όνομα Δε Μπήτλς. Ο κόσμος άρχισε να λέει ότι μοιάζουν με τους Έβερλυς ή τους Μπρούκς, ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Ήταν η εποχή που δειλά δειλά οι Μπήτλς ηχογράφησαν το πρώτο τους σίνγκλ «Λάβ μη ντου». Αυτόν τον δίσκο είναι φανερό πώς κάτι τον έκανε να ακούγεται διαφορετικά. Ίσως η αρμόνικα που ακουγόταν από πίσω διακριτικά ή το λίγο Λάτιν στιλ που είχαν στο παίξιμο τους, ή το φωνητικό τους, του ήταν σε στιλ μπαλάντας.

Παρ’ όλα αυτά περνούν δύο μήνες χωρίς το Λάβ μη ντου να σημειώσει επιτυχία. Μέχρι τις 10 Νοεμβρίου του '62 ο δίσκος βρίσκεται σε νάρκη, όταν ξαφνικά μπαίνει στο τοπ 30 και κατακτά την 28η θέση. Παρ' όλα αυτά όμως ο κόσμος τους κατατάσσει στην κατηγορία των πολλών. Εκείνοι όμως ετοιμάζουν το δεύτερο σίνγκλ τους. Είναι το «Πλήζ πλήζ μη». Ο μάνατζερ τους Μπράϊαν Επστέϊν δεν συμφωνεί με τον τίτλο. Οι Μπήτλς επιμένουν και μάλιστα ηχογραφούν και το πρώτο ελ πί τους με τον ίδιο τίτλο. Τον Ιανουάριο του '63 τα πράγματα δείχνουν ότι όλα θα πάνε καλά και στην δεύτερη προσπάθεια τους. Πράγματι τρεις εβδομάδες αργότερα ο δίσκος έχει φθάσει στο No 9 και στο τέλος Φεβρουαρίου σκάει η βόμβα, το Πλήζ πλήζ μη No 1.

Αμέσως ετοιμάζουν περιοδείες στην Αγγλία στην Αμερική και Καναδά. Τον Μάρτιο ένα νέο κύμα Μερσεϋμανίας εμφανίζεται με τους Τζέρρυ έντ δε Πέϊσμέϊκερ και ένα τραγούδι «Χάου ντου γιου ντου».

Οι Μπήτλς όμως κλέβουν πάλι τα πρωτεία με ένα σόου που κάνουν με τους Κρίς Μοντές και Τόμυ Ρόε. Ο σκληροτράχηλός μάνατζερ τους Επστέϊν δεν τους αφήνει να επαναπαυτούν στις πρώτες δόξες τους. Δουλεύουν σκληρά και περνούν από τα σκοτεινά κλάμπς του Αμβούργου και του Λίβερπουλ. Πανέτοιμοι ξεκινούν αργότερα για να κατακτήσουν (την υδρόγειο. Στην Αγγλία από όπου περνούν δημιουργούν υστερία, αλλά και στην Αμερική χρειάζεται να επέμβει η αστυνομία για να συγκρατήσει τους έξαλλους νέους που παθαίνουν κρίσεις υστερίας. Ακολουθεί μια ατελείωτη αλυσίδα επιτυχιών και εμφανίσεων που κανένα συγκρότημα δεν γνώρισε και δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει. Και φθάνουμε στο '67. Κυκλοφορούν ένα άλμπουμ που έμελλε ν’ αλλάξει το ύφος του ροκ. Είναι «Σάρτζεντ πέπερ» που μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν το καλύτερο ροκ - ποπ άλμπουμ που έγινε ποτέ. Μετά ήρθε το «Μάτζικαλ Μίστερυ Τουρ» μία επιλογή παλαιού και νέου υλικού των Μπήτλς. Έχουμε φθάσει στον Νοέμβριο του '68 και το γκρουπ είναι ακαταμάχητο. Οι μουσικοκριτικοί λένε για τους Μπήτλς ότι μπορούν να σέρνουν όλα τα διάσημα συγκροτήματα από την μύτη. Οι χρυσοί δίσκοι είναι κάτι πλέον δεν εκπλήσσει κανέναν και η Μπητλομανία είναι η εξωτική αρρώστια της εποχής. Παρόλα αυτά δεν είναι μόδα. Ο μεγαλύτεροι μουσικοί της εποχής τους αναγνωρίζουν σαν φαινόμενο.

Το Γέλλοου Σάμπμαρίν ακολουθεί το άλμπουμ «Μάτζικαλ Μύστερυ Τουρ» και τέλος το Λέτ ίτ Μπή. Ένα τέλος όμως που δεν μπορεί να το απαλύνει τίποτε. Οι δίσκοι που πρόσφατα επανακυκλοφόρησαν δεν μπορούν παρά μόνον μας θυμίσουν τι έγινε από το 1962 μέχρι το 70. Μία πικρή ίσως ανάμνηση για κάτι χάθηκε. Αλήθεια τι κρίμα

Σεπτέμβριος 1978

Περιοδικό Ποπ & Ροκ
Αρ. Τεύχους 7

Γιάννης Πετρίδης
Λίστα όλων των άρθρων