|
«Αυτή
τη στιγμή είμαστε πιο δημοφιλείς από τον
Χριστό» δήλωσε ο Τζον Λένον το 1966 και δεν
είχε άδικο. Σαράντα χρόνια από το ξεκίνημά
τους, 30 από τη διάλυσή τους και 20 από τη
δολοφονία του Λένον παραμένουν εξαιρετικά
δημοφιλείς. Η επιλογή τους ως συγκροτήματος
του αιώνα είναι απλώς το φυσικό επακόλουθο
μιας μυθικής καριέρας
Οι Μπιτλς ανακηρύχθηκαν συγκρότημα του
αιώνα και αυτή είναι μια πραγματικότητα που
δεν τολμούν να αμφισβητήσουν ούτε όσοι δεν
είναι θαυμαστές τους.
Τριάντα χρόνια
μετά τη διάλυσή τους και με «οριστικά»
απόντα τον Τζον Λένον, συνεχίζουν να πουλάνε
πολύ, να κάνουν Νο 1 επιτυχίες, να
απασχολούν τα Μέσα και να επιδρούν, με τα
τραγούδια τους, στην αισθητική της σύγχρονης
ποπ όσο κανένα άλλο γκρουπ. Η ιστορία είναι
λίγο-πολύ γνωστή και χιλιογραμμένη. Λίγο
προτού τελειώσει η δεκαετία του '50,
γνωρίζονται ο Τζον Λένον και ο Πολ Μακάρτνεϊ
και... η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Οι Μπιτλς «μεταναστεύουν» προσωρινά στη
Γερμανία αναζητώντας ευκαιρίες για
εμφανίσεις και επιστρέφουν στο Λίβερπουλ για
να γίνουν ένα από τα πιο γνωστά συγκροτήματα
της πόλης και με συνοπτικές διαδικασίες,
μέσα σε μερικά χρόνια, το δημοφιλέστερο και
πιο αγαπητό συγκρότημα του πλανήτη.
Οσο διαρκεί η δεκαετία του '60 οι Μπιτλς θα
δημιουργήσουν ένα μοναδικό κοινωνικό
φαινόμενο γνωστό ως Beatlemania, που δεν
περιελάμβανε μόνο εκδηλώσεις ακραίας
λατρείας από τους νεαρούς φαν αλλά επέδρασε
καταλυτικά στους τομείς της συμπεριφοράς,
της εμφάνισης, των απόψεων και φυσικά στην
αισθητική των ακροατών τους.
Η
«επανάσταση» που ξεκίνησε με το κούνημα των
γοφών του Ελβις Πρίσλεϊ και έγινε
χιονοστιβάδα για να παρασύρει οτιδήποτε
παλιό, συνάντησε την αγγλική της διάσταση
στο πρόσωπο των Μπιτλς.
Οπως ο Ελβις
έτσι και οι Μπιτλς δεν είχαν επαναστατική
πρόθεση, ήθελαν απλώς να γράψουν τη μουσική
τους και να κάνουν τους ακροατές να
διασκεδάζουν με αυτήν. Αυτά όμως τα απλά
(ενίοτε και απλοϊκά) τραγούδια έγιναν τα
κλειδιά για μια καινούργια εποχή και
δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τα
αιτήματα του ροκ κινήματος, που ήταν: αγάπη,
ελευθερία, ισότητα, προστασία του
περιβάλλοντος, σεβασμός στα ανθρώπινα
δικαιώματα, όχι αποκλεισμοί λόγω χρώματος
και ελευθερία στην αυτοδιάθεση. Αιτήματα
δηλαδή που συνεχίζουν να ισχύουν και ίσως
τώρα ακόμη περισσότερο απ' ό,τι στη δεκαετία
του '60.
Πολλοί θεωρούν το 1969
σημαδιακή χρονιά για το ροκ. Το φεστιβάλ του
Γούντστοκ και ο θάνατος θεατών στη συναυλία
των Ρόλινγκ Στόουνς, που έγινε την ίδια
χρονιά στο Αλταμοντ, σήμαναν το τέλος της
αθωότητας αυτής της νέας εποχής.
Την
ίδια εποχή οι Μπιτλς έφταναν σε αδιέξοδο και
οδηγήθηκαν στη διάλυση, ίσως κατανοώντας
κατά βάθος ότι είχαν επιτελέσει την αποστολή
τους. Οι προσωπικές συγκρούσεις των μελών
του συγκροτήματος δημιούργησαν έντονες
απωθητικές δυνάμεις και από τις προσωπικές
τους ιστορίες μόνο αυτή του Τζον Λένον
δημιούργησε αίσθηση, που προσπάθησε να
παίξει έναν ρόλο έντονης
πολιτικής-κοινωνικής παρέμβασης, ενώ δεν
μπορούμε να παραβλέψουμε τη μουσική
δημιουργία του Πολ Μακάρτνεϊ με τους Wings.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο μύθος
των Μπιτλς άρχισε να ξεθωριάζει, αν και η
επίδρασή τους στην εξέλιξη της μουσικής ήταν
πάντα έντονα φανερή. Η νοσταλγία όμως, που
έγινε η κυρίαρχη τάση της δεκαετίας του '90,
έφερε το συγκρότημα πάλι στο προσκήνιο αλλά
και οι ίδιοι δεν έμειναν με σταυρωμένα
χέρια.
Υστερα από τόσα χρόνια
ξέχασαν τι τους χώριζε, διαπιστώνοντας ότι
το κοινό συμφέρον είναι ένας ισχυρός
συνδετικός κρίκος. Αποφάσισαν να
κυκλοφορήσουν ξανά τα παλιά τους τραγούδια
μαζί με τις εκτελέσεις που δεν
χρησιμοποίησαν και όποιο άλλο υλικό είχαν
από την περίοδο που ηχογραφούσαν μαζί.
Μία σειρά τριών διπλών CD με τίτλο
«Anthology» και ένα καινούργιο τραγούδι με
τη φωνή του Τζον Λένον (η τεχνολογία κάνει
θαύματα) ήταν η πρώτη κίνηση. Το τραγούδι
«Free as a Bird» ανεβαίνει στο Νο 1 και οι
πωλήσεις των τριών ανθολογιών εκπλήσσουν
τους πάντες. Οι Μπιτλς έχουν κάνει ένα από
τα πιο δυνατά comeback, χωρίς στην ουσία να
υπάρχουν ως γκρουπ για 30 χρόνια και με τον
τραγουδιστή τους δολοφονημένο εδώ και 20
χρόνια.
Επειδή όμως τίποτε δεν είναι
τυχαίο, η επάνοδός τους αυτή βρήκε πρόσφορο
έδαφος, αφού η αγγλική μουσική σκηνή της
δεκαετίας του '90 βασίστηκε ουσιαστικά στη
μουσική των Μπιτλς και δεν είναι υπερβολή να
πούμε ότι η britpop ήταν η λογική της
συνέχεια.
Οι τρεις Μπιτλς φρόντισαν
να τονίσουν το ενδιαφέρον των ακροατών τους
με μερικές διακριτικές επανεμφανίσεις τους,
συντηρώντας ζωντανό τον μύθο ώστε οι
επανακυκλοφορίες παλιού υλικού τους να
συνεχίσουν. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε
video και DVD η ταινία τους «Yellow
Submarine» και για την περίοδο των
Χριστουγέννων μία ακόμη συλλογή με τις
επιτυχίες τους.
Εχουν περάσει 40
χρόνια από το ξεκίνημά τους, 30 από τη
διάλυσή τους και 20 από τη δολοφονία του
Λένον αλλά οι Μπιτλς είναι παρόντες σαν να
μην έχει αλλάξει τίποτε από την εποχή της
Beatlemania.
6.7.1957 Ο
Τζον Λένον εμφανίζεται με το συγκρότημά του
(Quarrymen) και ο Πολ Μακάρτνεϊ
παρακολουθεί. Οι δυο τους γνωρίζονται και το
νερό μπαίνει στο αυλάκι.
17.8.1960
Οι Μπιτλς εμφανίζονται για τρεις μήνες
στο κλαμπ Indra του Αμβούργου.
18.12.1962 Το πρώτο τους τραγούδι
«Love me Do» φτάνει στο Νο 17 του αγγλικού
τοπ.
22.3.1963 Κυκλοφορεί
το πρώτο τους άλμπουμ «Please Please me».
2.5.1963 Κάνουν το πρώτο
τους Νο 1 με το τραγούδι «From me to you»
και λίγες ημέρες αργότερα φτάνει στην ίδια
θέση και ο δίσκος τους.
14.12.1964 Για πρώτη φορά ένα
συγκρότημα «ρίχνει» τον εαυτό του από την
πρώτη θέση, για να την επανακαταλάβει μ' ένα
άλλο τραγούδι.
16.2.1964
Την εμφάνιση των Μπιτλς στο τηλεοπτικό σόου
του Ed Sullivan τη βλέπουν 70 εκατ.
αμερικανοί τηλεθεατές.
23.3.1964
Λίγες ημέρες μετά τη βράβευση των Μπιτλς
ως «προσωπικοτήτων της χρονιάς» από τον
πρωθυπουργό Χάρολντ Γουίλσον, ο Τζον Λένον
κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο «In His Own
Write».
14.6.1964 Οι
Μπιτλς φτάνουν στη Μελβούρνη για εμφανίσεις
και 250.000 φαν τούς περιμένουν στο
αεροδρόμιο.
6.7.1964 Η
πρώτη τους ταινία «Α Hard Day's Night» κάνει
πρεμιέρα. Ο ομότιτλος δίσκος πουλάει 1,5
εκατ. αντίτυπα σε εννέα ημέρες ενώ 200.000
άτομα τους υποδέχονται στο Λίβερπουλ, όταν
πηγαίνουν στη γενέτειρά τους για την
πρεμιέρα της ταινίας.
28.8.1964
Ο Μπομπ Ντίλαν και οι Μπιτλς
επισφραγίζουν τη γνωριμία τους με ένα
τσιγάρο μαριχουάνας στο ξενοδοχείο Delmonico
της Νέας Υόρκης.
8.3.1965
Οπως λένε τα κουτσομπολιά, ο Τζον Λένον, ο
Τζορτζ Χάρισον και οι γυναίκες τους Cynthia
και Patti δοκιμάζουν για πρώτη φορά LSD.
27.7.1965 Πρώτη προβολή για
τη δεύτερη ταινία του συγκροτήματος, με
τίτλο «Help!».
27.8.1965
Οι Μπιτλς συναντούν τον Ελβις Πρίσλεϊ.
4.3.1966 Ο Λένον κάνει την
περίφημη δήλωση «Αυτή τη στιγμή είμαστε πιο
δημοφιλείς από τον Χριστό».
1.5.1966 Το τελευταίο τους κοντσέρτο
στην Αγγλία γίνεται στο Γουέμπλεϊ.
24.6.1966 Αρχίζει από το Μόναχο η
τελευταία ευρωπαϊκή περιοδεία τους.
5.9.1967 Αρχίζουν στη Γερμανία τα
γυρίσματα της ταινίας «How Ι Won the War»,
στην οποία πρωταγωνιστεί ο Τζον Λένον.
20.9.1967 Ο Τζορτζ Χάρισον
γίνεται ο πρώτος Μπιτλ που συναντάει τον
Maharishi Mahesh Yogi.
6.2.1967
Οι Μπιτλς υπογράφουν καινούργιο
συμβόλαιο με την ΕΜΙ και ανακοινώνεται ότι
έχουν πουλήσει πάνω από 180 εκατ. δίσκους σε
διάστημα πέντε ετών.
11.3.1967
Ανακοινώνεται ότι το τραγούδι
«Yesterday» έχει διασκευαστεί και
ηχογραφηθεί από 446 (!) διαφορετικούς
καλλιτέχνες.
1.6.1967
Κυκλοφορεί το περίφημο άλμπουμ του
συγκροτήματος «Sgt. Pepper's Lonely Hearts
Club Band» και αμέσως ανεβαίνει στο Νο 1
στην Αγγλία και στις ΗΠΑ.
27.9.1967 Ιδρύουν την εταιρεία Apple
για να διαχειρίζονται μόνοι τους τις
εμπορικές υποθέσεις τους, μετά τον θάνατο
του θρυλικού μάνατζερ Μπράιαν Επσταϊν από
υπερβολική δόση ναρκωτικών.
16.2.1968 Το συγκρότημα ταξιδεύει
στην Ινδία για να συναντήσει τον Maharishi.
1.7.1968 Ο Λένον
ανακοινώνει τη σχέση του με τη Γιόκο Ονο,
στα εγκαίνια της πρώτης του έκθεσης σε
γκαλερί του Λονδίνου.
13.11.1968
Η ταινία τους «Yellow Submarine»
παίζεται στις ΗΠΑ.
30.1.1969
Οι Μπιτλς εμφανίζονται για τελευταία
φορά μαζί δημοσίως, παίζοντας στην ταράτσα
της εταιρείας τους.
20.8.1969
Το συγκρότημα μπαίνει για τελευταία φορά
στο στούντιο για την ηχογράφηση του «Ι Want
You (She's so Heavy)».
Τα
Χριστούγεννα του 1970 ο Μακάρτνεϊ και ο
Ρίνγκο Σταρ μιλάνε για την οριστική διάλυση
του συγκροτήματος. Εχουν προηγηθεί σόλο
δίσκοι των μελών του γκρουπ, συλλήψεις και
καταδίκες για ναρκωτικά, οικονομικές
διαμάχες, αντιφατικές δηλώσεις. Μέσα σε μία
δεκαετία έκαναν και κέρδισαν τα πάντα. Δεν
είχαν τίποτε άλλο να κάνουν παρά να
διαλυθούν. Τριάντα χρόνια μετά επιλέγονται
ως το συγκρότημα του αιώνα και αυτό είναι
απλώς το φυσικό επακόλουθο μιας καριέρας που
κανένα άλλο συγκρότημα δεν κατόρθωσε ούτε
καν να πλησιάσει.
12/12/1999
ΜΑΚΗΣ ΜΗΛΑΤΟΣ
Το ΒΗΜΑ |
|