ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

 

Τι κι αν βρισκόμαστε μακριά, πατρίδα αγαπημένη

Μες στην καρδιά μας πάντοτε, κρυφή ελπίδα μένει.

Πώς κάποια μέρα λαμπερή, της άνοιξης ή σαν κάποια άλλη

Θε νάρθουμε προσκυνητές, στ ολόλευκο ακρογιάλι.

Φιλώντας τα Αγια χώματα, θα λάμψουνε τα σκότη

Και θ ακουστεί απ τα έγκατα, φωνή Αγίου Δεσπότη.

Αγάλεσθε ω Ουρανοί, κτυπήστε σεις καμπάνες

Σηκώστε τα εξαπτέρυγα, ανάψτε τα κανδήλια

Σκουπίστε τα δάκρυα χαράς μ ολόλευκα μανδήλια

Και φέρτε τα στον τάφο μας νάχετε την ευχή μας

Αντί μύρα και λούλουδα, να αναπαυθεί η ψυχή μας.

 

Έτσι σώζετε μέχρι τις μέρες μας ο καημός, η λαχτάρα, η αγάπη και ο έρωτας του άγνωστου πρόσφυγα για ότι έμεινε πίσω από την οροσειρά της Ροδόπης, τον Έβρο ποταμό και τα ανατολικά παράλια του Αιγαίου. Ογδόντα ολάκερα χρόνια από τότε που ο Ελληνισμός ξεριζώθηκε άδικα από τις πανάρχαιες κοιτίδες του, Μικρά Ασία, Πόντο και Θράκη και όμως ο πόνος, και η νοσταλγία για επιστροφή και προσκύνημα δεν έχει σβήσει, γιατί οι Θρακιώτες δεν μπορούν να λησμονήσουν την κατακερματισμένη και αιματοβαμμένη Θράκη, οι Πόντιοι τον ιστορικό και θρυλικό Πόντο και οι Μικρασιάτες την γη της Ιωνίας.

Αγαπητοί Συμπατριώτες επιτρέψτε μου να πω, πως είναι ιδιαίτερη τιμή για το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη της ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Ν.ΣΕΡΡΩΝ να βρίσκεται αυτές τις μέρες μαζί σας και ειδικότερα για Μένα προσωπικά. Θα προσπαθήσω με την ομιλία μου αυτή, συνοπτικά αλλά πολύ περιεκτικά και προπαντός αντικειμενικά μέσα από διάφορες βιβλιογραφίες και σημειώσεις, να παρουσιάσω την διαχρονική Ελληνικότητα της Θράκης μας και επιτρέψτε μου αγαπητοί μου φίλοι να την αφιερώσω στα θύματα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της καθ ημάς Ανατολής και ας θεωρηθεί σαν ένα αγιοκέρι, λίγο νερό, θυμίαμα, σπονδές στους τάφους των προγόνων μας που κοιμούνται στα Αγια χώματα τα πάντα Ελληνικά.

Πριν ξεκινήσω την παρουσίαση του όλου θέματος, θέλω να τονίσω και να σημειώσω ότι ο τίτλος της ομιλίας μου δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αμφισβητούμε εμείς οι Έλληνες και ειδικότερα οι Θρακιώτες την Ελληνικότητα της Θράκης μας και προπαντός ότι έχουμε την ανάγκη της απόδειξης στους εαυτούς μας. Πρέπει όμως να είμαστε ενημερωμένοι και να γνωρίζουμε εμπεριστατωμένα και τεκμηριωμένα την ιστορική αλήθεια για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε και να κατακεραυνώνουμε όσους και όποιους έχουν την πρόθεση ή αποσκοπούν στην παραπληροφόρηση και στην διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας. Τα γεγονότα που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια σ ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια είναι συγκλονιστικά, αφού όλοι στην περιοχή μας ομιλούν για μεγάλες πατρίδες, διαστρεβλώνοντας ιστορικά, πολιτιστικά και πολιτισμικά στοιχεία με σκοπό την εν καιρώ υλοποίηση των επεκτατικών τους σχεδίων.

Οι γείτονες μας και «φίλοι» μας Τούρκοι-Βούλγαροι χωρίς να υπολείπονται οι Σκοπιανοί αλλά και αυτοί οι Αλβανοί, που τώρα τελευταία εδώ και πάρα πολλά χρόνια με την βρώμικη προπαγάνδα τους και με αθέμιτα μέσα που χρησιμοποιούν έχουν παραχαράξει την ιστορία μας,ο κάθε ένας για δικό του λογαριασμό και πετυχαίνουν να περνούν στην κοινή Διεθνή γνώμη τα ασύστολα ψεύδη τους. Να μερικά από πλευράς Τουρκίας.

1)  Ισχυρίζονται και διαδίδουν ότι ο Τουρκικός πολιτισμός είναι προγενέστερος κατά 9000 χρόνια του Ελληνικού. Οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στην Θράκη τον 8 π.Χ. αιώνα σχηματίζοντας ορισμένες αποικίες. Κατά συνέπεια οι Έλληνες εμφανίζονται στη Θράκη μερικές χιλιάδες χρόνια μετά τους Τούρκους, γράφει ο αρχαιολόγος PUMPELI. Βλέπετε η Τουρκική κυβέρνηση και προπαγάνδα έχουν καταφέρει να εξαγοράσουν ικανό αριθμό συνειδήσεων και κονδυλοφόρων στους κόλπους του επιστημονικού κόσμου της Δύσης.

2)  Σύμφωνα με το πρόγραμμα τους «σημαίες του Τουρκικού κόσμου» η εφημερίδα ORTA DOGU προσέφερε στους αναγνώστες της στις 28 Μαρτίου 1998 τη σημαία της Δυτ.Θράκης και ο Μουσταφά Γκεντσάι, μέλος του συλλόγου «Τούρκων της Δυτικής Θράκης» με έδρα την συνοικία Κιουτσούκ Τσεκμετζέ στην Κωνσταντινούπολη έγραψε τον «ύμνο» της Θράκης.

3)  Τον Όμηρο τον βάπτισαν Ομέρ και διδάσκουν στα σχολεία τους ότι « ο Όμηρος, ο συμπατριώτης μας, άρχισε από την Ανατολία στον 9° αιώνα π.Χ. εκείνο που αργότερα θα ονομάσουν εσφαλμένα ελληνικό θαύμα» και όλα αυτά γιατί ο Όμηρος, που γεννήθηκε στην Σμύρνη ή στον Κολοφώντα, τοποθεσίες που βρίσκονται στη Μικρά Ασία, ήταν Μικρασιάτης και όχι Ελληνας. Σύμφωνα με την ετήσια έκδοση του Τουρκικού Υπουργείου Υγείας « Υγεία 2000»τον Ιπποκράτη τον πατέρα της ιατρικής επιστήμης, τον όρκο του οποίου δίδουν οι γιατροί όλου του κόσμου, τον βάφτισαν κι αυτόν Τούρκο γιατί ισχυρίζονται ότι διδάχτηκε την ιατρική επιστήμη από ονομαστούς Τούρκους δασκάλους όπως ο Αναχαρσίς Χότζα που ανήκε σε μια τουρκική φυλή που ονομαζόταν Σακά δηλαδή (νεροκουβαλητές).

4)   Ο βασιλιάς Μίδας, ο Μέγας Αλέξανδρος, η Ελένη της Τροίας και ο Μέγας Κωνσταντίνος αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της τουρκικής ιστορίας που έχει ζωή δέκα χιλιάδων ετών. Οι ισχυρισμοί αυτοί προέρχονται από μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες του τουρκικού οργανισμού τουρισμού στον τύπο της Αυστραλίας  (εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ της Δυτ.θράκης) Εδώ είναι που φωνάζουμε βαστάτε τούρκοι τα άλογα. Αυτά βλέπουν κι ακούν και οι Σκοπιανοί και βάφτισαν κι αυτοί τον Βουκεφάλα ΖΑΣΤΑΒΑ.

5)  Οι από βορρά γείτονες μας, οι Βούλγαροι, κι αυτοί ανακάλυψαν ξαφνικά ότι όταν οι Θράκες εμφανίστηκαν στην περιοχή οι Βούλγαροι προϋπήρχαν και προσπαθούν κι αυτοί αργά αλλά σταθερά να αλλάξουν την ύλη των διδακτικών τους βιβλίων επιφέροντας επανάσταση στο χώρο της παιδείας τους. ετοιμάζοντας έτσι το δικό τους εθνικό δόγμα εν όψει του 21ου αιώνα. Ονόμασαν το πανεπιστήμιο στη Στάρα Ζαγορά, την κτηνιατρική σχολή, πανεπιστήμιο Θράκης.

6)  Αποτολμούν κι αυτοί την παραχάραξη της γεωπολιτικής-ιστορικής-πολιτιστικής και πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής παρουσιάζοντας τον Θρακικό πολιτισμό ως Βουλγάρικο και γιατί όχι για αργότερα να σκέπτονται να παρουσιάσουν τον Ορφέα, τον Διόνυσο, και τον Δημόκριτο για Βούλγαρους. Κυκλοφόρησαν ένα βιβλίο με τίτλο ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣ-Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ-ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το άνοιγμα των πυλών μιας έκθεσης που έγινε στο μουσείο τέχνης του δΑΙΝΤ ΕΟυίδ ΤΩΝ Η.Π.Α. τον Φεβρουάριο του 1998.Είναι αυτονόητο ότι μέσα από το βιβλίο αυτό, που κυκλοφόρησε ευρέως εδώ στη Γερμανία και στην Ολλανδία, και την έκθεση αποτολμείται η παραχάραξη της ιστορίας. Την έκθεση αυτή τίμησε με την παρουσία του και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπίλ Κλίντον ο οποίος είπε ότι ο Αμερικανικός λαός έχει την υπέροχη ευκαιρία να δεί μέρος της πιο πολύτιμης τέχνης από την Δημοκρατία της Βουλγαρίας και ότι η έκθεση αυτή βοηθάει για να φωτισθεί και να διαδοθεί η αληθινή ιστορία της Βουλγαρίας.

Στους επινοητές και κατασκευαστές αυτής της βρώμικης προπαγάνδας, που δυστυχώς βρίσκει ανταπόκριση στους ανιστόρητους εταίρους και φίλους μας, εμείς θα αντιπαραθέσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία όπως, φυλετικά - εθνολογικά - πολιτιστικά - και γλωσσικά που καταδεικνύουν την Ελληνικότητα της Θράκης.

 

Κι ας ξεκινήσουμε από το πώς πείρε το όνομα της.

Η ονομασία της είναι ένα αμφιλεγόμενο και πολυσυζητημένο θέμα. Υπάρχουν πολλές εκδοχές και οι επικρατέστερες είναι οι παρακάτω.

1)  Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος ο Ζ ο Πορφυρογέννητος στην πραγματεία του <περί θεμάτων> γράφει. «Η Δε Θράκη ονομασίαν από Θρακός Βασιλέως ή νύμφης Τιτανίδος,αφ ης και Κρόνος Δόλογγος, όθεν το πρώτο γένος των Θρακών Δόλογγοι ονομάζοντο.»

2)  Ο Ιωάννης Τζέτζης, Βυζαντινός ποιητής (1110-1180 μ.Χ.) αναφερόμενος σε απόσπασμα του Ανδρωνος του Αλικαρνασέως (4ος αιώνας π.Χ.) και στο έργο του ΛΥΚΟΦΡΩΝ ισχυρίζεται ότι «η Θράκη ονομάστηκε από την ομώνυμη θυγατέρα του Ωκεανού την οποία απέκτησε από την Παρθενόπη»

3)  Ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος ( 37 μ.Χ.)μας πληροφορεί στο βιβλίο του (Α III κεφ. Ζ) όπου γράφει τα εξής. «Θείρης δε θείρας μεν εκάλεσεν, ων ήρξεν, Έλληνες δε Θράκας ονόμασεν». Θείρης ήταν ένας από τους επτά γιους του Ιάφεθ, απογόνου του Νώε.

4)  Μικρότερης προσοχής και σημασίας είναι άλλες εκδοχές όπως - ότι το όνομα Θράκη προέρχεται από τη λέξη, «τραχεία» που δηλώνει τραχύ και δυσχείμαρο κλίμα της περιοχής και η άλλη ότι Θράκη σημαίνει «πόρος» και υπονοούσε το πέρασμα του Βοσπόρου.

Πριν δούμε φίλοι μου τα ιστορικά γεγονότα ας ρίξουμε μια ματιά στον κατακερματισμό της Θράκης

Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι μεγάλο λάθος πως, όταν αναφερόμαστε στη Θράκη να εννοούμε μόνο τη Δυτική Θράκη, δηλαδή το τμήμα της Ελληνικής επικράτειας το οποίο αποτελείται από τους Νομούς της Ξάνθης της Ροδόπης και του Έβρου και το λέγω αυτό γιατί είναι γνωστό ότι οι λαοί που έχουν ξεχάσει τις καταβολές τους και την ιστορία τους χάθηκαν από το πρόσωπο της γης. Η Θράκη της Ελληνικής επικράτειας δεν είναι παρά ένα μικρό τμήμα της ενιαίας Θράκης ( Ανατολική-Βόρεια-Δυτική) και που είναι συνέπεια μιας εξέλιξης δυσμενούς για την Ελλάδα που προέκυψε κατά την διάρκεια του τέλους του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου και για τους παρακάτω λόγους.

1)  Βρισκότανε σε ελάχιστη απόσταση από την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την Κωνσταντινούπολη

2)  Είχε επαφή με τα στενά τα οποία η Μεγάλη Βρετανία δεν ήθελε να τεθούν υπό Ρωσικό έλεγχο

3)  Είχε εκτεταμένα σύνορα με την Βουλγαρία, ενώ απείχε περισσότερο από 300 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ελεύθερης Ελλάδας που περνούσε το δικό της μαρτύριο.

4)  Η Ρωσία που επεδίωκε την έξοδο της στο Αιγαίο, είχε επανειλημμένως επέμβει κατά των Ελληνικών συμφερόντων στη Θράκη υποστηρίζοντας την Βουλγαρία με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου όπως και με την συνθήκη του Βουκουρεστίου όπου με εκβιασμούς και με απειλές επέτυχε να διασπαστεί η Νότια Θράκη σε Ανατολική και Δυτική και να δοθεί η τελευταία μαζί με το Μελένικο, το Πετρίτσι και το Νευροκόπι της Βόρειας Μακεδονίας στη Βουλγαρία.

Έτσι λοιπόν κομματιάστηκε η Θράκη και προσφυγοποιήθηκαν σχεδόν 600.000 Έλληνες Θράκες από την Ανατολική και Βόρεια Θράκη. Μια περιοχή όπου οι Τούρκοι ήταν λιγότεροι από το μισό των Ελλήνων και οι Βούλγαροι το τρίτο σε βαθμό φυλετικό στοιχείο όπως θα δούμε παρακάτω. Η συνολική έκταση της ενιαίας Θράκης είναι 79.000.-τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ η σημερινή Ελληνική Θράκη έχει έκταση μόλις 8.580.- τετραγωνικά χιλιόμετρα.

 

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Θράκη, πατρίδα του Ορφέα, του Διόνυσου και του Δημόκριτου, η χιλιοτραγουδισμένη Θράκη από τον αρχαίο Έλληνα τραγικό τον Σοφοκλή μέχρι και την λαϊκή μούσα Θράκη πατρίδα του Βάρναλη, του Βιζυηνού, του Πολύδωρα Παπαχριστοδούλου της Σοφίας Βέμπου και τόσων άλλων. Είναι η χώρα που σύμφωνα με τους ιστορικούς και τους γεωγράφους της αρχαιότητας ήταν η περιοχή εκείνη που περικλειόταν από του Δούναβη την κοίτη και τις παρίστριες όχθες ως κάτω στα περιγιάλια του γαλανού Αιγαίου και της ξακουστής Ομηρικής Αίνου και της Ισμαρος που και σήμερα Αίνος και Μαρώνεια φημίζονται, η μια θαλασσομάνα κι άλλη του Διονυσιακού πιοτού γητεύτρα. Θράκη αιώνια, με τους θρύλους τους μυθικούς και τους Διονυσιακούς, Θράκη αθάνατη και καρπερή, Θράκη των Ανεστανάρηδων και των Δημητρίων και των Διονυσίων. Θράκη με τους δικούς σου Αγίους, ήρωες και μάρτυρες, τους δικούς σου σοφούς, λόγιους και ευεργέτες. Θράκη με τους δικούς σου αγώνες για την ελευθερία. Με λίγα λόγια ήταν η χώρα με τη δική της λαογραφία τα δικά της ήθη και έθιμα όλα όμως ταυτόσημα με αυτά της υπόλοιπης πατρίδας μας.

-    Το λέει ο Όμηρος ο μεγάλος ποιητής

-    Το υποστηρίζει ο Ηρόδοτος ο πατέρας της ιστορίας

-    Το διατυμπανίζει ο Στράβων ο μεγάλος Έλληνας γεωγράφος στο έργο του τα γεωγραφικά και το επιβεβαιώνει ένα πλήθος ανθρωπολόγων και γλωσσολόγων διαφόρων εθνικοτήτων.

Για να δούμε όμως αναλυτικά τι λέει ο Όμηρος, τι υποστηρίζει ο Ηρόδοτος τι διατυμπανίζει ο Στράβων και τι επιβεβαιώνουν οι ανθρωπολόγοι και οι γλωσσολόγοι.

Ο Όμηρος πέρα του προσδιορισμού των συνόρων της γράφει ότι ο Άθως από όπου κατέβαινε η θεά Ήρα βρισκόταν στη Θράκη και ότι σ αυτήν περιλαμβανόταν και η Πιερία η κοιτίδα των μουσών και ακόμη πως στην κορυφή του όρους της Σαμοθράκης καθόταν ο Ποσειδώνας και παρακολουθούσε τον Τρωικό πόλεμο.

Ο Ηρόδοτος θεωρεί το έθνος των Θρακών το μεγαλύτερο μετά τους Ινδούς αλλά και το ασθενέστερο χωρίς διοικητική συνοχή. Ο μεταγενέστερος Παυσανίας λέει ότι οι Θράκες ήταν πολυάριθμοι και υπολειπόταν των Κελτών. Ο μεγάλος Έλληνας ιστορικός και γεωγράφος Στράβων, τονίζοντας ιδιαίτερα την γεωγραφική συνταύτιση της Θράκης με τον υπόλοιπο Ελληνικό χώρο, στο έργο του τα γεωγραφικά γίνεται περισσότερο σαφής όταν αναφέρει ότι οι οροσειρές της νοτιότερης του Αίμου Αιγαιοθρακικής περιοχής ήταν Ελληνικά βουνά. Ο Θουκυδίδης, του οποίου ο πατέρας καταγόταν από την Θράκη, διαγράφει με ακρίβεια τα σύνορα της πλησιάζοντας αυτά των προ των βαλκανικών πολέμων. Πάντως όπως και να έχει το θέμα αυτή η γεωγραφική ενότητα ήταν αποδεδειγμένα από την αρχαιότητα ακόμη εθνολογικά-πολιτιστικά-φυλετικά και γλωσσικά Ελληνική. Οι ίδιοι οι Θράκες και μάλιστα ο βασιλιάς των Οδρυσών, Σεύθης ο Β'. διακήρυξε στον Ξενοφώντα την συγγένεια και τον δεσμό των Θρακών με τους άλλους Έλληνες. Άλλωστε σύγχρονες ανθρωμετρικές έρευνες του καθηγητή ανθρωπολογίας και μέλους της Ρωσικής Ακαδημίας Άρη Πουλιανού, που έγιναν σε σκελετούς αρχαίων τάφων, αποδεικνύουν ότι για αρκετές χιλιάδες χρόνια κατοικούταν η Θράκη, η Ελλάδα και ο ευρύτερος χώρος των Βαλκανίων από μία και την αυτή φυλή.

Η Θράκη έχει να παρουσιάσει μια πολυσήμαντη και πολυκύμαντη μακραίωνη ιστορία. Το όνομα Θράκισες=Θράκες δεν εκφράζει κανένα απολύτως χαρακτηριστικό γνώρισμα εθνολογικής διάκρισης, αλλά εκφράζει απλή θρησκευτική ιδιότητα ορισμένων Ελληνικών και άλλων συγγενικών πληθυσμών. Είναι απόλυτα εξακριβωμένο σήμερα, ότι από τα πολύ παλιά χρόνια οι Θράκες λάτρευαν τους ίδιους θεούς με τους υπόλοιπους Έλληνες. Τον Δία, την Ήρα, τον Απόλλωνα, την Άρτεμη, τον Άρη τον Διόνυσο, τον Ασκληπιό κ.ά. ο HEAD BARKCLAY στο έργο του Ελληνική νομισματολογία αποσαφηνίζει ότι τα Θρακικά φύλα που κατοικούσαν κατά την πρώιμη ιστορική περίοδο στο Θρακικό χώρο ήταν πρωτοελληνικής πελασγικής καταγωγής που ενισχύθηκαν στις αρχές της 2ης και 3ης χιλιετίας από άλλα Ελληνικά φύλλα τα οποία επέστρεφαν από την κεντρική Ευρώπη όπου είχαν καταφύγει κατά την περίοδο του κατακλυσμού. Τα Θρακικά φύλλα δεν είχαν μόνιμη εγκατάσταση επειδή ήταν ποιμένες και φιλοπόλεμοι. Στις αρχαίες Ελληνικές πηγές διασώθηκαν τα ονόματα πολλών Θρακικών φύλλων όπως. οι Κίκονες, οι Βίστονες, οι Σαππαίοι, οι Βρίαντες, οι Γέτες, οι Οδρύσσες και άλλα. Οι πληροφορίες για τον χαρακτήρα των αρχαίων Θρακών ποικίλουν, Αναφέρονται συχνά ως βίαιοι, ορμητικοί, οινοπότες, φιλήδονοι, φιλοπόλεμοι και μαχητικοί. Ο Ευριπίδης στην Εκάβη τους χαρακτηρίζει δυσμαχώτατους, ο Ηρόδοτος από τον οποίον έχουμε τις περισσότερες πληροφορίες για τους Θράκες αναφέρει και περιγράφει τα όπλα τους, ο δε Θουκυδίδης τους χαρακτηρίζει λαό μαχητικό ενώ άλλοι τους χαρακτηρίζουν ως εγκρατείς, λιτοδίαιτους, δίκαιους και άλλοι ως σπάνιο φαινόμενο ενεργητικότητας.

Από τους αρχαιότερους χρόνους το όνομα και ο βίος των Θρακών ήταν στενά δεμένος με τον βίο και το πνεύμα των άλλων Ελλήνων. Οι υμνωδοί στον Ελληνικό κόσμο ήταν Θράκες, οι οποίοι έδωσαν την μορφή που συναντάμε στα Ομηρικά έπη. Μπορεί οι Θράκες να πήραν πολλά πολιτισμικά στοιχεία από την νότια Ελλάδα, έδωσαν όμως σ αυτήν κάτι πολύ σημαντικότερο. Την Ορφική και την Διονυσιακή λατρεία, από τις οποίες γεννήθηκαν η αρχαία μουσική, τα αρχαία μυστήρια, η αρχαία ποίηση. Είναι σημαντικό ότι ο Εύμολπος, γιος του Μουσαίου, θεωρείται ο ιδρυτής των Ελευσίνιων μυστηρίων και ο Ορφέας των Ορφικών. Όλα τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι οι ποιητικές καταβολές του ελληνικού κόσμου έχουν αφετηρία τις Θρακικές τελετές ενώ οι κάτοικοι των νοτίων περιοχών δεν έκαναν διάκριση ανάμεσα στον εαυτό τους και τους θράκες με φυλετικά κριτήρια. Πολλοί ελληνικοί μύθοι συνδέουν τους θράκες με τους κατοίκους των νοτίων περιοχών π.χ. ο θρηικός Βορέας αρπάζει την Ορίνθια, ο Ηρακλής τα άλογα του Διομήδη, και τέλος ο Ορέστης ιδρύει πόλη στην Θράκη που φέρει το όνομα του Ορεστιάδα. Ο Απολλόδωρος αναφέρει πως όταν ο Ιάσων έλαβε τον χρησμό για να συντάξει την Αργοναυτική εκστρατεία με τους αρίστους της Ελλάδας, συμπεριέλαβε μεταξύ αυτών τους θράκες Ορφέα, γιο του Οιάγρου βασιλιά των Θρακών με πρωτεύουσα τα Λείβηθρα, τον Ζήτη, γιο του Βορέα, βασιλιά της Θράκης και τον Εχίονα ήρωα των θρακών που κατά τον Πίνδαρο ζούσε στο όρος Παγγαίο.

Τα στοιχεία αυτά είναι μία ακόμη απόδειξη ότι από τα μυθικά χρόνια, οι Θράκες θεωρούνταν Ελληνικό φύλλο από αυτούς που κατοικούσαν σε νοτιότερα μέρη Έλληνες. Άλλωστε οι επιμιξίες Θρακών και Αθηναίων δεν ήταν σπάνιες. Παράδειγμα η μητέρα του Θεμιστοκλή ήταν Θρακιώτισα και ο ίδιος παντρεύτηκε την Θρακίωτισα Ηγησιπύλη κόρη του βασιλιά Ολόρου. Ο Θουκυδίδης ήταν γιος του Ολόρου και ο Αθηναίος Ιφικράτης ήταν γαμπρός του Κότυος του πρώτου βασιλιά της Θράκης. Να σημειωθεί ακόμα ότι τη συγγένεια μεταξύ Θρακών και των Πελασγών την περιγράφει και ο Αισχύλος στις Ικέτιδες.

Κατά τον 5° και 6° αιώνα οι σχέσεις μεταξύ του βορείου και του νότιου Ελληνικού χώρου έγιναν πιο στενές και η επίδραση του πνεύματος και του πολιτισμού των νοτίων ήταν πιο έντονη. Διαπιστώνουμε ότι παράλληλα με την καθαρά ελληνική τέχνη αναπτύχθηκε την περίοδο αυτή και η Ελληνοθρακική, η οποία είχε αρχικά πολύ περιορισμένο χαρακτήρα αλλά αργότερα απέκτησε ευρύτερα λαϊκά ερείσματα και είχε μεγάλη διάδοση. Ζωηρές ελληνικές επιδράσεις σημειώνονται στην Θρακική αρχιτεκτονική, στην ζωγραφική, στη γλυπτική καθώς και στην κεραμική και αγγειοπλαστική, ενώ η ευρύτατη διάδοση των Ελληνικών τοπωνυμιών στην Θράκη συνετέλεσε στον γλωσσικό εξελληνισμό του γεωγραφικού αυτού χώρου. Η επικράτηση της Ελληνικής γλώσσας κατά την περίοδο των Οδρυσών Βασιλέων και γενικότερα σ ολόκληρο το φάσμα της αρχαιότητας αποδεικνύεται από τις χιλιάδες σωζόμενες επιγραφικές μαρτυρίες. Περίπου 1550 ελληνικές επιγραφές βρέθηκαν στη Θάσο και στην περιοχή ανάμεσα στον κάτω ρου του Στρυμόνα και του Νέστου ποταμού. Άλλες 1000 περίπου βρέθηκαν στην κοιλάδα του Εβρου.686 βρέθηκαν στην Φιλιππούπολη και στην ευρύτερη περιοχή της.220 στην περιοχή της Αδριανούπολης καθώς και σε άλλες περιοχές.

Μετά την δημιουργία του ισχυρού Μακεδόνικου κράτους, ο Φίλιππος με αλλεπάλληλες εκστρατείες ( 353-350 και 342-334 π.Χ.) κατέλαβε όλες τις πόλεις της Θράκης και μαζί μεγάλα τμήματα του Θρακικού χώρου. Η Θράκη και η ενδοχώρα της γίνονται Μακεδονική επαρχία και η διείσδυση του Ελληνικού στοιχείου είναι σοβαρή. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πραγματοποίησε την εκστρατεία εναντίον των Περσών, οι Θράκες πήραν μέρος κι αυτοί όπως και οι άλλοι Έλληνες. Παράδειγμα ο Σιτάλκης από την χώρα των Οδρυσών, ακολούθησε τους Μακεδόνες με ιππικό, πελταστές και ψιλούς, δηλαδή ελαφρά οπλισμένους στρατιώτες.

Το 46π.Χ. η Θράκη γίνεται Ρωμαϊκή επαρχία με πρωτεύουσα την Πέρινθο. Στα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας οι κάτοικοι της Θράκης γίνονται φιλόνομοι και φιλειρηνικοί με κύριες ασχολίες την γεωργία και την κτηνοτροφία. Η Θράκη αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς εξ αιτίας της βελτίωσης του οδικού δικτύου που συνέδεε την εποχή εκείνη τις μεγάλες πόλεις με την θάλασσα και την κεντρική Ευρώπη. Ο μεγαλύτερος δρόμος ήταν η Εγνατία οδός που ξεκινούσε από το Δυρράχιο και έφθανε στο Βυζάντιο. Η βελτίωση του οδικού δικτύου πέρα από την οικονομική ανάπτυξη που προσέφερε επιτάχυνε και τον ρυθμό του εξελληνισμού και ειδικότερα στην περιοχή της Βόρειας Θράκης. Η γλωσσική πολιτική που ακολουθούσαν οι Ρωμαίοι και που την χαρακτήριζε η αναγνώριση της πολυγλωσσίας βοήθησε στην ολοκλήρωση του γλωσσικού εξελληνισμού και η Ελληνική γλώσσα να επικρατήσει έναντι της Λατινικής.

Σταθμός στην ιστορία της Θράκης υπήρξε η εξάπλωση του Χριστιανισμού και η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης το 330 μ.Χ. Το κέντρο του Ελληνισμού από την νότια Ελλάδα μεταφέρθηκε στην Μακεδονία και τη Θράκη. Η Θράκη απετέλεσε για αιώνες την ασπίδα της Βασιλεύουσας, γι αυτό και γνώρισε πολυάριθμες επιδρομές και καταστροφές με αποτέλεσμα οι Θράκες να γνωρίσουν αληθινή γενοκτονία και να γευθούν την επίγεια κόλαση.

Αρκετοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου είναι Θρακιώτες, όπως ο Μαρκιανός, ο Λέων Α'., ο Βασίλειος Α και ο Ιωάννης Βατατζής. Τα βυζαντινά μνημεία τη; Θράκης και σήμερα ακόμη εκφράζουν έντονα το μεγαλείο της Βυζαντινής εποχής, Ο Ιερός ναός της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας, το κάστρο του Διδυμοτείχου και άλλα. Όσο άντεχε η Θράκη άντεχε και η Βασιλεύουσα. Το 1348 μΧ. Εισέβαλαν για πρώτη φορά οι Τούρκοι στη Θράκη. Ηττήθηκαν όμως από τον αυτοκρατορικό στρατό και απεσύρθησαν. Το 1361 όμως επανέρχονται και πάλι και καταλαμβάνουν το Διδυμότειχο και την Αδριανούπολη. Η πτώση της Αδρανούπολης το 1362 συνεκλόνισε τον Ελληνικό κόσμο όσο τον συνεκλόνισε και η πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Ακούστε πως θρηνεί κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συμπατεριώτες, η λαϊκή μούσα το κούρσεμα της Αδριανούπολης.

 

Τα αηδόνια της Ανατολής και τα πουλιά της Δύσης

Κλαίγουν αργά, κλαίγουν ταχιά, κλαίγουν το μεσημέρι

Κλαίγουν την Αδριανούπολη την πολύ κουρσεμένη

Όπου την εκουρσέψανε τις τρεις γιορτές του χρόνου

Του Χριστουγέννου για κερί, και του Βαγιού για Βάγια

Και της Λαμπρής την Κυριακή για το Χριστός Ανέστη.

 

Ποτάμια δάκρυα, χείμαρροι το αίμα που χύθηκαν από το δύστυχο Θρακικό λαό. Παντέρμη Θράκη τι σου έμελλε να πάθεις. Στην υπόδουλη πλέον Θράκη και όσο τα χρόνια περνούσαν η επιθυμία για λευτεριά άρχιζε να φουντώνει. Ένας από τους πρόδρομους του ξεσηκώματος, ίσως αυτόν αντέγραψε 50 χρόνια μετά ο Ρήγας Φεραίος, ήταν ο αρχιμαντρίτης Θεόκλιτος Πολυείδης από την Αδριανούπολη που γύριζε στην Ευρώπη προσπαθώντας να δημιουργήσει φιλελληνική διάθεση στην Ευρωπαϊκή γνώμη για την απελευθέρωση της Θράκης και όλης της Ελλάδας. Κατά την έναρξη της επανάστασης στο Μωρία οι τούρκοι με αρχηγό τον Σουλτάνο Μαχμούτ Β κήρυξαν ιερό πόλεμο κατά των Ελλήνων και η Θράκη μια και βρισκόταν στο κατώφλι της Κωνσταντινούπολης πρώτη πλήρωσε και πάλι με αποκεφαλισμούς και απαγχονισμούς. συλλήψεις, φωτιές, αρπαγές. Στην Αδριανούπολη, τις Σαράντα Εκκλησιές, τη Βάρνα, την Αγχίαλο, στη Ραιδεστό στα Γανόχωρα. Η επανάσταση στη Θράκη δεν στεριώνει. Οι Θρακιώτες όμως δεν το βάζουν κάτω. Συμμετέχουν ποικιλοτρόπως. Μεγάλο μέρος των ιερολοχιτών ήταν Θράκες και η μοναδική στολή του ιερολοχίτη που υπάρχει σήμερα και βρίσκεται στο Εθνολογικό μουσείο είναι του ιερολοχίτη Ξενοκράτη από το Σαμάκοβο της Ανατολικής Θράκης. Συμμετέχουν στην Φιλική εταιρία, τέταρτος στην τάξη ήταν ο Αδριανοπολίτης Αντώνιος Κομιζόπουλος, τον οποίο ο Ξανθός τον χαρακτηρίζει ΧΡΗΣΤΟΗΘΗ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΟ. Ο Γιάννης Καραγιάννης από τα Μάλγαρα της Ανατολικής Θράκης οδήγησε 1500 Θρακιώτες στη Μολδαβία. Μεγάλη μαδά από το Ορτάκιοι διέσχισε την Βουλγαρία και ενώθηκε με τον στρατό του Υψηλάντη. Ο Καρπός Παπαδόπουλος από την Αδριανούπολη υπηρέτησε στο σώμα του Οδυσσέα Ανδρούτσου με τον βαθμό του λοχαγού και έφθασε στον βαθμό του αντισυνταγματάρχου. Θρακιώτες και Θρακιώτισες βρίσκονται και αγωνίζονται στο πλευρό των πολιορκημένων Μεσολογγιτών και όμως σήμερα από τον κήπο των ηρώων απουσιάζει το μνημείο των θρακιωτών. Ο Παναγώτης Μποχόρης από την Αδριανούπολη,ο Χατζηγιώργης Δημητρίου έφτασε στον βαθμό του αντιστράτηγου και η Μαριγώ Σαράφη από τα Ταταύλα της Πόλης χαρακτηρίζεται σήμερα ως η Μάτα Χάρη της εποχής εκείνης. Στη θάλασσα οι Αινίτες καραβοκύρηδες και πληρώματα αναδεικνύονται σε περίφημους ναυμάχους όπως ο Στρατής Σκόρδος, ο Γιάννης Καραβέλος, ο Λευτέρης Λάγιος, ο Γρηγόρης Κομνηνός, ο Χατζηφραντζής Κούταβος και ο γιος του Μαργαρίτης. Ξεχωριστή όμως θέση στον αγώνα της θάλασσας έχει η Αινίτικη οικογένεια του Χατζηαντώνη Βιζβίζη. Η Δόμνα Βιζβίζη, η γυναίκα του, είναι αναμφίβολα η Μπουμπουλίνα της Θράκης. Η Εκκλησία έχει την δική της συμμετοχή και το δικό της ξεκλήρισμα. Ο Μητροπολίτης Παίσιος στη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας είναι του ιδίου αναστήματος και εμβέλειας με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον επίσκοπο Σαλόνων Ησαια. Στις 24 Μαρτίου του 1821 επτά μητροπολίτες θανατώθηκαν με αποκορύφωμα τον απαγχονισμό του Πατριάρχου Γρηγορίου. Ο Αδριανουπόλεως Πρώιος. Ο Δέρκων Γρηγόριος, Ο Γανοχώρων, ο πρώην Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος ο ΣΤ, ο Άγιος της Θράκης την μνήμη του οποίου εορτάζουμε την Κυριακή του Θωμά.

Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει χιλιάδες ονόματα. Όλοι αυτοί οι Θρακιώτες, επώνυμοι και ανώνυμοι που έδωσαν την ζωή και την ψυχή τους στον αγώνα του Έθνους ήταν και θα είναι για την Θράκη οι αντίστοιχοι Κολοκοτρώνηδες, Καραισκάκηδες, Μιαούληδες. Δυστυχώς όμως παρέμειναν και παραμένουν άγνωστοι αφανείς ήρωες. Να λοιπόν γιατί εμείς οι Θρακιώτες φωνάζουμε και λέμε ότι αξίζει τον κόπο να παραχωρηθούν και άλλες σελίδες για την Θράκη στο τρισένδοξο βιβλίο της Ελληνικής ιστορίας.

Από το 1600 έως και το 1900 περίπου, διάφοροι Ευρωπαίοι περιηγητές, γεωγράφοι και εθνογράφοι άρχισαν να συλλέγουν έπειτα από επιτόπιες έρευνες στατιστικά στοιχεία που αφορούσαν την εθνολογική σύνθεση του θρακικού χώρου. Αδυνατώντας να αντλήσουν στοιχεία και πληροφορίες από τις Τουρκικές αρχές, που έτσι κι αλλιώς παρουσίαζαν πάντοτε για λόγους σκοπιμότητας τον αριθμό των χριστιανικών πληθυσμών αισθητά μειωμένο, αναγκάστηκαν να διατρέξουν όλη την περιοχή και να συλλέξουν τα στοιχεία που ζητούσαν. Από την ερευνά τους αυτή προκύπτει ότι σε όλη την περιοχή της Θράκης από την Ανατολή μέχρι την Δύση και από τον Βορρά μέχρι τον Νότο υπερτερεί το Ελληνικό στοιχείο. Ο Γάλλος ΑAMI BOUE στο έργο του η Τουρκία της Ευρώπης που δημοσιεύθηκε το 1840 στο Παρίσι, ο Γερμανός ΓΚΙΖΕΜΠΑΝΧ σε δημοσιεύματα του που είδαν το φως το 1841 στο Κότιγκεν, ισχυρίζονται ότι η παρουσία του μουσουλμανικού στοιχείου τόσο στην Ανατολική όσο και στη Δυτική Θράκη είναι πολύ αραιή. Οι Γάλλοι ΜΠΛΑΝΚΙ και ΟΚΕΝΣΕΛ στα έργα τους ταξίδι στη Βουλγαρία κατά την διάρκεια του 1841 και ταξίδι μέσα στη Τουρκία της Ευρώπης το 1868 γράφουν αντίστοιχα. Ο μεν πρώτος ότι διέκρινε πληθυσμιακή ανωτερότητα των Ελλήνων έναντι των Τούρκων και την αντίστοιχη σλαβική κυριαρχία. Ο δε δεύτερος διαπίστωνε την Ελληνική Κυριαρχία στα κυριότερα αστικά κέντρα από Κωνσταντινούπολη μέχρι την Αίνο, την Συλήβρια, την Ηράκλεια, την Ραιδεστό, τα Γανόχωρα,το Διδυμότειχο,το Ορτακιόι και άλλα μέρη. Τα ίδια πράγματα τονίζονται και από τους ΖΩΡΖ ΛΕΖΑΝ το 1861,από τον ΝΤΙΜΟΝ το 1873 από τον ΡΕΚΛΟΥΣ το 1876. Ακόμη και οι εθνολογικοί χάρτες της Ευρωπαϊκής Τουρκίας που εκδόθηκαν στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα από τους ΣΙΝΒΕΤ ΣΤΑΝΦΟΡΝΤ και ΜΠΙΑΝΚΟΝΙ παρουσιάζουν με ανάγλυφο τρόπο την επικράτηση του Ελληνικού στοιχείου στη Νότια Μακεδονία όσο και στην Θράκη επισημαίνοντας παράλληλα την πολυάριθμη Ελληνική παρουσία στα βορειότερα τμήματα των επαρχιών αυτών μέσα σε συμπαγείς Βουλγαρικές και μουσουλμανικές μάζες.

Την ισχυρότερη απόδειξη για τη δύναμη του Ελληνικού στοιχείου της Θράκης αποτελεί η κατάσταση της Ελληνικής εκπαίδευσης. Το 1876 στα 423 τουρκικά δημοτικά σχολεία και ημιγυμνάσια που λειτουργούσαν σε ολόκληρη την Οθωμανική αυτοκρατορία φοιτούσαν 19.330.- μαθητές.Την ίδια εποχή, ΜΟΝΟΝ στη περιφέρεια της Θράκης, ο Ελληνικός μαθητικός πληθυσμός (αγόρια και κορίτσια) έφτανε τις 25.623 με 380 σχολεία. Ο μαθητόκοσμος της εποχής εκείνης ήταν περίπου το 5% του συνολικού Ελληνικού πληθυσμού ( 505.200.-) που κατοικούσε στην Ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία

Στην Αδριανούπολη λειτουργούσαν το 1883  15 Ελληνικά σχολεία.91 σχολεία στη περιφέρεια της Ραιδεστού και 97 στη περιφέρεια της Καλλίπολης.Ο πληθυσμός στη διοίκηση της Ραιδεστού είναι 117.600 Έλληνες έναντι 19.000. μουσουλμάνων και στην Καλλίπολη 98.000 έναντι 35.000.- μουσουλμάνων σύμφωνα με στατιστικές του 1878. Μετά τους βαλκανικούς πολέμους και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, εξ αιτίας των αθρόων μεταναστεύσεων τουρκικών πληθυσμών οι Έλληνες υποχώρησαν στη δεύτερη θέση με μικρή διαφορά από τους Τούρκους. 39% οι Έλληνες, 42% οι Τούρκοι και 11% οι Βούλγαροι. Πάραυτα οι Έλληνες της Θράκης στις αρχές του 20 ου αιώνα κρατούν την πρώτη θέση στην οικονομική ζωή και ελέγχουν το 50% των γεωργικών επιχειρήσεων και το 70% των εμπορικών, εισαγωγικών και εξαγωγικών επιχειρήσεων που ανήκαν εξ ολοκλήρου στους Έλληνες.

Είναι γεγονός ότι θα μπορούσε κάποιος να μιλάει με τις ώρες, τις ημέρες και γιατί όχι με τους μήνες για την Θράκη και γενικά για τις αλησμόνητες πατρίδες. Τελειώνοντας αγαπητοί μου συμπατριώτες επιτρέψτε μου να κάνω μια σημείωση αλλά και μία πρόταση

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και επικίνδυνες. Γι αυτό προβάλλει επιτακτική η ανάγκη να θυμίζουμε προς τους συνανθρώπους μας και ειδικότερα στις επερχόμενες γενιές, τους νέους και τις νέες, τα βλαστάρια μας, την πραγματική και την ανώτερη φύση του ανθρώπου, να τους θυμίζουμε ότι έχουν απόλυτη ανάγκη από ιστορική και πολιτιστική διατροφή, αυτήν που αντέχει μέσα στο χρόνο, αυτήν που είναι αστείρευτη πηγή άντλησης πληροφοριών και γνώσεων και ότι μέσα από αυτήν την πνευματική διατροφή αντλούνται αμέτρητα στοιχεία που μπορούν να θρέψουν και να διατηρήσουν όνειρα και ανάγκες πνευματικής επιβίωσης. Άλλωστε η μόρφωση και γενικότερα η παιδεία κάθε ανθρώπου, κάθε λαού, είναι τα στοιχεία εκείνα που μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε πολύ καλά το παρελθόν τους, να διαπιστώνουμε το παρών τους και να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον τους.

Επειδή είναι διαπιστωμένο ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη είναι μονόπλευρα ενημερωμένη οφείλουμε σαν Έθνος να εφαρμόσουμε μία ενιαία στρατηγική που να έχει βάθος και ορίζοντες, επιστρατεύοντας και χρησιμοποιώντας τους διπλωμάτες μας, τους ιστορικούς μας, τους διεθνολόγους μας, τους Νομικούς μας και να τους στείλουμε στα 4 σημεία του ορίζοντα να παρουσιάσουν τις Ελληνικές θέσεις και να αποκαταστήσουν την αλήθεια.

Και τέλος να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλους εκείνους που απερίφραστα υποστήριζαν ότι οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες και που σήμερα κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την πάταξη της τρομοκρατίας, σε όλους εκείνους που μιλούν για ισονομία και ισοπολιτεία μέσα στα πλαίσια μιας Ενωμένης Ευρώπης και της κοινωνίας των Εθνών, αλλά συνεχίζουν να μετρούν τα πάντα με νομισματικές μονάδες και που σήμερα κωφεύουν προς κάθε κατεύθυνση όταν πρόκειται για Εθνικά ζητήματα της πατρίδας μας, ότι τόσο η Θράκη όσο και η Μακεδονία ήταν - είναι και θα παραμείνουν Ελληνικές, όπως Ελλάδα είναι ο Πόντος, η Μικρά Ασία, η Βόρειος Ήπειρος και η Κύπρος.

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) Ιστορία του Βόρειου ελληνισμού ΘΡΑΚΗ του Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

2) Συνοπτική ιστορία της Θράκης του Ευστρατίου Καλογερά

3) Θράκη και Θρακικός Ελληνισμός της Π.Ο.Θ.Σ.

4) ΘΡΑΚΗ από τον Ομηρο μέχρι τις μέρες μας του Συλλόγου Ι.Κ.Τ.Α.

 

 

 

Ααχεν / Δυτ. Γερμανίας 30 Ιουνίου 2002

Ελευθέριος Θ. Χατζόπουλος

Πρόεδρος ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Ν.ΣΕΡΡΩΝ

Β' Αντιπρόεδρος της Π.Ο.Θ.Σ.