Εκεί η Παναγία γιορτάσθηκε και υμνήθηκε καθημερινά από τον Ισαάκιο Κομνηνό και τους μοναχούς, με αυστηρό τυπικό δικής τους έμπνευσης. Προσφέρει μέγα κοινωνικό και πνευματικό έργο σ’ ολόκληρη την περιοχή.
Οι τεχνίτες που την κατασκεύασαν, είχαν ως πρότυπο το εσωτερικό της Αγιάς Σοφιάς. Οι τοιχογραφίες του ναού έχουν μια μεγαλόπρεπη σοβαρότητα, το όλο δε οικοδόμημα με το ελαφρύ ροζέ χρώμα της πέτρας που είναι κτισμένος, σε προδιαθέτει για αναπολήσεις των περασμένων που δένουν με τα τωρινά, αρμονικά, γιατί και τώρα το μνημείο αυτό αποτελεί το σύμβολο των Θρακιωτών, σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Οι αναστηλωτικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν αποκατέστησαν τη βόρεια, την ανατολική και τη νότια όψη του καθολικού. Το τύμπανο του τρούλου δέθηκε με μετάλλινο στεφάνι, το νότιο ζεύγος των κιόνων στηρίχθηκε με χαλύβδινα ελάσματα και όλοι οι κίονες σφίχτηκαν με χαλύβδινα στεφάνια. Έγιναν, επίσης, μερικές επισκευές στην μολυβδοστέγαση, μετρήσεις μικρομετακινήσεων του μνημείου με σύστημα invar και συντήρηση του οχυρωματικού περίβολου.
Κάθε 15 Αυγούστου εδώ γίνεται η συγκέντρωση των Θρακιωτών, στον «Παρθενώνα της Θράκης», στο Βυζαντινό προπύργιο, για να ενώσουν όλοι μαζί τις προσευχές τους, αλλά και τις ευχές τους για διατήρηση της πολιτιστικής τους ταυτότητος και ανάπτυξης της Θράκης μ’ ένα δυναμικό παρόν, δίπλα στο ενδοξότατο παρελθόν.