ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΜΠΕΔΩΣΗΣ

ΑΣΚΗΣΕΙΣ 1ου Κεφ.

Γ’ ΤΑΞΗ

ΜΑΘΗΜΑ:    ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ

1ο Κεφάλαιο: ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ  

 

Α. ΓΕΝΙΚΑ

Τοιχοποιία ονομάζουμε τα κατακόρυφα στοιχεία μιας κατασκευής ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΜΠΕΔΩΣΗΣ, πλήρη ή με ανοίγματα, τα οποία συναντώνται σε μόνιμες κατασκευές (λιθοδομές, πλινθοδομές, χυτές) αλλά και σε κινητές (ξύλινα, μεταλλικά, πλαστικά στοιχεία) που δομούνται με διάφορα υλικά με σκοπό να διαμορφώσουν τους εσωτερικούς χώρους και πολλές φορές να αναλάβουν τα φορτία των οριζόντιων στοιχείων (δοκάρια, πλάκες στέγες).

Το υλικό μιας τοιχοποιίας επιλέγεται ώστε να εξασφαλίζονται η λειτουργικότητα, η αντοχή, η αισθητική, η προστασία και η διάρκεια ζωής μιας κατασκευής.

Οι τοιχοποιίες διακρίνονται ανάλογα με:

  1. Τη Θέση τους: εξωτερικές (διαχωρίζουν το κτίριο από το ύπαιθρο ή από το έδαφος η από συνορεύοντα κτίρια και δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για τη χρήση του κτιρίου), εσωτερικές (διαχωρίζουν τους χώρους του κτιρίου μεταξύ τους) ειδικές (ή υπαίθρου: θεμελίωσης, αντιστήριξης, περίφραξης)
  2. Τη Στατική τους Λειτουργία:

Φέρουσες: παραλαμβάνουν τα κατακόρυφα φορτία από τα πατώματα και τα οριζόντια φορτία (σεισμός, άνεμος) και τα μεταφέρουν στους πιο κάτω φέροντες τοίχους ή τη θεμελίωση. Επίσης λειτουργούν και ως τοιχοποιίες πλήρωσης.

Εναλλακτικά, αν ο αυτός ο ορισμός φαίνεται μεγάλος, γράφουμε: Επάνω τους στηρίζονται άλλα δομικά στοιχεία.

Πλήρωσης: Συμπληρώνουν τα κενά ανάμεσα στα στοιχεία του φέροντα οργανισμού.

Φέρων οργανισμός: το σύνολο των κατακόρυφων και οριζόντιων δομικών στοιχείων ενός κτίσματος που «φέρουν» τα νεκρά ή μόνιμα φορτία (ιδίο βάρος, τοιχοποιίες κλπ) και τα ωφέλιμα φορτία του (φορτία χρήσης από τον άνθρωπο) και τα μεταβιβάζουν στη γη. Ο φέρων οργανισμός αποτελεί το  βασικό κορμός του κτίσματος.

 

 

  1. Το υλικό κατασκευής τους

 α)πλινθοδομές: χρήση τεχνητών λίθων με κονίαμα

β) λιθοδομές: χρήση φυσικών λίθων με ή χωρίς κονίαμα

γ) χυτές: σε καλούπι από σκυρόδεμα (τοιχία) ή προκατασκευασμένες

δ) μικτές: συνδυασμός των προ

ε) μεταλλικές, ξύλινες κλπ. (χρήση σχετικά πιο ελαφρών υλικών)  ελαφρές

 

Β. ΠΛΙΝΘΟΔΟΜΕΣ:

Δομικά στοιχεία με προδιαγεγραμμένες ιδιότητες και τυποποιημένες διαστάσεις που κατασκευάζονται τεχνητά. Ανάλογα με υλικό κατασκευής τους διακρίνονται σε ωμόπλινθους, οπτόπλινθους (τούβλα), πυρότουβλα κλπ.

  1. ΩΜΟΠΛΙΝΘΟΙ

Τοιχοποιία για πρόχειρες κατασκευές όπου δεν υπάρχουν φυσικοί λίθοι. Χειροποίητα τούβλα χωρίς σταθερές διαστάσεις π.χ. 40χ20χ20 μέχρι 20χ10χ16 ελάχιστο. Έχουν μικρή αντοχή σε θλίψη αλλά καλές θερμομονωτικές ιδιότητες.  Η δόμησή τους γίνεται κατευθείαν σε συμπαγές έδαφος είτε σε βάση από φυσικούς λίθους είτε σε μικρό σκάμμα θεμελίωσης. Σήμερα χρησιμοποιούνται σπάνια αλλά έχουν αντέξει για χιλιάδες χρόνια. Φέρουσες ή πλήρωσης.

  1. OΠΤΟΠΛΙΝΘΟΙ

Από πηλό. Επιλογή, εξόρυξη, μηχανική επεξεργασία – σχηματοποίηση και ξήρανση των λίθων, ψήσιμο σε 900- 1000 °C.

Τοιχοποιίες  φέρουσες (υποχρεωτικά από μπατικούς- υπερμπατικούς) ή πλήρωσης.

Διαστάσεις

ΣΥΜΠΑΓΗ : με κοιλότητα ή αυλακώσεις  (γεμίζουν με λάσπη για καλύτερη σύνδεση) σε διάφορες διαστάσεις. Με μικρότερο ύψος για να ψήνονται καλύτερα. Αυξημένο βάρος, μεγάλος χρόνος ξήρανσης.

ΔΙΑΤΡΗΤΑ: Διατομή τετράγωνη, ορθογωνική ή στρογγυλή, συνήθως οριζόντιες στην επιφάνεια έδρασης. Πολλές διαστάσεις, ομαδοποιούνται με μικρά (6χ9χ19, 9χ19χ9,1) και μεγάλα (15χ18χ25 κλπ).

Στο μεταξύ τους αρμός ενός εκατοστού.

Πλεονεκτήματα

  • Μείωση κόστους (βιομηχανοποιημένη παραγωγή, απευθείας τοποθέτηση απλοποιημένη διαδικασία δόμησης, μικρότερο πάχος – οικονομία χώρου, μικρότερο βάρος).
  • Σταθερές ιδιότητες, προδιαγεγραμμένες , αξιόπιστη μελέτη. Ειδικοί τεχνητοί λίθοι για συγκεκριμένα σημεία της κατασκευής (π.χ. πυρότουβλα στο τζάκι, κισσηροπλινθόλιθοι για μικρότερο βάρος).
  • Ευέλικτη κατασκευή: στενότεροι, ελαφρότεροι τοίχοι αλλά και καλή συνεργασία με άλλα υλικά π.χ. υγροθερμομονωτικά.
  • Συνεχώς βελτιούμενες ιδιότητες (π.χ. οι τρύπες στο τούβλο βελτίωσαν τους συντελεστές θερμομόνωσης και μείωσαν το βάρος του)

Μειονεκτήματα

Ψαθυρότητα τοιχοποιίας (αδυναμία να παραμορφωθεί) – Τρωτότητα (μείωση αντοχής).

ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα παραπάνω πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αφορούν στους οπτόπλινθους (τούβλα), όχι τους ωμόπλινθους.

Ανάλογα με τον τρόπο ΣΥΜΠΛΕΞΗΣ ΤΩΝ ΤΟΥΒΛΩΝ οι οπτοπλινθοδομές διακρίνονται σε:

  1. Ορθοδρομική: Ο τοίχος έχει πάχος όσο το ύψος ενός τούβλου (π.χ. 6εκ. για τούβλα 6χ9χ19). Τοιχοποιία πλήρωσης. ΝΑ ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΙ ΑΡΜΟΙ.
  2. Δρομική: τα τούβλα τοποθετούνται κατά το μήκος τους, παράλληλα με το μήκος του τοίχου. Πάχος όσο το πλάτος του τούβλου (π.χ. 9 εκ. για τούβλα 6χ9χ19). Χτίζεται εναλλάξ σε δύο στρώσεις. Τοιχοποιία πλήρωσης. ΝΑ ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΙ ΑΡΜΟΙ.
  3. Μπατική: Συνήθως φέρουσα. Ο τοίχος έχει πάχος όσο το μήκος ενός τούβλου (19 εκ.) Χτίζεται εναλλάξ σε δύο στρώσεις. Στην πρώτη δύο δρομικά, το ένα δίπλα στο άλλο, με αρμό στη μέση. Στη δεύτερη τοποθετούνται ώστε το μήκος να είναι κάθετο στο πάχος του τοίχου.
  4. Υπερμπατική: Φέρουσα. Ο τοίχος έχει πάχος όσο ένας δορμικός και μπατικός μαζί + ένας πάχος αρμού (29 εκ). ΝΑ ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΙ ΑΡΜΟΙ. Επίσης υπάρχει υπερμπατική τοιχοποιία με πάχος όσο δύο μήκη τούβλων + αρμός που σπάνια χρησιμοποιείται.
  5. Ψαθωτή: με διάκενο στο εσωτερικό, 2- 10 εκ που αυξάνει τις μονωτικές ιδιότητες (υγρασία, θόρυβο, καιρικές συνθήκες) χωρίς να μεταβάλλει το κόστος και το βάρος του κτιρίου. Πολλές φορές τα κενά γεμίζουν με μονωτικό υλικό (διογκωμένη πολυστερίνη, υαλοβάμβακα, πετροβάμβακα, heraclith άλλα υλικά, κίσσηρη, ελαφρόπετρα κλπ.). Επίσης τα κενά χρησιμοποιούνται για να κρύψουμε μέσα τους συρόμενα κουφώματα (πλάτος κενού ώστε να κινείται με άνεση το κούφωμα). Συνδυασμοί τοίχων: δύο δρομικοί, δρομικός +μπατικός αλλά και ορθοδρομικός με μπατικό (βλ. φωτό βιβλίου σελ. 1.15) που όμως δεν συνίσταται (εμπορική αντιμετώπιση).

Οι δύο τοίχοι πρέπει να συνδέονται τουλάχιστον σε δύο σημεία ανά μ2 ώστε να μην έχουμε αποκόλληση. Η σύνδεση γίνεται με μεταλλικά ελάσματα (τζινέτια) ή με τη χρήση τούβλων τοποθετημένα κάθετα προς το πάχος του τοίχου.

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ: διασταυρώσεις και γωνίες των τοίχων, λαμπάδες κουφωμάτων και γενικά τελειώματα κατασκευών. Όταν αναγκαζόμαστε να κόψουμε ένα τούβλο σε κάποιο τελείωμα προσέχουμε ώστε να απομένει τουλάχιστον μισός πλίνθος.

 

ΚΑΝΟΝΕΣ ΟΡΘΗΣ ΔΟΜΗΣΗΣ ΟΠΤΟΠΛΙΝΘΟΔΟΜΗΣ

  1. Καθαρίζουμε το δάπεδο. Στην πλάκα χαράζουμε σε κάτοψη τη θέση της τοιχοποιίας σύμφωνα με τις οδηγίες της μελέτης.
  2. Ορίζουμε τους τοίχους με ράμματα. Τα ράμματα είναι οριζόντιοι ή κατακόρυφοι σπάγκοι οι οποίοι στηρίζονται σε προσωρινούς οδηγούς (από ξύλο, σίδερο κλπ). Η οριζοντίωση πετυχαίνεται με το αλφάδι. Στην περίπτωση που ο τοίχος κτιστεί ανάμεσα σε φερόμενα στοιχεία (κολώνες) η στήριξη των ραμμάτων γίνεται σε αυτά. Η πρώτη σειρά τούβλων να ακουμπά στο ράμμα. Αφού τα πάχη των τούβλων είναι πολλαπλάσια των διαστάσεων των τούβλων, χρησιμοποιούμε ράμμα μόνο στη μία πλευρά του τοίχου.
  3. Εξασφαλίζουμε ότι ο τοίχος είναι κατακόρυφος με το ζύγι η νήμα της στάθμης. Η κάθε νέα σειρά τούβλων να ακούμπά σε κάποιο σημείο της στο ζύγι. Επίσης μπορούμε να τοποθετήσουμε περισσότερα οριζόντια ράμματα για να εξασφαλίσουμε ότι ο τοίχος μας είναι κατακόρυφος.
  4. Προσοχή στις γωνίες και τις διασταυρώσεις. Οι ορθές γωνίες δημιουργούνται με τη βοήθεια μεγάλων σιδερένιων και ξύλινων γωνιών που τοποθετούνται στο δάπεδο ώστε να η μία τους πλευρά να ακουμπά στον ήδη χαραγμένο τοίχο. Ο κάθετος τοίχος πρέπει να εφάπτεται στην άλλη πλευρά της γωνίας. Στις γωνίες οι τοίχοι να μην εφάπτονται αλλά να εμπλέκονται.
  5. Το χτίσιμο γίνεται από την άκρη προς το μέσο. Βρέχουμε τα τούβλα για να εξασφαλίσουμε καλύτερη πρόσφυση του κονιάματος (αλλιώς το κονίαμα αποχωρίζεται από την επιφάνειά του). Με το μυστρί στρώνουμε κονίαμα λίγο μεγαλύτερο από 1 εκ, ώστε τελικά να γίνει 1 εκ. Με την ανάποδη του μυστριού χτυπάμε το τούβλο. Η τοποθέτηση γίνεται ώστε να γεμίζει ο κατακόρυφος αρμός μεταξύ δύο τούβλων.
  6. Προσοχή στη δεύτερη στρώση: να μην δημιουργούνται κατακόρυφοι αρμοί.
  7. Όπου προβλέπονται ανοίγματα, σταματάμε στην ποδιά, και γίνονται οι απαραίτητες μετρήσεις. Κατόπιν διαμορφώνονται οι λαμπάδες και τέλος τα ανώφλια ή τα πρέκια.
  8. 15 – 20 εκατοστά πιο κάτω από πλάκα ή δοκάρι σταματάμε περιμένουμε για μια μέρα να «καθίσει» το κονίαμα, από το βάρος των τούβλων αλλά και τη συστολή του κονιάματος. Στη συνέχεια χτίζουμε με λοξά, σχεδόν όρθια, τούβλα την τελευταία ζώνη, που έχει πλάτος λίγο μικρότερο απ’ το μήκος ενός τούβλου (σφήνωμα).

Όταν η τοιχοποιία είναι φέρουσα, αντί για σφήνωμα φτιάχνουμε σενάζ.

  1. Πολλές φορές για τη διαμόρφωση ακραίων σημείων χρειάζεται να κοπούν οι πλίνθοι μικρότεροι. Προσοχή αυτό που απομένει να μην είναι μικρότερο από ½ τούβλο.
  2. Ο τοίχος να καταβρέχεται αν έχουμε ξηρό καιρό, ώστε να μην τραβά νερό απ’ το κονίαμα.

 

ΣΕΝΑΖ ή διάζωμα: η ενιαία και συμπαγής ζώνη ενίσχυσης μιας τοιχοποιίας με διαφορετικό υλικό από αυτήν.

Δένει και ενισχύει τις τοιχοποιίες. Κατασκευάζεται από οπλισμένο σκυρόδεμα. Έχει πάχος ίδιο με τον τοίχο και ύψος περίπου 15 εκ. Τοποθετούνται στην ποδιά ή τα πρέκια ανοιγμάτων (η και στα δύο). Αν ο τοίχος είναι χωρίς ανοίγματα, τοποθετείται σενάζ στα 2 με 2,5 μ.

Πώς κατασκευάζεται: στα κατάλληλα σημεία διακόπτεται το κτίσιμο της τοιχοποιίας, κατασκευάζουμε στοιχειώδη καλούπι, τοποθετείται ο οπλισμός και διαστρώνεται το σκυρόδεμα. Αφού πήξει, συνεχίζουμε το χτίσιμο.

Παλαιότερα το σενάζ κατασκευαζόταν με ξύλινα περιμετρικά δοκάρια και χαλύβδινους (ή και ξύλινους) ελκυστήρες.

Ο ρόλος του σενάζ:

Μια τοιχοποιία δέχεται κατακόρυφα και οριζόντια φορτία. Τα οριζόντια φορτία (άνεμος, σεισμός, είτε από τα ίδια τα πατώματα και τις στέγες) που δέχεται μια τοιχοποιία μπορεί να είναι κάθετα ή κατά μήκος αυτής. Όταν είναι κατά μήκος δεν μας ενοχλούν. Όταν δρουν κάθετα μπορεί να έχουμε ρηγματώσεις, αποκολλήσεις κλπ. Σημαντικότερο το πρόβλημα όταν οι τοίχοι σχηματίζουν μεταξύ τους γωνίες, ταυ ή σταυρούς. Τότε οι οριζόντιες δυνάμεις πιέζουν τον έναν τοίχο πάνω στον άλλο, ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗΣ. Με το σενάζ, οι κάθετες δυνάμεις μεταβιβάζονται σε άλλους τοίχους, κάθετους στους πρώτους, άρα παράλληλους με τη δύναμη που επενεργεί.

Αν αυτό φαίνεται μεγάλο, τουλάχιστον γράφουμε: Το σενάζ βοηθά τον τοίχο να παραλάβει τις οριζόντιες φορτίσεις.

ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΥΛΙΚΑ:

  1. ΛΙΘΟΔΟΜΕΣ: Δόμηση με φυσικούς λίθους. Ο κανόνας στην ελληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Σήμερα χρησιμοποιούνται όπου επιβάλλεται η παραδοσιακή μορφή των κτιρίων και όπου υπάρχει σε αφθονία πέτρα. Επίσης χρησιμοποιούνται σε ειδικές κατασκευές και κυρίως σε επενδύσεις.

Κύρια είδη των λιθοδομών είναι:

α. Ξηρολιθοδομές. Χωρίς κονίαμα (λάσπη) και με μικρή (επιτόπια) επεξεργασία των λίθων. Για κατασκευές μικρής σημασίας (χαμηλοί τοίχοι αντιστήριξης, μικρά βοηθητικά κτίσματα, χαμηλές διαχωριστικές μάντρες)

β. Αργολιθοδομές. Οι λιθοδομές με αργούς λίθους ( με ελάχιστη ή καθόλου επεξεργασία), μεγάλων διαστάσεων (τουλάχιστον 45- 50 εκ) και κονίαμα (2-3 εκ). Για τοίχους αντιστήριξης, υπογείων αλλά και ανωδομές.

γ.  Ημιλαξευτές. Οι λιθοδομές με μισολαξευμένες πέτρες και κονίαμα. Χρησιμοποιούνται όπου μας ενδιαφέρει η εμφάνιση της τοιχοποιίας (κατοικίες, μνημειακά κτίρια). Η λιθοδομή χτίζεται από τη μία και σπανιότερα από τις δύο πλευρές με μισολαξευμένες πέτρες και σπανιότερα από τις δύο. Το κενό που σχηματίζεται μεταξύ των δύο παρειών γεμίζει με κονίαμα.

δ. Λαξευτές. Η πέτρα έχει υποστεί τέτοια επεξεργασία που να αποκτήσει το σχήμα που χρειάζεται για την κατασκευή. Σε τοίχους διαφόρων οικοδομικών έργων, αψίδες, θόλους, τοίχους αντιστήριξης. Παλαιότερα η δόμηση γινόταν χωρίς κονίαμα (η αντοχή της βασίζεται στην απόλυτη έδραση και την εμπλοκή των λίθων) για να ενισχυθεί όμως η κατασκευή χρησιμοποιούσαν μεταλλικούς συνδέσμους.  Σήμερα κονίαμα 3-6 χλστ.

Συμπέρασμα: όσο πιο επεξεργασμένη η πέτρα, τόσο λιγότερο κονίαμα χρειάζεται.

Συστήματα δόμησης: Ισόδομο (σε στρώσεις), ψευδοισόδομο ή ισόδομο και ανισουψές (σε στρώσεις διαφορετικού ύψους η μία από την άλλη), ανισόδομο (υπάρχουν και λοξοί αρμοί). Βλ. σχήμα πίσω.

Επίσης έχουμε:   Πλακοειδείς τοιχοποιίες (με πέτρες μικρού ύψους σαν πλάκες και δύο λίθινες όψεις) και λιθοδομές με κροκάλες (στρογγυλές πέτρες) και μειωμένη αντοχή.

  1. ΤΟΙΧΟΣ ΜΕ ΤΟΥΒΛΑ ΑΠΟ ΑΦΡΩΔΕΣ ΜΠΕΤΟΝ : Παράγονται από κυψελωτό υλικό με πόρους και αφρώδη υφή και παρουσιάζουν αυξημένες θερμομονωτικές ικανότητες. Κτίζονται με κονίαμα και ειδική κόλλα και ανά 2,5 έως 4 μέτρα κατασκευάζεται σενάζ. Οι δύο όψεις στη συνέχεια επιχρίονται με ένα λεπτό στρώμα επιχρίσματος ή μένουν ανεπίχριστες.
  2. ΤΟΙΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΒΛΑ ΜΕ ΓΕΜΙΣΗ ΜΟΝΩΤΙΚΟΥ: Είναι τούβλα που στην σχεδίαση τους έχει προβλεφθεί χώρος για τοποθέτηση θερμομονωτικού υλικού (πολυουρεθάνης), πράγμα που ενισχύει την θερμική αντίσταση της τοιχοποιίας. Οι διαστάσεις τους είναι ίδιες με αυτές της μπατικής οπτοπλινθοδομής. Υπάρχουν επίσης τα ειδικά θερμομονωτικά τούβλα εξωτερικής τοιχοποιίας που εξασφαλίζουν ικανοποιητική θερμομόνωση.
  3. ΤΟΙΧΟΣ ΜΕ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΤΟΥΒΛΑ: Συμπαγή τούβλα με λεία επιφάνεια εξωτερικά σε μεγάλη ποικιλία χρωματισμών. Τοποθετούνται σε επενδύσεις τοίχων εσωτερικών ή εξωτερικών, τζακιών κ.τ.λ.
  4. ΠΥΡΟΤΟΥΒΛΑ (ή πυρίμαχα): Χρησιμοποιούνται σε τζάκια, φούρνους, καπνοδόχους, κλπ. Αρκετά ανθεκτικά στις υψηλές θερμοκρασίες ( δεν παρουσιάζουν ρωγμές ή παραμορφώσεις από την επίδραση υψηλών θερμοκρασιών).
  5. ΤΣΙΜΕΝΤΟΛΙΘΟΔΟΜΕΣ: οι λιθοδομές που γίνονται από τσιμεντόλιθους. Παρουσιάζουν τα εξής πλεονεκτήματα:
  • Δεν χρειάζονται ψήσιμο και μπορούν να κατασκευασθούν φθηνότερα και γρηγορότερα στο εργοτάξιο που υπάρχουν οι πρώτες ύλες
  • Οι διαστάσεις τους είναι μεγαλύτερες από των τούβλων, (19x19x39), κτίζονται γρηγορότερα με λιγότερο κονίαμα και πιο οικονομικά από αυτά.

Οι τσιμεντόλιθοι κατασκευάζονται από τσιμεντοκονίαμα, και σε ειδικά καλούπια παίρνουν σχήμα ορθογώνιου παραλληλεπίπεδου. Είναι διάτρητοι, έτσι παρά τις μεγάλες τους διαστάσεις δεν έχουν υπερβολικό βάρος.

Τα μειονεκτήματά τους, λόγω των οποίων μειώθηκε η χρησιμοποίησή τους είναι:

  • Η δυσκολία κατασκευής τοίχων που η μορφή τους να έχει γωνίες και πολύπλοκα σπασίματα (εσοχές, εξοχές κ.τ.λ.).
  • Η δυσκολία να ανοίξουν τρύπες ή να τεμαχιστούν για τις ανάγκες της οικοδομής όπως π.χ. για τοποθέτηση υδραυλικών και ηλεκτρικών εγκαταστάσεων.
  • Η μειωμένη ικανότητά τους σε ηχομόνωση και θερμομόνωση.
  • Η υγροαπορροφητικότητα.

Όταν στους τσιμεντόλιθους υπάρχουν κατάλληλες οπές μπορούμε αφού τοποθετήσουμε κατακόρυφο οπλισμό και πληρώσουμε τις τρύπες με κονίαμα να αποκτήσουμε μια κατασκευή με βελτιωμένη αντοχή. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι τοιχοποιίες από τσιμεντόλιθους μπορούν να είναι φέρουσες αλλά μόνο για χαμηλές κατασκευές.

  1. ΤΟΙΧΟΣ ΑΠΟ ΥΑΛΟΠΛΙΝΘΟΥΣ Ή ΥΑΛΟΤΟΥΒΛΑ: Χρησιμοποιούνται για τον έμμεσο φωτισμό χώρων στους οποίους δεν μπορούμε να ανοίξουμε κανονικό κούφωμα. Έχουν μειωμένη αντοχή, έτσι δομούνται σε μικρές επιφάνειες. Συνήθως έχουν κενό στο εσωτερικό τους. Οι πλευρές τους είναι διαμορφωμένες με εγκοπές ή έχουν επικολλημένη μια αμμώδη στρώση ώστε να επιτυγχάνεται απόλυτη σύνδεση με το κονίαμα. Έχουν σχήμα ορθογώνιου παραλληλεπιπέδου και οι διαστάσεις τους είναι 19x19x7. Κατά τη δόμηση των υαλότουβλων δεν χρειάζεται η εμπλοκή τους, αντίθετα οι αρμοί πρέπει να είναι σαφείς τόσο σε κατακόρυφο όσο και σε οριζόντιο επίπεδο. Αυτό συμβαίνει γιατί προκειμένου να δομηθούν, τοποθετείται οπλισμός ανάμεσα στους αρμούς δύο γειτονικών υαλότουβλων. Στην συνέχεια οι επιφάνειες τους πακτώνονται σε εγκοπές του τοίχου ή σε οδηγούς αλουμινίου, σχήματος ανεστραμμένου Π με την βοήθεια τσιμεντοκονιάματος ή ειδικής μαστίχας.
  2. ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ ΑΠΟ ΕΛΑΦΡΑ ΧΩΡΙΣΜΑΤΑ: Κατασκευάζονται από γυψότουβλα, γυψοσανίδες ή διπλά φύλλα μοριοσανίδων και προσαρμόζονται εύκολα και γρήγορα σε κάθε χώρο. Σε σχέση με την κοινή τοιχοποιία έχουν πολλά πλεονεκτήματα όπως, η ταχύτητα κατασκευής, το μικρό βάρος, η έλλειψη ανάγκης επιχρισμάτων κ.λ.π. Τα συστήματα αυτά έχουν μεγάλη ποικιλία σε διάφορες τυποποιημένες ή κατά παραγγελία διαστάσεις και ο τρόπος συναρμολόγησης τους, δίνει τη δυνατότητα να μεταβάλλονται συνεχώς και να ικανοποιούν τις απαιτήσεις κάθε μελέτης. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε επαγγελματικούς χώρους και κυρίως σε χώρους γραφείων.

Α) Τοιχοποιίες από γυψότουβλα: χρησιμοποιούνται κυρίως για εσωτερικές τοιχοποιίες ή για εσωτερικές επενδύσεις εξωτερικών τοίχων.

Προκειμένου να δομηθούν, πρέπει να έχει γίνει η χάραξη της θέσης τους στο δάπεδο και να έχουν τοποθετηθεί οι κάσες των κουφωμάτων του χώρου. Σε περίπτωση που θα τοποθετηθούν σε υγρούς χώρους απαιτούνται ειδικές βάσεις πάνω στις οποίες θα δομηθεί η πρώτη σειρά τούβλων. Μεταξύ  τους συναρμολογούνται με γυψόκολλα. Η τελική επιφάνεια τους είναι πολύ λεία γι’ αυτό δεν χρειάζεται επίχρισμα.

Έχουν μικρή αντοχή στις καταπονήσεις αλλά προσφέρουν σημαντική θερμοηχομόνωση και μεγάλη αντοχή στην φωτιά.

Β) Τοιχοποιίες από γυψοσανίδες: Το πιο διαδεδομένο υλικό κατασκευής ελαφρών χωρισμάτων. Τα ελαφρά χωρίσματα περιλαμβάνουν ξύλινο ή μεταλλικό σκελετό και επικάλυψη από γυψοσανίδες. Έχουν τυποποιημένες διαστάσεις και η συναρμολόγηση τους είτε γίνεται επί τόπου.

Όσον αφορά τον τρόπο τοποθέτησης του χωρίσματος, αρχικά χαράσσεται το ίχνος του στο δάπεδο, την οροφή και τους τοίχους. Στην συνέχεια προσαρμόζονται πάνω στο ίχνος, οι μεταλλικές υποδοχές που χρησιμεύουν ως οριζόντιοι και κατακόρυφοι οδηγοί του χωρίσματος. Η απόσταση των ορθοστατών είναι ανάλογη με το πάχος των γυψοσανίδων (π.χ. για το μεγαλύτερο πάχος γυψοσανίδας η απόσταση των ορθοστατών είναι 60 εκ).

Σε οριζόντια διεύθυνση ο σκελετός φέρει τουλάχιστον μια οριζόντια δοκίδα στο ελεύθερο ύψος του. Εάν υπάρχουν ανοίγματα στο χώρισμα, αυτά πλαισιώνονται με ορθοστάτες και οριζόντιες δοκίδες.

Επειδή οι γυψοσανίδες δεν πρέπει να πιεστούν κατά την τοποθέτηση τους, κόβονται κατά 1-2 εκατοστά μικρότερες από το ύψος που πρόκειται να καλύψουν. Οι αρμοί που δημιουργούνται μεταξύ των γυψοσανίδων γεμίζουν με ειδικό γυψόστοκο, ο οποίος καλύπτεται με χάρτινη ταινία. Κατά την τοποθέτησή τους έρχονται σε επαφή με την οροφή με την βοήθεια μικρών σφηνών, που τοποθετούνται στην κάτω ακμή τους. Η στερέωσή τους στον σκελετό,  ανάλογα με το υλικό κατασκευής του, γίνεται με καρφιά ή ειδικές βίδες.

Γενικά κατά την τοποθέτηση χωρισμάτων με γυψοσανίδες, όταν έχουμε πλήρη τοιχοποιία ξεκινούμε από τον τοίχο του κτιρίου. Σε περίπτωση όμως που υπάρχει άνοιγμα στο χώρισμα, τότε ξεκινούμε την τοποθέτηση των γυψοσανίδων από την θέση του ανοίγματος.

 

Οικοδομική 1ο Κεφάλαιο