|
|
|
|
|
|
|
|
Μουσικοθεατρική παράσταση
Πειραματικό Γυμνάσιο Σπάρτης -
1ο Γυμνάσιο Σπάρτης - 1ο Λύκειο Σπάρτης
20/6/2009
|
2. ΠΡΑΞΕΙΣ |
||
|
5. Βιβλιογραφία |
6. ΜΟΝΕ |
|
|
8.ΤΟ ΣΑΛΟΝ |
||
|
13. ΠΟΛΕΜΟΣ |
||
|
16. ΕΠΙΜΕΤΡΟ |
17. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ |
|
|
|
||
|
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟ Βρισκόμαστε στο Παρίσι το 1860. Ένα κίνημα στο χώρο της τέχνης θα ανατρέψει τα έως τότε δεδομένα: ο ιμπρεσιονισμός. Μουσικοί, ζωγράφοι και λογοτέχνες βρίσκονται στην τροχιά της ανανέωσης. Εμείς θα εστιάσουμε στους πιο σημαντικούς ζωγράφους, που σημάδεψαν με το έργο τους το χώρο της τέχνης. Θα ξεκινήσουμε με το Μονέ, επειδή ο πίνακάς του «Ανατολή» έδωσε το όνομα σε ολάκερο το κίνημα. Ο Μαλαρμέ,γνωστός ποιητής, ο Ντεμπισσί και ο Ραβέλ , οι γνωστοί ιμπρεσιονιστές μουσικοί θα μας μεταφέρουν νοητά πίσω στο χρόνο, στην παιδική ηλικία του Μονέ, τότε που γεννήθηκε η «Εντύπωση». Με άξονα το Μονέ και την Εντύπωση θα γνωρίσουμε και τους άλλους ομότεχνούς του στην Ελβετική Ακαδημία: τον Πισσαρό, το ζωγράφο της γης, τον κοσμικό Ρενουάρ και το Ντεγκά το ζωγράφο των μπαλαρίνων. Στην Ακαδημία ο Μονέ θα γνωρίσει και τη μελλοντική του γυναίκα την Καμίγ, που ήταν μοντέλο του. Όλοι μαζί θα αποφασίσουν να εκθέσουν τα έργα τους στο Σαλόν, το 1863, που θα απορρίψει τα έργα τους και θα δώσει το προβάδισμα στους παραδοσιακούς, γνωστούς και ως «πυροσβέστες» . Στο Σαλόν θα εκθέσει το έργο του «Πρόγευμα στη χλόη» ο Μανέ, που θα εξοργίσει τους κριτικούς της τέχνης. Θα αναλάβει να κατευνάσει τα οξυμμένα πνεύματα ο Ζολά, ο ανατρεπτικός δημιουργός της «Νανάς». Όλοι οι ιμπρεσιονιστές ήταν λάτρεις του γυναικείου φύλου και του καλού καφέ… Υπήρχε λοιπόν ένα καφέ στη Γαλλία, το γνωστό καφέ Γκερμπουά ,όπου οι ζωγράφοι έβρισκαν την ευκαιρία να συζητήσουν τις ανησυχίες τους και να εμπνευστούν από τα όμορφα κορίτσια που σύχναζαν στο καφέ. Μέσα στο καφενείο θα μας δοθεί η ευκαιρία να μπούμε στο «εργαστήρι» των κυριότερων ιμπρεσιονιστών ζωγράφων. Στο καφενείο θα γνωρίσουμε και το «βρώμικο» Σεζάν, που ονομάστηκε έτσι γιατί δεν του άρεσε να πλένεται. Οι ζωγράφοι θα αποφασίσουν να κάνουν μια δικιά τους ανεξάρτητη έκθεση, που δυστυχώς θα καθυστερήσει ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος. Ο Πισσαρό ήταν μέλος της Παρισινής Κομμούνας. Ο σοσιαλιστής Πισσαρό θα μας μιλήσει για τις ιδέες του: κολεκτιβοποίηση βιομηχανιών, κατάργηση της νυχτερινής εργασίας, … Ύστερα από δέκα χρόνια αποτυχίας από το Σαλόν, το 1873, ο Μονέ και οι φίλοι του άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Τελικά κατέληξαν να οργανώσουν μια ανεξάρτητη έκθεση. Ο Μονέ ήταν ο εμπνευστής του σχεδίου και υποστηρίχθηκε από τους Ρενουάρ, Πισσαρό και Ντεγκά. Έτσι ξεκινά η έκθεση. Η Εντύπωση αυτή τη φορά είναι επιθετική. Οι ζωγράφοι δεν τα πήγαν καλά στις εισπράξεις. Οι δημοσιογράφοι από την άλλη βρήκαν τροφή… ο Λουί Λερουά έγραψε για τον πίνακα του Μονέ «Ανατολή»: εντυπώσεις σκόρπιες. Μια ταπετασρία τοίχου σε εμβρυακή κατάσταση, μοιάζει πιο ολοκληρωμένη, παρά αυτό το ζωγραφικό έργο. Η λέξη εντύπωση επαναλήφθηκε λίγες μέρες αργότερα και σε άλλες εφημερίδες και έτσι έδωσε το όνομα σε ολόκληρο το κίνημα. Ο Σεζάν θα παρουσιάσει τους «χαρτοπαίκτες» του, που θα προκαλέσει πολύ το κοινό. Ωστόσο ο κόσμος έφυγε φωνάζοντας, την ώρα που μπαίνει ένας γνωστός έμπορος τέχνης, ο Ντυράν Ρυέλ, ο οποίος διατίθεται να αγοράσει τα έργα των ζωγράφων. Ο Μονέ, που στο μεταξύ έχει πεθάνει η γυναίκα του η Καμίγ, πληροφορείται ότι η Αλίς, γνωστό μοντέλο και γυναίκα ενός εμπόρου τέχνης είχε μείνει χήρα. Η Αλίς θα γίνει ο δεύτερος μεγάλος σύντροφος του Μονέ. Ο Μονέ και η Αλίς ζουν τις τελευταίες στιγμές ευτυχίας. Ο Μονέ εργάζεται σκληρά στην τελευταία δουλειά του «τα νούφαρα». Δυστυχώς οι ζωγράφοι δεν πρόκειται να παραμείνουν μαζί για πολύ καιρό. Όσο καιρό ο Μονέ βρίσκεται κοντά στη φύση οι άλλοι ζωγράφοι ύστερα από πολλές ταλαντεύσεις και απόπειρες έχουν κατασταλάξει σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο ζωγραφικής, πράγμα που τους διαφοροποιεί μεταξύ τους. Και ενώ ξεκίνησαν όλοι με αφετηρία την Εντύπωση τη φευγαλέα, έφτασαν τελικά σε σημείο να ερίζουν για το τι είναι τέχνη. Η Εντύπωση η αρχική, η πηγαία έχει εγκαταλείψει τους ζωγράφους μας. Ο καθένας πήρε το δρόμο του. Τραγική φιγούρα απομένει ο Μονέ, ο οποίος θα καταλάβει το διπλό αποχωρισμό: αποχωρισμό από τους φίλους και από την Εντύπωση. Είναι η ώρα όμως να μιλήσει η Εντύπωσή μας, η συνείδησή μας… Ήρθε η ώρα της «κάθαρσης». Η Εντύπωση σε ένα παραλήρημα θα «αυταπαρνηθεί» τη δική μας Εντύπωση. Μέσα από ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων θα περιπλανηθεί στο σκοτάδι για να ξαναβγεί αλώβητη στο φως, οδηγώντας τους θεατές στην κάθαρση.
Βρισκόμαστε λίγο πριν πέσει η αυλαία. Ο Ραβέλ με τη βοήθεια του
φίλου του Μονέ θα περάσει «αλληγορικά» τη γέφυρα, το γνωστό πίνακα
του Μονέ. Ο συμβολισμός είναι σαφής: τι είναι αυτό που ένωσε τους
ζωγράφους και εμάς μαζί τους; Μήπως η γέφυρα της τέχνης; Μήπως η
τέχνη γεφύρωσε το τότε με το σήμερα;
|
|
ΠΡΑΞΕΙΣ Μουσικοθεατρικής παράστασης
ΠΡΑΞΗ Α΄ «ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ»
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1 «Η Συνάντηση» (Μαλαρμέ, Ντεμπυσσί , Ραβέλ ,Χορωδία)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2 «Τα θαλάσσωσα» (Ντεμπυσσί,Ραβέλ Πατέρας, Κλωντ Μονέ σε παιδική ηλικία ,Μαρί Ζαν)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3 «Ο σκιτσογράφος» (Γκραβιέ, Κλωντ Μονέ,Μπουντέν .Οι συμμαθητές : Πιερ, Ζαν, Φιλίπ.)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4 «Ο δάσκαλος Μπουντέν» (Μπουντέν, Κλωντ, Εντύπωση)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 5 «Οικογενειακές αναταραχές» (Πατέρας, Μαρί Ζαν, Λεμπρουσόν, Χορωδία)
ΠΡΑΞΗ Β΄ «ΘΕΣΕΙΣ-ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ»
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 6 «Η Ελβετική Ακαδημία» (Ρενουάρ,Πισσαρό,Μονέ)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 7 «Το ειδύλλιο» (Ρενουάρ,Πισσαρό,Μονέ Σουζάν Καμίγ Μονίκ , Εντύπωση,μοντέλα)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 8 «Οι πυροσβέστες» (Αντουάν Ντε Ντεβίλ, Ερνέστ Μεσονιέ, Γκαστόν Ζερβέ)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 9 «Το Σαλόν» (Μανέ, Κριτικός επιτροπής,Φρανσουά Ντε Νιουβερκέκ, Εμίλ Ζολά, Θεοφίλ Γκωτιέ, Ζυλ Κλαρετύ, Αφροδίτη, Εντύπωση)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 10 « Το καφέ Γκερμπουά» (Μονέ, Πισσαρό, Ρενουάρ, Ντεγκά, Ραβέλ, Μανέ, Σεζάν, Ζολά, Γκερμπουά, Βεατρίκ, Λιλί, Ναταλί, Νινέτ, ΧΟΡΩΔΙΑ)
ΠΡΑΞΗ Γ΄ «ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ»
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 11 «Πόλεμος»- «Δύσκολοι καιροί» (Μονέ, Πισσαρό ,Καμίγ, Χορός)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 12 « Η σκανδαλιστική» χορηγία (Μονέ,Αλίς, Πισσαρό ,Καμίγ)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 13 «Ανατολή-Η έκθεση των Ιμπρεσιονιστών» (Μονέ, Πισσαρό, Ντεμπυσσύ, Ραβέλ,Ρενουάρ, Ντεγκά, Σεζάν, Εντύπωση, Μαρτίν, Γκαστόν, Λερουά ,Χορωδία)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 14 « Ο έμπορος Ντυράν Ρυέλ» (Ντυράν Ρυέλ, Μονέ, Ντεγκά ,Πισσαρό, Ρενουάρ)
ΠΡΑΞΗ Δ΄ «Η ΑΕΝΑΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ»
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 15 «Επιστροφή στη φύση» (Μονέ, Αλίς)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 16 «Το σχίσμα» (Μονέ, Αλίς, Ρενουάρ, Ντεγκά, Πισσαρό)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 17 «Ψευδαισθήσεις»
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 18 «Η Γέφυρα» (Μονέ, Ραβέλ ,Υπηρέτρια)
FINALE
|
|
1. Φουντάς Παναγιώτης: Κλωντ Μονέ 2. Σαϊτάκη Μαρία: Εντύπωση 3. Χαρίσης Σταύρος: Καμίλ Πισσαρό 4. Χονδρός Χρήστος: Ντεγκά 5. Αριδάς Αναστάσιος: Κλωντ Μονέ (παιδική ηλικία) 6. Γρηγορίου Παναγιώτης: Σεζάν, Μεσιέ Λεμπρουσόν, Ντε Νιουβερκέκ 7. Σαλαβανίτης Γρηγόρης: Ντεμπισσύ, Μανέ, Ντυράν Ρυέλ 8. Παπαδάκης Βασίλης: Ρενουάρ 9. Παπαζαφειρόπουλος Θανάσης: Μαλαρμέ, Μπουντέν, Εμίλ Ζολά 10. Καρκαμπάσης Γιώργος: Γκραβιέ, Ερνέστ Μεσονιέ, Κριτικός επιτροπής, Λερουά 11. Κορκανάς Νίκος: Πατέρας, Γκερμπουά, Μαρτίν 12. Κούτρης Κώστας: Ραβέλ 13. Αλικάκος Γιώργος: Γκαστόν Ζερβέ, Γκαστόν 14. Παπαδογρηγοράκος Παναγιώτης: Φιλίπ 15. Σάλαρης Νίκος: Ζαν 16. Στρατηγάκης Βασίλης: Πιερ, Αντουάν ντε Ντεβίλ, Ζυλ Κλαρετύ 17. Κώτσου Γεωργιάνα: Μαρί Ζαν 18. Λαμπρινού Ζωή: Καμίγ 19. Λυκούρεση Κυριακή: Αλίς, Βεατρίκ 20. Μηλιάκου Ελένη: Αφροδίτη 21. Μυτιληναίου Ματίνα: Λιλί 22.Φουντά Ελένη: Νινέτ, Μονίκ 23.Λιακοπούλου Κατερίνα: Ναταλί 24.Αλλοιμόνου Εύα: Σουζάν
ΧΟΡΩΔΙΑ Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ 1. Κανελλοπούλου Χριστίνα 2. Καράντζαλη Ελένη 3. Κόντου Κωνσταντίνα 4. Νικητάκη Παναγιώτα 5. Τούμπουρα Νάσια 6. Τζανετέα Αριέττα
Β΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ 1. Λαμπράκου Γεωργία 2. Λιάσκου Ματίνα 3. Σαχλά Ελένη 4. Φουντά Ελένη 5. Λαγούδη Αλίκη 6. Μαντά Δήμητρα
Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ 1. Αθανασιάδου Χριστίνα 2. Αλλοιμόνου Εύα 3. Κώτσου Γεωργιάνα 4. Μηλιάκου Ελένη 5. Αγγάνη Παναγιώτα 6. Γιάνναρη Σταυρούλα 7. Κολλινιάτη Ουρανία 8. Καλημέρη Ράνια 9. Παπαδοπούλου Μαρία 10. Λιακοπούλου Κατερίνα
Στα παρασκήνια: Βαχαβιώλου Αθηνά
Υποβολείς: Αριστερά: Τσίτσου Ελένη Δεξιά: Μαυρόγιαννη Ευανθία (υπεύθυνη σκηνών)
|
|
Η καθηγήτρια Παπασταθάκη Παναγιώτα με τη βοήθεια των μαθητών της Α΄Λυκείου: Φουντά Παναγιώτη, Λαμπρινού Ζωής, Λυκούρεση Κυριακής, Σαϊτάκη Μαρία. Αφορμή της έμπνευσης υπήρξε η διδασκαλία του μουσικού ιμπρεσσιονισμού, στο μάθημα της μουσικής (μάθημα επιλογής Α΄Λυκείου) από την καθηγήτρια Παπασταθάκη Παναγιώτα. Κατόπιν έγινε παρουσίαση (power point) από τη φιλόλογο Κεφαλοπούλου Αικατερίνη των σημαντικότερων καλλιτεχνικών σταθμών των ζωγράφων που ασπάστηκαν το ρεύμα αυτό. Ανατέθηκε στους μαθητές που θα υποδύονταν τους κύριους ρόλους εργασίες σχετικά με τη ζωή των ζωγράφων (Χαρίση Σταύρο, Παπαδάκη Βασίλη, Χονδρό Χρήστο, Σαλαβανίτη Γρηγόρη, Γρηγορίου Παναγιώτη, Φουντά Παναγιώτη).
Σκηνοθεσία: Παπασταθάκη Παναγιώτα (καθηγήτρια μουσικής)
Θεατρική διδασκαλία: Παπασταθάκη Παναγιώτα (καθηγήτρια μουσικής), Κεφαλοπούλου Αικατερίνη (καθηγήτρια φιλολογικών)
Στίχοι τραγουδιών- μουσική διδασκαλία: Παπασταθάκη Παναγιώτα (καθηγήτρια μουσικής)
Ενδυματολογική άποψη: Οι μητέρες και οι γιαγιάδες των μαθητών
Σκηνικά –έπιπλα: Τα σκηνικά έφτιαξαν οι μαθητές του Πειραματικού Γυμνασίου Σπάρτης: Καρκαμπάσης Γιώργος, Κορκανάς Νίκος, Αλλοιμόνου Εύα, Κώτσου Γεωργιάνα, Μηλιάκου Ελένη, Αθανασιάδου Χριστίνα με τη βοήθεια των καθηγητών των καλλιτεχνικών: Κηπουρού Ευαγγελία, Οικονόμου Μαρία, Μαρκόπουλος Κωνσταντίνος.
|
|
Σχολικό εγχειρίδιο μουσικής Α΄Λυκείου Σεζάν: Ulrike Becks Malorny: εκδόσεις Taschen/Γνώση Ιμπρεσιονισμός-Στα μονοπάτια της τέχνης: εκδόσεις Μοντέρνοι καιροί Η τέχνη των Ιμπρεσιονιστών: Τζάνις Άντερσον: εκδόσεις Μίνωας Η ζωή και το έργο του Μονέ: Έντμουντ Σουίνγκλχερστ: εκδόσεις Μίνωας Η ζωή και το έργο του Ρενουάρ: Τζάνις Άντερσον: εκδόσεις Μίνωας Η ζωή και το έργο του Σεζάν: Έντμουντ Σουίνγκλχερστ: εκδόσεις Μίνωας Τα παρασκήνια του Ντεγκά: Richard Kendall: εκδόσεις Άγρα Εμπρεσιονισμός- Ανακαλύπτω την Τέχνη: Jude Welton Μονέ: Birgit Zeidler: εκδόσεις Konemann Η Λύντια Κάσσατ διαβάζει την πρωινή εφημερίδα: Hariet Scott Chessmann: εκδόσεις Άγρα Οι Ιμπρεσιονιστές: εκδόσεις Γκοβόστη
|
|
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
Ο Μαλαρμέ, γνωστός ποιητής της Γαλλίας που αντλεί την έμπνευσή του από όμορφες αιθέριες γυναικείες υπάρξεις, καθώς και οι μουσικοί που εκπροσωπούν το ρεύμα του ιμπρεσιονισμού Ραβέλ και Ντεμπυσσί θα αναλάβουν να μας εισάγουν στην τεχνική του ιμπρεσιονισμού: όρος δυσκολονόητος. Η φύση και οι αντανακλάσεις του φωτός πάνω στο τοπίο ήταν από τα αγαπημένα θέματα των ιμπρεσιονιστών.
1o ΧΟΡΙΚΟ «Πώς να το φανταστώ!»
(Α΄ φωνή) Πως στο χέρι θα κρατώ Το φως αυτό Δεν μπορώ να το φανταστώ
(Β΄ φωνή) Φως, μια πινελιά χρυσό και ρόδινο και απαλό Νότες χαράς, ηλιοφεγγιάς, παιχνίδισμα Νότες χαράς, μιας πινελιάς, παιχνίδισμα
(Α΄ φωνή) Τι παιχνίδι να σκεφτώ Ήλιου που λες Δεν μπορώ να το φανταστώ
(Όλοι μαζί) Φως και νερό και δροσιά και σκιά και παιχνίδι Στολίδισμα, της μιας στιγμής, εντύπωση Ανταύγειες χρώματα μαβιά που φέγγουν σ΄ ένα μουσαμά Κι οι νότες παίζουν χαρωπά Ροζέ λιλά θαλασσωπά Άσπρα πουλιά που η ψυχή μας λαχταρά …………………………………………… Ο! λα λα! ο!λα λα….ο! λα λα….!!
Ο Μαλαρμέ και οι δυο μουσικοί θα αναλάβουν να μας γυρίσουν πίσω στο χρόνο τότε που ο μικρούλης Κλωντ Μονέ τα «θαλάσσωνε» στα μαθήματα, καθώς δεν είχε καμιά διάθεση για μάθημα, αλλά είχε μεγάλη κλίση στη ζωγραφική. Η θεία του πάντα κρυφά του αγόραζε τα σύνεργα της ζωγραφικής, διότι ο πατέρας του ήταν αντίθετος με αυτή του την κλίση.
Και δεν έφτανε μόνο ότι τα «θαλάσσωνε», αλλά ήταν άριστος σκιτσογράφος των καθηγητών του. Μόνο που … τους ζωγράφισε από μια άλλη οπτική γωνία, από τη γωνία της παραμόρφωσης. Όλα αυτά εκτυλίσσονται στο μαγαζί του μεσιέ Γκραβιέ, από όπου προμηθευόταν τα χρώματά του και συναντά τους συμμαθητές του για να πουλήσει τα σκίτσα, τα οποία γίνονται ανάρπαστα. Εκεί θα έρθει σε επαφή με το δάσκαλό του το Μπουντέν, όπου θα τον κάνει μύστη της τέχνης του ιμπρεσιονισμού. Η Εντύπωση μόλις ξυπνά μέσα στο μυαλό του μικρούλη Κλωντ. Βέβαια είναι «άγουρη» ακόμα, αλλά ροδαλή, ανάλαφρη… Πώς γίνεται όμως να την αιχμαλωτίσεις; Ωστόσο, στο σπίτι έχει ξεσπάσει «φουρτούνα», καθώς ο καθηγητής Λεμπρουσόν εισβάλλει κυριολεκτικά στο μαγαζί του πατέρα του Κλωντ έξαλλος γιατί έχει γίνει πολύ γνωστός από τα σκίτσα… Ο πατέρας θα υποχωρήσει, έχοντας αμφιβολίες για το μέλλον του γιου του, αλλά η θεία είναι σίγουρη για την επιτυχία του.
2Ο ΧΟΡΙΚΟ
Μαρί Ζαν
Φύλαξε τα λόγια αυτά Σαν χρυσή κλωστίτσα που πνέει σε κέντημα καρδιάς Τα φτερά του ν’ ανοίξει ψηλά να πετά Στ’ όνειρο που τόσο πολύ λαχταρά
Πατέρας Η καρδιά μου πονάει βαθιά πιο βαθιά Στις χούφτες μου είχα πουλάκι που ζέσταινα τρυφερά Ειν’ο φόβος που μοναχό θα πετά Τι πιο σκληρό που παγώνει την καρδιά
(Αντίλογος) Πατέρας Μαρί Ζαν Ποια φτερά ανοιχτά Πατέρας Μαρί Ζαν Θα πετούν Πιο ψηλά
Πατέρας Μαρί Ζαν Στη νυχτιά της καρδιάς Πατέρας Μαρί Ζαν Σκοτεινό φωτεινό Μαζί όνειρο
Πατέρας Μαρί Ζαν Ποια φτερά ανοιχτά Πατέρας Μαρί Ζαν Θα πετούν Πιο ψηλά Μαζί Στ’ όνειρο
|
|
ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ Εργασία Λαμπρινού Ζωής
Η Ακαδημία Καλών Τεχνών καθόριζε με τρόπο απόλυτο τα όρια της τέχνης. Συγκεκριμένα η Ακαδημία υπαγόρευε όχι μόνο τη θεματολογία (στη ζωγραφική κυρίως ιστορικά, θρησκευτικά θέματα και πορτραίτα) αλλά και τις τεχνικές που όφειλαν να ακολουθούν οι ζωγράφοι της εποχής (συντηρητικά χρώματα, αφανείς πινελιές), με απώτερο στόχο την απομόνωση του θέματος από την ιδιαίτερη προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία του δημιουργού. Θεωρείται πως ξεκίνησε ουσιαστικά από τους Κλωντ Μονέ, Πιέρ Ογκύστ Ρενουάρ και άλλους, που συνδέονταν μεταξύ τους φιλικά. Η ομάδα αρνείται τους περιορισμούς της Ακαδημίας αλλά ταυτόχρονα απέρριπτε και τον ρομαντισμό, που εστίαζε υπερβολικά στο συναίσθημα. Κατά τη διάρκεια της θητείας τους στην Ακαδημία ο Μονέ αναγκάζεται για λόγους βιοποριστικούς να πουλά τα σκίτσα του στην πλατεία Πιγκάλ, ο Πισσαρό ασχολείται ενεργά με την πολιτική- έχει ασπαστεί τις ιδέες του σοσιαλισμού- και ο Ρενουάρ είναι οπαδός της μπουρζουαζίας. Τα μοντέλα εισέρχονται και ξεκινά το ειδύλλιο ανάμεσα στο Μονέ και στην Καμίγ, τη μελλοντική του γυναίκα
Έτσι, ο ιμπρεσιονισμός ως καινούριο ρεύμα στο χώρο της ζωγραφικής «βάζει φωτιές» στην παραδοσιακή σχολή. Τις «φωτιές» αυτές πάσχιζαν να σβήσουν οι παραδοσιακοί και για αυτό ονομάστηκαν «πυροσβέστες».
3Ο ΧΟΡΙΚΟ Είμαστε σε όλους σας γνωστοί σαν πυροσβέστες Τιμή μας και καμάρι στις αρχές μας υπηρέτες.
Τιμή μας και καμάρι στις αρχές μας υπηρέτες Είμαστε σε όλους σας γνωστοί σαν πυροσβέστες.
Τη γενναιότητα, την αρετή υπηρετούμε Την παράδοση, τα ιδεώδη προσκυνούμε.
Την παράδοση, τα ιδεώδη προσκυνούμε Τη γενναιότητα, την αρετή υπηρετούμε.
Πυροσβέστες είμαστε φωτιά στους μπογιατζήδες Σπάτουλα, μυστρί να ασβεστώνουν οι ασπριτζήδες.
Σπάτουλα, μυστρί να ασβεστώνουν οι ασπριτζήδες Πυροσβέστες είμαστε φωτιά στους μπογιατζήδες!!
|
|
ΤΟ ΣΑΛΟΝ Εργασία Σαλαβανίτη Γρηγορίου
Το 1863 η κριτική επιτροπή του Σαλονιού εκείνης της χρονιάς απέρριψε πολλά από τα έργα που της υποβλήθηκαν. Οι πρωτοπόροι ιμπρεσιονιστές, όπως ο Εντουάρ Μανέ, ήθελαν να εκφράσουν ευθέως τη ρήξη τους με τον κλασικισμό. Στο «Πρόγευμα στη χλόη», που είχε προκαλέσει την ηθική της εποχής του, ζωγράφισε ένα τυπικό αναγεννησιακό τοπίο και έβαλε μια γυμνή γυναίκα να κάθεται άνετα ανάμεσα σε δύο κοστουμαρισμένους άντρες. Ο Μανέ παράφρασε την «Αφροδίτη του Ουρμπίνο» του Τισιανού και τα θέματα με οδαλίσκες. Η δική του γυναίκα είναι επίσης γυμνή, αλλά μοντέρνα, και κοιτάζει κατάματα τον θεατή, σαν να θέλει να προσφέρει τον εαυτό της με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Θα παρακολουθήσουμε ένα νοητό διάλογο ανάμεσα στην Αφροδίτη-που ήταν κοινό θέμα των παραδοσιακών- με την Εντύπωση που προκαλεί η καινούρια τεχνοτροπία και δεν είναι άλλη από μια γυναίκα γυμνή και καθημερινή. Αυτό που εξόργισε ήταν η θεματολογία και όχι τόσο το γυμνό, γιατί γυμνή ήταν και η Αφροδίτη του Καμπανέλ που απέσπασε και το βραβείο… αλλά αυτή ήταν θεά για τους παραδοσιακούς. Βέβαια κανείς δεν τολμούσε να πει ευθαρσώς ότι το μοντέλο που πόζαρε για την Αφροδίτη ήταν θνητό. Αυτό θα το επισημάνει η Εντύπωσή μας στην Αφροδίτη. ΠΡΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗ ΧΛΟΗ
ΤΟ ΚΑΦΕ ΓΚΕΡΜΠΟΥΑ
Όλοι οι ιμπρεσιονιστές ήταν λάτρεις του γυναικείου φύλου και του καλού καφέ… Υπήρχε λοιπόν ένα καφέ στη Γαλλία, το γνωστό καφέ Γκερμπουά όπου οι ζωγράφοι έβρισκαν την ευκαιρία να συζητήσουν τις ανησυχίες τους και να εμπνευστούν από τα όμορφα κορίτσια που σύχναζαν στο καφέ. Βρισκόταν στη Λεωφόρο Μπατινιόλ και για κάποιο άγνωστο λόγο η ομάδα αποφάσισε να συναντιέται εκεί τα βράδια της Κυριακής. Τις Πέμπτες γύρω στις πέντε το απόγευμα τα τραπεζάκια κάτω από την τέντα έξω από το καφενείο, ήταν όλα πιασμένα από δυο σειρές πελάτες που έκλειναν το πεζοδρόμιο. Όμως οι ζωγράφοι απεχθάνονταν αυτή τη στενή επαφή, αυτό το ανακάτωμα με τον κόσμο και τους έσπρωχναν όλους να μπούνε μέσα στην παγερή άδεια αίθουσα.
4ο ΧΟΡΙΚΟ « Καφέ Γκερμπουά»
Κορίτσια Μες τη χαρά της νιότης μας Ξεχνάμε και τη φτώχεια μας Μες τη ζωή τη μικρή Γλεντάμε πιο πολύ
Κέφι έλα κάνε κι εσύ Πιες λίγο ακόμα κρασί Και κοίταξέ με γλυκά Πάρε με στην αγκαλιά όλα λα
Αγόρια ζωγράφοι Μα πως μπορώ ν’αντισταθώ Σε δυο ματάκια χαρά να μου δίνουν Μα πως μπορώ ν’αντισταθώ Θε μου θολώνει το μυαλό
Αγόρια ζωγράφοι Μέρες κι αν δύσκολες βρεθούν Κορίτσια Λύπες και βάσανα μας συμβούν Όλοι μαζί Στο καφέ είν’ η χαρά Ναι στο καφέ «Γκερμπουά» Μόνο εδώ τα πάντα ξεχνάς Ναι στο καφέ «Γκερμπουά» Όλοι μαζί Μέρες κι αν δύσκολες μας βρεθούν Λύπες και βάσανα μας συμβούν Μόνο εδώ τρελό χορό τα πάντα ξεχνάς Θα είμαι εδώ για να τα πιω Καφέ «Γκερμπουά»
|
|
ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ Εργασία Χονδρού Χρήστου
Μέσα στο καφενείο θα μας δοθεί η ευκαιρία να μπούμε στο «εργαστήρι» των κυριότερων ιμπρεσιονιστών ζωγράφων. ΝΤΕΓΚΑ-ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ –ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΩΝ ΜΠΑΛΑΡΙΝΩΝ
Ο Ντεγκά, κυκλοφόρησε πολύ μέσα στην πόλη. Αλλά όχι μόνο αυτό. "Χώθηκε" και σε καταστάσεις που με τα κριτήρια της εποχής θα θεωρούνταν εκτάκτως περιθωριακές: ημικακόφημα καφέ, ιπποδρομίες (όχι μόνο όμως από τα θεωρεία των θεατών),παραστάσεις θεατρικές ή μπαλέτου από την πλευρά των παρασκηνίων όμως, εκεί που κόχλαζε η αψάδα μιας επιθετικής και απροσχημάτιστης ερωτοτροπίας με τις θεατρίνες και τις μπαλαρίνες και, τελευταίο αλλά όχι έσχατο, τους καθεδρικούς του διάσημου παρισινού πληρωμένου έρωτα. Όλες αυτές τις πλευρές της ιδιωτικής ζωής, όπως βιώνονταν στο Παρίσι, τις εικονογράφησε ο Ντεγκά με την αφοπλιστική δύναμη, και τη διεισδυτικότητα Θέλουμε να πούμε μ'όλα αυτά ότι ο Ντεγκά από τις προϋποθέσεις της ύπαρξής του ήρθε σ'αυτόν τον κόσμο όχι απλά για να γίνει ένας από τους καλύτερους ζωγράφους τού 19ου αιώνα, αλλά ήρθε για να γίνει ο ζωγράφος εκείνος που σχεδόν προϋπέθεσε και ο ίδιος με τη σειρά του το φωτογραφικό βλέμμα όπως το ξέρουμε και το εννοούμε σήμερα. Και αυτό δεν προκύπτει τόσο από τη θεματική του όσο κυρίως από την οπτική του, απ'τον τρόπο που κοιτά στα πράγματα, απ'τη γωνία λήψης των θεμάτων του, από τα απροσδόκητα και καθαρά φωτογραφικής αντίληψης-προτού καν υπάρξει η δυνατότητα ενός τέτοιου όρου-κοψίματα (κροπαρίσματα τα λένε οι φωτογράφοι)του κάδρου, που δίνουν την εντύπωση μιας τυχαίας και αυθόρμητης και απροσχεδίαστης λήψης. Μέσα στο μυαλό του είχε οργανωθεί ένα σύμπαν τολμηρής, ασύμβατης και ολότελα πρωτοπόρας εικονογραφίας που δεν είχε να κάνει τίποτε ούτε με το ό,τι ως τότε είχε δημιουργηθεί σαν ακέραια συμβατική εικόνα αλλά και ούτε με το τι επακολούθησε με τον κατακερματισμό της από τα διάφορα μοντερνικά κινήματα. Στο Ντεγκά η εικόνα διατήρησε την ακεραιότητά της και την αναγνωσιμότητά της μέσα στα όρια του καμβά, απλά η οργάνωση πήρε μιαν άλλη στροφή, μιαν άλλη μορφή. Σεβάστηκε τη γοητεία που κρύβει ο τρόπος που είναι οργανωμένη η αταξία στη ζωή μας. Αυτό δίνει μια φρεσκάδα στην εικόνα γιατί μεταφέρει κάτι από τη βαθύτερη ουσία της αλήθειας της ζωής που επιτρέπει στο τυχαίο το μερτικό του και στις πιο επίσημες εκφάνσεις της ζωής, μια από τις οποίες είναι το έργο τέχνης.
|
|
Ο «ΧΩΡΙΚΟΣ» ΠΙΣΣΑΡΟ Εργασία Χαρίση Σταύρου
Χαρακτηρίστηκε σαν ο "ζωγράφος της γης". Συμμετείχε ολόψυχα στον Ιμπρεσιονισμό μα διατήρησε τη γαλήνια φωτεινότητα του, εξιστορώντας έτσι με το δικό του τρόπο κι όλο του το έργο, τη ζωή των αγρών, τα οργωμένα χωράφια, τα τοπία, τα ζωντανά, τους ανθρώπους και τους κόπους τους, το χωριό που κοιμάται και την πόλη που σφύζει από ζωή. Χαρακτηρίστηκε επίσης ο "Πατριάρχης του Ιμπρεσιονιστών", λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του στυλ του, αλλά και κυριολεκτικά μιας κι ήταν ηλικιακά ο γηραιότερός τους. Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον ιμπρεσιονισμό θεωρείται η πρόσθεση καθαρών γεωμετρικών στοιχείων που αργότερα επηρέασαν και το κίνημα του κυβισμού.
|
|
Ο «ΚΟΣΜΙΚΟΣ» ΡΕΝΟΥΑΡ Εργασία Παπαδάκη Βασίλειου
Είναι γνωστός ως «ο κοσμικός». Είναι γνωστό ότι ο ιμπρεσιονισμός καλλιεργήθηκε στο Παρίσι, την πρωτεύουσα της κομψότητας, της κουλτούρας και της διασκέδασης. Σε μια εποχή που δρόμοι της γαλλικής πρωτεύουσας άρχισαν να φωτίζονται με ηλεκτρικό ρεύμα και άμαξες μετέφεραν τα καλοντυμένα ζευγάρια στις όπερες και τα καφενεία. Από την άλλη υπήρχαν οι εργάτριες των βιοτεχνιών και οι ανεξάρτητες, μορφωμένες γυναίκες των σαλονιών. Αυτές τις εικόνες θα ζωντανέψει ο Ρενουάρ.
|
|
Ο ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΣΕΖΑΝ Εργασία Γρηγορίου Παναγιώτη
(ονομάστηκε έτσι γιατί δεν του άρεσε να… πλένεται). Ο Σεζάν έφτιαξε πολλούς πίνακες νεκρής φύσης. Αυτό θα διακωμωδήσουμε…
Ο Σεζάν απαρνήθηκε την ζωή για το έργο του, ή, καλύτερα, το έργο του ήταν η ζωή του. Αρκετά πλούσιος ώστε να αυτοσυντηρείται, απομονώθηκε στο σπίτι του, στην Προβηγκία. Σύντομα θ’ απαρνηθεί και τις περιστασιακές διαμονές στο Παρίσι, διατηρώντας λίγες και σπάνιες επαφές με τους φίλους που εκτιμά περισσότερο, τον Μονέ, τον Πισσαρό, τον Ρενουάρ. Αλλά δεν επιτρέπει, ούτε και σ’ αυτούς, ν’ αναμιχθούν στη δουλειά του. Και δουλεύει ακούραστα, με μέθοδο, με πλήρη συνείδηση της μεγάλης της σημασίας αλλά και πάντοτε ανικανοποίητος απ’ αυτήν. Ακόμα κι εκείνες τις φορές που επιθυμούσε την επιτυχία που είχε αρνηθεί, δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να την φθάσει. Δεν ονειρευόταν να δημιουργήσει μνημειακά έργα, αριστουργήματα. Η ανακάλυψη κάθε μικρής αλήθειας, στα πλαίσια του καθημερινού κόπου, η οποία επιβεβαίωνε την ορθότητα της έρευνάς του, ήταν η ανταμοιβή του. Αν και με διαφορετική μέθοδο, αντιλαμβανόταν τη ζωγραφική σαν καθαρή, ανιδιοτελή έρευνα, όμοια με κείνη του φιλόσοφου και του επιστήμονα : η έρευνα μιας αλήθειας η οποία δεν θα μπορούσε ν’ αποκαλυφθεί αλλού παρά μέσα στην ίδια του την πράξη : τη ζωγραφική. Πιθανότατα επειδή βρισκόταν υπό την επιρροή του Εμίλ Ζολά, παιδικού του φίλου από το σχολείο. Επέμενε με πείσμα σ’ έναν απελπισμένο ρομαντισμό που ήταν ήδη εκτός εποχής : αντλούσε τα θέματά του από την λογοτεχνία και την ρομαντική ζωγραφική ( ιδιαίτερα από τον Ντελακρουά ) και τα μεταχειριζόταν με μια μανιακή σχεδόν έξαψη, βάζοντας με τη σπάτουλα βαριά, σκούρα χρώματα και με έντονες αντιθέσεις. Δεν δεχόταν προφανώς την καθαρά οπτική ζωγραφική των εμπρεσιονιστών φίλων του, ήθελε να΄ναι ένας λογοτέχνης, ένας ποιητής. Αλλά τη λογοτεχνία του ήθελε να την κάνει σα ζωγράφος : δεν ήθελε να μεταφράσει το θέμα σε μορφές, αλλά να κατασκευάσει μια ανάγλυφη εικόνα με τα βαριά υλικά της ζωγραφικής. Αυτή η περίοδος του έντονου ρομαντικού πάθους αλλά και η αρχική του παραμονή στο πρόγραμμα των εμπρεσιονιστών, είναι ωστόσο σημαντική : προφανώς, ο νεαρός και μαχητικός επαρχιώτης αντιλαμβανόταν ότι μια ευοίωνη ανανέωση θα΄ πρεπε να΄ναι κάτι διαφορετικό από μια εναντίωση στο ακαδημαϊκό γούστο και την κατάκτηση της ελευθερίας της θεώρησης του κόσμου χωρίς προκαταλήψεις.
|
|
Ο Γαλλο-Πρωσικός πόλεμος (Ιούλιος 1870 - Μάιος 1871) ήταν μία ένοπλη σύγκρουση της Γαλλικής Αυτοκρατορίας με το Πρωσικό Βασίλειο για την επιρροή στα ανεξάρτητα Γερμανικά κρατίδια. Αφορμή στάθηκε η διαφωνία της Γαλλίας στην ανακήρυξη του Γερμανού πρίγκιπα Λεοπόλδου σε βασιλιά της Ισπανίας. Οι Γάλλοι ηττήθηκαν σε αρκετές μάχες και στη μάχη του Σεντάν (Πόλη της Βορειοανατολικής Γαλλίας) ο αυτοκράτορας Ναπολέων ο 3ος μαζί με 100,000 στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν και η αυτοκρατορία κατέρρευσε, ωστόσο η Γαλλία συνέχισε τον πόλεμο μέχρι την μάχη του Μετς (Πόλη της Βορειοανατολικής Γαλλίας) όπου 180,000 Γάλλοι αιχμαλωτίστηκαν και υπογράφτηκε η συνθήκη των Βερσαλλιών τον Ιανουάριο του 1871 μεταξύ του Αδόλφου Τιέρ (Adolfe Thiers, Γάλλος πολιτικός 1797-1877) και του Όττο Φον Μπίσμαρκ (Otto von Bismarck, Γερμανός Καγκελάριος, 1815-1895). Η Συνθήκη επέβαλε στην Γαλλία την καταβολή ενός ή δύο δισεκατομμυρίων Φράγκων ως πολεμική αποζημίωση, καθώς και την προσάρτηση της Αλσατίας (Alsace) και της Λωρραίνης (Lorraine) (Ανατολικές επαρχίες της Γαλλίας) στην Γερμανία. Ωστόσο η εθνοφρουρά και οι εργάτες του Παρισιού αντέδρασαν, παρά το γεγονός ότι ήταν υπό πολιορκία από τους Γερμανούς από τον Σεπτέμβριο του 1870 έως τον Ιανουάριο του 1871, και τον Μάρτιο του 1871 κατέλαβαν το Παρίσι δημιουργώντας την Παρισινή Κομμούνα, η οποία καταστάλθηκε βίαια από τα γαλλικά στρατεύματα που παρέμειναν πιστά στον Τιέρ, με την υποστήριξη των Πρώσων. Ο Πισσαρό ήταν μέλος της Παρισινής Κομμούνας. Πληγωμένος εισέρχεται στο σπίτι του Μονέ όπου η γυναίκα του και ο ίδιος του καθαρίζουν τις πληγές. Ο σοσιαλιστής Πισσαρό θα μας μιλήσει για τις ιδέες του: κολεκτιβοποίηση βιομηχανιών, χρεοστάσιο στο εμπόριο και τα ενοίκια, κατάργηση της νυχτερινής εργασίας, απαγόρευση τοκογλυφικών γραφείων… Παράλληλα ο Πισσαρό μας ενημερώνει και για τη ζωή των άλλων ζωγράφων. Πιο συγκεκριμένα ο Ντεγκά επιστρατεύθηκε στο Γαλλοπρωσικό πόλεμο, ο Ρενουάρ στη φρουρά της Ταρμά και φανατικός οπαδός της μπουρζουαζίας. Όσο για το Μονέ… προτιμούσε την ήσυχη ζωή. Αλλά η πόρτα χτυπά. Ο Πισσαρό έντρομος κρύβεται, γιατί ας μην ξεχνάμε ήταν σοσιαλιστής και κατατρεγμένος. Όμως στην πόρτα στέκεται μια γοητευτική κυρία, η οποία θα κάνει μια δελεαστική πρόταση στο Μονέ: ο άνδρας της γνωστός έμπορος διατίθεται να πουλήσει πίνακές του.
|
|
Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΜΠΡΕΣΙΟΝΙΣΤΩΝ Εργασία Σαϊτάκη Μαρίας
Ύστερα από δέκα χρόνια αποτυχίας από το Σαλόν, το 1873, ο Μονέ και οι φίλοι του άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Τελικά κατέληξαν να οργανώσουν μια ανεξάρτητη έκθεση. Ο Μονέ ήταν ο εμπνευστής του σχεδίου και υποστηρίχθηκε από τους Ρενουάρ, Πισσαρό και Ντεγκά. Το μόνο που έμενε ήταν να κανονιστεί ο χώρος της έκθεσης. Ο φωτογράφος Ναντάρ, έτυχε να έχει αφήσει το μαγαζί του στο Βουλεβάρτο των Καπουτσίνων 35, αλλά εξακολουθούσε να το έχει νοικιασμένο. Το έθεσε, λοιπόν, στη διάθεση των φίλων του. Έτσι ξεκινά η έκθεση. Ένας πελάτης κοιτάζοντας έναν πίνακα που απεικόνιζε ένα χορό αντιλαμβάνεται την Εντύπωση του πίνακα… και συνομιλεί μαζί της. Μόνο, που η Εντύπωση αυτή τη φορά είναι επιθετική. Θα τον παρασύρει σε ένα τρελό ταγκό, ενώ όλοι θα πιστέψουν πως ο πελάτης δεν είναι καλά…
5ο Χορικό Ταγκό: «Καμπαρέ» Σόλο Τα φώτα σβήνουν μυστήριο δίνουν Ταγκό τρελό μαζί σου μες στο καμπαρέ Έλα κοντά μου και νιώσε τη ματιά μου Τα χείλη τα γλυκά μου να γευθείς Ποτό να πιεις μαζί στο καμπαρέ
Μαζί μου έλα έλα έλα και πάρε Το κραγιόν μου των χειλιών μου Την ανάσα που σε καίει και σου δίνομαι
Μόνο μια νύχτα μες τη νύχτα μες τη νύχτα Θέλω θέλω θέλω τώρα να χορέψουμε Ταγκό μαζί μου, tres bon jolie μου Τη φλόγα σβήσε σβήσε Απ’ το κορμί μου σου αφήνομαι
Ένα ταγκό τρελό ταγκό Καυτό φουστάνι νεγκλιζέ Πιες των χειλιών μου το πιοτό Στο άρωμα του καμπαρέ Οι ζωγράφοι δεν τα πήγαν καλά στις εισπράξεις. Βλέπετε το κοινό ήταν παρωπιδικό, πουριτανιστικό και δε μπορούσε να δει κάτι πέρα από το καθιερωμένο. Οι δημοσιογράφοι από την άλλη βρήκαν τροφή… ο Λουί Λερουά έγραψε για τον πίνακα του Μονέ «Ανατολή»: εντυπώσεις σκόρπιες. Μια ταπετασρία τοίχου σε εμβρυακή κατάσταση, μοιάζει πιο ολοκληρωμένη, παρά αυτό το ζωγραφικό έργο. Η λέξη εντύπωση επαναλήφθηκε λίγες μέρες αργότερα και σε άλλες εφημερίδες και έτσι έδωσε το όνομα σε ολόκληρο το κίνημα.
Ο Σεζάν ως πιο ευέξαπτος είχε πει: «δε μπορώ να δεχτώ την αδικαιολόγητη κριτική ανθρώπων που δεν τους έχω εξουσιοδοτήσει να εκτιμήσουν το έργο μου. Δεν περιμένει κανείς από έναν ανίδεο να πει κάτι έξυπνο για τη ζωγραφική». Ο πίνακάς του «οι χαρτοπαίκτες» θα μπει στο στόχαστρο του Λερουά, ο οποίος θα θεωρήσει ότι η χαρτοπαιξία δεν αποτελεί έργο τέχνης, λόγω της θεματολογίας του. Από την άλλη ο δημοσιογράφος θα σχολιάσει αρνητικά τις χοντρές πινελιές του Σεζάν και ο ζωγράφος απηυδισμένος θα του ζητήσει να γυρίσει για να ζωγραφίσει το πιο ωραίο μέρος του σώματός του, προκαλώντας την οργή του δημοσιογράφου. Ωστόσο ο κόσμος έφυγε φωνάζοντας, την ώρα που μπαίνει ένας γνωστός έμπορος τέχνης, ο Ντυράν Ρυέλ, ο οποίος διατίθεται να αγοράσει τα έργα των ζωγράφων. Η τραγική ειρωνεία ήταν ότι την ώρα που το κοινό του Παρισιού χλεύαζε το καινούριο κίνημα, κάπου μακριά στην Αμερική οι πίνακες είχαν γίνει ανάρπαστοι. Έτσι, ο έμπορος θα «εξαγάγει» την τέχνη τους στο Νέο Κόσμο. Ο Μονέ, που στο μεταξύ έχει πεθάνει η γυναίκα του η Καμίγ, πληροφορείται ότι η Αλίς, γνωστό μοντέλο και γυναίκα ενός εμπόρου τέχνης είχε μείνει χήρα. Η Αλίς θα γίνει ο δεύτερος μεγάλος σύντροφος του Μονέ. Σημειωτέον, η Αλίς διατηρούσε σχέσεις με το Μονέ και κατά τη διάρκεια της έγγαμης ζωής της δικιάς της αλλά και του Μονέ.
|
|
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ Εργασία Φουντά Παναγιώτη
Ο Μονέ και η Αλίς ζουν τις τελευταίες στιγμές ευτυχίας. Ο Μονέ εργάζεται σκληρά στην τελευταία δουλειά του «τα νούφαρα». Ο ίδιος θα μιλήσει για αυτή τη συλλογή ως εξής: «για άλλη μια φορά άρχισα να εργάζομαι πάνω σε πράγματα που είναι αδύνατον να γίνουν, να ζωγραφίσω το νερό με το χόρτο να αναδεύεται στο βυθό θα με τρελάνει αυτή προσπάθεια…» δέκα οκτώ χρόνια αργότερα, πρόσθεσε: «αυτές οι εκδοχές του νερού και οι αντανακλάσεις του φωτός μου έχουν γίνει μονομανία. Πάει πολύ για ένα γέρο άνθρωπο σαν κι εμένα». Έτσι θεωρεί ότι εδώ τελειώνει και η πορεία του. Διέγραψε την τροχιά του, αλλά η έμπνευση τον έχει εγκαταλείψει, αλλά είναι ευτυχισμένος στην αγκαλιά της αγαπημένης του Αλίς. ΝΟΥΦΑΡΑ
6ο ΧΟΡΙΚΟ Duetto: «Η ευτυχία μας» Μονέ-Αλις
Μονέ Τι κι αν στη ζωή βάσανα είχα πολλά Άστρο φωτεινό για μένα Αλίς Τι κι αν στη ζωή βάσανα είχα πολλά Τι δε θα δινα για σένα Μονέ Πιο γλυκός ο πόνος όταν τον μοιράζω εγώ κι εσύ Αλίς Γλυκότερος ο πόνος είναι η αγάπη μας μαζί Μαζί Μια αγάπη που δε σβήνει Κι ‘ ναι παντοτινή Είναι η ευτυχία αυτή που μας ενώνει στη ζωή μαζί Είναι η ευτυχία αυτή που μας ενώνει στη ζωή μας, στην ψυχή μας στη ζωή μαζί.
ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ Δυστυχώς οι ζωγράφοι δεν πρόκειται να παραμείνουν μαζί για πολύ καιρό. Όσο καιρό ο Μονέ βρίσκεται κοντά στη φύση οι άλλοι ζωγράφοι ύστερα από πολλές ταλαντεύσεις και απόπειρες έχουν κατασταλάξει σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο ζωγραφικής, πράγμα που τους διαφοροποιεί μεταξύ τους. Και ενώ ξεκίνησαν όλοι με αφετηρία την Εντύπωση τη φευγαλέα, έφτασαν τελικά σε σημείο να ερίζουν για το τι είναι τέχνη. Ο Ντεγκά ενοχλήθηκε από τη γοητεία που ο Ρενουάρ έβρισκε, όχι μόνο στις κομψές κυρίες αλλά και στις κοπελίτσες της Μονμάρτης. Ο Ρενουάρ έγινε πορτρετίστας κοσμικών. Πιο συγκεκριμένα πήρε 1000 φράγκα για το Πορτρέτο της μαντάμ Σαρπεντιέ. Πολύ λίγα σε σχέση με τα 50000 φράγκα που κέρδιζε ο κοσμικός Μπονά. Ο Ντεγκά θα τον κατηγορήσει: «κύριε Ρενουάρ δεν έχετε ραχοκοκαλιά. Δεν επιτρέπω να παραγγέλλονται τα ζωγραφικά έργα. Εργάζεσαι για το κέρδος, αυτό κάνεις». Οπωσδήποτε, για ένα βασικό λόγο, ο Ντεγκά θα έμενε αδαμάντινος. Σε όλη του τη ζωή, αγωνίστηκε εναντίον της ζωγραφικής της υπαίθρου. Του ήταν αδύνατο να ζήσει μακριά από το ατελιέ του. Έμεινε γνωστός ως ο ζωγράφος των μπαλαρίνων. Αυτό που εκτιμούσε σε αυτόν τον κόσμο ήταν ότι θεωρούσε πεμπτουσία της σύγχρονης ζωής τον κόσμο της προσποίησης. Και όταν πούλησε πίνακές του προσπάθησε να τους ξαναποκτήσει. Για αυτό θα κατηγορηθεί από τον κοσμικό Ρενουάρ. Ο Πισσαρό φανερά καταρρακωμένος θα μείνει άφωνος. Θα ήθελε να φωνάξει και να του πει: «αυτά που υπέφερα ήταν απίστευτα. Αυτά που υποφέρω τώρα είναι τρομερά, χειρότερα απ΄όταν ήμουν νέος, γεμάτος ενέργεια και ενθουσιασμό, αφού έχω πεισθεί ότι δεν έχω μέλλον». Πρέπει να τονίσουμε ότι ο Μονέ και ο Πισσαρό χλευάστηκαν περισσότερο από όλους τους σύγχρονους ζωγράφους. Ο Ρενουάρ και ο Ντεγκά είχαν τελικά κάποια αναγνώριση. Η Εντύπωση η αρχική, η πηγαία έχει εγκαταλείψει τους ζωγράφους μας. Ο καθένας πήρε το δρόμο του. Τραγική φιγούρα απομένει ο Μονέ, ο οποίος θα καταλάβει το διπλό αποχωρισμό: αποχωρισμό από τους φίλους και από την Εντύπωση. Είναι η ώρα όμως να μιλήσει η Εντύπωσή μας, η συνείδησή μας… Ήρθε η ώρα της «κάθαρσης». Η Εντύπωση σε ένα παραλήρημα θα «αυταπαρνηθεί» τη δική μας Εντύπωση. Μέσα από ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων θα περιπλανηθεί στο σκοτάδι για να ξαναβγεί αλώβητη στο φως, οδηγώντας τους θεατές στην κάθαρση. Αλήθεια είναι δυνατόν να χαθεί η Εντύπωση; Γιατί τελικά μήπως η Εντύπωση είναι η συνείδησή μας; Πόσες Εντυπώσεις αποκομίσατε; Αυτή είναι η απάντησή μας. Η Εντύπωση θα παραδοθεί στους μεταγενέστερους… έτσι πρέπει να γίνει. Η ΑΕΝΑΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ Βρισκόμαστε λίγο πριν πέσει η αυλαία. Ο Μονέ έχει σχεδόν χάσει το φως του. Ο Ραβέλ με τη βοήθεια του φίλου του Μονέ θα περάσει «αλληγορικά» τη γέφυρα, το γνωστό πίνακα του Μονέ. Ο συμβολισμός είναι σαφής: τι είναι αυτό που ένωσε τους ζωγράφους και εμάς μαζί τους; Μήπως η γέφυρα της τέχνης; Μήπως η τέχνη γεφύρωσε το τότε με το σήμερα; Και αλήθεια τι είναι τέχνη και ποιος καθορίζει τα όριά της; Σίγουρα όμως το μπολερό του Ραβέλ είναι τέχνη και έχουμε το δικαίωμα όλοι να το απολαύσουμε. Πιστέψτε μας αξίζει!!
|
|
Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τα είδα ύστερα να
μαραίνονται και να σβήνουν, και μόλο που ξέφευγα από έναν κίνδυνο,
έκλαψα γι' αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα. Δόθηκα στα πιο μεγάλα
ιδανικά, μετά τ' απαρνήθηκα, Τι είναι αλήθεια; Μπορώ να την ξεχωρίσω; Μου ξεφεύγει. Είναι φευγαλέα… είναι … εντύπωση. Ναι είναι εντύπωση! Αυτή είναι η σωστή λέξη!
Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.. μαγεία αυτό και
κατάρα..
Στιγμιαίες, φευγαλέες εντυπώσεις σε μια δεδομένη στιγμή υπό την επίδραση του φωτός. Το ηλιακό φως κυριολεκτικά διαλύει τα σχήματα όταν τα περιβάλλει διάχυτο και αφαιρεί λεπτομέρειες. Πρέπει να βγω έξω από το εργαστήριο και να έρθω σε επαφή με τη φύση και τις ανεπανάληπτες στιγμές της. Αυτά που βλέπω είναι πολύ λιγότερα από αυτά που ξέρω ότι υπάρχουν απέναντί μου.
Έτσι ξεκίνησε το πινέλο να γλιστρά στο μουσαμά.
Η εντύπωση μιας στιγμής μου δίνει χιλιάδες δυνατές
εικόνες.
Το χρώμα είναι η ημερήσια ιδεοληψία μου, η χαρά και
το βασανιστήριό μου.
Πιστέψτε με αυτή είναι η αλήθεια! Αυτή είναι η μαγεία! Ξέρω θα αντιμετωπίσω τη χλεύη, αλλά δε με νοιάζει, γιατί εγώ ανακάλυψα το φως… Θα έρθουν στιγμές που θα χωριστώ από τον εαυτό μου, ίσως να τον απαρνηθώ. Δε θα απαρνηθώ όμως και την τέχνη μου, γιατί σε αυτή βρήκα την αλήθεια… Αυτή θα με συμφιλιώσει με τον εαυτό μου όταν η αυλαία θα πέσει..
Kι έζησα πάντα με τον εαυτό μου, σαν δυο ακροβάτες
που
|
|
Η ιστοσελίδα αυτή είναι τμήμα του οικοχώρου "Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ" |
|
από 7/4/09 .
|
......
πατήστε εδώ για ιστοχώρο
.
