Οι Οθωμανοί Τούρκοι τη βυζαντινή διοίκηση στις χώρες που κατέκτησαν.Πιο ανεκτικοί φάνηκαν απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της , διευρύνοντας τις αρμοδιότητές του. Ο Πατριάρχης, εκτός από ηγέτης, ήταν και εκπρόσωπος του ρουμ μιλέτ, των υπόδουλων δηλαδή και λογοδοτούσε στο για τις πράξεις τους. Έτσι, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Εκκλησία θρησκευτικά καθήκοντα αλλά και για ποικίλες υποθέσεις, όπως π.χ. για τις κληρονομιές. Παράλληλα, ο είχε τη δυνατότητα να ιδρύει σχολεία και να επιβάλλει ειδική στους πιστούς.
Οι Φαναριώτες αποτελούσαν μία άλλη ηγετική ομάδα των κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Επρόκειτο για ορισμένες πλούσιες οικογένειες που ζούσαν στη συνοικία Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Είχαν αξιόλογη μόρφωση, γνώριζαν ξένες γλώσσες και ανελάμβαναν υψηλά αξιώματα . Οι Φαναριώτες, όπως και οι ιεράρχες, ήταν απόλυτα εξαρτημένοι από τις διαθέσεις του κάθε .
Εκτός από τις δύο προηγούμενες ομάδες, μεγάλη εξουσία είχαν οι άρχοντες της εποχής, γνωστοί ως επίτροποι, δημογέροντες, προεστοί και κοτζαμπάσηδες. Οι Τούρκοι την τοπική ηγεσία κάθε χωριού, επειδή οι ίδιοι κατάλληλα οργανωμένο διοικητικό μηχανισμό για να υπολογίζουν τον φόρο που αναλογούσε σε κάθε κάτοικο. Με το πέρασμα του χρόνου, αρκετοί κοινοτικοί άρχοντες απέκτησαν μεγάλη περιουσία και .