Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε η Κοκκινοσκουφίτσα, ένα κοριτσάκι που φορούσε πάντα ένα κόκκινο σκουφάκι που είχε αγοράσει από ένα ηλεκτρονικό κατάστημα στο διαδίκτυο. Η Κοκκινοσκουφίτσα ήταν τρελή και παλαβή με το διαδίκτυο. Πού την έχανες, πού την έβρισκες μπροστά σε έναν υπολογιστή να σερφάρει. Η μαμά της της έδινε συνεχώς συμβουλές. Να μη μένει συνδεδεμένη πολλές ώρες, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος του εθισμού, να προσέχει τα προσωπικά της δεδομένα, τις ύποπτες σελίδες και τα ύποπτα μηνύματα... Εκείνη όμως χαμογελούσε. Σκεφτόταν πως η μαμά της ήταν υπερβολική, τι μπορούσε να συμβεί; Δεν ήταν χαζή και ούτως ή άλλως ήταν στο σπίτι της.

Μια μέρα, καθώς συνομιλούσε με φίλους της σε μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, εμφανίστηκε ένα μήνυμα από τη γιαγιά της που της ζητούσε να την κάνει φίλη. Η Κοκκινοσκουφίτσα παραξενεύτηκε που η γιαγιά της έμπαινε στο διαδίκτυο, αλλά την έκανε "add" παρόλα αυτά. Έπιασαν την κουβέντα περί ανέμων και υδάτων. Όμως η γιαγιά έκανε περίεργες ερωτήσεις, πολύ προσωπικές στην Κοκκινοσκουφίτσα. Πόσων χρόνων ήταν, πού έμενε, πού πήγαινε σχολείο... Φοβάμαι ότι η γιαγιά έχει Αλτσχάϊμερ, σκέφτηκε η Κοκκινοσκουφίτσα και δεν πονηρεύτηκε καθόλου.

Την επόμενη μέρα, η γιαγιά ξαναμπήκε στο διαδίκτυο και συνέχισαν την κουβέντα τους. Έγραψε στην Κοκκινοσκουφίτσα ότι ήταν άρρωστη βαριά και θα χρειαζόταν τη βοήθειά της. Δεν μπορούσε καν να σηκωθεί από το κρεβάτι. Δεν έπρεπε όμως να πει τίποτα στη μαμά της, για να μην την αγχώσει. Αν η Κοκκινοσκουφίτσα περνούσε από το σπίτι της να της πάει ένα σουβλάκι θα ήταν μια χαρά. Ίσως να της έφτιαχνε και τσάι. Της ζήτησε επίσης να περάσει από το φαρμακείο να πάρει και τα χάπια για την πίεσή της και της έδωσε μια διεύθυνση.

Η Κοκκινοσκουφίτσα αγαπούσε πολύ τη γιαγιά της. Έκεινη άλλωστε της είχε δώσει την πιστωτική της κάρτα για να αγοράσει το σκουφάκι της από το ίντερνετ! Δεν ήθελε να της χαλάσει χατίρι. Η μαμά είχε πεταχτεί στο γυμναστήριο για να κάνει γιόγκα κι έτσι -ευτυχώς- της άφησε ένα μήνυμα στο κινητό της, ότι θα πήγαινε στη γιαγιά που ήταν άρρωστη.

Η Κοκκινοσκουφίτσα πέρασε από το σουβλατζίδικο και πήρε το σουβλάκι. Έπειτα κατευθύνθηκε προς τη διεύθυνση που της είχε δώσει η γιαγιά. Όταν έφτασε εκεί είδε μια παράγκα με μια πινακίδα με ορνιθοσκαλίσματα που έγραφε:"ΦαΡΜακΕιο". Μπήκε μέσα και συνάντησε έναν πολύ παράξενο φαρμακοποιό, τριχωτό, λίγο ασχημούλη, με πολύ βαριά φωνή. Ζήτησε τα χάπια της πιέσεως και άρχισε να ρωτά τον περίεργο κύριο:

"Γιατί έχετε τόσο μεγάλη μύτη;"

"Μα, για να μυρίζω τα φάρμακα που φτιάχνω δεσποινίς μου."

"Και γιατί έχετε τόσο μεγάλα χέρια;"

"Για να πιάνω πολλα σκευάσματα συγχρόνως φυσικά."

Την ώρα εκείνη, η μαμά είχε τελειώσει τη γιόγκα και διάβασε το μήνυμα της κόρης της, το οποίο δεν είχε ακούσει, διότι είχε το κινητό στο αθόρυβο. Αμέσως κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έτρεξε σπίτι να ψάξει το ιστορικό των συνομιλιών της Κοκκινοσκουφίτσας. Μόλις διάβασε τις συνομιλίες της ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Κάλεσε την αστυνομία, άρπαξε το μπουφάν της και έφυγε τρέχοντας.

Εν τω μεταξύ η Κοκκινοσκουφίτσα συνέχιζε τις ερωτήσεις:

"Γιατί έχετε τόσο μεγάλα μάτια;"

"Για να διαβάζω τις δυσανάγνωστες συνταγές των γιατρών..."

"Και γιατί έχετε τόσο μεγάλο στόμα;"

Θα σου έλεγα ποιος έχει μεγάλο στόμα, αλλά έχε χάρη, ψιθύρισε νευριασμένος ο Λύκος.

"Μα γιατί έχετε τόσο μεγάλα δόντια;" συνέχισε απτόητη η Κοκκινοσκουφίτσα.

Ο Λύκος νευριασμένος ήταν έτοιμος να της χιμήξει, όταν μπήκαν μέσα στο ψευδοφαρμακείο τσιρίζοντας η μαμά της Κοκκινοσκουφίτσας και ένας αστυνομικός. Με έναν σούπερ ελιγμό ο αστυνομικός έπιασε το Λύκο και τον έβαλε στην κλούβα. "Για να μάθεις να κοροϊδεύεις ανήλικα παιδάκια", του είπε θυμωμένα.

Η Κοκκινοσκουφίτσα είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα όσο η μητέρα της της εξηγούσε ότι ο Λύκος την είχε ξεγελάσει παριστάνοντας τη γιαγιά της στο ίντερνετ. Κατάλαβε σε τι κίνδυνο είχε εκτεθεί και υποσχέθηκε ότι στο εξής θα ήταν πολύ προσεκτική και θα άκουγε τις συμβουλές της μαμάς της.

Όταν γύρισε στο σπίτι έγραψε μερικές συμβουλές στο blog της για να ανοίξει τα μάτια και σε άλλους ανυποψίαστους χρήστες του διαδικτύου και των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης:

• Δεν δίνουμε ποτέ τα προσωπικά μας στοιχεία σε δωμάτιο συνομιλίας.
• Ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τη ταυτότητα του συνομιλητή μας
• Δε συναντούμε ποτέ κάποιον ξένο τον οποίο γνωρίσαμε σε δωμάτιο συνομιλίας. Αν μας ζητηθεί κάτι τέτοιο μιλάμε αμέσως με κάποιον ενήλικα.
• Αποθηκεύουμε τις συζητήσεις μας. Αν ποτέ μας πουν κάτι με το οποίο αισθανθούμε άβολα το καταγγέλουμε αμέσως στους γονείς μας, εκείνοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.
• Δεν στέλνουμε φωτογραφίες μας που μπορεί να μας εκθέσουν μέσω διαδικτύου. Ούτε τις ανεβάζουμε στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
• Αν οι γονείς μας δεν γνωρίζουν πολλά για το διαδίκτυο και τους υπολογιστές τους ζητάμε να μάθουν για να μπορούν να μας προστατέψουν.