Από τα πανάρχαια χρόνια οι κάτοικοι του νησιού καλλιεργούν τη γη. Σπιθαμή γης δε θα μείνει χέρσα.Και θα αρχίσει η παραγωγή.Κριθάρι,όσπρια,γλυκά σύκα και μπρούσκο κρασί.Η αφθονία της αμυγδαλιάς συναγωνίζεται τις αυτόφυτες γιγάντιες βελανιδιές.Οι Τούρκοι βαφτίζουν τη Νίσυρο Ιντζιρλί δηλ. συκονήσι.Τα ντόπια μικροκάϊκα φορτώνουν σύκα,αμύγδαλα,βελανίδια και μεταφέρουν στα γύρω νησιά και στα παράλια της Μ.Ασίας.Οι γεωργοί κτίζουν αλώνια,αχυρώνες,καζαναριά και κρυφτές.Οι ξωμάχοι ξωμένουν στα χωράφια,οι βοσκοί προσέχουν τα κοπάδια τους.Οι κόρες που δεν πηγαίνουν στα χωράφια μένουν στο σπίτι,αλέθουν και κοσκινίζουν το κριθάρι,κεντούν και πλέκουν.Τα πιο πολλά καφενεία είναι κλειστά τις πρωϊνές ώρες.Το βράδυ ανοίγουν.Οι Νισύριοι καλλιεργούν επιμελώς και την ελιά.Ο καρπός της όμως δε φτάνει να θρέψει τις 5.000 ψυχές που κατοικούν στο νησί μέχρι το 1912.Καταφέρνουν και βγάζουν λάδι και από το αυτοφυές δέντρο την αγραμυτθιά(αγριοφυστικιά)Το 1909 λειτουργούν στο Μαντράκι 50 χειροκίνητα ελαιοτριβεία.Και όταν έρθουν τα πρωτοβράχια θα σφάξουν τους χοίρους (χοιροσφάγια),θα φτιάξουν λουκάνικα και μπουκχουνιές (καβουρντιστό χοιρινό) και θα ζέψουν τα βόδια και τους γαδάρους για να ζευγαρίσουν.Οι νέοι που δεν έχουν κτηματική περιουσία στρέφονται στη θάλασσα.Γίνονται  ψαράδες, μικροκαραβοκύρηδες. Φτιάχνουν στέρεα καϊκια από βελανιδιές και αρχίζουν το εμπόριο.Τα γλέντια τους γίνονται στα γραφικά καφενεδάκια και στις ταβέρνες του νησιού πάντοτε με την συνοδεία μουσικής