Αυταρχικός-Αυταρχισμός
ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ
1. Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γ.Μπαμπινιώτη , Β΄έκδοση , σελίδα 317 :
Αυταρχικός, -ή ,-ό [1850]1.αυτός που προσπαθεί να επιβάλει τη θέλησή του με τρόπο απόλυτο, χωρίς να δέχεται αντιρρήσεις, αυτός που απαιτεί απόλυτη συμμόρφωση των άλλων στις επιθυμίες του :-γονείς/ηγέτης/δάσκαλος/διοίκηση2.(συνεκδ) αυτός που χαρακτηρίζεται από αυστηρότητα , σκληρότητα και εγωκεντρισμό , που δεν λαμβάνει υπόψη του τους άλλους:- συμπεριφορά/χαρακτήρας ΣΥΝ. σκληρός, αυστηρός 3. (ειδικότ. για καθεστώς) που επιβάλλει τις επιλογές του αδιαφορώντας για τις αντίθετες απόψεις , με τρόπο απόλυτο και αντιδημοκρατικό. ΣΥΝ.απολυταρχικός , αυθαίρετος, δικτατορικός, δεσποτικός. - αυταρχικ-ά/ώς [1850] επίρρ. αυταρχικότητα(η) [1892] κ. αυταρχισμός(ο) [ΕΤΥΜ.>μτγν.αυταρχία>αρχ.αύταρχος>αυτ(ο)-+-αρχος>άρχω]
2. Νόμος 2983/99 [δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας]
Άρθρο
27
Συμπεριφορά
υπαλλήλου.
1. Ο υπάλληλος
οφείλει να
συμπεριφέρεται
εντός και
εκτός της
υπηρεσίας κατά
τρόπο ώστε να
καθίσταται
άξιος της
κοινής
εμπιστοσύνης.
2. Ο υπάλληλος
οφείλει κατά
την άσκηση των
καθηκόντων του
να
συμπεριφέρεται
με ευπρέπεια
στους διοικουμένους
και να τους
εξυπηρετεί
κατά τη διεκπεραίωση
των υποθέσεών
τους.
3. Κατά την
άσκηση των
καθηκόντων
του, ο
υπάλληλος δεν
επιτρέπεται να
κάνει
διακρίσεις σε
όφελος ή σε
βάρος των
πολιτών,
εξαιτίας των
πολιτικών, των
φιλοσοφικών ή
των
θρησκευτικών
τους
πεποιθήσεων.
Άρθρο
45
Ελευθερία της
έκφρασης
1. Η ελευθερία
της έκφρασης
των πολιτικών,
φιλοσοφικών
και
θρησκευτικών
πεποιθήσεων,
όπως και των
επιστημονικών
απόψεων και
της υπηρεσιακής
κριτικής των
πράξεων της
προϊσταμένης αρχής
αποτελεί
δικαίωμα των
υπαλλήλων και
τελεί υπό την
εγγύηση του
Κράτους. Δεν
επιτρέπονται
διακρίσεις των
υπαλλήλων λόγω
των
πεποιθήσεων ή
των απόψεών
τους ή της
κριτικής των
πράξεων της
προϊσταμένης
αρχής.
2. Η συμμετοχή
των υπαλλήλων
στην πολιτική
ζωή της Χώρας
επιτρέπεται
σύμφωνα με τις
κείμενες διατάξεις.
Άρθρο
46
Συνδικαλιστική
ελευθερία και
δικαίωμα
απεργίας
1. Η
συνδικαλιστική
ελευθερία και
η ανεμπόδιστη
άσκηση των
συναφών με
αυτή
δικαιωμάτων
διασφαλίζεται
στους
υπάλλήλους.
2. Οι υπάλληλα
μπορούν
ελεύθερα να
ιδρύουν συνδικαλιστικές
οργανώσεις, να
γίνονται μέλη
τους και να
ασκούν τα
συνδικαλιστικά
τους
δικαιώματα.
3. Η απεργία
αποτελεί
δικαίωμα των υπαλλήλων
και ασκείται
από τις
συνδικαλιστικές
τους
οργανώσεις ως
μέσο για τη
διαφύλαξη και
προαγωγή των
οικονομικών,
εργασιακών,
συνδικαλιστικών,
κοινωνικών και
ασφαλιστικών
συμφερόντων
τους και ως
εκδήλωση
αλληλεγγύης
προς άλλους
εργαζόμενους
για τους αυτούς
σκοπούς. Το
δικαίωμα της
απεργίας
ασκείται σύμφωνα
με τις
διατάξεις του
νόμου που το
ρυθμίζει.
4. Οι
συνδικαλιστικές
οργανώσεις
έχουν δικαίωμα
να
διαπραγματεύονται
με τις
αρμόδιες αρχές
για τους όρους,
την αμοιβή και
τις συνθήκες
εργασίας των
μελών τους.
Άρθρο
106
Ορισμός
πειθαρχικού
παραπτώματος
1. Πειθαρχικό
παράπτωμα
αποτελεί κάθε
παράβαση υπαλληλικού
καθήκοντος που
συντελείται με
υπαίτια πράξη
ή παράλειψη
και μπορεί να
καταλογισθεί
στον υπάλληλο.
2. Το υπαλληλικό
καθήκον
προσδιορίζεται
τόσο από τις
υποχρεώσεις
που επιβάλλουν
στον υπάλληλο
οι κείμενες
διατάξεις, οι
εντολές και
οδηγίες όσο και
από τη
συμπεριφορά
που πρέπει να
τηρεί ο υπάλληλος
και εκτός
υπηρεσίας ώστε
να μη θίγεται
το κύρος αυτής.
3. Το υπαλληλικό
καθήκον, κατά
την
προηγούμενη παράγραφο,
σε καμιά
περίπτωση δεν
επιβάλλει στον
υπάλληλο πράξη
ή παράλειψη
που να
αντίκειται
προς τις
διατάξεις του
Συντάγματος
και των νόμων.
Άρθρο
107
Πειθαρχικά
παραπτώματα
1. Πειθαρχικά
παραπτώματα
αποτελούν
ιδίως :
α) Πράξεις με
τις οποίες
εκδηλώνεται
άρνηση
αναγνώρισης
του
Συντάγματος ή
έλλειψη
αφοσίωσης στην
Πατρίδα και τη
Δημοκρατία.
β) Η παράβαση
καθήκοντος
κατά τον
Ποινικό Κώδικα
ή άλλους
ειδικούς
νόμους.
γ) Η παράβαση
της αρχής της
αμεροληψίας.
δ) Η
αδικαιολόγητη
αποχή από την
άσκηση των καθηκόντων.
ε) Η άρνηση ή
παρέλκυση
εκτέλεσης
εργασίας.
στ) Η αμέλεια,
καθώς και η
ατελής ή μη
έγκαιρη εκπλήρωση
του
καθήκοντος.
ζ) Η παράβαση
της υποχρέωσης
της
εχεμύθειας, με
την επιφύλαξη
των διατάξεων
του άρθρου 26.
η) Η άσκηση
κριτικής των
πράξεων της
προϊσταμένης
αρχής που
γίνεται
δημοσίως, γραπτώς
ή προφορικώς,
με σκόπιμη
χρησιμοποίηση
εκδήλως
ανακριβών
στοιχείων ή με
προδήλως
απρεπείς εκφράσεις.
θ) Η άσκηση
εργασίας ή
έργου με
αμοιβή χωρίς
προηγούμενη
άδεια της
υπηρεσίας.
ι) Η
αδικαιολόγητη
άρνηση
προσέλευσης
για ιατρική
εξέταση.
ια) Η
αδικαιολόγητη
μη έγκαιρη
σύνταξη ή η
σύνταξη
μεροληπτικής
έκθεσης
αξιολόγησης.
ιβ) Η ανάρμοστη
συμπεριφορά
προς τους
πολίτες, η αδικαιολόγητη
μη εξυπηρέτησή
τους και η μη
έγκαιρη
διεκπεραίωση
των υποθέσεών
τους.
ιγ) Η
αδικαιολόγητη
μη έγκαιρη
απάντηση σε
αναφορές
πολιτών.
ιδ) Η
αδικαιολόγητη
προτίμηση
νεοτέρων
υποθέσεων με
παραμέληση
παλαιοτέρων.
ιε) Η άμεση ή
μέσω τρίτου
προσώπου
συμμετοχή σε
δημοπρασία την
οποία
διενεργεί
επιτροπή,
μέλος της οποίος
είναι ο υπάλληλος
ή η αρχή στην
οποία αυτός
ανήκει.
ιστ) Η
χρησιμοποίηση
της
δημοσιοϋπαλληλικής
ιδιότητας η
πληροφοριών
που κατέχει ο
υπάλληλος λόγω
της θέσης του,
για
εξυπηρέτηση
ιδιωτικών
συμφερόντων
του ίδιου ή
τρίτων
προσώπων.
ιζ) Η αποδοχή
οποιασδήποτε
υλικής εύνοιας
ή
ανταλλάγματος
που προέρχεται
από πρόσωπο
του οποίου τις
υποθέσεις
χειρίζεται ή
πρόκειται να
χειριστεί κατά
την άσκηση των
υπηρεσιακών
του καθηκόντων
ο υπάλληλος.
ιη) Η
χρησιμοποίηση
τρίτων
προσώπων για
την απόκτηση
υπηρεσιακής
εύνοιας ή την
πρόκληση ή
ματαίωση
διαταγής της
υπηρεσίας.
ιθ) Η σύναψη
στενών
κοινωνικών
σχέσεων με
πρόσωπα των
οποίων ουσιώδη
συμφέροντα
εξαρτώνται από
τον τρόπο
αντιμετώπισης
θεμάτων της
αρμοδιότητας του
υπαλλήλου.
κ) Η φθορά λόγω
ασυνήθιστης
χρήσης, η
εγκατάλειψη ή
η παράνομη
χρήση
πράγματος το
οποίο ανήκει
στην υπηρεσία.
κα) Η παράλειψη
δίωξης και
τιμώρησης
πειθαρχικού παραπτώματος,
με την
επιφύλαξη των
διατάξεων του άρθρου
110 παρ.2.
2. Διατάξεις που
ορίζουν ειδικά
πειθαρχικά
παραπτώματα
διατηρούνται
σε ισχύ.
Άρθρο
108
Εφαρμογή
κανόνων και
αρχών του
ποινικού
δικαίου
1. Κανόνες και
αρχές του
ποινικού
δικαίου και
της ποινικής
δικονομίας
εφαρμόζονται
ανάλογα και στο
πειθαρχικό
δίκαιο, εφόσον
δεν
αντίκεινται
στις ρυθμίσεις
του παρόντος
και συνάδουν
με τη φύση και το
σκοπό της
πειθαρχικής
διαδικασίας.
2. Εφαρμόζονται
ιδίως οι
κανόνες και οι
αρχές που αφορούν
:
α) Τους λόγους
αποκλεισμού
της
υπαιτιότητας
και της
ικανότητας
προς
καταλογισμό.
β) Τις
ελαφρυντικές ή
επιβαρυντικές
περιστάσεις για
την επιμέτρηση
της πειθαρχικής
ποινής.
γ) Την έμπρακτη
μετάνοια.
δ) Το δικαίωμα
σιγής του
πειθαρχικού
διωκομένου.
ε) Την
πραγματική και
νομική πλάνη.
στ) Το τεκμήριο
της αθωότητας
του
πειθαρχικώς
διωκομένου.
ζ) Την
επιείκεια υπέρ
του
πειθαρχικώς
διωκομένου.
η) Την προστασία
των
δικαιολογητικών
συμφερόντων ως
λόγο που αίρει
τον πειθαρχικό
χαρακτήρα
δυσμενών
κρίσεων, εκφράσεων
και
εκδηλώσεων,
εκτός εάν
συνιστούν το πειθαρχικό
παράπτωμα της
χαρακτηριστικώς
ανάρμοστης
συμπεριφοράς.
3. ΥΠΕΠΘ -
Καθηκοντολόγιο
4. Από την ιστοσελίδα : http://www.geocities.com/ [περιοδικό Χ.Β.:τ.9]
Ο αυταρχικός κοινωνικός χαρακτήρας (κι αν αναγνωρίζετε κάτι από τα παρακάτω στον εαυτό σας;) :Τα χαρακτηριστικά του αυταρχικού χαρακτήρα, όσον αφορά τις ψυχικές και ψυχοκοινωνικές τους ρίζες, συμπίπτουν από πολλές απόψεις, αν δεν ταυτίζονται τελικά, με τα χαρακτηριστικά της πολιτικής απάθειας. Τα πολιτικά απαθή άτομα δεν είναι μόνο πολιτικά ουδέτερα και αδιάφορα, όπως θα μπορούσε να φανεί από μία πρώτη ματιά, αλλά είναι από τη δομή της προσωπικότητας τους επιρρεπή σε προκαταλήψεις και προπαγάνδα.
Τα βασικότερα χαρακτηριστικά του αυταρχικού χαρακτήρα είναι:
Διαχωρισμός του κόσμου σε δύο στρατόπεδα, τους «δικούς μας» και τους «άλλους»
Αναγκαστική ταύτιση του ατόμου με την ομάδα του, μία διαδικασία που οδηγεί σε επιθετική εχθρότητα προς τις άλλες ομάδες.
Αδιαφοροποίητη υιοθέτηση των δεδομένων καταστάσεων, και τάση διαμόρφωσης των αντιδράσεων του ατόμου πάνω σε ένα μίγμα αλήθειας και αναλήθειας
Μία επιφανειακή προσαρμοστικότητα, που κάνει τον αυταρχικό χαρακτήρα, μόλις αλλάξουν οι εξωτερικές συνθήκες, να στρέφεται σε άλλες δικαιολογίες για τη συμπεριφορά του.
Αλλά σημαντικά στοιχεία του αυταρχικού χαρακτήρα είναι ακόμη.
Η ανικανότητα εναρμόνισης των εσωτερικών προθέσεων με τις εξωτερικές απαιτήσεις της πραγματικότητας.
Ο διαρκής κίνδυνος «συντριβής» από τις καταστάσεις, ματαίωσης των εσωτερικών προθέσεων, και άρα απόλυτης υποταγής σε αυτό που γίνεται αντιληπτό σαν «σκληρή πραγματικότητα».
Λόγω της ανασφάλειας του, το άτομο αισθάνεται αδύναμο απέναντι στην υποχρέωση για συγκρίσεις με την πραγματικότητα, δηλαδή για διάκριση μεταξύ υποκειμενικών και αντικειμενικών δεδομένων, και αντισταθμίζει την αδυναμία αυτή με την προσκόλληση σε συγκεκριμένες και δοκιμασμένες πεποιθήσεις.
Ο αυταρχικός χαρακτήρας παρουσιάζει για το λόγο αυτό τάση υποταγής, επιθετικότητας εναντίον ξένων ομάδων, προλήψεων, αποφυγής κάθε αυτοανάλυσης και αυτοκριτικής, ή με άλλα λόγια: τάση συλλογικού ναρκισσισμού, αντι-διανόησης και αντι-ουτοπισμού.
5. Ποινικό Δίκαιο - Ποινικός Κώδικας
Κεφάλαιον ΚΑ - Εγκλήματα κατά της τιμής - Άρθρα 361-369