Για πρώτη φορά ο όρος virus χρησιμοποιήθηκε το 1972, σε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του David Gerold, με τίτλο "When Harley Was One". Το 1986 υπήρχε μόνο ένας ιός, ο Brain. Το 1987 προστέθηκαν άλλοι 5, το 1988 άλλοι 5 και το 1989 άλλοι 10. Το 1995 όμως καταγράφηκαν 2.632 ιοί και παραλλαγές ιών.

Για να ενεργοποιηθεί ένας ιός, πρέπει να εκτελεστεί το αρχείο στο οποίο έχει προσαρτηθεί. Μπορεί επομένως να πάρουμε μια δισκέτα γεμάτη αρχεία μολυσμένα με τον πιο τρομερό ιό, να τα αντιγράψουμε στο δίσκο σας και να τα αφήσουμε εκεί. Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί, εφόσον δεν επιχειρήσουμε να τρέξουμε κάποιο από αυτά.

α) Προγράμματα που χρειάζονται περισσότερο χρόνο από ότι συνήθως για να φορτωθούν ή τρέχουν πιο αργά.

β) Ανεξήγητη μείωση της διαθέσιμης μνήμης RAM του υπολογιστή μας

γ) Αύξηση των κατεστραμμένων τομέων (bad sectors) στο σκληρό μας δίσκο ή στις δισκέτες μας.

δ) Αρχεία τα οποία εξαφανίζονται μυστηριωδώς.

ε) Ο υπολογιστής μας κάνει επανεκκίνηση μόλις εκτελέσουμε ένα πρόγραμμα ή μετά από κάποιο χρόνο λειτουργίας.

Τα ειδικά προγράμματα τα οποία μπορούν να ανιχνεύσουν και να απαλείψουν έναν ιό, ονομάζονται antivirus προγράμματα. Η αντιμετώπιση των ιών έχει δύο σκέλη: την προσπάθεια εντοπισμού και την προσπάθεια απάλειψής του. Από τα δύο αυτά στάδια, το πρώτο είναι πιο κρίσιμο. Σε αυτό το στάδιο, ο χρήστης πληροφορείται αν το σύστημά του έχει, ή όχι, προσβληθεί από κάποιον ιό. Είναι όμως πιθανό, το πρόγραμμα ανίχνευσης ιών που έχουμε, να μην είναι σε θέση να εντοπίσει ένα συγκεκριμένο ιό. Υπάρχουν πολλά είδη λογισμικού προστασίας από ιούς και διάφορες απόψεις για την αποτελεσματική χρήση τους. Πρέπει όμως να επισημάνουμε δυο βασικά στοιχεία:

Οι ιοί που διακινούνται στο Internet φτάνουν τις μερικές χιλιάδες και η διάδοσή τους είναι σε πολλές περιπτώσεις θέμα ωρών. Παλαιότερα, όταν οι δισκέτες αποτελούσαν το κύριο μέσο ανταλλαγής προγραμμάτων και δεδομένων, για την προσβολή των υπολογιστών σε μία ευρεία γεωγραφική περιοχή θα έπρεπε να περάσουν ακόμη και μήνες. Στο μεταξύ οι κατασκευαστές των antivirus προγραμμάτων διέθεταν το κατά περίπτωση κατάλληλο αντίδοτο-πρόγραμμα και ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αντιλαμβάνονταν ακόμη και την ύπαρξη του ιού.

Η διάδοση του Internet όμως ωφέλησε τους ιούς, όπως ακριβώς τα σύγχρονα συγκοινωνιακά μέσα ωφέλησαν τη μετάδοση του ιού της γρίπης. Ενώ παλαιότερα θα έπρεπε να περάσει αρκετός χρόνος για να "ταξιδέψει" ένας ιός από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, σήμερα κάτι τέτοιο χρειάζεται μερικές μόνο ώρες. Πολλά προγράμματα διατίθενται στο Internet και μπορούμε να τα αντιγράψουμε στο σκληρό μας δίσκο. Αν λοιπόν ένα πρόγραμμα περιλαμβάνει και κάποιο ιό, θα αντιγραφεί κι αυτός στο σκληρό μας δίσκο.

Τα ηλεκτρονικά μηνύματα (e-mails) που στέλνονται μέσω του Internet μπορούν να μεταφέρουν ιούς αν περιέχουν "μολυσμένα" αρχεία, τα οποία αν εκτελεσθούν θα "μολύνουν" τον υπολογιστή μας

‘Eνα μέρος από κάθε δραχμή που δαπανάται για αγορά αυθεντικού λογισμικού διοχετεύεται πίσω στην έρευνα και την ανάπτυξη, έτσι ώστε να δημιουργηθούν καλύτερα και πιο προηγμένα προϊόντα λογισμικού. ‘Oταν όμως αγοράζουμε πειρατικό λογισμικό, τα χρήματά μας πηγαίνουν κατευθείαν στις τσέπες των πειρατών λογισμικού.

Eπίσης, η πειρατεία λογισμικού βλάπτει τις τοπικές και εθνικές οικονομίες. Λιγότερες νόμιμες πωλήσεις έχουν ως αποτέλεσμα απώλεια εσόδων από φόρους και μείωση της απασχόλησης. H πειρατεία λογισμικού εμποδίζει σημαντικά την ανάπτυξη των τοπικών βιομηχανιών λογισμικού. Eάν οι εκδότες λογισμικού δεν μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους στη νόμιμη αγορά, δεν θα έχουν κίνητρο να συνεχίσουν να αναπτύσσουν τα προϊόντα τους. Πολλοί εκδότες λογισμικού απλά δεν θα μπουν σε αγορές στις οποίες σημειώνονται υψηλά ποσοστά πειρατείας, γιατί δεν θα μπορούν να καλύψουν τις δαπάνες τους για ανάπτυξη.