Ο ΜΟΡΜΟΛΗΣ (Mugnog-Kinder!)

Ράινερ Χάχφελντ (Γερμανία)
Μετάφραση: Παναγιώτης Σκούφης.

Πρόσωπα:
12 (9 άντρες, 3 γυναίκες) και 1 μουσικός,
ελάχιστος αριθμός ηθοποιών: 6.
Σκηνικό:
ένα, μόνιμο κι απλό, που με αλλαγές επίπλων μεταμορφώνεται σε σαλόνι, κήπο, κρεβατοκάμαρα, γραφείο.
Κοστούμια: σύγχρονα, απλά.
Διάρκεια: 1.20΄

Α' παράσταση:
Παιδική Σκηνή Ξένιας Καλογεροπούλου (Αθήνα, 1973).
Μουσική α' παράστασης: Γιάννης Σπανός.
Η μουσική μαζί με αποσπάσματα του έργου κυκλοφορεί σε δίσκο και κασέτες (Minos).
Κείμενο: Θεατρικό Μουσείο.

   Ο Ρίκης και η Μάντα περνούν τις διακοπές τους κοντά στον θείο τους και τη θεία τους. Βρίσκουν ένα παλιό ξύλινο κουτί και το βαφτίζουν Μορμόλη. Ο Μορμόλης γίνεται ένας φανταστικός φίλος των παιδιών και λέει στους μεγάλους όσα δεν τολμούν να τους πουν οι μικροί. Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτό το μυστηριώδες κι ύποπτο κουτί. Το φοβούνται και θυμώνουν. Ο θείος παθαίνει κρίσεις στο άκουσμα του και μόνο, ο αστυνόμος έρχεται να το «συλλάβει», ο στρατηγός προσπαθεί να το καταστρέψει μ' ένα κανόνι, ακόμα κι ένας υπουργός επεμβαίνει. Όσο για τον γκρινιάρη γείτονα, τον κύριο Μπουρίνια, παίρνει το πριόνι του για να το κομματιάσει.
   Ο Μορμόλης όμως είναι άτρωτος, μια και μπορεί να γίνεται ό,τι θέλουν τα παιδιά: παπούτσι, καπέλο, ποτήρι ή μπουρί της σόμπας. Κι αν κόψεις έναν Μορμόλη στα δύο, έχεις δύο Μορμόληδες, αν τον κόψεις στα τρία, έχεις τρεις Μορμόληδες.
   Στο τέλος, όλοι οι μεγάλοι, ακόμη κι ο κύριος Μπουρίνιας, καταλαβαίνουν πως, αν αγαπάς τα παιδιά, αγαπάς και τους Μορμόληδες.