Αρχική
ο ΟΡΚΟΣ του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Uncategorised
- Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου 2014 16:56
- Γράφτηκε από τον/την Super User
- Εμφανίσεις: 120
?μνυμι ?πόλλω να ?ητρ?ν, κα? ?σκληπι?ν, κα? ?γείαν, κα? Πανάκειαν, κα? θεο?ς πάντας τε κα? πάσας, ?στορας ποιεύμενος, ?πιτελέα ποιήσειν κατ? δύναμιν κα? κρίσιν ?μ?ν ?ρκον τόνδε κα? ξυγγραφ?ν τήνδε. ?γήσασθαι μ?ν τ?ν διδάξαντά με τ?ν τέχνην ταύτην ?σα γενέτ?σιν ?μο?σι, κα? βίου κοινώσασθαι, κα? χρε?ν χρηίζοντι μετάδοσιν ποιήσασθαι, κα? γένος τ? ?ξ ω?τέου ?δελφο?ς ?σον ?πικρινέειν ???εσι, κα? διδάξειν τ?ν τέχνην ταύτην, ?ν χρηίζωσι μανθάνειν, ?νευ μισθο? κα? ξυγγραφ?ς, παραγγελίης τε κα? ?κροήσιος κα? τ?ς λοιπ?ς ?πάσης μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσασθαι υ?ο?σί τε ?μο?σι, κα? το?σι το? ?μ? διδάξαντος, κα? μαθητα?σι συγγεγραμμένοισί τε κα? ?ρκισμένοις νόμ? ?ητρικ?, ?λλ? δ? ο?δενί. Διαιτήμασί τε χρήσομαι ?π' ?φελεί? καμνόντων κατ? δύναμιν κα? κρίσιν ?μ?ν, ?π? δηλήσει δ? κα? ?δικί? ε?ρξειν. Ο? δώσω δ? ο?δ? φάρμακον ο?δεν? α?τηθε?ς θανάσιμον, ο?δ? ?φηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. ?μοίως δ? ο?δ? γυναικ? πεσσ?ν φθόριον δώσω. ?γν?ς δ? κα? ?σίως διατηρήσω βίον τ?ν ?μ?ν κα? τέχνην τ?ν ?μήν. Ο? τεμέω δ? ο?δ? μ?ν λιθι?ντας, ?κχωρήσω δ? ?ργάτ?σιν ?νδράσι πρήξιος τ?σδε. ?ς ο?κίας δ? ?κόσας ?ν ?σίω, ?σελεύσομαι ?π' ?φελεί? καμνόντων, ?κτ?ς ??ν πάσης ?δικίης ?κουσίης κα? φθορίης, τ?ς τε ?λλης κα? ?φροδισίων ?ργων ?πί τε γυναικείων σωμάτων κα? ?νδρ?ων, ?λευθέρων τε κα? δούλων. ? δ' ?ν ?ν θεραπεί? ? ?δω, ? ?κούσω, ? κα? ?νευ θεραπηίης κατ? βίον ?νθρώπων, ? μ? χρή ποτε ?κλαλέεσθαι ?ξω, σιγήσομαι, ???ητα ?γεύμενος ε?ναι τ? τοια?τα. ?ρκον μ?ν ο?ν μοι τόνδε ?πιτελέα ποιέοντι, κα? μ? ξυγχέοντι, ε?η ?παύρασθαι κα? βίου κα? τέχνης δοξαζομέν? παρ? π?σιν ?νθρώποις ?ς τ?ν α?ε? χρόνον. παραβαίνοντι δ? κα? ?πιορκο?ντι, τ?ναντία τουτέων
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Uncategorised
- Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου 2014 16:53
- Γράφτηκε από τον/την Super User
- Εμφανίσεις: 107
Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, ο Ιπποκράτης θεράπευε και δίδασκε, έγραφε τις παρατηρήσεις του, τις θεωρίες του, τις ανακαλύψεις και τα ιδανικά του. Μετά το θάνατό του, το έργο του συγκεντρώθηκε και αποτέλεσε αυτό που είναι γνωστό ως «Ιπποκρατική Συλλογή». Τα έργα που αποτελούν την Ιπποκρατική Συλλογή είναι 59 στον αριθμό και γράφτηκαν στην ιωνική διάλεκτο. Η Ιπποκρατική Συλλογή περιέχει εγχειρίδια, διαλέξεις, έρευνες, σημειώσεις και φιλοσοφικά δοκίμια για διάφορα θέματα στον τομέα της ιατρικής, χωρίς συγκεκριμένη σειρά[14]. Τα έργα αυτά γράφτηκαν για διαφορετικά ακροατήρια, για ειδικούς και μη ειδικούς, και μερικές φορές παρουσιάζονται σημαντικές αντιφάσεις μεταξύ των έργων[15]. Μερικά δε από τα άρθρα έχουν γραφτεί από άλλους γιατρούς που γνώριζαν πως καθετί που είχε την υπογραφή του Ιπποκράτη θα τύχαινε ευρείας αποδοχής. Γενικής φύσης είναι: ο Όρκος ο Νόμος Περί Αρχαίας Ιατρικής Περί Ιατρού, Περί Τέχνης Περί Ευσχημοσύνης Παραγγελίαι και Αφορισμοί Ανατομικά και φυσιολογικά είναι: Περί Ανατομής Περί Καρδίας Περί Σαρκών Περί Αδένων Περί Οστέων Φύσεως Περί Γονής Περί Φύσεως Παιδίου Διαιτητικά Περί Τροφής Περί Διαίτης Περί Διαίτης Υγιεινής Γενικής παθολογίας είναι: Περί Αέρων, Υδάτων, Τόπων Περί Χυμών Περί Κρίσεων Περί Κρισίμων Περί Εβδομάδων Περί Φυσών Στην προγνωστική ιατρική ανήκουν: Προγνωστικόν Προρρητικόν και Κωακαί Προγνώσεις Στην ειδική νοσολογία: Περί Επιδημιών Περί Παθών Περί Νόσων Περί των Εντός Παθών Περί της Ιερής Νόσου Περί Τύπων των κατ' άνθρωπον Στη Θεραπευτική ανήκουν: Περί Διαίτης Οξέων Περί Υγρών Χρήσιος Στη χειρουργική ανήκουν: Κατ' Ιατρείον Περί Ελκών Περί Αιμοροϊδων Περί Συρίγγων Περί των εν τη Κεφαλή Τραυμάτων Περί Αγμών Περί Άρθρων. Μολχικός Στη μαιευτική και τη γυναικολογία τα: Περί Παρθενίων Περί Γυναικείας Φύσεως Περί Γυναικείων Α', Β' Περί Αφόρων Περί Επικυήσεως Περί Επταμήνου και Οκταμήνου Περί Εγκατατομής Εμβρύου Στην οφθαλμολογία ανήκει το: Περί Όψεως Στην παιδιατρική ανήκει το: Περί Οδοντοφυίης Εκτός από τα παραπάνω έργα, περιλαμβάνονται και 24 Επιστολές και το Περί Μανίας Λόγος, στο οποίο περιγράφεται η πρόσκληση του Ιπποκράτη από τους Αβδηρίτες για την υποτιθέμενη θεραπεία του Δημόκριτου. Όμως, οι πολλές διασκευές των έργων του και η προσθήκη ψευδεπίγραφων από αρχαιοτάτων χρόνων, οδήγησαν τους μεταγενέστερους μελετητές στην αδυναμία διάκρισης των νόθων έργων από τα γνήσια[16]. Άλλωστε, η συλλογή στη σημερινή μορφή της έγινε στους Αλεξανδρινούς χρόνους, οπότε και άρχισε, με εντολή του Πτολεμαίου, η περισυλλογή των συγγραμμάτων του Ιπποκράτη. Έτσι, κρίθηκε αναγκαίο να περιληφθούν όλα τα συγγράμματα που έφεραν το όνομά του, ακόμη και αν υπήρχαν βάσιμες υποψίες πως ήταν ψευδεπίγραφα, αρκεί να ανήκαν στους προ-αριστοτελικούς χρόνους. Βέβαια, το ζήτημα της γνησιότητας απασχόλησε για πολύ τους ερευνητές, με αποτέλεσμα να καταγραφούν πολλές και παράδοξες απόψεις. Ο Ερωτιανός, για παράδειγμα, παραδέχεται μόνον 31 συγγράμματα, ενώ ο Γαληνός μειώνει τον αριθμό τους περίπου σε 13. Από τους νεότερους ο Γάλλος ιστορικός της ιατρικής Εμίλ Λιτρέ, στηριζόμενος στην ιωνική διάλεκτο γεμάτη με τους «δωρισμούς» του Ιπποκράτη, εξαιτίας της δωρικής καταγωγής του, παραδέχεται ως γνήσια, εκτός του Όρκου και του Νόμου, άλλα έντεκα έργα. Ο Ντιλς παραδέχεται μόνον τρία κ.ο.κ. Σημαντικότερη από τις εκδόσεις του έργου του παραμένει η δεκάτομη έκδοση του Εμίλ Λιτρέ (1829-1861), στο Παρίσι, με ελληνικό κείμενο και γαλλική μετάφραση. Η νεότερη έκδοση των έργων ανήκει στον Κουλβάιν (Λειψία 1894 και 1902), αλλά παρέμεινε ανολοκλήρωτη. Από τους Έλληνες άριστη κριτική στα έργα του έκανε ο Αδαμάντιος Κοραής στα Περί Αερίων Υδάτων και Τόπων και Περί Διαίτης Οξέων και Αρχαίας Ιατρικής
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Uncategorised
- Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου 2014 16:51
- Γράφτηκε από τον/την Super User
- Εμφανίσεις: 155
Ο Ιπποκράτης, Δωριεύς την καταγωγή, γεννήθηκε στην Κω το 460 π.Χ. και ανήκε στον ενδοξότατο κλάδο των Ασκληπιαδών. Σύμφωνα με την παράδοση, εκ πατρός (ιατρού Ηρακλείδη) καταγόταν από το θεό της ιατρικής Ασκληπιό και εκ μητρός (Φαιναρέτης) από τον ήρωα της Ελληνικής Μυθολογίας Ηρακλή. Ήταν προικισμένος με μεγάλη εργατικότητα και ροπή για μάθηση και σπούδασε ιατρική στο φημισμένο Ασκληπιείο της Κω. Αρχικά υπήρξε μαθητής του ίδιου του πατέρα του, κατόπιν του Ηρόδικου, του Γοργία, του ρήτορα Λεοντίνου και του Δημόκριτου του Αβδηρίτη, αν και αρκετοί ερευνητές ισχυρίζονται πως η σχέση του με τον Γοργία και το Δημόκριτο ήταν περισσότερο πνευματική και λιγότερο σχέση μαθητείας.Αφού εκπαιδεύτηκε στην ιατρική, ο Ιπποκράτης άρχισε να ασκεί στην Κω το επάγγελμα του ιατρού. Γνωρίζοντας όμως πόσο βυθισμένοι στην άγνοια και στην πρόληψη βρίσκονταν οι άλλοι γιατροί της εποχής του, θεώρησε χρέος του να ταξιδέψει και σ? άλλα μέρη επειδή ήθελε να συμπληρώσει τη μόρφωσή του αλλά και να διαδώσει την πίστη του στον καθαρό αέρα, στο νερό και στον ήλιο. Έτσι, πραγματοποίησε επιστημονικά ταξίδια σε πολλές περιοχές, επισκεπτόμενος τη Δήλο, τη Θάσο, τη Σκυθία, τη Θράκη και τη Σμύρνη. Η φήμη του απλώθηκε γοργά σε όλη την Ελλάδα και πέρα από τα όριά της, στην κραταιά Περσία. Λέγεται ότι ο Αρταξέρξης τον κάλεσε στην αυλή του στέλνοντας πρέσβεις με πολύτιμα δώρα, αλλά εκείνος αρνήθηκε να φύγει απ' την πατρίδα του[8]. Αν και αρχαίες πηγές αποδέχονται το γεγονός ως πραγματικό, ορισμένοι σύγχρονοι μελετητές το αμφισβητούν[9]. Επίσης, λέγεται πως θεράπευσε το βασιλιά των Μακεδόνων Περδίκκα και λύτρωσε τα Άβδηρα από λοιμό. Ορισμένοι ισχυρίζονται πως εκεί εξέτασε τον Δημόκριτο, ο οποίος θεωρούνταν από κάποιους ότι ήταν τρελός επειδή γέλαγε με όλα. Ο Ιπποκράτης διέγνωσε ότι απλά βρισκόταν σε χαρούμενη διάθεση και από τότε ο Δημόκριτος αποκαλούνταν "ο γελαστός φιλόσοφος"[10]. Επιπλέον, λέγεται, ότι ο Ιπποκράτης βοήθησε τους Αργείους και τους Αθηναίους, λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα κατά της εξάπλωσης λοιμωδών νοσημάτων. Οι τελευταίοι, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, τον μύησαν στα Ελευσίνια μυστήρια και τον ανακήρυξαν πολίτη των Αθηνών. Επίσης, του παραχώρησαν δωρεάν σίτιση στο Πρυτανείο γι' αυτόν και τους απογόνους του, αν και οι σύγχρονοι ερευνητές αμφισβητούν την ανάμειξή του σε γεγονότα της αττικής γης[11][12][13]. Τελευταίος του σταθμός ήταν η γη των προγόνων του, η Θεσσαλία, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε στη Λάρισα το 377 π.Χ., σε ηλικία 83 ετών, και τάφηκε κάπου μεταξύ Γυρτώνος, Τυρνάβου και Λάρισας. Σύμφωνα με τον Άνθιμο Γαζή, το μνήμα του διατηρήθηκε μέχρι και το δεύτερο μ.Χ. αιώνα.