ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
ΚΥΡΙΕ, βήθησέ με νά ἀντιμετωπίσω μέ ψυχική γαλήνη ὅλα ὅσα θά μου φέρει ἡ σημερινή ἡμέρα. Βοήθησέ με νἀ παροδοθῶ ὁλοκληρωτικά στό ἅγιο θέλημά Σου.
Στήν κάθε ὥρα αὐτῆς τῆς ἡμέρας φώτιζέ με καί δυνάμωνέ με γιά τό κάθε τι. Ὅποιες εἰδήσεις κι ἄν λάβω στό διάστημα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, δίδαξέ με νά τίς δεχθῶ μέ ἡρεμία καί μέ τήν πεποίθηση ὅτι προέρχονται ἀπό τό ἅγιο θέλημά Σου.
Καθοδήγησε τις σκέψεις καί τά συναισθήματά μου σέ ὅλα μου τά ἔργα καί τά λόγια. Στίς ἀπρόοπτες περιστάσεις μή μ' ἀφήσεις νά ξεχάσω ὅτι ὅλα παραχωροῦνται ἀπό Σένα.
Δίδαξέ με νά συμπεριφέρομαι σέ κάθε μέλος τῆς οἰκογένειάς μου καί σ' ὅλους τούς συνανθρώπους μου μέ εύθύτητα καί σύνεση, ὥστε νά μή συγχύσω καί στενοχωρήσω κανένα.
ΚΥΡΙΕ, δός μου τή δύναμη νά ὑποφέρω τόν κόπο καί ὅλα τά γεγονότα τῆς ἡμέρας αὐτῆς, σέ ὅλη τή διάρκειά της. Καθοδήγησε τἠ θέλησή μου καί δίδαξέ με νά προσεύχομαι, νά πιστεύω, νά ὑπομένω, νά συγχωρῶ καί ν' ἀγαπῶ.
ΑΜΗΝ.
Prayer of the Optina Elders
Grant unto me, O Lord, that with peace of mind I may face all that this new day is to bring.
Grant unto me to dedicate myself completely to Your Holy Will.
For every hour of this day, instruct and support me in all things.
Whatsoever tidings I may receive during the day, teach me to accept
tranquilly, in the firm conviction that all eventualities fulfill Your Holy Will.
Govern my thoughts and feelings in all I do and say.
When things unforeseen occur , let me not forget that all comes down from You.
Teach me to behave sincerely and rationally toward every member of my
family, that I may bring confusion and sorrow to noone.
Bestow upon me, my Lord, strength to endure the fatigue of the day, and to
bear my part in all its passing events.
Guide my will and teach me to pray, to believe, to hope, to suffer, to forgive, and to love.
Amen .
|
|
 π. Μωϋσῆς ὁ Ἁγιορείτης
 Δέν θά πρέπει νά μᾶς παραξενεύει ἡ παρουσία τῶν θλίψεων στή ζωή μας, μόνο νά μή μᾶς νικήσουν...
Ἡ προσευχή παρουσιάζεται ὡς λόγος ὡς διατύπωση ἐπιθυμιῶν καί λεκτικό σχῆμα. Κατά βάθος ὅμως ἀποτελεῖ βίωμα μυστικό δυσκολοέκφραστη αἵσθηση καί ἀλάλητο στεναγμό τῆς καρδιᾶς. Οἱ ὡραιότερες προσευχές, εἶπαν, εἷναι οἱ σιωπηλές. Ὁ πιστός τελικά δέν ρωτᾶ, δἐν μιλᾶ, μόνο ἀκούει. Ὁ Θεός δέν ἀνακαλύπτεται ἀλλά ἀποκαλύπτεται. Τότε σιγᾶ πᾶσα σάρξ βροτεία. Βιώνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί βοᾶ ἀσταμάτητα μέ τούς ὑπέροχους καί ἀλάλητους στεναγμούς τῆς καθαρῆς καί πυρπολημένης ἀπό ἀγάπη καρδιᾶς.
Τίς ὧρες τῆς σιωπῆς τελεσιουργοῦνται τά μεγάλα θαύματα, οἱ ἀδιαφήμιστες ἡρωϊκές πράξεις, οἱ μυστικές προσωπικές ἐπαναστάσεις, ἡ γνωριμία μέ τόν ἄγνωστο ἑαυτό μας. Ἔτσι, ἔχουμε τή σηματνική σιωπή τοῦ ἁγίου, τἠν κορυφαία σιωπή τοῦ σοφοῦ, τήν ὐπομονετική σιωπή τοῦ ἥρωα, τήν ἀκριβή σιωπή τοῦ ὑπομονετικοῦ κι ἐπίμονου, τήν εὐαγγελική σιωπή τοῦ αὐτοθυσιαζόμενου.
Ἄς πιάσουμε πιάσουμε καλύτερα, μεγαλύτερη κουβέντα με τον Θεό. Τότε δέν θά ἔχουμε μοναξιά ποτέ.
Άξίζει νά ἡσυχάσουμε γιά νά ἀκούσουμε μέσα στήν ἡσυχία τή χαμηλή φωνή τοῦ Θεοῦ, τήν ἐναγώνια φωνή τῆς συνειδήσεώς μας, τή διδακτική φωνή τοῦ ἱεροῦ παρελθόντος γιά νά μετανοήσουμε εἰλικρινά.
Η μοναξιά δέν εἷναι φαινόμενο ἀπουσίας ἀνθρώπων, ἀλλά ἀπουσίας ὑγιῶν σχέσεων μέ τόν Θεό, τόν ἑαυτό μας καί τόν πλησίον.
Ὅποιος ἀγαπᾶ, δέν ἔχει ποτέ μοναξιά.
( Ἀπό τό βιβλίο του, " Ἡ εὔλαλη σιωπή " )
|
|
Prayer of St.Ephraim the Syrian
O Lord and Master of my life, deliver me from the spirit of indolence, meddling, vain mbition, anad idle talk.
Grant to me, Your servant, the spirit of prudence, humility, patience, and love.
Yea, Lord and King; grant me, that I may see my own faults, and to not judge my brother,
for You are blessed to the Ages of Ages.
Amen.
|
|
π. Σεραφείμ τῆς Βύριτσα
Ὅπου και ἄν κρυφτεῖς, ὁ Θεός θά σέ βρεῖ. Ξανά καί ξανά θά χτυπάει τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς σου καί σύ κάποτε, δέν μπορεῖ, θά θελήσεις νά τοῦ ἀνοίξεις. Ἵσως τότε καταλάβεις πόσο ἄργησες, πόσο γρήγορα περνάει ἡ ζωή. Μά πάλι δέν πειράζει, ἡ Θεία Χάρη ἀναπληρώνει τά ἐλλείποντα. Καί κεῖ, στή δύση τοῦ βίου, πιό ὤριμος ἀπό ποτέ, καταλαβαίνεις πώς ὁ χρόνος, ὁ τόσο λίγος, γιά νά προφθάσει ὁ ἄνθρωπος νά πραγματοποιήσει ὅσα ἄπειρα ὀνειρεύεται ἀπό τά νεανικά του χρόνια, παίρνει κάτι ἀπό τήν ἄνεση τῆς αἰωνιότητας, χωράει πράξεις κι ἐνέργειες κι ἀγάπη πού δἐν χωροῦν μέ τίποτα στό ἀνθρώπινο μας σύμπαν. Εἷναι τότε πού ἀφέθηκες, τότε ποὐ ἔπαψες νἀ λογαριάζεις καί κόπο καί χρόνο καί ἱστορικά συμβάντα, γιά χάρη τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐν Χριστῶ ἀδελφῶν σου. Εἷναι τότε πού ἔρχεται ὁ Θεός νά σταματήσει τά ρολόγια καί νά χωρέσει σ' ἕνα εἰκοσιτετράωρο ἀμέτρητες ζωές ἀνθρώπων, πού ζητοῦν θαλπωρή, στήριγμα καί ἐλπίδα.
Ὁ Παντοδύναμος Κύριος, κυβερνάει τόν κόσμο καί ὅλα ὅσα γίνονται στόν κόσμο γίνονται εἴτε μέ τή χάρη Του, εἴτε μέ τήν βούλησή Του. Οἱ τρεῖς ἅγιοι παῖδες τῆς Βαβυλώνας ὁμολογοῦσαν τόν Κύριο καί πίστευαν ἀληθινά ὅτι ὅλες οἱ δοκιμασίες πού συνέβαιναν σ' αὐτούς καί στόν Ἰσραήλ, γίνονταν ἐπειδή τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Μόνον αὐτή ἡ τοποθέτηση φέρνει στήν ψυχή τήν εἰρήνη, δέν ἀφήνει τόν ἄνθρωπο νά ἀνησυχεῖ κάν, νά ἐξάπτεται, ἐνῶ στρέφει τά βλέμματα τῆς ψυχῆς πρός τήν αἰωνιότητα καί δίνει ὑπομονή στόν πόνο. Ἀκόμη καί ὁ ἴδιος ὁ πόνος καθώς καί ὅλα τά προβλήματα φαίνονται σύντομα, μηδαμινά κάι ἀναούσια. Μήν παραπονιέσαι γιά τό βάρος τοῦ σταυροῦ. Την ἡμέρα τοῦ πόνου ἀπόθεσε τή θλίψη σου στόν Κύριο καί Αὐτός θά σέ παρηγορήσει.
( Ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο του )
|
|
π. Παϊσιος
"Φιλαυτία. Ἡ μητέρα τῶν Παθῶν" : " Ὅποιος ἔχει φιλαυτία, δέν μπορεῖ νά ἔχει ἀνάπαυση, εἰρήνη ψυχῆς, γιατί δέν εἶναι ἐσωτερικά ἐλεύθερος".
Ρώτησαν τόν γέροντα Παϊσιο: Γέροντα, πῶς εἷναι ἡ κόλαση;
-- Θά σοῦ πῶ μιά ἱστορία πού εἶχα ἀκούσει. Κάποτε ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος παρακαλοῦσε τόν Θεό νά τοῦ δείξει πῶς εἶναι ὁ Παράδεισος καί ἡ κόλαση. Ἕνα βράδυ λοιπόν στόν ὕπνο του ἄκουσε μία φωνή νά τοῦ λέει: " Ἔλα νά σοῦ δείξω τήν κόλαση". Βρέθηκε τότε σέ ἕνα δωμάτιο, ὅπου πολλοί ἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι καί στήν μέση ἦταν μία κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Ὅλοι ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἦταν πεινασμένοι, γιατί δέν μποροῦσαν νά φᾶνε. Στά χέρια τους κρατοῦσαν ἀπό μιά πολύ μακριά κουτάλα. Ἔπαιρναν ἀπό τήν κατσαρόλα τό φαγητό, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά φέρουν τήν κουτάλα στό στόμα τους. Γι' αὐτό ἄλλοι γκρίνιαζαν, ἄλλοι φώναζαν, ἄλλοι ἕκλαιγαν... Μετά ἄκουσε τήν ἴδια φωνή νά τοῦ λέει: " Ἔλα τώρα νά σοῦ δείξω καί τόν Παράδεισο". Βρέθηκε τότε σέ ἕνα ἄλλο δωμάτιο ὅπου πολλοί ἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι ἴδιο μέ τό προηγούμενο καί στην μέση ὴταν πάλι μία κατσαρόλα μέ τό φατηγότ καί οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τίς ἴδιες μακριές κουτάλες. Ὅλοι ὅμως ἦταν χορτάτοι καί χαρούμενοι, γιατί ὁ καθένας ἔπαιρνε μέ τήν κουτάλα του φαγητό ἀπό τήν κατσαρόλα καί τἀϊζε τόν ἄλλον.
Κατάλαβες τώρα κι ἐσύ πῶς μπορεῖς νά ζεῖς ἀπό αὐτήν τήν ζωή τον Παράδεισο. Ὅποιος κάνει τό καλό, ἀγάλλεται, διότι ἀμείβεται μέ θεϊκή παρηγοριά. Ὅποιος κάνει τό κακό, ὑποφέρει καί κάνει τόν ἐπίγειο παράδεισο ἐπίγεια κόλαση. Ἔχεις ἀγάπη, καλοσύνη; Εἷσαι ὁ ἄγγελος καί ὅπου πᾶς ἤ σταθεῖς, μεταφέρεις τόν Παράδεισο. Ἔχεις πάθη, κακία; Ἔχεις μέσα σου τόν διάβολο καί ὅπου πᾶς ἤ σταθεῖς μεταφέρεις τήν κόλαση. Ἀπό δῶ ἀρχίζουμε νἀ ζοῦμε τόν Παράδεισο ἤ τήν κόλαση.
Ναί βρέ παιδί μου, πέταξε τόν ἑαυτό σου. Ἄν πετάξεις τόν ἑαυτό σου, μετά θά πετᾶς. Τί τόν κρατᾶς τόν ἑαυτό σου γιά τόν ἑαυτό σου; Τό κομμάτι τῆς ἀγάπης πού κρατᾶς γιά τόν ἑαυτό σου, τό ἀφαιρεῖς ἀπό τήν ὁλοκληρωτική ἀγάπη πού πρέπει νά ἔχεις γιά τοὐς ἄλλους.
"Ὑπερηφάνεια. Ἡ ρίζα τοῦ κακοὺ" : " Ὁ ὑπερήφανος εἶναι χωρισμένος ἀπό τόν Θεό, γιατί ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι καλός ἀγωγός, μονωτικό, πού δέν ἀφήνει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά περάσει, καί μᾶς ἀπομονώνει ἀπό τόν Θεό".
Ἡ ζήλεια, ἡ κατάκριση, ὁ θυμός, ἡ μνησικακία κ.λ.π., ὅλα ἀπό τήν περηφάνεια ξεκινοῦν. Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τό Γενικό Ἐπιτελεῖο ὅλων τῶν παθῶν. Ἄν λοιπόν χτυπήσεις τήν ὑπερηφάνεια, χτυπᾶς ὅλα τά πάθη καί ἔρχεται μέσα σου ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη.
Εἶναι ἄτιμη ἡ ὑπερηφάνεια, εἶναι φοβερό πρᾶγμα, ἀφοῦ Ἀγγέλους τούς ἔκανε δαίμονες!! Αὐτή μᾶς ἔφερε ἀπό τόν Παράδεισο στήν γῆ καί τώρα ἀπό τήν γῆ προσπαθεῖ νά μᾶς στείλει στήν κόλαση
"Κατάκριση. Ἡ μεγάλη ἀδικία: "Μόνον ὁ Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αὐτός γνωρίζει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἐμεῖς, ἐπειδή δέν ξέρουμε τήν δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ, κρίνουμε "κατ' ὅψιν", ἐξωτερικά καί γι' αὐτό πέφτουμε ἔξω καί ἀδικοῦμε τόν ἄλλον".
Πόσο πρέπει νά προσέχουμε τήν κατάκριση!! Πόσο ἀδικοῦμε τόν πλησίον μας, ὅταν τόν κατακρίνουμε! Ἄν καί στήν πραγματικότητα μέ τήν κατάκριση ἀδικοῦμε τόν ἑαυτό μας καί ὄχι τούς ἄλλους, διότι μᾶς ἀποστρέφεται ὁ Θεός. Τίποτε ἄλλο δέν ἀποστρέφεται τόσο πολύ ὁ Θεός ὅσο τήν κατάκριση, γιατί ὁ Θεός εἶναι δίκαιος καί ἡ κατάκριση εἶναι γεμάτη ἀπό ἀδικία.
--Ἀπό το βιβλίο του "Πάθη καί Ἀρετές"--
|
|
 A PRAYER -- St. Thalassios
Christ, Master of all, free us from all these destructive
passions and the thoughts born of them.
For Your sake we came into being, so that we might delight in the
paradise which You have planted and in which You had placed
us.
We brought our present disgrace upon ourselves, preferring
destruction to the delights of blessedness.
We have paid for this, for we have exchanged eternal life for
death.
O Master, as once You have looked on us, look on us now; as
You became man, save all of us.
For You came to save us who were lost. Do not exclude us
from the company of those who are being saved.
Raise up our souls and save our bodies, cleansing us from all
impurity.
Break the fetters of the passions that constrain us, as once
You have broken the ranks of the impure demons.
Free us from their tyranny, so that we may worship You alone,
the eternal light, having risen from the dead and dancing with the angels in the
blessed, eternal and indissoluble dance.
Amen. |
|
Ἐπιστροφή στήν κορυφή