Home
Ερυθρά κύτταρα αίματος 5.300 ετών!
Τα αρχαιότερα ερυθρά κύτταρα αίματος που έχουν ποτέ βρεθεί στον κόσμο, ανακαλύφθηκαν στο σώμα του «Έτζι», του Ανθρώπου των Πάγων, η μούμια του οποίου, ηλικίας 5.300 ετών περίπου, είχε ανακαλυφθεί στις παγωμένες Άλπεις το 1991.
Το μουμιοποιημένο πτώμα του «Έτζι» φέρει σοβαρά τραύματα και μώλωπες, αλλά ως τώρα δεν είχαν βρεθεί ίχνη αίματος πάνω του.
Τώρα, μετά από 21 χρόνια, οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον βιολογικό ανθρωπολόγο Άλμπερτ Ζινγκ του γερμανικού πανεπιστημίου «Λούντβιχ Μαξιμίλιαν» του Μονάχου και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας του Μπολζάνο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Interface" της Βασιλικής Εταιρίας επιστημών της Βρετανίας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το "Science", ανακάλυψαν ίχνη αίματος στα τραύματα και κατάφεραν να απομονώσουν κανονικά ερυθρά κύτταρα.
Η μούμια βρίσκεται υπό συνεχή επιστημονική έρευνα από τότε που δύο Γερμανοί ορειβάτες την ανακάλυψαν τυχαία στους πάγους των ιταλο-αυστριακών αλπικών συνόρων, στο Νότιο Τιρόλο, σε υψόμετρο 3.210 μέτρων.
ANT1
Ο Θάνατος δεν είναι το τέλος λένε οι επιστήμονες
Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο... τον Αϊνστάιν.
Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;
Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε.
Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ? όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.
Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;
Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο:«Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».
Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.
Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.
Crimson Rivers Τα Πορφυρά Ποτάμια - 2000
Crimson Rivers Τα Πορφυρά Ποτάμια - 2000
Δυο διαφορετικές αστυνομικές έρευνες, 300 χιλιόμετρα μακριά η μια από την άλλη, προβληματίζουν τους αστυνομικούς επιθεωρητές που τις αναλαμβάνουν. Ο Pierre Niemans είναι ένας έμπειρος επαγγελματίας. Του ανατίθεται μια περίεργη υπόθεση στη Guernon, μια κωμόπολη στους πρόποδες των Αλπεων, όπου το πανεπιστήμιο αποτελεί τον πυρήνα της. Αντικείμενό του ένας απίστευτα βίαιος και μεθοδικά εκτελεσμένος φόνος. Από την άλλη έχουμε τον νέο, πανέξυπνο, μοναχικό άλλα και βίαιο Max Kerkerian. Εκείνος διεξάγει έρευνες σχετικά με έναν βεβηλωμένο τάφο σε ένα νεκροταφείο του Sarzak και μια διάρρηξη δημοτικού σχολείου. Η έρευνά των δυο υποθέσεων τον οδηγεί στα χνάρια του μυστηριώδους θανάτου ενός κοριτσιού είκοσι χρόνια πριν. Οι δύο έρευνες θα συγκλίνουν και τελικά θα συναντηθούν φέρνοντας στο φως ένα απίστευτο παρελθόν. Η αναζήτηση της αλήθειας θα τους φέρει μπροστά σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις.
Μπορεί η πρώτη εντύπωση ακούγοντας "Γαλλικό Θρίλερ" να μην είναι και η καλύτερη, το Crimson Rivers όμως μας εξέπληξε θετικά με την πρωτοτυπία του και το κλίμα του. Ένα από τα πιο πρωτότυπα κίνητρα για serial killer, με φόντο όχι μια αστική περιοχή αλλά απομονωμένες περιοχές της Γαλλικής επαρχίας. Στην δημιουργία ατμόσφαιρας σασπένς συντείνουν και οι Γαλλικοί διάλογοι (ιδιαίτερα όταν αυτοί γίνονται από τον σπουδαίο Jean Reno). Ο Mathieu Kassovitz κατηγορήθηκε ότι έκανε μια Χολιγουντιανή ταινία αντιγράφοντας το Seven και την Σιωπή Των Αμνών. Παρόλα αυτά η ταινία του κινείται σε ένα διαφορετικό κλίμα από τις Αμερικάνικες καταφέρνει να κερδίσει τον θεατή διατηρώντας την αγωνία ως το τέλος. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια η προσοχή του θεατή, καθώς οι σεναριακές ανατροπές και εξελίξεις - ιδιαίτερα στο τέλος - γίνονται με ταχύτατο ρυθμό.
http://www.cinemanews.gr
Συνθετικά μόρια XNA μιμούνται το DNA και το RNA
Μεταφέρουν γενετικές πληροφορίες
Για πρώτη φορά τεχνητά μόρια «πέρασαν» πληροφορίες (γονίδια) σε άλλα μόρια και το κρίσιμο ερώτημα τώρα είναι αν τα μόρια ΧΝΑ μπορούν να εισαχθούν μέσα σε κύτταρα. Τα τεχνητά αυτά μόρια έχουν μάλιστα και την ικανότητα της εξέλιξης μέσω της προσαρμοστικότητας στο περιβάλλον.
Το επίτευγμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, ανοίγει νέους δρόμους για τη Βιοτεχνολογία και την Ιατρική, αλλά επίσης για την εργαστηριακή δημιουργία νέων μορφών ζωής, δείχνει ότι το DNA και το συγγενικό RNA δεν είναι τελικά τα μόνα μόρια που έχουν την ικανότητα να κωδικοποιούν τις γενετικές πληροφορίες και να τις μεταφέρουν από οργανισμό σε οργανισμό μέσω της κληρονομικότητας.
Ακόμη, η ανακάλυψη δείχνει ότι πιθανότατα η ζωή, κάπου αλλού στο σύμπαν, θα μπορούσε να βασίζεται σε διαφορετική χημεία από τη γήινη, ενώ τελικά ανακύπτει το ερώτημα: Πώς ακριβώς ορίζεται η ζωή και πόσο διαφορετικές μορφές θα μπορούσε να πάρει;
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Φίλιπ Χόλιγκερ του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας της Μ.Βρετανίας, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο Science, (αλλά και στα Nature και New Scientist), δημιούργησαν έξι διαφορετικά μόρια ΧΝΑ (Xeno-Nucleic Acids), πολυμερή που μοιάζουν με το DNA και το RNA. Το πέτυχαν αντικαθιστώντας τα σάκχαρα που αποτελούν μέρος των τελευταίων, δηλαδή τα αρχικά γράμματα D (δεοξυριβόζη) και R (ριβόζη).
Επειδή οι επιστήμονες, εκτός από αυτές τις αλλαγές, διατήρησαν στο ΧΝΑ τις ίδιες νουκλεοβάσεις (τα τέσσερα γράμματα A, G, C και Τ του γενετικού «αλφαβήτου») με εκείνες του DΝΑ, τα δύο μόρια, το φυσικό και το τεχνητό, μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να σχηματίσουν μία σταθερή διπλή έλικα από κοινού.
Οι επιστήμονες δημιούργησαν πολυμεράσες, συνθετικά βοηθητικά μόρια (ένζυμα) που μεταγράφουν τον κώδικα του ΧΝΑ σε DNA και αντίστροφα. Με τον τρόπο αυτό, η ίδια η διαδικασία της εξέλιξης ενθαρρύνεται πλέον με εργαστηριακό (συνθετικό) τρόπο.
«Μπορέσαμε να δείξουμε ότι τόσο η κληρονομικότητα -η αποθήκευση και η μεταφορά πληροφοριών- όσο και η εξέλιξη, που είναι τα δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής- είναι δυνατό να αναπαραχθούν και να υλοποιηθούν σε εναλλακτικά πολυμερή, άλλα από το DNA και το RNA», δήλωσε ο Δρ Χόλιγκερ.
«Δεν υπάρχει κάτι πραγματικά ξεχωριστό, όσον αφορά τη ζωή, στο DNA και στο RNA. Δεν υπάρχει κάποια ανυπέρβλητη λειτουργική επιταγή που να υποχρεώνει τα γενετικά συστήματα ή τη βιολογία να βασίζονται σε αυτά τα δύο μόρια», πρόσθεσε.
Δεν αποκλείεται στο μέλλον οι επιστήμονες να βρουν και άλλα συνθετικά μόρια που θα επιτελούν τις λειτουργίες της ζωής και θα αποτελούν τους μεταφορείς των γενετικών πληροφοριών.
Σε συνοδευτικό άρθρο στο Science, ο Δρ Τζέραλντ Τζόις του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ερευνών Scripps χαιρετίζει το επίτευγμα ως ορόσημο που «προαναγγέλλει την εποχή της συνθετικής γενετικής, με επιπτώσεις για την εξωβιολογία (σ.σ. τη ζωή αλλού στο σύμπαν), τη βιοτεχνολογία και την κατανόηση της ίδιας της ζωής». Επισημαίνει όμως ότι για να υπάρξει μία πλήρως συνθετική γενετική πλατφόρμα, θα πρέπει να υπάρξει ένα αυτο-αναπαραγόμενο σύστημα (οργανισμός) που να μην χρειάζεται καθόλου ως ενδιάμεσο το DNA. Τότε, όπως αναφέρει, «η κατασκευή γενετικών συστημάτων βασισμένων σε εναλλακτικές χημικές πλατφόρμες μπορεί να οδηγήσει στη σύνθεση τελείως νέων μορφών ζωής».
Άλλοι επιστήμονες, όπως ο Δρ Κρεγκ Βέντερ, προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθετικούς οργανισμούς από το μηδέν, όμως οι έρευνες αυτές συνήθως βασίζονται σε συμβατικό DNA. Η δημιουργία του ΧΝΑ ωθεί τη βιολογία ένα βήμα παραπέρα (στη λεγόμενη «ξενοβιολογία»)- σε πεδία που μπορεί να κρύβουν μεγάλες υποσχέσεις, αλλά και μεγάλους κινδύνους για την ανθρωπότητα.
health.in.gr, ΑΠΕ