Τα χρησιμοποιώ όλα πολυυυυυύ συχνά. Όταν τα παιδιά παίζουν ρόλους, χρησιμοποιούν τον λόγο.

Πολλές φορές χρησιμοποιώ τη συνέντευξη για τους/τις μαθητές/τριες που θέλω να εξετάσω. Ειδικά εκείνους που είναι αγχωμένοι. Έχω στην τάξη ένα παλιό χαλασμένο μικρόφωνο, που όμως, γι΄ αυτό που θέλω να πετύχω, κάνει καταπληκτική δουλειά. Ωστόσο και ένα απλό μολύβι είναι αρκετό, για να πάρω συνέντευξη από τους μαθητές μου!

Ξεκινώ εγώ παίζοντας τον ρόλο του δημοσιογράφου, περιδιαβαίνοντας μέσα στην τάξη και τείνοντάς τους το μικρόφωνο, αναγκάζοντάς τα έτσι να μπουν σε έναν ρόλο. «Καλημέρα σας. Είμαι η κ. Δήμητρα και είμαι δημοσιογράφος του Σταρ. Πείτε μου κ. Ηρακλή, τι σας έβαλε να κάνετε ο εξάδερφος σας ο Ευρυσθέας; Αντιμετωπίσατε κάποιες δυσκολίες ή προβλήματα; Σας βοήθησε κανένας; Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που σας συνέβη κατά την περιπέτειά σας;» κλπ.

Οι μαθητές μπαίνουν στον ρόλο και απαντούν. Οι απαντήσεις που δίνουν ΠΡΕΠΕΙ να είναι ολοκληρωμένες. Όταν εξετάσετε το μάθημα έτσι 2-3 φορές και εξασκηθούν αρκετά σε αυτό, θα τα παροτρύνετε να προσθέτουν στις απαντήσεις τους εκφραστικότητα και συναισθήματα, π.χ. "Καλημέρα σας, κυρία δημοσιογράφε, χαίρομαι που μου παίρνετε συνέντευξη. Αφήστε τα, ο εξάδερφός μου, που με μισεί, με έβαλε να σκοτώσω τη Λερναία Ύδρα. Αυτή ήταν ένα απαίσιο τέρας και μου ήταν δύσκολο να την αποτελειώσω μόνος μου. Ο αγαπημένος μου φίλος όμως, δε με απογοήτευσε και με βοήθησε κλπ. κλπ.".  

Τη συνέντευξη γενικά τη χρησιμοποιώ πολύ. Είναι πολύ καλή για όλα τα μαθήματα. Μια μίνι συνέντευξη φτιάχνει πάντα το κέφι των παιδιών, διώχνει το άγχος και τα κάνει να χαμογελούν, να ενδιαφέρονται περισσότερο και να απελευθερώνονται. Πετυχαίνει ακόμα και στα μεγάλα παιδιά, που συχνά (ειδικά τα πολύ κοινωνικά) δίνουν κατά την εξέτασή τους πραγματική παράσταση!!!

Το μικρόφωνο την πρώτη φορά είναι μια χαρούμενη έκπληξη για τα παιδιά. Νομίζουν ότι όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι και ανταποκρίνονται με λιγότερο άγχος στην εξέταση του μαθήματος. Το μικρόφωνο καταστέλλει επίσης τις φωνές εκείνων που φωνάζουν να πουν μάθημα, γιατί είναι καθαρά το αντικείμενο που πρέπει να έχει κάποιος για να πάρει τον  λόγο.