Αναγνωρίζοντας
ότι η θεατρική τέχνη καλλιεργεί, ολοκληρώνει τον άνθρωπο και αναπτύσσει, την κρίση, την εφευρετικότητα και την
έμπνευση,
Αναγνωρίζοντας
ότι αποτελεί ένα από τα ύψιστα,
διαχρονικά εποπτικά μέσα και ένα δυναμικό όχημα που μεταφέρει την ιστορία, την παράδοση και την επιστήμη ζωντανεμένες στους μαθητές και
Αναγνωρίζοντας
ότι το θέατρο προσφέρει στα παιδιά τη δυνατότητα να εκφραστούν δημιουργικά, να αναπτύξουν τη φαντασία τους, να αναγνωρίσουν την αξία της συνεργασίας και της αρμονικής λειτουργίας μέσα
στην ομάδα, να αφομοιώσουν καλύτερα την γνώση και όχι μόνο....
 |
Ο πίνακας με κατεβασμένο το σκηνικό
|
το χρησιμοποίησα μέσα στις τάξεις μου στα τόσα χρόνια υπηρεσίας που έχω, στο μέγιστο βαθμό. Μάλιστα ανέπτυξα και μια μικρή θεατρική σκηνή μέσα στην αίθουσά μου, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί γρήγορα και εύκολα ανά πάσα στιγμή.
 |
|
Ο πίνακας με ανεβασμένα τα σκηνικά |
Ζωγράφισα, λοιπόν, δύο σκηνικά, ένα κλειστού χώρου και ένα ανοιχτού, σε σεντόνια του μέτρου με πλαστικές μπογιές και στο πάνω και κάτω μέρος των σκηνικών αυτών γάζωσα ένα ρέλι, ένα σωλήνα, όπου πέρασα δύο μακριές ξύλινες βέργες που αγόρασα από το Πράκτικερ. Έτσι τα σκηνικά μπορούν να διπλωθούν σε ρολά.
 |
|
Τα άγκιστρα κρατούν τα σκηνικά πάνω από τον πίνακα. Επειδή ο πίνακας ήταν πολύ μεγάλος τα ξύλα που πέρασα στα σκηνικά έπεσαν μικρά. Έτσι στις άκρες τους βίδωσα μεγάλες βίδες για να τα επεκτείνω και να συγκρατούνται άνετα από τα άγκιστρα. |
Ύστερα βίδωσα πάνω από τον πίνακα της αίθουσας, δεξιά και αριστερά, δύο μεταλλικά άγκιστρα και εκεί ψηλά τοποθέτησα τα σκηνικά. Κάθε φορά, λοιπόν, που θέλουμε να δραματοποιήσουμε, με μια γρήγορη κίνηση αφήνω το κατάλληλο σκηνικό να πέσει πάνω από τον πίνακα. Όταν τελειώνουμε, το ίδιο γρήγορα το διπλώνω σε ρολό και το ξαναβάζω πάνω στα άγκιστρα. Αυτή η εύχρηστη θεατρική σκηνή ξετρελαίνει όχι μόνο τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους μαθητές και ζητούν πάντα τη χρήση της. Και όταν υπάρχει μια σοβαρότητα στην παρουσίαση της δραματοποίησης από το δάσκαλο, υπάρχει η ίδια σοβαρότητα στην αντιμετώπιση του ρόλου τους από τους μαθητές.
Επίσης, στο πέρασμα των χρόνων της εκπαιδευτικής μου πορείας, πάντα με τις τάξεις μου εκδίδω περιοδικά ή εφημερίδες, τις οποίες οι μαθητές πουλάνε στους δασκάλους του σχολείου
σε επισκέπτες και γνωστούς (οι ίδιοι τις παίρνουν δωρεάν). Από τα χρήματα που μαζεύουν φροντίζω κάθε χρόνο να αγοράζω υλικά για θέατρο. Έτσι τώρα, μετά από αρκετό καιρό, έχω φτιάξει μια πολύ μεγάλη συλλογή από υφάσματα, αντικείμενα, περούκες, μούσια, μουστάκια, γυαλιά και άλλα αξεσουάρ τα οποία φυλάω μέσα στα "μπαούλα του θεάτρου" (που τα έφτιαξα μόνη μου!).
Εκτός βέβαια από αυτά που αγοράζω, ενημερώνω πάντα τις μητέρες των μαθητών μου για τη συλλογή και πολλές φορές προσφέρουν στην τάξη πράγματα που αυτές δε χρειάζονται πια, αλλά εμείς μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε στο θεατρικό παιχνίδι.
Βέβαια και τα μόνιμα σκηνικά, αλλά και τα μπαούλα του θεάτρου
μπορεί κανείς να τα έχει στην τάξη του υπό προϋποθέσεις. Η πιο βασική να είναι
μόνιμος σε κάποιο σχολείο. Και η δεύτερη να πιάνουν τα χεράκια του.
Οι συνάδελφοι
αναπληρωτές που κάθε χρόνο είναι σε διαφορετικό σχολείο και διαφορετική τάξη
είναι δύσκολο να κάνουν κάθε φορά μια τέτοια εγκατάσταση. Ωστόσο τα σκηνικά τα
ζωγραφισμένα σε σεντόνια είναι μια απλή και εύκολη λύση που δεν πιάνουν
ιδιαίτερο χώρο. Θα μπορούσε κανείς να τους κάνει στο πάνω μέρος τρύπες με
κρικάκια (μπουντούζια) και να
τα δένει με κάποιο κορδόνι από δύο πρόκες δεξιά και αριστερά από τον πίνακα.
Όπως και να ΄χει ένα
χαριτωμένο σκηνικό για τα σκετσάκια των παιδιών φτιάχνει πάντα τη διάθεση όλων.
