Κολεκτίβες εργασίας?.Είναι εδώ
Κάτι όμορφο και ελπιδοφόρο γεννιέται στην Ελλάδα. Ανθρωποι που μοιράζονται τις ίδιες αρχές και αξίες δημιουργούν συνεταιρισμούς που τους επιτρέπουν όχι απλώς να επιβιώνουν, αλλά, κυρίως, να ζουν με αξιοπρέπεια.
Τι κοινό μπορεί να έχει ένας κάστορας με μια ομορφιά που μοιάζει με την άνοιξη; Τον κάστορα ?τον χαρούμενο, εργατικό μάστορα? αμερικανιστί τον λένε beaver. Κι αυτή η ομορφιά η ανοιξιάτικη στα τουρκικά λέγεται Leilim lei. Το κοινό τους είναι πως δάνεισαν και τα ονόματά τους σε ό,τι πιο δροσερό, όμορφο κι ελπιδοφόρο γεννιέται στην Ελλάδα των νεοφιλελεύθερων ερειπίων: τις κολεκτίβες εργασίας.
Αλλοι είναι αστικοί συνεταιρισμοί κι άλλοι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, ανεξάρτητα από τη νομική μορφή που έχουν επιλέξει όμως, μοιράζονται τις ίδιες αρχές κι αξίες, παρόμοιο τρόπο λειτουργίας, κοινή αντίληψη για την έννοια της εργασίας και τις σχέσεις που οι εργαζόμενοι αναπτύσσουν μεταξύ τους και με την κοινωνία. Οι συνεταιριστές φτιάχνουν νησίδες που τους επιτρέπουν όχι απλώς να επιβιώνουν, αλλά, κυρίως, να ζουν με αξιοπρέπεια.
TERRA VERDE (ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΗ)
Terra Verde
Τι είναι (ποιοι είμαστε)
Είμαστε μια κίνηση ανθρώπων που αποπειράται να διατυπώσει μια άλλη πρόταση εμπορίου, έξω από κάθε επίσημη οικονομική δομή, έξω από τα επίσημα εμπορικά κυκλώματα.
Είναι ένα εναλλακτικό μοντέλο εμπορίου, που στη θέση του κέρδους βάζει πλήθος στόχων:
? Την άμεση σχέση παραγωγού ? καταναλωτή
? Την αυτονομία και την αξιοπρεπή διαβίωση του παραγωγού.
? Τη βιωσιμότητα της αδιαμεσολάβητης διακίνησης.
? Την ποιότητα και την προσιτή τιμή για τον καταναλωτή.
? Το σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον.
Βρισκόμαστε Εδώ
«Χάρτα» Κοινωνικών Ιατρείων Φαρμακείων Αλληλεγγύης
Βασικές αρχές και κοινοί τόποι
Τα τελευταία 4 χρόνια βιώνουμε μια πολιτική που έχει επιφέρει τραγικές επιπτώσεις στη ζωή μας. Η διάλυση των δημόσιων δομών φροντίδας υγείας και η μετατροπή της υγείας από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα είναι ένα από τα πολλά αποτελέσματα ? ίσως το χειρότερο ? της υλοποίησης των μνημονιακών πολιτικών των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της πιο σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας που γνώρισαν ποτέ οι πολίτες της χώρας. Οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία έχουν μειωθεί περισσότερο από 40% ενώ συγχρόνως περισσότερο από το 1/3 του πληθυσμού της χώρας είναι ανασφάλιστοι, δηλαδή αποκλεισμένοι από οποιαδήποτε δημόσια δομή υγείας και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη φαρμακευτικής αγωγής. Τα παραπάνω έχουν άμεση και μακροπρόθεσμη αρνητική επίπτωση σε όλους τους δείκτες υγείας του πληθυσμού.
Την ώρα που η κυβέρνηση των μνημονίων και της τρόικας διαλύει το εθνικό σύστημα υγείας και τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας σε όλη τη χώρα,
Την ώρα που αφήνει εκατομμύρια ανθρώπους, άνεργους, άπορους, μικροεπαγγελματίες και τις οικογένειες τους εκτός πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, λόγω αδυναμίας πληρωμής της ασφαλιστικής τους κάλυψης,
Την ώρα που σφραγίζει νοσοκομεία, συγχωνεύει κλινικές, απολύει γιατρούς, νοσηλευτές και εργαζόμενους στο χώρο της υγείας,
Την ώρα που κλείνει πρωτοβάθμιες δομές υγείας του ΕΟΠΥΥ,
Την ώρα που διαλύει τις υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας, πρόληψης και ψυχικής υγείας,
Την ώρα που αριθμός των ανασφάλιστων πολιτών ξεπερνά, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα 3 εκατομμύρια ανθρώπους,
Εμείς, οι ενεργοί πολίτες οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας.
Οργανώνουμε την καθημερινότητά μας, δημιουργώντας δομές αλληλεγγύης για τη στήριξη και την ανακούφιση όλων όσων έχουν ανάγκη. Δημιουργούμε εστίες αντίστασης απέναντι στη διάλυση του κοινωνικού κράτους που επιβάλλουν οι μνημονιακές πολιτικές.
Διαβάστε περισσότερα: «Χάρτα» Κοινωνικών Ιατρείων Φαρμακείων Αλληλεγγύης
Συσσίτια Σπλάντζιας
Το 1963 ιδρύθηκε ο σύλλογος «Φιλόπτωχοι Αδελφοί ? Φιλόπτωχο Συσσίτιο», που μέχρι σήμερα λειτουργεί χωρίς διακοπή. Ενοικιάστηκε ένας μικρός χώρος και βρέθηκε μία μαγείρισσα, η οποία καθημερινά ετοίμαζε φαγητό για απόρους. Κατά τις μεσημβρινές ώρες σχηματίζονταν ουρές έξω από αυτήν την πρόχειρη κουζίνα, όπου άποροι άνθρωποι με τις καραβάνες τους, περίμεναν το «συσσίτιο». Αυτή ήταν η βάση και η αρχή του Συσσιτίου «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» Χανίων. Στη συνέχεια αγοράστηκε και χτίστηκε αφιλοκερδώς το διώροφο κτήριο που σήμερα φιλοξενεί το Συσσίτιο στην Πλατεία Σπλάντζιας, με κατάλληλες εγκαταστάσεις και αποθήκες.
Τα οικονομικά του Συσσιτίου τα κάλυπταν ανέκαθεν οι δωρεές των Χανιωτών, και όχι μόνο. Πολλές επιχειρήσεις στα Χανιά συστηματικά υποστήριζαν και υποστηρίζουν το Συσσίτιο με τρόφιμα, ρούχα και αντικείμενα χρήσιμα στους απόρους.
Το Σωματείο «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» δυνάμωσε και πλαισιωμένο από εθελοντές ξεκίνησε ευρύτερες πρωτοβουλίες στήριξης των απόρων. Στους χώρους του Συσσιτίου λειτούργησαν μαθήματα ραπτικής για γυναίκες και μαθήματα χειροτεχνίας. Αργότερα ήρθαν και μαθήματα Αγγλικών και μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στήθηκε ένα οδοντιατρείο εξυπηρέτησης απόρων. Σήμερα, 13 οδοντίατροι προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σε απόρους. Επιπλέον, ιδρύθηκε και λειτουργεί παιδική βιβλιοθήκη, αλλά και αίθουσα με υπολογιστές για να κάνουν μαθήματα δωρεάν τα παιδία της περιοχής.
Η παρουσία στα Συσσίτια του Κωστή Νικηφοράκη, ενός προικισμένου και χαρισματικού ανθρώπου που έφυγε πρόωρα, βάθυνε τα πολιτικά χαρακτηριστικά του όλου εγχειρήματος κάνοντας ξεκάθαρα ορατή τη λεπτή γραμμή που ξεχωρίζει τη φιλανθρωπία από την κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία αποκτά περιεχόμενο προτείνοντας τρόπους συλλογικής δράσης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Τα Συσσίτια της Σπλάντζιας, δεν είχαν ποτέ οικονομική ή οργανωτική σχέση με την Εκκλησία και στηρίχθηκαν εξολοκλήρου στην εθελοντική εργασία και την βοήθεια των πολιτών.
Σήμερα, η φτώχεια διευρύνεται και το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο και σκοτεινό μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στα οργανωμένα συσσίτια, μη έχοντας λεφτά για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, υποχρέωση όλων μας είναι να υποστηρίξουμε, να εξασφαλίσουμε το έργο των συσσιτίων, να αντισταθούμε σε μια πολιτική πρακτική που απειλεί να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, αντιπαραθέτοντας αυτό το πλαίσιο ανθρωπιάς, επικοινωνίας και αλληλεγγύης. Γιατί όπως έλεγε ο Κωστής Νικηφοράκης «η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι».
Το 1963 ιδρύθηκε ο σύλλογος «Φιλόπτωχοι Αδελφοί ? Φιλόπτωχο Συσσίτιο», που μέχρι σήμερα λειτουργεί χωρίς διακοπή. Ενοικιάστηκε ένας μικρός χώρος και βρέθηκε μία μαγείρισσα, η οποία καθημερινά ετοίμαζε φαγητό για απόρους. Κατά τις μεσημβρινές ώρες σχηματίζονταν ουρές έξω από αυτήν την πρόχειρη κουζίνα, όπου άποροι άνθρωποι με τις καραβάνες τους, περίμεναν το «συσσίτιο». Αυτή ήταν η βάση και η αρχή του Συσσιτίου «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» Χανίων. Στη συνέχεια αγοράστηκε και χτίστηκε αφιλοκερδώς το διώροφο κτήριο που σήμερα φιλοξενεί το Συσσίτιο στην Πλατεία Σπλάντζιας, με κατάλληλες εγκαταστάσεις και αποθήκες.
Τα οικονομικά του Συσσιτίου τα κάλυπταν ανέκαθεν οι δωρεές των Χανιωτών, και όχι μόνο. Πολλές επιχειρήσεις στα Χανιά συστηματικά υποστήριζαν και υποστηρίζουν το Συσσίτιο με τρόφιμα, ρούχα και αντικείμενα χρήσιμα στους απόρους.
Το Σωματείο «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» δυνάμωσε και πλαισιωμένο από εθελοντές ξεκίνησε ευρύτερες πρωτοβουλίες στήριξης των απόρων. Στους χώρους του Συσσιτίου λειτούργησαν μαθήματα ραπτικής για γυναίκες και μαθήματα χειροτεχνίας. Αργότερα ήρθαν και μαθήματα Αγγλικών και μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στήθηκε ένα οδοντιατρείο εξυπηρέτησης απόρων. Σήμερα, 13 οδοντίατροι προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σε απόρους. Επιπλέον, ιδρύθηκε και λειτουργεί παιδική βιβλιοθήκη, αλλά και αίθουσα με υπολογιστές για να κάνουν μαθήματα δωρεάν τα παιδία της περιοχής.
Η παρουσία στα Συσσίτια του Κωστή Νικηφοράκη, ενός προικισμένου και χαρισματικού ανθρώπου που έφυγε πρόωρα, βάθυνε τα πολιτικά χαρακτηριστικά του όλου εγχειρήματος κάνοντας ξεκάθαρα ορατή τη λεπτή γραμμή που ξεχωρίζει τη φιλανθρωπία από την κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία αποκτά περιεχόμενο προτείνοντας τρόπους συλλογικής δράσης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Τα Συσσίτια της Σπλάντζιας, δεν είχαν ποτέ οικονομική ή οργανωτική σχέση με την Εκκλησία και στηρίχθηκαν εξολοκλήρου στην εθελοντική εργασία και την βοήθεια των πολιτών.
Σήμερα, η φτώχεια διευρύνεται και το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο και σκοτεινό μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στα οργανωμένα συσσίτια, μη έχοντας λεφτά για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, υποχρέωση όλων μας είναι να υποστηρίξουμε, να εξασφαλίσουμε το έργο των συσσιτίων, να αντισταθούμε σε μια πολιτική πρακτική που απειλεί να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, αντιπαραθέτοντας αυτό το πλαίσιο ανθρωπιάς, επικοινωνίας και αλληλεγγύης. Γιατί όπως έλεγε ο Κωστής Νικηφοράκης «η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι».
- See more at: http://www.tokaravani.gr/2013/01/sissitia-splantsias/#sthash.F9EL5jsh.dpuf