ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ

Όταν ιδρύθηκε η Α ? Αθηναϊκή Συμμαχία:

α. το συμμαχικό ταμείο μεταφερόταν κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη-σύμμαχο της

Αθήνας.

β. το συμμαχικό ταμείο βρισκόταν στην Αθήνα.

γ. το συμμαχικό ταμείο βρισκόταν στη Δήλο.

δ. το συμμαχικό ταμείο βρισκόταν στους Δελφούς.

Οι ΄Ελληνες δεν ήταν αντιμέτωποι με τους Πέρσες:

α. στη μάχη της Ιμέρας.

β. στη μάχη των Πλαταιών.

γ. στη μάχη του Μαραθώνα.

δ. στη ναυμαχία του Αρτεμισίου.

Εκπρόσωπος της δημοκρατικής παράταξης στην αρχαία Αθήνα ήταν:

α. ο Εφιάλτης.

β. ο Κίμων.

γ. ο Πεισίστρατος.

δ. ο Περίανδρος.

Δεν ήταν λειτουργία στη δημοκρατική Αθήνα ο θεσμός:

α. της χορηγίας.

β. των θεωρικών.

γ. της εστίασης.

δ. της τριηραρχίας.

Ήταν αντίθετος με την πολιτική της πανελλήνιας ιδέας:

α. ο Μ. Αλέξανδρος.

β. ο Δημοσθένης.

γ. ο Ισοκράτης.

δ. ο Φίλιππος Β ?.

Τη μακεδονική φάλαγγα συγκροτούσαν :

α. οι τοξότες.

β. οι ιππείς.

γ. οι ακοντιστές.

δ. οι πεζέταιροι.

Ο Καλλίας ήταν:

α. αρχηγός αθηναϊκής αποστολής για σύναψη συνθήκης ειρήνης στα Σούσα.

β. στρατηγός των Αθηναίων που πολέμησε τους Πέρσες.

γ. ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης στην Αθήνα.

δ. νομοθέτης της Αθήνας κατά την κλασική εποχή.

Ο Φίλιππος Β΄ επιβλήθηκε ως αδιαφιλονίκητος ηγέτης των Ελλήνων στη μάχη :

α. της Ιμέρας.

β. της Μαντίνειας.

γ. των Λεύκτρων.

δ. της Χαιρώνειας.

Ο Κίμων ήταν :

α. τύραννος της Αθήνας.

β. ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης στην Αθήνα.

γ. ηγέτης της αριστοκρατικής παράταξης στην Αθήνα.

δ. βασιλιάς της Σπάρτης.

Ως κλασική εποχή ορίζουν οι ιστορικοί :

α. την περίοδο από το τέλος του μυκηναϊκού πολιτισμού μέχρι το τέλος των περσικών

πολέμων.

β. την περίοδο από το τέλος των περσικών πολέμων έως και τον θάνατο του Μ.

Αλεξάνδρου.

γ. τον «Χρυσούν αιώνα του Περικλέους».

δ. την εποχή των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου.

Οι «τριακοντούτεις σπονδαί» ήταν:

α. συμφωνία ειρήνης ανάμεσα σε ΄Ελληνες και Πέρσες.

β. συμφωνία ειρήνης ανάμεσα σε Αθηναίους και Κορίνθιους.

γ. συμφωνία ειρήνης ανάμεσα σε Αθηναίους και Σπαρτιάτες.

δ. συμφωνία ειρήνης ανάμεσα σε Μακεδόνες και Πέρσες.

Ο Πειραιάς χτίστηκε σύμφωνα με τα πολεοδομικά σχέδια :

α. του Μέτωνα.

β. του Ιπποκράτη.

γ. του Αρχιμήδη.

δ. του Ιππόδαμου.

Την άνοδο και την πτώση της θηβαϊκής ηγεμονίας έκριναν οι μάχες :

α. στα Λεύκτρα και την Μαντίνεια.

β. στις Θερμοπύλες και την Ιμέρα.

γ. στο Αρτεμίσιο και τη Μυκάλη.

δ. στη Μαντίνεια και τη Χαιρώνεια

Ένα από τα συμπτώματα της παρακμής του θεσμού της πόλης-κράτους κατά την κλασική περίοδο ήταν:

α. η δημιουργία μεγάλου κύματος αποικισμού.

β. η υποχώρηση της πανελλήνιας ιδέας.

γ. ο παρεμβατικός ρόλος των Περσών στις ελληνικές υποθέσεις.

δ. η εφαρμογή της πανελλήνιας ιδέας από τον Φίλιππο Β”.

Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν στην αντιπαράθεση της Αθηναϊκής και της Πελοποννησιακής συμμαχίας κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο ήταν:

α. η ανάμειξη των Περσών στις εσωτερικές υποθέσεις των Ελλήνων.

β. οι θρησκευτικές συγκρούσεις μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών.

γ. η στρατιωτική υπεροχή των Σπαρτιατών.

δ. οι ηγεμονικές τάσεις της Αθήνας.

Ο αποικισμός των Θουρίων οφείλεται :

α. στον Θεμιστοκλή.

β. στον Περικλή.

γ. στον Κίμωνα.

δ. στον Εφιάλτη.

Φυλετική οργάνωση διατήρησαν στο μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού τους βίου :

α. οι Αθηναίοι.

β. οι Σπαρτιάτες.

γ. οι Κορίνθιοι.

δ. οι Αιτωλοί.

Στην κλασική Αθήνα τα θεωρικά ήταν:

α. τα έξοδα του δείπνου μιας φυλής σε θρησκευτικές εορτές.

β. το αντίτιμο της ελεύθερης εισόδου των πολιτών στο θέατρο.

γ. τα έξοδα της επίσημης αποστολής σε πανελλήνιες εορτές.

δ. τα έξοδα εξοπλισμού μιας τριήρους.

Η αποικία των Θουρίων ιδρύθηκε :

α. κατά τον πρώτο ελληνικό αποικισμό.

β. κατά τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό.

γ. την εποχή του Περικλή.

δ. την ελληνιστική εποχή.

Ηγεμονική θέση μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου κατείχε:

α. η Αθήνα.

β. η Θήβα.

γ. η Σπάρτη.

δ. η Κόρινθος.

Η πανελλήνια ιδέα έγινε πραγματικότητα από τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β΄ σε συνέδριο:

α. στην Κόρινθο.

β. στη Μακεδονία.

γ. στην Αθήνα.

δ. στη Χαιρώνεια.

Η εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου έγινε :

α. στο τέλος της κλασικής εποχής.

β. στο τέλος της αρχαϊκής εποχής.

γ. στα ελληνιστικά χρόνια.

δ. στη ρωμαϊκή εποχή.

Ο Μ. Αλέξανδρος επιδίωξε:

α. τη δημιουργία ενιαίου νομισματικού συστήματος για την αυτοκρατορία του.

β. τον διαχωρισμό του ελληνικού από τον ασιατικό κόσμο.

γ. τη διατήρηση του θεσμού των σατραπειών μόνο υπό ελληνική διοίκηση.

δ. τη διατήρηση του θεσμού των σατραπειών μόνο υπό περσική διοίκηση.

δ. την εποχή των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου.

Η ανάμειξη των Περσών στις εσωτερικές υποθέσεις του ελληνικού κόσμου ήταν συνέπεια:

α. του Πελοποννησιακού πολέμου.

β. των περσικών πολέμων.

γ. του Κορινθιακού πολέμου.

δ. της Θηβαϊκής ηγεμονίας.

Οι Μακεδόνες επιβλήθηκαν στρατιωτικά επί των υπολοίπων Ελλήνων:

α. με το συνέδριο της Κορίνθου του 337 π. Χ.

β. με την επανάληψη του συνεδρίου της Κορίνθου το 336 π. Χ.

γ. με τη μάχη στη Χαιρώνεια.

δ. με τη μάχη στα Λεύκτρα.

Ο 5ος π.Χ. αιώνας ονομάζεται «Χρυσούς αιών» :

α. του Περικλέους.

β. του Θεμιστοκλέους.

γ. του Μ. Αλεξάνδρου.

δ. του Φίλιππου Β΄.

Ο Περικλής θέλησε να επεκτείνει την εμπορική επιρροή των Αθηναίων:

α. στην Πελοπόννησο.

β. στη Δύση.

γ. στην Κύπρο.

δ. στην Αίγυπτο.

Η πολιτική του Κίμωνα αποσκοπούσε:

α. στη συνεργασία με τις πόλεις της Α΄Αθηναϊκής συμμαχίας.

β. στη συνεργασία με την Σπάρτη και στην αντιμετώπιση των Περσών.

γ. στη σύγκρουση με την Σπάρτη.

δ. στη συνεργασία με τους Πέρσες.

Οι Έλληνες δεν συγκρούστηκαν με τους Πέρσες:

α. στη μάχη της Ιμέρας.

β. στη μάχη των Πλαταιών.

γ. στη μάχη του Μαραθώνα.

δ. στη ναυμαχία του Αρτεμισίου.

Η πανελλήνια ιδέα εκφράστηκε από :

α. τον Ισοκράτη.

β. τον Δημοσθένη.

γ. τον Περικλή.

δ. τον Κίμωνα.

Ο Φίλιππος Β΄ στα βόρεια σύνορα του κράτους του αντιμετώπισε :

α. τους Ιλλυριούς και τους Παίονες.

β. τους Αθηναίους και τους Κορίνθιους.

γ. τους Πέρσες.

δ. τους Θηβαίους και τους Κορίνθιους.

Την ηγεμονία των Ελλήνων μετά τους Σπαρτιάτες ανέλαβαν:

α. οι Κορίνθιοι.

β. οι Μακεδόνες.

γ. οι Αθηναίοι.

δ. οι Θηβαίοι.

Την ηγεμονία των Ελλήνων μετά τους Σπαρτιάτες διεκδίκησαν:

α. οι Κορίνθιοι.

β. οι Μακεδόνες.

γ. οι Αθηναίοι.

δ. οι Θηβαίοι.

Με την Καλλίειο συνθήκη:

α. οι Πέρσες αναγνώρισαν την ανεξαρτησία των ελληνικών πόλεων της Μ. Ασίας.

β. Αθηναίοι και Σπαρτιάτες συνθηκολόγησαν.

γ. Σπαρτιάτες και Πέρσες συνθηκολόγησαν.

δ. οι Σπαρτιάτες παρέδωσαν τις ελληνικές πόλεις των παραλίων της Μ. Ασίας

στους Πέρσες.