Πως να μιλήσετε στο παιδί σας για τα ναρκωτικά

Πώς να μιλήσετε στο παιδί σας για τα ναρκωτικά ( 5 έως 8 ετών)
Τα ναρκωτικά δεν είναι παρά μία αφηρημένη λέξη για τα παιδάκια αυτής της ηλικίας. Γενικά δεν γνωρίζουν τα ονόματα των παράνομων ναρκωτικών, όπως μαριχουάνα ή κοκαΐνη ή ηρωίνη και ασφαλώς αγνοούν τελείως την ύπαρξη τους. Στην ηλικία αυτή επικεντρώνονται στο εδώ και τώρα και εκτός, εάν η χρήση ναρκωτικών είναι κάτι που συμβαίνει γύρω τους, δεν το αντιλαμβάνονται. Ως εκ τούτου οποιαδήποτε συζήτηση για χρήση ναρκωτικών είναι πιο αποτελεσματική, όταν αφορά τη διατήρηση της καλής υγείας και την αποφυγή πραγμάτων που βλάπτουν το σώμα τους.
Αυτή όμως είναι η κατάλληλη στιγμή, για να βοηθήσετε το παιδάκι σας να αναπτύξει τις σωστές ικανότητες λήψης αποφάσεων και τις πραγματικές αξίες στη ζωή, που μπορεί να χρησιμοποιήσει αργότερα για να αντισταθεί στα ναρκωτικά. Αν το παιδί δεν μάθει από σας τις αξίες και τα πιστεύω σας, δεν θα ξέρει τι είναι και θα διαμορφώσει τη δική του άποψη, σύμφωνα με ότι ακούει από τους φίλους του και την τηλεόραση. Έτσι επωφεληθείτε από την ηλικία αυτή για να διδάξετε το παιδί σας τι είναι σωστό. Οι ειδικοί λένε: « στην ηλικία αυτή αν οι γονείς πουν αυτό είναι κακό, τα παιδιά πιστεύουν ότι πράγματι είναι κακό.»
Πώς να μιλήσετε γι’ αυτό
Συζήτησε τους κινδύνους με τρόπο που μπορεί να αντιληφθεί. Δεν χρειάζεται να του πείτε τα ονόματα των ναρκωτικών. Απλά αναφέρεται τα τσιγάρα και πείτε: «θυμάσαι τι κακό κάνουν τα τσιγάρα στο σώμα μας; Υπάρχει λοιπόν μία ουσία μέσα σε αυτά που μας κάνει κακό. Πολλές φορές οι άνθρωποι χρησιμοποιούν και άλλες ουσίες, (φάρμακα) που μπορούν να μας βλάψουν. Όπως επίσης αν τα παίρνουμε χωρίς την συμβουλή του γιατρού μας.»
Να είστε προσιτοί
Εάν μέχρι τώρα δεν έχετε κάνει κάποια σοβαρή συζήτηση με το παιδί σας, είναι η κατάλληλη στιγμή να του δώσετε να καταλάβει ότι είστε έτοιμοι να απαντήσετε σε όλες τους τις ερωτήσεις, προσεκτικά και ήρεμα, όσο δύσκολες και αν είναι αυτές. Μέχρι τη στιγμή που θα φτάσει στο γυμνάσιο και θα αρχίσει να έχει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τα ναρκωτικά, είναι πολύ καλό να ξέρει ότι μπορεί να συζητήσει τα πάντα μαζί σας.
Μιλήστε για την καλή υγεία
Όταν μετά το σχολείο, σας ζητάει για δέκατη φορά να του δώσετε γλυκό, μην φωνάξετε: «σου έχω πει όχι γλυκά πριν το φαγητό», αλλά βεβαιωθείτε ότι η απάντησή σας επικεντρώνεται στην υγεία και τη καλή διατροφή και ήρεμα πείτε ακόμη μια φορά, ότι η ζάχαρη δεν του κάνει καλό, καταστρέφει τα δόντια, δεν το κάνει πιο δυνατό και τα πολλά γλυκά δεν αφήνουν χώρο στο στομάχι για την υγιεινή και σωστή τροφή. Αν λοιπόν ξέρει τη σημασία της σωστής φροντίδας του σώματος, σε μεγαλύτερη ηλικία είναι λιγότερο πιθανό να θέλει να διακινδυνεύσει από τη χρήση ναρκωτικών.
Διδάξτε του πώς να λέει όχι.
Αν το παιδί σας στην ηλικία αυτή μάθει να υποστηρίζει τις θέσεις του με αυτοπεποίθηση, θα μπορέσει πιο εύκολα αργότερα να αντέξει την πίεση των συνομήλικων εφήβων να δοκιμάσει ναρκωτικά. Ακούστε προσεκτικά και με σεβασμό τη γνώμη του ακόμη και όταν διαφωνείτε. Μην πείτε: «Τι γελοία ιδέα είναι αυτή ή μη διαφωνείς μαζί μου». Οι έφηβοι είναι ανασφαλείς, κάνουν την επανάσταση τους και είναι δύσκολο να λάβουν σοβαρά υπόψη τις υποδείξεις σας.
Βεβαιωθείτε ότι οι αξίες σας είναι σαφείς.
Μπορεί να πιστεύετε ότι το παιδί σας γνωρίζει τις πεποιθήσεις σας σχετικά με τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και άλλες επικίνδυνες ουσίες, αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε τη δική σας σαφή διαβεβαίωση. Δείξτε ότι έχετε την αυτοπειθαρχία για να το βοηθήσετε να αντέξει τους κινδύνους των ναρκωτικών όταν θα μεγαλώσει.
Δεν χρειάζονται «κηρύγματα». Απλά κάποια στιγμή που απολαύσατε ένα ωραίο παγωτό πείτε: «ήταν πολύ γευστικό και αρκετή ποσότητα. Αν έτρωγα περισσότερο θα ήταν κακό για το σώμα μου και ίσως με έκανε να νοιώσω άσχημα».
Καθησυχάστε το παιδί σας, δείχνοντας ότι το επιδοκιμάζετε.
Τα παιδιά είναι περισσότερο ευάλωτα στην χρήση ναρκωτικών όταν τους λείπει η αυτοεκτίμηση, η προσοχή και η αγάπη σας.
«Χτίστε» γερά θεμέλια γύρω από το μικρό σας. Να του λέτε πολύ συχνά πόσο πολύ το αγαπάτε και να το επαινείται κάθε φορά που αξίζει.
Πηγή: paidorama.com
Παιδί και ναρκωτικά-πώς μιλάμε και πώς συμπεριφερόμαστε;
Τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις γενικότερα αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα σημαντικών ζητημάτων, στα οποία όμως συνήθως δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία επί καθημερινής βάσης. Έτσι, μολονότι συχνά οι γονείς έχουν μια αδιόρατη ανησυχία για την επικινδυνότητα των ουσιών (κάτι που εντείνεται όσο τα παιδιά τους πλησιάζουν προς την εφηβεία), τείνουν να την τοποθετούν στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Πώς μπορούν όμως να διαχειριστούν το ζήτημα και τι μπορούν να κάνουν ώστε να δημιουργήσουν μια φιλοσοφία κατά των εξαρτήσεων στην οικογένεια; Παρακάτω θα σας δώσω μερικά χρήσιμα tips!
Πάνω από όλα η σχέση!
Η καλλιέργεια μια σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ γονέων-παιδιών είναι το α και το ω για την πρόληψη όχι μόνο της χρήσης ουσιών, αλλά και της εμπλοκής με οποιουδήποτε είδους επικίνδυνη δραστηριότητα. Ένα παιδί που αισθάνεται ασφαλές και αποδεκτό από τους γονείς του και μπορεί να συζητάει μαζί τους για πολλά ζητήματα, “εύκολα” και “δύσκολα”, είναι λιγότερο πιθανό να “μπλέξει” με εξαρτήσεις.
Ενημέρωση, όχι απλά απαγόρευση
Για πολλούς γονείς, το να πουν στο παιδί τους “στο απαγορεύω επειδή είναι επικίνδυνο!” είναι μάλλον ο “ευκολότερος” και πιο “ανώδυνος” τρόπος για αυτούς να το προστατέψουν. Και μέχρι ενός επιπέδου ενδεχομένως και να δρα. Όσο όμως το παιδί μεγαλώνει και μπαίνει στην εφηβεία, οι γονείς του παύουν να παίζουν το ρόλο της αυθεντίας, ενώ βασικότερη πηγή επιρροής γίνονται οι συνομήλικοί του.
Το κλειδί οπότε είναι η ενημέρωση. Το παιδί μαθαίνει για ποιό λόγο είναι επί της ουσίας επικίνδυνα τα ναρκωτικά, πώς επιδρούν στον οργανισμό, ποιές είναι οι βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες συνέπειες της χρήσης τους. Ένα παιδί που γνωρίζει και κατανοεί θα πει πολύ δυσκολότερα “ναι” σε σχέση με κάποιο που απλά ξέρει ότι “είναι κακό”. Φυσικά, για να δώσουν και οι γονείς την κατάλληλη πληροφόρηση θα πρέπει να το ψάξουν και οι ίδιοι, να ενημερωθούν, να ανατρέξουν σε διάφορες πηγές, να μελετήσουν!
Η κάθε ηλικία θέλει τους χειρισμούς της
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αλλιώς θα μιλήσει ένας γονιός σε ένα 8χρονο, αλλιώς σε ένα 13χρονο. Διαφορετικές πτυχές του ζητήματος μπορεί να κατανοήσει ένα παιδί του Δημοτικού, διαφορετικές ένας έφηβος.
Προσχολική ηλικία και πρώτες τάξεις του Δημοτικού
Το παιδί μαθαίνει ότι υπάρχουν “καλές” και “κακές” ουσίες και σκευάσματα. Οι “καλές” είναι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για ιατρικούς λόγους με συγκατάθεση και εποπτεία γιατρού, οι “κακές” είναι αυτές που δεν αποσκοπούν στη βελτίωση κάποιου ιατρικού προβλήματος και λαμβάνονται χωρίς ιατρική άδεια, τα λεγόμενα ναρκωτικά. Για την καλύτερη κατανόηση των παραπάνω μπορούν να χρησιμοποιηθούν παραδείγματα από την καθημερινή ζωή, στα οποία το παιδί έχει πρόσβαση και μπορεί να τα κατανοήσει: το εμβόλιο που του κάνει ο γιατρός στο ιατρείο του είναι «καλό», η ένεση που κάνει μόνος του ο εξαθλιωμένος χρήστης που είδε στο δρόμο είναι “κακή”.
Με πολύ απλά λόγια μπορούν να εξηγηθούν οι κίνδυνοι της χρήσης των ναρκωτικών: η εξάρτηση (σωματική και ψυχολογική), οι πιθανότητες μετάδοσης ασθενειών, η δυσκολία επαφής με την πραγματικότητα.
Επιπλέον, το παιδί μαθαίνει ότι δεν πρέπει να παίρνει κανενός είδους σκεύασμα από ανθρώπους που δεν ξέρει, όσο και αν μοιάζει με κάποιο χάπι που είχε πάρει κάποια άλλη στιγμή όντας άρρωστο.
Δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να κάνει ερωτήσεις και να εκφράσει τις απορίες του σε ένα πλαίσιο ανοιχτού διαλόγου.
Τελευταίες τάξεις του Δημοτικού
Η ενημέρωση συνεχίζεται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, συχνά βάσει πραγμάτων που το παιδί θα ακούσει στο σχολείο και τις άλλες του δραστηριότητες, ή βάσει της επικαιρότητας.
Σε αυτή τη φάση όμως δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στη συζήτηση και την αλληλεπίδραση με το παιδί, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο για να εκφράσει την άποψή του, αλλά και αρκετά “αθώο” ακόμα ώστε να διατηρήσει μια ανεπιτήδευτη και αυθόρμητη στάση στις κουβέντες με τους γονείς του. Είναι βασικό να αισθανθεί ασφάλεια και αποδοχή, ώστε να του εντυπωθεί στο μυαλό ότι οι γονείς του θα είναι εκεί για να ζητήσει βοήθεια σε κάθε περίπτωση.
Εφηβεία
Σε αυτή τη φάση το παιδί είναι αρκετά μεγάλο ώστε να δοθεί έμφαση, πέρα από τους κινδύνους σωματικής και ψυχικής υγείας, στο κομμάτι της παραβατικότητας όπου η χρήση ναρκωτικών συνιστά. Ο έφηβος λοιπόν οφείλει, μεταξύ άλλων, να γνωρίζει και τις νομικές συνέπειες της χρήσης απαγορευμένων ουσιών.
Από εκεί και πέρα, σημαντικότατο ρόλο στην αποτροπή του προς τη χρήση ουσιών μπορεί να παίξει η οικογένεια. Ένα παιδί που έχει δυνατούς συναισθηματικούς δεσμούς με την οικογένειά του δεν θα προβεί τόσο εύκολα σε παραβατικές συμπεριφορές. Το παραπάνω ενισχύουν ερευνητικά ευρήματα σύμφωνα με τα οποία οι παραβάτες έχουν ασθενείς συναισθηματικούς δεσμούς με τους άλλους.
Ταυτόχρονα, βασικά είναι τα όρια όπου οι γονείς θα θέσουν στο παιδί τους. Γενικώς έχει επικρατήσει η άποψη ότι τα σταθερά όρια και η, καλώς εννοούμενη, αυστηρότητα δρουν ενισχυτικά στην προσπάθεια των γονιών να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από τέτοιες συμπεριφορές.
Βεβαίως, καθώς ο έφηβος περνά πολύ χρόνο με τους συνομηλίκους του και επηρεάζεται ιδιαίτερα από αυτούς, είναι σημαντικό για τους γονείς να γνωρίζουν τους φίλους του και τις οικογένειές τους. Αυτό ενισχύεται από αρκετές βιβλιογραφικές πηγές, σύμφωνα με τις οποίες όσα περισσότερα γνωρίζουν οι γονείς σχετικά με την καθημερινότητα και τον κύκλο των παιδιών τους, τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν να εμπλακούν αυτά σε παραβατικές συμπεριφορές, να σχετιστούν με παραβατικά άτομα, ή να προβούν σε τέτοιου είδους ενέργειες λόγω πίεσης από τους συνομηλίκους τους.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά την πρόσβαση που οι γονείς μπορούν να έχουν στις δραστηριότητες των έφηβων παιδιών τους. Καταρχάς πρακτικοί, καθώς οι έφηβοι περνούν πολύ χρόνο εκτός σπιτιού, αλλά και συναισθηματικοί, καθώς αφενός πολλοί άνθρωποι αντιδρούν αρνητικά στον έλεγχο, αφετέρου φαίνεται να είναι περισσότερο αποτελεσματική η συνειδητή συμφωνία με το ηθικό πλαίσιο της οικογένειας και όχι η επιβεβλημένη.
Το παιδί δεν χρειάζεται να γνωρίζει τις εμπειρίες των γονιών του πάνω στα ναρκωτικά
Σύμφωνα με Αμερικανική έρευνα, οι γονείς μπορούν να επηρεάσουν τη στάση που θα υιοθετήσουν τα παιδιά τους απέναντι στα ναρκωτικά. Πιο συγκεκριμένα, φάνηκε ότι η τακτική κάποιων γονέων να μιλάνε στα παιδιά τους για τις δικές τους εμπειρίες/δοκιμές με τα ναρκωτικά (είτε ως παράδειγμα προς αποφυγή/κίνητρο αποτροπής, είτε ως τρόπος να έρθουν περισσότερο κοντά τους) μπορεί να αποδειχτεί επιβλαβής.
Αντίθετα, τα παιδιά γονέων που εφάρμοσαν μια αυστηρή πολιτική απέναντι στις ουσίες και απέφευγαν να μιλάνε για τις δικές τους εμπειρίες πάνω στο ζήτημα φάνηκε να έχουν περισσότερες πιθανότητες να υιοθετήσουν μια φιλοσοφία εναντίον των ναρκωτικών.
Ψυχραιμία!
Υπάρχουν παιδιά που κάποια στιγμή θα “μπλέξουν”, ακόμα και αν οι συνθήκες ευνοούν για το αντίθετο. Τι γίνεται τότε; Καταρχάς είναι λογική η ύπαρξη συναισθημάτων ενοχής από την πλευρά των γονέων, αλλά είναι σημαντικό να τοποθετηθούν στο πίσω μέρος του μυαλού, δίνοντας προτεραιότητα στη δράση!
Καθώς η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, είναι σημαντικό για τους γονείς να απευθυνθούν σε κάποιον οργανισμό που εξειδικεύεται στις εξαρτήσεις ή/και να ζητήσουν τη συνδρομή ενός ειδικού ψυχικής υγείας για να τους δώσει κατευθύνσεις.
Βασικό είναι να έχουν καταφέρει ως τότε να χτίσουν μια καλή σχέση με το παιδί, η οποία θα τους δώσει την ευκαιρία να καταλάβουν όσο πιο έγκαιρα γίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, βοηθώντας τους να δράσουν άμεσα. Αυτή η σχέση θα δημιουργήσει και τη βάση που θα κάνει το παιδί να τους εμπιστευτεί και να τους ανοιχτεί, στην κοινή προσπάθεια εξόδου από την εξάρτηση.
Βάνα Νικολοπούλου
Σύμβουλος ψυχικής υγείας (MSc Πανεπιστημίου Αθηνών)
Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια (PostGrad Dip)
Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής (MEd University of Glasgow)
Πως να το προστατεύσεις από τα ναρκωτικά!
Όταν ένα παιδί μπλέξει με τα ναρκωτικά μετά δεν έχει γυρισμό. Είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί καθημερινά πολλούς γονείς. Υπάρχουν παιδιά που το ξεπερνάνε και άλλα που δεν τα καταφέρνουν. Είναι πολύ άσχημο να βλέπεις το ίδιο σου το παιδί μπλεγμένα με τα ναρκωτικά γι’ αυτό πρέπει να ξέρεις από ποια ηλικία πρέπει να μιλήσεις στο παιδί σου, ποιοι είναι οι λόγοι που ένα παιδί μπλέκει και τι πρέπει να κάνεις αν έχει ήδη μπλέξει…
Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σε συμβουλεύει..
Καταρχήν το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι τεράστιο και είναι αυτό που περισσότερο φοβάται ένας γονιός. Εκτός από την υγεία του παιδιού και την ασφάλειά του (δηλαδή να μην κακοποιηθεί, να μην έχει ατύχημα) το αμέσως επόμενο που ο γονιός φοβάται είναι μήπως το παιδί του μπλέξει με τα ναρκωτικά γιατί είναι ακριβώς ένας δρόμος που οδηγεί σίγουρα στον θάνατο ή στην εξόντωση.
Γι’ αυτό οι γονείς όσο φοβούνται μην πάθει το παιδί τους κάτι οδηγώντας ένα μηχανάκι, άλλο τόσο φοβούνται μήπως το παιδί τους μπλέξει με τα ναρκωτικά γιατί έχουν το ίδιο τραγικό αποτέλεσμα.
Από ποια ηλικία μπορεί να μπλέξουν τα παιδιά με τα ναρκωτικά;
Δυστυχώς όπως δείχνουν οι σύγχρονες έρευνες, τα παιδιά μπορεί να μπλέξουν με τα ναρκωτικά από πολύ μικρή ηλικία, δηλαδή βλέπουμε να γίνεται η πρώτη χρήση, κυρίως χασίς, από τα 11 χρόνια. Αν όμως θεωρήσουμε ακραίο ότι μπορεί να ξεκινήσει ένα παιδί από τα 11 σίγουρα είναι πάρα πολύ συνηθισμένο στις τουαλέτες όλων των γυμνασίων. Δηλαδή το παιδί από την ηλικία που πάει στο γυμνάσιο μπαίνει στον φόβο των ναρκωτικών.
Λόγοι που ωθούν το παιδί στα ναρκωτικά :
1. Οι παρέες
Ο πρώτος λόγος που μπορεί να ωθήσει ένα παιδί στο να δοκιμάσει είναι για να μην νιώσει ότι είναι διαφορετικό από τα άλλα παιδιά, γιατί το πιο σπουδαίο για την ηλικία είναι το να είναι στην παρέα και να μην είναι απ’ έξω.
Άρα λοιπόν προκειμένου να είναι στην παρέα θα κάνει ό, τι του λέει η παρέα. Δεν θα δείξει κατώτερος της παρέας όσο κι αν είναι αντιφατικό αυτό. Γιατί το να κάνεις χρήση δεν είναι το καλύτερο και θα πρέπει να το κάνεις για να είσαι στην παρέα. Είναι το χειρότερο για να είσαι σε μια παρέα. Παρόλα αυτά τα παιδιά το βλέπουν σαν αναγκαίο και απαραίτητο για να μένουν σε μια παρέα.
2. Χαμηλή αυτοεικόνα
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μπορεί να το κάνει από καθαρό μιμητισμό. Δεν είναι αναγκαίο από την παρέα ότι πρέπει να το κάνει το παιδί. Το παιδί που βλέπει άλλα παιδιά να το κάνουν θεωρεί ότι επειδή δεν έχει καλή αυτοεικόνα και αυτοεκτίμηση ότι για να γίνει σαν τους άλλους και να τον αποδεχτούν στην παρέα, πρέπει να κάνει αυτό που κάνουν και οι υπόλοιποι.
3. Θέλει να σε τιμωρήσει
Ο τρίτος λόγος που είναι και το πιο σύνηθες είναι ότι κάνει αυτή την συμπεριφορά το παιδί αυτοετεροτιμωρώντας. Δηλαδή για να πληγώσει τον γονιό και να τον τιμωρήσει για πράγματα που το παιδί θεωρεί ότι ο γονιός το έχει πιέσει, το έχει αδικήσει, δεν του δείχνει κατανόηση, δεν του κάνει χατίρια το παιδί. Έτσι πηγαίνει και κάνει χρήση ναρκωτικών για να κάνει τον γονιό να πονέσει, να αισθανθεί ένοχος και να ανησυχήσει.
Αυτό θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίος λόγος για να κάνει το παιδί χρήση ναρκωτικών, διότι τα παιδιά σήμερα είναι πολύ ενήμερα και ξέρουν πολύ καλά τι θα πει “κάνω χρήση”. Όσο και να λένε ότι “εγώ δεν θα μπλέξω, περνάω μια φάση και θα το σταματήσω όποτε θέλω” γύρω τους βλέπουν παιδιά τα οποία είναι κατεστραμμένα πλήρως, παιδιά που σέρνονται, παιδιά που είναι ζόμπι. Τα παιδιά έχουν εικόνα, βλέπουν τι γίνεται γύρω τους, ξέρουν τι συμβαίνει ότι είναι ολισθηρός ο δρόμος και όμως το κάνουν.
Θέλουν να δείξουν στο γονιό ότι έχει αποτύχει, να τον κάνουν να ανησυχήσει και να πονέσει, να τον τιμωρήσουν μέσα από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Από πότε θα πρέπει να ξεκινήσεις να προστατεύεις το παιδί σου;
Οι γονείς πρέπει να ξεκινήσουν να προστατεύουν τα παιδιά τους από τα ναρκωτικά από την πρώτη στιγμή που τα φέρνουν στον κόσμο. Φτιάχνοντας με τα παιδιά μια σχέση εμπιστοσύνης, μια σχέση διαλόγου, μια σχέση σεβασμού έτσι ώστε το παιδί αν κάτι του συμβεί:
-να μπορεί να το συζητήσει με τον γονιό του
-να μην χρειάζεται να καταφύγει σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές αν έχει κάποιο θέμα με τον γονιό
-να ξέρει τι σπουδαίος είναι και να μην χρειάζεται -για να τον κάνουν παρέα- να κάνει ό, τι βλακείες κάνει ο καθένας
-να είναι ευχαριστημένος από τον εαυτό του
-να ξέρει τι αξίζει
-και ότι δεν χρειάζεται να μιμηθεί κανέναν γιατί είναι μια χαρά ο ίδιος κι ότι δεν υπάρχει λόγος να μιμηθεί την κακή συμπεριφορά κάποιου και τις κακές του συνήθειες.
Αυτά λοιπόν χτίζονται από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Δεν περιμένουμε στην εφηβεία να φτιάξουμε σχέση εμπιστοσύνης, επικοινωνίας και ειλικρίνειας με το παιδί και ούτε να του τονώσουμε την αυτοπεποίθηση στα 15 του χρόνια. Για όλα αυτά πρέπει να έχουμε δουλέψει από την πρώτη στιγμή.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να έχουμε πάντα το νου μας, διακριτικά και χωρίς να το καταλαβαίνει, να ξέρουμε:
-που πάει;
-που συχνάζει;
-με ποιον κάνει παρέα;
-πόσο δυνατός είναι σαν χαρακτήρας;
Σημάδια…που δείχνουν ότι έχει μπλέξει
-Αλλαγή στη συμπεριφορά του
-Πολλά νεύρα
-Απομάκρυνση
-Κλείσιμο στο δωμάτιο με κλειδωμένη την πόρτα
-Μυστικά
-Περίεργες έξοδοι
-Φίλοι που δεν τους ξέρεις
-Παραμονή σε ξένα σπίτια, που δεν το έκανε πριν
-Μέρη που δεν σύχναζε και τώρα συχνάζει
-Αυξημένες ανάγκες για χαρτζιλίκι
-Μικροκλοπές στο σπίτι και απώλειες αντικειμένων
-Αλλαγή στο σωματικό βάρος (να τρώει ασταμάτητα και κυρίως γλυκά ή να μην έχει καθόλου όρεξη)
-Υπερένταση ή ατελείωτες ώρες ύπνου
-Αλλαγή συνηθειών (έκανε αθλητισμό και τώρα δεν σηκώνεται από το κρεβάτι, είναι σε συνεχή επικοινωνία με φίλους, όλη την μέρα κοιμάται και το βράδυ βγαίνει)
-Εξάρτηση από συγκεκριμένες παρέες
Τι κάνεις σε περίπτωση που έχεις καταλάβει ότι έχει μπλέξει;
Θα πρέπει οπωσδήποτε να ζητήσεις τη βοήθεια ειδικών. Υπάρχουν για τους έφηβους κάποιες μονάδες για να τους εξηγήσουν και να τους βοηθήσουν.
Οι γονείς δεν πρέπει…
Δεν θα πρέπει να εθελοτυφλούν, να στρουθοκαμηλίσουν, να αρχίσουν να εύχονται ότι κάνουν λάθος ή ότι είναι υπερβολικοί ή ότι δεν είναι τίποτα.
Μία φορά αν δοκιμάσει κάποιος θεωρείται ότι είναι χρήστης.
Θα πρέπει…
Θα πρέπει να μιλήσουν σταθερά στο παιδί, με ειλικρίνεια να του εξηγήσουν ότι καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και ότι δεν αποδέχονται αυτή την συμπεριφορά. Να του δώσουν να καταλάβει ότι το λατρεύουν και είναι δίπλα του να το βοηθήσουν να διορθώσει αυτή την λανθασμένη συμπεριφορά και ότι θα πάρουν όλοι βοήθεια για να το καταφέρουν.
Πηγή:TL!FE