Ώρες

 

Ώρες ατόφιες, σερπετές,

γοργά - γοργά κι αμείλικτα,

σπαρταριστά γλιστρούν,

τσακίζονται στα κύματα,

στου χρόνου την απόχη

και ύστερα σφαδάζοντας

στην άμμο ξεψυχούν.

 

Σαν πούπουλο ο αναπαλμός

στο λιόγερμα που σβήνει,

ίσκιο του Ερέβους στήνει

του Κρόνου ο πλάνος γιος.

 

Μιας πεταλούδας σκίρτημα,

τυφλό σαν το λεπίδι,

αγιάτρευτη η αναμονή

κρυφά πυορροεί,

ρήμαγμα στ΄ακροδάχτυλα,

πόλεμος κι αντιζύγι,

φταίχτρα ψυχή δεν άναψες

της μέρας τη φυγή.

           Ελευθερία Δρόσου

 

• Προηγούμενο
• Επόμενο