Ο  διάλογος  Αθηναίων  και  Μηλίων,  ένα  παράδειγμα  από  την  αρχαία  ελληνική  ιστορία,  αποτελεί  το  έναυσμα  για  τον  προβληματισμό,  σχετικά  με  την  αποτελεσματικότητά  του,  ως  τρόπου  επικοινωνίας  και  συνεννόησης.  Όταν  οι  σχέσεις  δύο  πόλεων  μετασχηματίζονται  σε  παιχνίδι  εξουσίας,  τότε  ο  διάλογος  καταντά  απατηλή  έννοια.  Αντίστοιχα,  το  ίδιο  μπορεί  να  ισχύει  και  στις  διαπροσωπικές  σχέσεις  και  ειδικότερα  στη  σχέση  διδάσκοντος - διδασκομένου,  όταν  ο  λόγος  παίρνει  τη  μορφή  μονολόγου...  Σ΄ αυτή  την  περίπτωση,  ο  ποιητικός  λόγος  γίνεται  λόγος  σαρκαστικός  και  καταγγελτικός.