Συνέντευξη με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Νίκο Γκουντούλα
Ένα «αστέρι» της κωπηλασίας από τα Αστέρια Κοζάνης
Σταματίνα Καραβίδα (Γ4), Μελίνα Ντουζουλικοπούλου (Γ4), Νίκο Δράσκα (Γ3) και Ερμή Καραδήμα (Β5)
- Με ποια αφορμή ξεκινήσατε την καριέρα σας στην κωπηλασία;
Ο δίδυμος αδελφός μου Αποστόλης και εγώ ξεκινήσαμε τελείως τυχαία την κωπηλασία. Η καταγωγή μας είναι από τα Αστέρια της Κοζάνης, μια υπέροχη κωμόπολη με μία υπέροχη λίμνη. Πηγαίνοντας με τους γονείς μας στη λίμνη βλέπαμε τα σκάφη και το πόσο ωραία γλιστράνε στο νερό. Εντυπωσιαστήκαμε τόσο, που αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε να μάθουμε για την κωπηλασία.
- Πώς αισθανόσασταν που αποτελούσατε ομάδα με τον δίδυμο αδελφό σας; Ήταν πιο εύκολα ή πιο δύσκολα;
Η κωπηλασία είναι το άθλημα του απόλυτου συγχρονισμού και της απόλυτης συνεργασίας. Όσο πιο ομοιόμορφο είναι ένα πλήρωμα τόσο καλύτερη θα είναι η απόδοση στο σκάφος. Το γεγονός πως ήμουν στο ίδιο πλήρωμα με τον αδελφό μου με βοήθησε πάρα πολύ, καθώς έχουμε τα ίδια ισομετρικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο μερικές φορές εξαιτίας της οικειότητάς μας, οι διαφωνίες που μπορούμε να έχουμε θα επηρεάσουν και το αποτέλεσμα του αγώνα.
- Ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή που θα θυμάστε για πάντα;
Η πιο συγκινητική στιγμή και η καλύτερη είναι το 2010, όταν πήραμε το δεύτερο παγκόσμιο μετάλλιο και η πιο δύσκολη στιγμή ήταν, γιατί ο αθλητισμός έχει και τα δύο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2012, που λόγω κακής προετοιμασίας δεν πήγαμε όσο καλά θέλαμε. Δεν καταφέραμε να πετύχουμε τον στόχο μας και να πάρουμε το ολυμπιακό μετάλλιο.
- Πώς αποφασίσατε να αλλάξατε από την ολυμπιακή κωπηλασία στην παράκτια και να είστε οι πρώτοι έλληνες (μαζί με την ολυμπιονίκη Αλεξάνδρα Τσιάβου) που έλαβαν μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Σουηδία το 2013;
Κλείνοντας την ολυμπιακή μας πορεία στην κωπηλασία το 2012, μετά την Ολυμπιάδα στο Λονδίνο, θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, το οποίο από την μία να έχει σχέση με την κωπηλασία και από την άλλη να είναι κάτι καινούργιο και πρωτοπόρο. Ήμασταν οι πρώτοι Έλληνες που συμμετείχαμε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μας άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι είναι έξω στην θάλασσα. Η παράκτια κωπηλασία σου δίνει την ευκαιρία να αισθανθείς το περιβάλλον σε φυσικό επίπεδο, έτσι ακριβώς όπως είναι, χωρίς ελεγχόμενες συνθήκες.
- Τι σήμαιναν για εσάς οι νίκες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα παράκτιας κωπηλασίας; (ασημένιο μετάλλιο στο διπλό σκιφ το 2013 και χάλκινο το 2014)
Αρχικά η παράκτια κωπηλασία είναι ένα σχετικά πολύ καινούργιο άθλημα στην οποία με την ομάδα που έχω οργανώσει εδώ στην Θεσσαλονίκη, μία από τις πιο οργανωμένες στον κόσμο, είμαστε αρκετά πρωτοπόροι. Εμείς τρέξαμε δυο χρονιές, το 2013 και 2014, παγκόσμια πρωταθλήματα στα οποία κερδίσαμε ασημένιο και χάλκινο αντίστοιχα. Ήταν κάτι που το θέλαμε για την καριέρα μας σαν συνέχεια, σαν πρόκληση, σαν κάτι καινούργιο και εν συνεχεία στραφήκαμε προς εκεί. Κάτι για το οποίο δεν μετανιώσαμε καθόλου.
- Είστε ιδρυτικό μέλος της παράκτιας κωπηλασίας στην Θεσσαλονίκη, ποια θεωρείτε ότι είναι η αξία του αθλήματος;
Η αξία της παράκτιας κωπηλασίας είναι ότι, προσφέροντας σκάφη πιο φαρδιά άρα και πιο σταθερά, το σπορ ανοίγεται για όλες τις ηλικίες και σε ανθρώπους που απλά θέλουν να αθληθούν. Επομένως είναι ένα άθλημα που απευθύνεται σε πιο ευρύ κοινό.
- Σε τι διαφέρει η παράκτια κωπηλασία από την ολυμπιακή; Τι χρειάζεται ένας αθλητής της παράκτιας κωπηλασίας;
Η ολυμπιακή κωπηλασία γίνεται σε ήρεμο νερό, όπως τεχνητούς στίβους σε λίμνες και ποτάμια χωρίς ορμή, που συνήθως το νερό είναι γλυκό και η απόσταση είναι 2 χιλιόμετρα σε απόλυτη ευθεία, επομένως η κατάσταση είναι ελεγχόμενη. Σπάνια οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς και αν συμβεί αυτό, τότε ακυρώνεται ο αγώνας. Στην παράκτια κωπηλασία η απόσταση είναι μεγαλύτερη, περίπου 6 χιλιόμετρα, έτσι είναι περισσότερο κατάλληλο για άτομα με αντοχή. Τα σκάφη ξεκινούν ταυτόχρονα έχοντας στροφές στον στίβο, επομένως δεν αρκεί μόνο να πηγαίνεις πολύ γρήγορα πρέπει να είσαι προσεκτικός, ώστε να μην συγκρουστείς με κανένα άλλο πλήρωμα. Άρα έχεις την ευθύνη να πιλοτάρεις ένα σκάφος και όχι απλά να συγκεντρωθείς στην τεχνική σου και να πας πολύ γρήγορα. Επίσης, επειδή η παράκτια κωπηλασία γίνεται σε ανοιχτή θάλασσα, υπάρχει περίπτωση να συναντήσουμε καταστάσεις, όπως ανέμους 6 μποφόρ, απαγορευτική συνθήκη για την πραγματοποίηση οποιουδήποτε άλλου αγώνα.
- Ερχόμενος κάθε μέρα σε επαφή με το περιβάλλον του Θερμαϊκού κόλπου τι έχετε να προτείνετε για την προστασία του;
Πολύ ωραία ερώτηση! Το 1999 ήταν η πρώτη χρονιά που ήρθα στη Θεσσαλονίκη ως αθλητής του Ομίλου Φίλων Θαλάσσης. Η ρύπανση της θάλασσας τότε ήταν πολύ μεγαλύτερη, τώρα πλέον βλέπω ότι σταδιακά χρόνο με τον χρόνο με τη λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού η θάλασσα είναι καθαρότερη. Δε σας κρύβω ότι σχεδόν κάθε μήνα κωπηλατούμε πλάι σε δελφίνια, τα οποία βρίσκονται σε απόσταση 50-100 μέτρων και προσπαθούν να βρουν την τροφή τους. Παρόλα αυτά πρέπει να γίνουν κι άλλες προσπάθειες, ώστε ο Θερμαϊκός να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο.
- Εκτός από αθλητής είστε και προπονητής του αθλήματος. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ προπονητή και μαθητευόμενου, σε ψυχολογικό επίπεδο σε περίπτωση νίκης;
Με άλλη ματιά βλέπει ένας αθλητής και με άλλη ένας προπονητής την ίδια νίκη. Ο αθλητής με το που τερματίζει νιώθει μια απίστευτη χαρά, μια ικανοποίηση, αφού κατάφερε μετά από κόπο να ολοκληρώσει μια σεζόν. Ένας ικανός προπονητής την στιγμή που τερματίζει ο αθλητής ήδη σχεδιάζει τα επόμενα βήματα του αθλητή του και βλέπει τι πρέπει να διορθωθεί. Όλοι οι αθλητές, ακόμα και οι ολυμπιονίκες, έχουν να δουλέψουν με τις αδυναμίες τους και τα λάθη που γίνονται στις τεχνικές. Δεν σημαίνει ότι επειδή παίρνουμε μία νίκη σταματάμε εκεί την βελτίωσή μας. Αυτή είναι η κύρια διαφορά που βλέπω ανάμεσα στον προπονητή και στον αθλητή.
- Θεωρείτε πως όλοι μπορούν να ασχοληθούν με το άθλημα της κωπηλασίας. Θα το προτείνατε ως άθλημα;
Στα παιδιά που μιλάω, επειδή είμαι και γυμναστής, η πρώτη ερώτηση που κάνω είναι αν θέλουν να ασχοληθούν με ένα τέτοιο άθλημα που έχει μέσα το κομμάτι της ψυχαγωγίας και της ομαδικότητας, αλλά συγχρόνως αποτελεί σκληρό ατομικό αγώνισμα. Στην κωπηλασία ο αθλητής αντλεί απόλαυση γινόμενος καλύτερος και πιο δυνατός. Θα το συνιστούσα οπωσδήποτε, διότι έχει δύο χαρακτηριστικά που με εντυπωσιάζουν. Η κωπηλασία αποτελεί πρόκληση και έχει άμεση επαφή με την φύση
- Ασχολείστε με κάποιο άλλο άθλημα ή η κωπηλασία είναι η μοναδική σας αγάπη;
Για όσα χρόνια έκανα υψηλό πρωταθλητισμό, γιατί τώρα ασχολούμαι και με τη προπονητική, μέχρι το 2014 δηλαδή, δεν είχα το χρόνο και την ενέργεια να κάνω οτιδήποτε άλλο μπορούσα και ήθελα. Τώρα πια ασχολούμαι και με άλλα αθλήματα κυρίως με την ποδηλασία δρόμου. Μου αρέσει να παίρνω το ποδήλατό μου και να προπονούμαι. Συμμετείχα ερασιτεχνικά στην ομάδα Βέλος της Θεσσαλονίκης και είχαμε κάποιες επιτυχίες σε τοπικό επίπεδο. Επίσης μου αρέσει να κάνω σκι, καγιάκ και να κολυμπώ το καλοκαίρι. Γενικά, μου αρέσει πολύ να αθλούμαι.
- Ποιος είναι ο επόμενος στόχο σας;
Ο επόμενος στόχος μου είναι να συνεχίσω να δουλεύω για την παράκτια κωπηλασία, αφού συνεργάζομαι ήδη με την παγκόσμια ομοσπονδία. Είναι μέσα στα σχέδια της παγκόσμιας ομοσπονδίας η παράκτια κωπηλασία να γίνει και ολυμπιακό αγώνισμα. Ίσως το έτος 2024, στο Παρίσι, να δούμε την παράκτια κωπηλασία στο ολυμπιακό πρόγραμμα.
Σύντομο βιογραφικό: Ο Νικόλαος Γκουντούλας είναι Έλληνας κωπηλάτης.
Στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, αγωνίστηκε στη δίκωπο ανδρών με πηδαλιούχο, με τον δίδυμο αδελφό του, Απόστολο Γκουντούλα.
Κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία ελαφρών βαρών διπλού σκιφ ανδρών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας του 2008 και στην κατηγορία δίκωπου με πηδαλιούχο ανδρών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κωπηλασίας του 2009 και του 2011. Επίσης, κέρδισαν το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας του 2009. Μαζί, ήταν επίσης μέλη της Ελληνικής ομάδας τετράκωπου με πηδαλιούχο, που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 και του 2012 και το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο αλλά και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2010.