Γεωμορφολογική εξέλιξη της περιοχής

Η περιοχή τον 5ο π.Χ. αιώνα  

 

Η περιοχή τον 1ο π.Χ. αιώνα

Η περιοχή τον 5ο μ.Χ. αιώνα

Η περιοχή το 1909

Πριν τα εγγειοβελτιωτικά έργα της πεδιάδας Θεσσαλονίκης-Γιαννιτσών, το κέντρο της πεδιάδας καταλάμβανε η λίμνη των Γιαννιτσών στην οποία κατέληγαν τα γύρω ποτάμια (Μογλενίτσας, Βόδας, Τριπόταμος) καθώς και ρυάκια και χείμαρροι από το Πάικο.

 Στο κέντρο της λίμνης το βάθος του νερού ήταν περί τα 3 μ. και προς τις όχθες ήταν πολύ μικρότερο. Τα πλεονάζοντα νερά της λίμνης ξεχείλιζαν και σχημάτιζαν το Λουδία που ήταν πλωτός και κατέληγε στο Θερμαϊκό κόλπο. Σ' όλο το μήκος του ποταμού παρατηρούνταν εκτεταμένα έλη. Στις όχθες της λίμνης και του ποταμού υπήρχαν πυκνές καλαμιές και πλουσιότατη βλάστηση. Στα νερά υπήρχαν ψάρια, χέλια, βατράχια και νερόφιδα.

Στην περιοχή διαβιούσαν αγριόπαπιες, αγριόχηνες και άλλα πτηνά καθώς επίσης και αλεπούδες, τσακάλια, κουνάβια, λαγοί, αγριογούρουνα κλπ. Οι μικρές διακλαδώσεις του Λουδία δημιουργούσαν φυσικά δρομάκια που οι κάτοικοι της περιοχής αποκαλούσαν «μάνες του νερού». Στα περάσματα αυτά κινούνταν οι «πλάβες», ρηχές βάρκες χωρίς καρίνα.

      

Στις αρχές του  20ου αιώνα  (1910-1925)

εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Έλληνες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη με αποτέλεσμα  να

δημιουργηθεί οξύ δημογραφικό πρόβλημα. Μια άλλη μάστιγα του πληθυσμού αποδείχθηκε και η ελονοσία

επειδή στην περιοχή, λόγω των ελών και της αυξημένης υγρασίας, ενδημούσε μεγάλος πληθυσμός

κουνουπιών, τα οποία μετέδιδαν την

ασθένεια. Για να αντιμετωπισθούν οι ανάγκες βιοπορισμού των προσφύγων και η ελονοσία, το ελληνικό κράτος ανέθεσε στην αμερικανική εταιρία Foundation company (1928-1934) την εκτέλεση μεγάλων εγγειοβελτιωτικών έργων (αποστραγγιστικών και αντιπλημμυρικών) με τα οποία αποξηράνθηκε η λίμνη και τα έλη και δόθηκαν στους ακτήμονες πολλά στρέμματα εύφορης γης. Η εκσκαφή του Λουδία και των αποστραγγιστικών τάφρων της λίμνης έγιναν με πλωτά εκσκαπτικά μηχανήματα, διότι το έδαφος ακόμη και μετά την αποστράγγιση θα ήταν μαλακό και δεν θα επέτρεπε τη χρησιμοποίηση μηχανημάτων ξηράς.              

                          

Προϋπόθεση για να εργαστούν τα πλωτά εκσκαπτικά μηχανήματα ήταν να εξασφαλισθεί σταθερή στάθμη νερού της λίμνης. Για το σκοπό αυτό κατασκευάστηκε 12 km κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης-Βέροιας πάνω στην εκροή από τη λίμνη (Λουδίας, Καράασμακ) χωμάτινο φράγμα και έναντι αυτού, στη δεξιά πλευρά του Λουδία, αφέθηκε μεγάλος φυσικός υπερχειλιστήρας.

Ο Λουδίας πλέον αποτελεί μέρος των αποστραγγιστικών και αντιπλημμυρικών έργων. Είναι δηλαδή ουσιαστικά ένας τεχνητός ποταμός που σκοπό έχει να μεταφέρει τα νερά από το αποστραγγιστικό δίκτυο της πρώην Λίμνης Γιαννιτσών στον Θερμαϊκό.

 (Κωνσταντινίδης, 1989)