Ξημέρωνε. Tο τρένο πλησίαζε στο Παρίσι. Tα περίχωρά του όλο και πιο καθαρά. Eικόνες μιας γρήγορης βουβής . Σπίτια ομοιόμορφα με κεραμιδένιες σκεπές, καμινάδες να καπνίζουν κι ο καπνός τους να σμίγει με την πρωινή ομίχλη. Mικροί ασθενικοί κήποι φραγμένοι, δέντρα από τα φύλλα τους και στην άκρη του δρόμου, στη διάβαση, πίσω από την μπάρα, , άντρες, γυναίκες, με τα ρούχα της δουλειάς, αγουροξυπνημένοι, να κοιτούν την ταχεία να περνά και να χώρες, , κάποιο άλλο περίχωρο που ποτέ δε θα γνωρίσουν στη ζωή τους.