DO RE MI

Τα κρουστά είναι μια μεγάλη οικογένεια μουσικών οργάνων. Ονομάζονται καθ’ αυτόν τον τρόπο επειδή η μέθοδος διέγερσης αυτών των οργάνων είναι η κρούση: ο παραγόμενος ήχος προκαλείται χτυπώντας το όργανο (ή μέρος αυτού) με κάποιο ειδικό εξάρτημα (λ.χ., μπαγκέτα) ή με τα χέρια. Τα κρουστά όργανα ταξινομούνται σε δύο κύριες υποκατηγορίες, τα μεμβρανόφωνα και τα ιδιόφωνα: τα μεν αποτελούνται από ένα συνήθως κυλινδρικό σώμα που φέρει τεντωμένη μεμβράνη στα ανοίγματά του· τα δε κρούονται καθ’ολοκληρίαν (δηλαδή, κτυπώντας οποιοδήποτε σημείο του σώματός τους). Στα μεμβρανόφωνα περιλαμβάνονται τα τυμπάνια, το νταούλι, το ταμπούρο και άλλα· στα ιδιόφωνα κρουστά εντάσσονται τα κύμβαλα (ή πιατίνια), το ξυλόφωνο, οι καστανιέτες, το ντέφι και άλλα. Αξίζει να σημειωθεί πως ένα σύνολο τυμπάνων (γνωστό στην ελληνική ως τύμπανα ή και ντραμς) αποτελείται από μεμβρανόφωνα και ιδιόφωνα κρουστά.

Στη μουσική εκπαίδευση, τα κρουστά συνηθίζεται επίσης να κατηγοριοποιούνται με βάση την παραγωγή (ή όχι) ήχων με καθορισμένο τονικό ύψος.

 

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΣ      Τα διαδικτυακά παιχνίδια είναι δισδιάστατα ή τρισδιάστατα παιχνίδια που παίζονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή στις παιχνιδομηχανές (π.χ. Playstation) και, μέσω του διαδικτύου, ο χρήστης μπορεί να παίζει και να αλληλεπιδρά με χρήστες από διάφορες χώρες, πολύ συχνά, σε έναν ενιαίο, εικονικό κόσμο. Η θεματολογία τους ποικίλει, όμως τα περισσότερα και πιο διαδεδομένα διαδικτυακά παιχνίδια είναι παιχνίδια ρόλων και παρουσιάζουν ένα πλαίσιο Ηρωικής Φαντασίας.

Οι έρευνες δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών του διαδικτύου που παρουσιάζουν υπερενασχόληση ή εθισμό σε αυτό, είναι παίκτες διαδικτυακών παιχνιδιών. Στα παιχνίδια συγκεντρώνονται τόσο διαδικτυακές, όσο διαδραστικές-κοινωνικές συνθήκες, που αυξάνουν πολύ τις πιθανότητες για ανάπτυξη εθισμού. Στη διαδικασία αυτή συμβάλλουν και τα παιχνίδια, καθώς αν θέλει κανείς να διακριθεί σε αυτά, χρειάζεται να δαπανήσει αρκετές ώρες την εβδομάδα. Συγκεκριμένα, προτείνεται ότι αν κάποιος παίζει 40 ώρες την εβδομάδα, είναι σίγουρο ότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα του και θεωρείται εθισμένος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ ενασχόλησης, εντατικής ενασχόλησης και κατάχρησης που οδηγεί σε εξάρτηση.

Ως εκ τούτου τα διαδικτυακά παιχνίδια δημιουργούν πλήθος προβλημάτων. Άτομα που παρουσιάζουν εθισμό στα παιχνίδια έχουν πολλά προβλήματα στην καθημερινότητα τους και τη ψυχική τους διάθεση. Επηρεάζεται η εργασία τους (για τους ενήλικες), η ακαδημαϊκή πορεία ή επίδοση στο σχολείο, οι σχέσεις τους με γονείς και συνομηλίκους, αφού το παιχνίδι γίνεται, όχι απλά η κύρια ασχολία, αλλά το μοναδικό πράγμα που απασχολεί τη σκέψη τους και τη συμπεριφορά τους. Σε επίπεδο ψυχικής υγείας και λειτουργίας, ο εθισμός στα παιχνίδια συσχετίζεται με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής, με αισθήματα μοναξιάς και κενού, Κατάθλιψη, νευρωτισμό, αποφευκτική συμπεριφορά και άλλα προβλήματα που δεν αργούν να γίνουν εμφανή στο άτομο.

Στο άρθρο μας παραθέτουμε μερικές δραστηριότητες που μπορεί να ακολουθήσει ο παιδαγωγός στη μουσικοθεραπεία.

 Η πρώτη επαφή.

Καλό θα είναι ο μαθητής να έρθει σε άμεση επαφή με μουσικά όργανα. Ο παιδαγωγός εκθέτει διάφορα μουσικά όργανα στο παιδί και το αφήνει να πειραματιστεί και υποδεικνύει τρόπους να βγάζει ήχους. Μπορεί να επιλέξει παιχνίδια με κουμπιά που παράγουν ήχους και θα κινήσουν το ενδιαφέρον του. Χρησιμοποιεί επίσης τραγούδια γνώριμα στο μαθητή και το τραγουδά μαζί του, σταματώντας έξαφνα, ώστε να τελειώσει το στίχο ή το τραγούδι ο μαθητής.

Ενασχόληση με μουσικά όργανα.

Ακόμη μπορεί να αφήσει το παιδί να ασχοληθεί με οποιοδήποτε όργανο  και να προσπαθήσει να σχηματίσει μία ελεύθερη μελωδία (ας μην είναι μουσικά δομημένη), αφήνοντάς το να εκφραστεί,  επεμβαίνοντας ο ίδιος, με το να  ακολουθεί το ρυθμό ή το τέμπο. Σε δεύτερη φάση μπορεί να συμβεί το αντίθετο, να παίζει ο παιδαγωγός μία μελωδία και ο μαθητής να συνοδεύει με παλαμάκια, ή χτυπήματα.

Εκθέτουμε τον μαθητή σε διαφοροποίηση της μελωδίας, π.χ. αυξομείωση του χρόνου, του τόνου, του ρυθμού, και τον προκαλούμε να τις εντοπίσει συμμετέχοντας με κινήσεις του σώματός του. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει μουσικά όργανα μαζί με τους μαθητές του, όπου ο κάθε μαθητής συμμετέχει παίζοντας αρχικά τους ίδιους φθόγγους, ή διαδοχικά διαφορετικούς με μία λογική σειρά, π.χ. κίνηση μέσα με μια οκτάβα.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ:

• Ο μουσικοπαιδαγωγός να παίζει κάποιο όργανο, ενώ βρίσκεται κρυμμένος κάπου στην αίθουσα ? ο μαθητής προσπαθεί να ανακαλύψει από που έρχονται οι μελωδίες.
• Ο μουσικοπαιδαγωγός αφήνει το παιδί να παίξει με οποιοδήποτε όργανο μία ελεύθερη μελωδία .
• Ο μουσικοπαιδαγωγός παίζει μία μελωδία και ο μαθητής τον συνοδεύει με χτυπήματα του μολυβιού στο θρανίο ή και με παλαμάκια.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΗ:

1. Ακούγεται μία μελωδία με την έντασή της να αυξομειώνει. Σε κάθε μεταβολή ο μαθητής θα πρέπει να «κουλουριάζει» το σώμα του κατεβαίνοντας χαμηλά ή να το τεντώνεται ανεβαίνοντας στις μύτες των ποδιών.
2. Ακούγεται μία μελωδία με την ταχύτητα και το ρυθμό να μεταβάλονται. Το παιδί πρέπει να κινηθεί ελεύθερα στον χώρο.
3. Ο μουσικοπαιδαγωγός παίζει ένα ρυθμικό όργανο και ο μαθητής πρέπει να τον μιμηθεί. Στην αρχή αργοί ρυθμοί και ύστερα πιο γρήγορα.
4. Η ίδια με την παραπάνω, αλλά με την διαφορά ότι υπάρχει ομάδα παιδιών σε κύκλο και ο ένας μιμείται την ρυθμική άσκηση του προηγούμενου. Κάθε φορά που κλείνει ο κύκλος, ο ρυθμός αλλάζει από τον επόμενο μαθητή.

 

Καλωσήλθατε στο WordPress! Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε να γράφετε!