Μετά το τέλος της μινωικής Κρήτης (14ος αιώνας π.Χ.), η μυκηναϊκή τέχνη αποκτά ιδιαίτερη φυσιογνωμία.
Η μυκηναϊκή αρχιτεκτονική χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: α) στα ανάκτορα, β) στις οχυρώσεις και γ) στους τάφους.
`Αξια θαυμασμού, ακόμη και σήμερα, είναι τα τείχη των μυκηναϊκών ακροπόλεων, των οποίων η κατασκευή αποδιδόταν στους Κύκλωπες, αφού είναι χτισμένα με μεγάλους ογκόλιθους και έχουν μεγάλο πάχος. Για το λόγο αυτό έχει επικρατήσει η ονομασία
Εντύπωση προκαλούν οι ωραίες τοιχογραφίες που διακοσμούσαν τα ανάκτορα, αλλά και τα ιερά ή τα σπίτια. Σε αρκετές τοιχογραφίες έχουμε πομπές γυναικών με πλούσια ενδύματα και κοσμήματα και με εντυπωσιακά χτενίσματα, ενώ συχνά είναι τα θέματα με κυνήγια και μάχες, αναπαραστάσεις θεών, ιερειών και μουσικών. Οι Μυκηναίοι είχαν εξαιρετική επίδοση και στη χαλκουργία, όπου κατασκεύασαν θαυμάσια ξίφη, εγχειρίδια, διάφορα αγγεία και σκεύη, κάτω από την έντονη μινωική επίδραση. Διασώθηκαν και χάλκινες μυκηναϊκές πανοπλίες, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν τα χρυσά προσωπεία που καλύπτουν τα πρόσωπα των νεκρών στους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών.
`Εχουμε επίσης μεγάλη παραγωγή πήλινων μυκηναϊκών αγγείων, τα οποία εξάγονται στο εξωτερικό. Τα αγγεία, φτιαγμένα σε διάφορα σχήματα, είναι διακοσμημένα με φυτικά, ζωικά ή αφηρημένα μοτίβα, καθώς και με ανθρώπινες μορφές. Αγαλμάτια, που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν μεγάλο σχετικά ύψος πλάθονταν από πηλό. Αξιοπρόσεκτη είναι η επίδοση των Μυκηναίων και στην επεξεργασία της πέτρας, από την οποία έφτιαχναν διάφορα αγγεία. Γνωστό λίθινο ανάγλυφο είναι αυτό των , το οποίο διακοσμεί και αποτελεί την πρώτη ελληνική δημιουργία στη μνημειακή πλαστική. `Ολα τα ευρήματα της μυκηναϊκής τέχνης φυλάγονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.