Περί ιδανικών αερίων
αποτελεί ένα μοντέλο, χρήσιμο για να μελετηθούν κατά προσέγγιση οι ιδιότητες και η συμπεριφορά των αερίων. Μακροσκοπικά, ιδανικό αέριο ονομάζεται εκείνο που επαληθεύει τους νόμους του Boyle και Gay-Lussac.
:max_bytes(150000):strip_icc()/apparatus-to-measure-pressure-with-foot-pump-showing-boyle-s-law-the-volume-of-mass-of-gas-at-a-fixed-temperature-will-change-in-relation-to-the-pressure-dor37402-57b5d3563df78cd39c8c0a55.jpg)
Την εποχή εκείνη δεν έχει ανακαλυφθεί το ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ αλλά οι ερευνητές χρησιμοποιούν θερμοσκόπιο με το οποίο δεν μπορούν να γνωρίζουν «πόση είναι η θερμοκρασία» είναι όμως σε θέση να διαπιστώνουν εάν «η θερμοκρασία ενός σώματος έχει αλλάξει ή διατηρείται σταθερή».
Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο ο Μπόιλ όσο και ο Μαριότ πειραματίζονται μόνο με ΑΕΡΑ. Η σημαντική ΙΔΕΑ ότι ,
εκτός από τον
αέρα «υπάρχουν και άλλα ΑΕΡΙΑ σώματα» έκανε την εμφάνισή της ένα περίπου αιώνα αργότερα.
Το φαινόμενο θα χαρακτηριστεί στα ελληνικά
ΙΣΟΘΕΡΜΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ.
Στις γαλλόφωνες χώρες , ο νόμος θα λέγεται Loi de Mariotte, στις αγγλόφωνες χώρες Boyle Low , ενώ οι Ισπανόφωνοι μιλούν για Ley de Boyle-Mariotte. Στην ελληνική βιβλιογραφία εμφανίζεται σπανιότερα ως νόμος Boyle-Mariotteκαι συχνότερα ως νόμος Boyle.
Ανδρέας Κασέτας
Δώδεκα χρόνια αργότερα και ενώ η Γαλλία είναι «Γαλλία του Ναπολέοντα», ένας νεαρός Γάλλος χημικός κάνει παρόμοιες μετρήσεις με μεγαλύτερη ακρίβεια και σε περισσότερα αέρια. Με τον Berthollet και τον LaPlace, να τον ενθαρρύνουν, εκείνος ετών 23, κάνει την ακριβέστερη μέχρι τότε έρευνα
- στην ΙΣΟΒΑΡΗ θέρμανση και τη συνεπαγόμενη διαστολή των αερίων και
- στην ΙΣΟΧΩΡΗ θέρμανσή τους.
