ΡΑΨΩΔΙΑ Α΄

ΣΤΙΧΟΙ 1 ? 25 (ΠΡΟΟΙΜΙΟ)

Στίχοι 1 ? 13 : Προοίμιο του ποιητή

         Αρχίζει με την επίκληση στη Μούσα, που είναι ένα σταθερά επαναλαμβανόμενο στοιχείο στην επική ποίηση. Η επίκληση στη Μούσα δείχνει την πίστη των ανθρώπων ότι η ποιητική δημιουργία ξεπερνά τις ανθρώπινες δυνατότητες και απαιτεί την υποστήριξη κάποιας θεϊκής δύναμης. Επίσης ο Τρωικός πόλεμος είναι ιστορία του μακρινού παρελθόντος, για τον οποίον ο ποιητής δεν μπορεί να γνωρίζει όλα τα γεγονότα. Έτσι, μέσω της θεϊκής έμπνευσης, οι ποιητές γίνονται γνώστες των πάντων , θείων και ανθρώπινων, και το έργο τους γίνεται διαχρονικό.

         Συνεχίζει με τη συνοπτική διήγηση του ποιητικού παρελθόντος ( περιπλάνηση του ήρωα και χαμός των συντρόφων).

           Τελειώνει με την παράκληση στη Μούσα να αρχίσει να διηγείται.

Στίχοι 14 ? 25 : Προοίμιο της Μούσας.

           Γίνεται σύντομη αναφορά στο παρόν ( ο Οδυσσέας στο νησί της Ωγυγίας) και στην αίσια έκβαση των περιπετειών του Οδυσσέα.

           Ο ποιητής δεν επιλέγει να αρχίσει την αφήγησή του από το σημείο που άρχισαν τα γεγονότα ( αναχώρηση από την Τροία), αλλά από τα «μισά» της ιστορίας, από το σημείο που ο Οδυσσέας βρίσκεται στο νησί της Καλυψώς. Αυτή η αφηγηματική τεχνική ονομάζεται in media res.

           Οι στίχοι 1 ?25 μας προϊδεάζουν για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν και ταυτόχρονα σκιαγραφούν την προσωπικότητα του Οδυσσέα.

Το επεισόδιο της ασέβειας και τιμωρίας των συντρόφων δείχνει:

Α) την αντίθεση του Οδυσσέα που φάνηκε συνετός και σώθηκε

Β) ότι οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τα δεινά που τους βρίσκουν. Τις πιο πολλές φορές προειδοποιούνται από τους θεούς για την τιμωρία, αλλά δρουν με ελεύθερη βούληση και υφίστανται τις συνέπειες.