Η συνάρτηση Ας θεωρήσουμε τη συνάρτηση . Παρατηρούμε ότι, η συνάρτηση αυτή έχει πεδίο ορισμού όλο το R+ = (–∞,0) U (0, +∞) και είναι περιττή, διότι για κάθε xR ισχύει :
Επομένως, η γραφική της παράσταση έχει κέντρο συμμετρίας την αρχή των αξόνων. Γι’ αυτό αρχικά θα τη μελετήσουμε και θα την παραστήσουμε γραφικά στο διάστημα (0, +∞) . Έχουμε λοιπόν:
Παρατηρούμε ότι, καθώς το x μειώνεται απεριόριστα και παίρνει τιμές οσοδήποτε κοντά στο 0 ή, όπως λέμε, "τείνει στο 0", το αυξάνεται απεριόριστα και τείνει στο +∞. Αυτό σημαίνει ότι, καθώς το x "πλησιάζει" το 0 από τα δεξιά, η γραφική παράσταση της g τείνει να συμπέσει με τον ημιάξονα Oy . Γι’ αυτό ο άξονας y'y λέγεται κατακόρυφη ασύμπτωτη της γραφικής παράστασης της g προς τα πάνω.
Παρατηρούμε ότι, καθώς το x αυξάνεται απεριόριστα και τείνει στο +∞, το μειώνεται απεριόριστα και τείνει στο 0. Αυτό σημαίνει ότι, καθώς το x "απομακρύνεται" προς το +∞, η γραφική παράσταση της g τείνει να συμπέσει με τον ημιάξονα Ox. Γι’ αυτό ο άξονας x'x λέγεται οριζόντια ασύμπτωτη της γραφικής παράστασης της g προς τα δεξιά.
|
Η συνάρτηση
|
Η συνάρτηση Διακρίνουμε δύο περιπτώσεις:
Στο σχήμα α' δίνονται οι γραφικές παραστάσεις της για α = 0,5, α = 1 και α = 2 .
Η γραφική παράσταση της συνάρτησης , με α ≠ 0, λέγεται ισοσκελής υπερβολή με κέντρο την αρχή των αξόνων και ασύμπτωτες τους άξονες x' x και y' y. |
ΕΦΑΡΜΟΓΗ
|
Ασκήσεις
|