Πολύ μας έχει προβληματίσει η διδασκαλία της λογοτεχνίας της Α΄Λυκείου εμάς τους φιλολόγους εδώ και δυο-τρία χρόνια… Τρεις θεματικές ενότητες αρχικά (Τα φύλα στη Λογοτεχνία-Παράδοση και Μοντερνισμός στην ποίηση-Θέατρο), που στη συνέχεια έγιναν δύο εκ των πραγμάτων -εδώ μετά βίας βγαίνει η ύλη στις δύο, πού τρεις!!!
Πέρσι ασχολήθηκα πρώτη φορά, βλέποντάς το πιο πολύ σαν πρόκληση. Λογοτεχνία με τη μέθοδο project; Για να δούμε… βγαίνει; και πώς βγαίνει; Σφυρίζοντας ανέμελα ή κουτρουβαλώντας;
Ζόρικα στην αρχή! Πάρε παιδιά άρτι αφιχθέντα από το γυμνάσιο -προς Θεού, δεν αποτελεί μομφή αυτό προς συναδέλφους του γυμνασίου, το τονίζω με κεφαλαία γράμματα, ίσως μόνο μια μικρούλα τόση δα μομφούλα προς το πρόγραμμα σπουδών του γυμνασίου, αυτό, ναι, το ομολογώ- και στρώσ΄ τα στη δουλειά που δεν ξέρεις κι εσύ ποια ακριβώς θα είναι. Άντε χώρισε ομάδες, δώσε αντικείμενα να δουλεύουν, έλεγχε, συμμάζευε τα ασυμμάζευτα, ζήτα ικετευτικά free wifi για να μπορούν τα παιδιά να δουλεύουν μέσα στην τάξη όταν η αίθουσα πληροφορικής είναι κατειλημμένη… κι ένα σωρό άλλα προβλήματα, άλλα σχετικά με το αντικείμενο, άλλα πρακτικά άσχετα με αυτό. Πολλά προβλήματα, πολλά!!
Έλα όμως που τη λογοτεχνία τη λατρεύω την άτιμη, κι άμα αγαπάς κάτι, βρίσκεις τρόπους να ξεπερνάς όποιο πρόβλημα προκύψει…
Κι έλα που και τα παιδιά τα άτιμα, άμα αγαπάς εσύ αυτό που θες να τους περάσεις, το καταλαβαίνουν και μαθαίνουν σιγά-σιγά να το αγαπάνε κι αυτά…
Κάπως έτσι κύλησε η χρονιά και φέτος, μια χρονιά μετά, μπορώ με καμάρι να πω πως το καταευχαριστηθήκαμε αμφότεροι, οι μαθητές κι εγώ. Και για το θεσμό της προίκας μάθαμε, και για τη θέση της γυναίκας μέσα στους αιώνες μιλήσαμε, και την ψυχολογία της Φόνισσας αναλύσαμε, και τη Λένω Μπότσαρη θαυμάσαμε σαν επαναστάτρια με αιτία, και τη Στέλλα Βιολάντη σαν επαναστάτρια χωρίς αιτία συμπονέσαμε, και ποίηση πολλή ξεψαχνίσαμε, μοντέρνα και παραδοσιακή, και ταινίες είδαμε και τραγούδια ακούσαμε και αφίσες φτιάξαμε και… λίγο απ΄όλα.
Κάπως έτσι μια χρονιά μετά μπορώ να λέω πως η Λογοτεχνία της Α΄λυκείου ήταν μια μοναδική δοκιμασία και μια πολύτιμη εμπειρία που στοχεύω να επαναλάβω (αλλιώς είμαι σίγουρη πως θα προκύψει, μα τι πειράζει;) με την πρώτη δοθείσα ευκαιρία.